{Μάτια: Κρίκος ζωής}

{Μάτια: Κρίκος ζωής}

Σε μια μνήμη σε χωράω σαν εικόνα
Λίγα byte και σε έχω ερωτευτεί
Δίχως ήχο, χωρίς κίνηση ή χρώμα
Δυο μάτια να γυαλίζουν από ευχή

«Έξω από τη συλλογικότητα κανένας εγωισμός δεν ικανοποιήθηκε, καμιά γαλήνη δεν αποκτήθηκε.»~Κωστή Παπαγιώργη

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η κόκκινη αλεπού» του Κωστή Παπαγιώργη

– Και ο Κάντ είχε την ευγένεια να πει ότι στο άκουσμα του αηδονιού σωπαίνουμε με αγαλλίαση, μόλις όμως αντιληφθούμε ότι δεν είναι αληθινό, παύει να μας αρέσει. Και όντος παύει, γιατί έχουμε μιαν ορμέμφυτη ροπή προς το πηγαίο και το αυτοφυές.

– …αν κάτι το λέει η καρδιά σου θα σε βάλει σε κίνδυνο. Διαφορετικά η μόνη λύση είναι να μιμείσαι τον σελιδοδείκτη.

– Για όλη αυτή την επονείδιστη κουστωδία μία είναι η συμβουλή: πες αυτό που σε παιδεύει, μη ντρέπεσαι, φανού αυτός που είσαι, κάψε το ψευδοεγώ του πανεπιστημίου, πέτα τις βάτες από τους ισχνούς ώμους σου – πάψε να βρυχάσαι και να κάνεις το θηρίο!

– Λένε οτι ο Βάρναλης εφάρμοζε κατά γράμμα αυτή την ψυχοσωτήρια μέθοδο. Όταν κάποτε ένας νεαρός του πήγε μιαν ερωτικής υφής ποιητική συλλογή, αφού πρώτα την δεξήλθε, αρκέστηκε να του πει: Παιδί μου, βρες μια γυναίκα να γαμήσεις.

– Όσο κι αν καταγίνεται κάποιος σε κάτι, αν δεν το ‘χει, ποτέ δε γίνεται. Με την επιμονή έχουμε άθλους εργατικότητας, αλλά όχι δημιουργήματα.

‘Τόπος με άλλον ουρανό’

Hellas Summer 2020

photo by StavTsik

Greece Summer 2020

Σ’αυτόν τον τόπο όλο μεθώ
Δίχως γουλιά καμιά ποτό
Είναι τα θαύματα σωρό
Κι εσύ ποτέ δεν είσαι εδώ

Έκεί, ψηλά όταν θωρώ
Τον ουρανό δε θα τον βρώ
Είναι το Διάστημα εκεί
Λάμπει αιώνια μια στιγμή

«Ο καθρέφτης και το μαχαίρι», του Μάνου Χατζιδάκι

Ο Μάνος Χατζιδάκις πέθανε στις 15 Ιουνίου 1994. 

Ακολουθούν κάποιες σκέψεις του…

«…Πού καιρός για επανάσταση! Και γιατί άλλωστε; Να διορθωθεί τι και με ποιό τρόπο; Όλες οι επαναστάσεις καταλήγουν στην κατάκτηση της ανεγκέφαλης, όπως είπαμε Κυρίας. Της Εξουσίας. Αυτή η κατάκτηση, ως γνωστόν, δημιουργεί Δίκαιον, μακράν των ονειρικών στόχων μιας επανάστασης. Οι άνθρωποι που προκύπτουν από μια επανάσταση, περιέχουν τα ίδια συστατικά με τους αποχωρήσαντες ή τους ηττηθέντες. Η καταπίεση ευνοεί την αντίσταση και την ψυχική υγεία. Η επιτυχία και η επικράτηση κάνει ν’ αναβιώσει η εγωπάθεια, ο απολυταρχισμός, ο συγκεντρωτισμός και η απανθρωπιά. 

