Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Το βυζί» του Φίλιπ Ροθ
– Την ξέρω καλά αυτή την οπτική, που βλέπει τα πάντα τρομερά και μυστήρια. Σκέψου την αιωνιότητα, σκέψου, αν θες, τη λήθη, και τότε όλα θα σου φανούν θαυμάσια. Πάντως, αν μου το επιτρέπετε ομολογώ με κάθε ταπεινοφροσύνη πως μερικά πράγματα είναι πιο θαυμάσια από τ’ άλλα. Ένα τέτοιο πράγμα είμαι κι εγώ.
– …δηλαδή ζώντας χώρια. Έτσι εξασφαλίζαμε ζεστασιά, ασφάλεια, αγάπη και συντροφιά, χωρίς το βάρος της εξάρτησης, χωρίς τη φθοροποιό πλήξη ούτε τους άγριους πόθους, τις στρατηγικές της απάτης του εξευμενισμού και της κυριαρχίας, που έχουν χαλάσει σχεδόν όλους του γνωστούς μου γάμους.
– Βλέπετε, δεν υπάρχει λόγος να είμαι κόσμιος ή ευπρεπής. Δε μ’ ενδιαφέρει, σας διαβεβαιώ, κανένα πρωτόκολλο, αφού έγινα βυζί.
– Ήθελα να γίνω πολλά πράγματα στη ζωή μου, και μάλιστα πολύ πιο παράξενα, εκτός απ’το ν’ αποκτήσω στήθος σε κείνη την παραλία, ή να γίνω το βυζί της Κλαίρης. Κι αν τελικά κι αυτό είναι παραμύθι, τότε γιατί μια αθώα επιθυμία (αν ήταν ποτέ «επιθυμία») προορισμένη μάλλον να θέλξει και να κολακέψει, παρά να γίνει αληθινή, μια επιθυμία που δεν πηγάζει από τη λαχτάρα, αλλά από την ευτυχία και την ευδαιμονία της στιγμής, γιατί να πραγματοποιηθεί, όταν ελπίδες και όνειρα επιτακτικά, όνειρα εκφρασμένα με απελπισία, τόσες φορές, έφτασαν να υλοποιηθούν βήμα βήμα;