‘Άγνωστοι: Δύναμη’

photo by EvAr

Δύναμη όλοι οι νεκροί
Όσοι πολύ Αγάπησα
Δύναμη όλοι οι σύντροφοι
Όσους πολύ νοιάστηκα
Χρήσης μ’είδαν
Κι ας μην είμαι πράγμα
Όσοι με χρειάστηκαν
Κάποιοι νοιάστηκαν
Κάποιοι αγάπησαν
Για λίγο με συνάντησαν
Μια στιγμή γνώσης

Η ανθρωπότητα μετά από εμάς

​​Στο Death and the afterlife  (Oxford University Press, 2013) ο Samuel Scheffler αναρωτάται: Πώς θα νιώθαμε άραγε αν γνωρίζαμε ότι η ανθρωπότητα πρόκειται να καταστραφεί μερικές εβδομάδες μετά τον θάνατό μας; Οντως, τι κίνητρο θα είχε ένας συγγραφέας ή ένας σκηνοθέτης, ένας επιστήμονας ή ένας πολιτικός να συνεχίσει τη δραστηριότητά του, γνωρίζοντας ότι η ανθρωπότητα θα πάψει να υπάρχει; Πόσοι επενδυτές θα επιχειρούσαν νέες επενδύσεις και πόσοι αθλητές θα προπονούνταν ακόμη; Πόσοι ιατροί θα ήταν παρόντες στα νοσοκομεία και πόσοι δάσκαλοι στα σχολεία; Πόσες μητέρες θα γεννούσαν τα παιδιά τους;

Όσοι μας πληγώνουν δεν μας αξίζουν

Γιάννης Ξηντάρας

Ψυχολόγος – Σύμβουλος Γάμου. Απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Οι δύσκολες καταστάσεις δεν λύνονται με ευχολόγια.

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Γιατί αφήνουμε τους άλλους να μας πληγώνουν; Γιατί τους επιτρέπουμε να μας αλλάξουν και να μας απομακρύνουν από τον πραγματικό μας εαυτό; Έναν εαυτό ελεύθερο και ανεξάρτητο που του αξίζει να είναι ευτυχισμένος;

Κι αν συμφωνούμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε να γίνεται, δεν θα έπρεπε να το επιτρέπουμε, τότε τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να το αποτρέψουμε; Τι χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ώστε να σταματήσουμε την προσωπική απαξίωση και την αλλοτρίωση μας, ώστε να ξαναγυρίσουμε στις βασικές μας τις δομές και τις αξίες;

Δεν μας αξίζει να καταστρέφουν την αυτοεκτίμηση μας, να μη μας σέβονται, να μη μας αγαπούν! Πρέπει, όμως, πρώτα να αγαπήσουμε εμείς τον εαυτό μας, για να έχουμε ένα στήριγμα και μια αφετηρία για το δύσκολο ταξίδι της απαγκίστρωσης!

Όσοι μας πληγώνουν είναι βαθιά εγωιστές

Ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Είναι ιδιοτελείς και ανίκανοι (ή ανήμποροι) να δημιουργήσουν μια σχέση μέσω της κατανόησης, της εμπιστοσύνης και του σεβασμού. Είναι άνθρωποι που πάντα θέτουν σε προτεραιότητα τις δικές τους ανάγκες, τις δικές τους αξίες και πιστεύω.

Όσοι μας πληγώνουν είναι άνθρωποι αγενείς

Είναι άνθρωποι που μας υποτιμούν με κάθε ευκαιρία, κυρίως όμως με τον τρόπο που μας μιλούν: Με τόνο υποτιμητικό, σαρκαστικό φωνάζοντας… Προσβάλλουν την αυτοεκτίμησή μας, μπλοκάρουν την επικοινωνία και δημιουργούν ένα κλίμα ανασφάλειας και τρομοκρατίας…

Δύσκολες καταστάσεις που όμως δεν λύνονται με ευχολόγια.

Θέλει θάρρος και πίστη, εμπιστοσύνη στον «χαμένο» μας εαυτό, στις «ξεχασμένες» μας δυνάμεις, στις αξίες μας. Θέλει να μπορούμε πρωτίστως να πούμε «ΟΧΙ» σε οτιδήποτε και οποιονδήποτε μας προσβάλλει, μας υποτιμά, μας καταδυναστεύει.

Στη ζωή, πρέπει να μάθουμε να θέτουμε προτεραιότητες και η πρώτη προτεραιότητα είναι η αξιοπρέπειά μας. Αν αγαπάμε και σεβόμαστε τον εαυτό μας τότε (ίσως) δεν θα επιτρέψουμε στους άλλους να μας βλάψουν…

Εν κατακλείδι και με μια διάθεση αυτοκριτικής, ας ρίξουμε μια ματιά μέσα μας κι ας αναρωτηθούμε: Τελικά εμείς οι ίδιοι, τι πιστεύουμε για τους εαυτούς μας; Αξίζουμε; Αξίζουμε την αγάπη, τον σεβασμό, την ισοτιμία και την κατανόηση στις σχέσεις μας με τους άλλους; Κι αν ναι (πράγμα το οποίο ελπίζω όλοι να νιώσετε!), τότε γιατί τους επιτρέπουμε να μας πληγώνουν και να μας υποτιμούν;

πηγή:http://roifotos.wordpress.com/

 

Η ψυχοθεραπευτική τέχνη του Ηράκλειτου

Η ψυχοθεραπευτική τέχνη του Ηράκλειτου, που μπορεί να θεραπεύσει τη δυσαρμονία που βασιλεύει στον Ψυχικό μας κόσμο αλλά και στην κοινωνία.

Σε μια τόσο σύντομη φράση, όπως η παραπάνω, ο μεγάλος Εφέσιος φιλόσοφος Ηράκλειτος – ο αποκαλούμενος σκοτεινός φιλόσοφος του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος – μπόρεσε να συλλάβει την αλήθεια για την ανθρώπινη ψυχή, διατυπώνοντάς την με μια απέριττη αλλά και συγκλονιστική σαφήνεια. Ο Ηράκλειτος κατέχει μια ξεχωριστή θέση όχι μόνο στην αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, αλλά και στο χώρο της -γιουνγκιανής κυρίως– ψυχοθεραπείας, αφού η ηρακλειτική φιλοσοφία επηρέασε φανερά τον Ελβετό ψυχίατρο και μύστη της ψυχολογίας, Carl G.Jung.

‘Πουλόβερ κόκκινο’

‘Πουλόβερ κόκκινο’

Σε γωνιά του χρόνου κρύβομαι και μένω
Να ζήσω πάλι την πιο όμορφη στιγμή
Αρχή και τέλος όλα τώρα τα προσμένω
Μια παρέμβαση στο όνειρο να ζει

Μην πιστέψεις αν σου πουν οτι θα φύγω
Το απόλυτο ζηλεύουν που δε ζουν
Μου ταιριάζεις, σου ταιριάζω, σε λατρεύω
Με τον έρωτα και χρόνο ξεπερνούν!

Έρωτας, Θάνατος, Ειρωνεία και Αμφισβήτηση στον Ομάρ Καγιάμ

Ο Omar Khayyam (1048-1131) ήταν Ιρανός μαθηματικός, αστρονόμος, φιλόσοφος και ποιητής. Είναι από τους πιο γνωστούς εκφραστές της ανατολικής πνευματικής υπεροχής κατά την Χρυσή Εποχή των Αράβων.

Ακολουθούν μερικά από τα τετράστιχά του (Ρουμπαγιάτ) μεταφρασμένα από τον Παύλο Γνευτό (εκδ. Ερατώ, 1997)

71

Τ’ άστρα για σένα εδιάλεξαν το θρόνο του Χοσρόη.

Και τ’ άλογο, που ακράτητο τα χαλινάρια τρώει.

Κουρσάρος ανυπόταχτος. Ω Σάχη, κοίταζέ το.

Όπου πατάει το πόδι του βγάνει χρυσάφι η χλόη.