[Πιο απάνου από το νόημα, νους που είναι από του ήχου τ’ ασύλληπτα, είναι το τραγούδι, η μουσική του στίχου…]~Κωστής Παλαμάς

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Κωστής Παλαμάς Ο δωδεκάλογος του έρωτα» της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου

Πιο απάνου από το νόημα, νους που είναι από του ήχου
τ’ ασύλληπτα, είναι το τραγούδι, η μουσική του στίχου,
χορεύτρα και μαγεύτρα κι οικοδόμα
είναι του στίχου η μουσική φως, τάμα, θάμα ακόμα.
Ο λόγος με του αισθήματος το πύρινο το σκάψε,

Advertisement

Η επιθυμία είναι το ισχυρότερο πράγμα στον κόσμο. Τα πάντα αποκτώνται με συνειδητή επιθυμία. | Γκουρτζίεφ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Γκουρτζίεφ μιλά στους μαθητές του»

– «Ξέρω ότι καταλαβαίνεις κάτι για την ενότητα των νόμων που κυβερνούν το σύμπαν, αλλά όσα καταλαβαίνεις, τα εικάζεις, ή μάλλον, είναι θεωρητικά. Δεν είναι αρκετό να καταλαβαίνεις με το νου, είναι απαραίτητο να αισθάνεσαι με όλη σου την ύπαρξη την απόλυτη αλήθεια και το αμετάβλητο αυτής της πραγματικότητας– μόνο τότε θα είσαι ικανός, συνειδητά και με βεβαιότητα να πεις «γνωρίζω».»

– Η αναπόφευκτη κατάληξη όλων όσων έλεγε, ήταν ο μεγάλος νόμος της τριπλής ενότητας: ο νόμος των τριών αρχών, της δράσης, της αντίστασης και της ισορροπίας– οι αρχές του ενεργητικού, του παθητικού και του
ουδέτερου. Στηριγμένος τώρα πάνω στα γερά θεμέλια της γης, και, οπλισμένος με αυτόν το νόμο, τον εφάρμοσε, με ένα τολμηρό πέταγμα της σκέψης του, σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Μετά, η σκέψη του δεν προχωρούσε πια προς αυτόν το νόμο της τριπλής ενότητας, αλλά από αυτόν προς τα έξω, δίνοντάς του όλο και περισσότερη έμφαση, και εκφράζοντάς τον στα επίπεδα τα πιο κοντινά στον άνθρωπο, τα επίπεδα της Γης και του Ήλιου. Κατόπιν, με μια σύντομη φράση πέρασε πέρα από τα όρια του ηλιακού συστήματος. Αστρονομικά στοιχεία άστραψαν στην αρχή μπροστά μας, έπειτα φάνηκαν να φθίνουν και να εξαφανίζονται μπροστά στην απεραντοσύνη του διαστήματος. Απόμενε μόνο μια μεγάλη σκέψη, που πήγαζε από τον ίδιο μεγάλο νόμο. Οι λέξεις του ηχούσαν αργά και σοβαρά και την ίδια στιγμή έμοιαζαν να μικραίνουν και να χάνουν τη σημασία τους. Πίσω τους, γινόταν αισθητός ο σφυγμός μιας τρομακτικά επιβλητικής σκέψης.

Να γιατί οι ηλίθιοι είναι επιθετικοί (MAXIME ROVERE)

photo by EvAr

Να γιατί, παραδόξως, οι ηλίθιοι προτιμούν τον πόλεμο .

Απολαμβάνουν τη χαρά της καταστροφής, τουλάχιστον στη σκέψη, και η απόλαυση αυτή θέτει ολόκληρο τον κόσμο σε κίνδυνο, ακόμα και στην πραγματικότητα. Θα ρωτήσετε ίσως από πού προέρχεται αυτή η παράδοξη απόλαυση που τους προσφέρει η καταστροφή. E, λοιπόν , κατ’ αρχάς οι ηλίθιοι δεν είναι τίποτε άλλο από γιγάντια κουτορνίθια που εκπλήσσονται από την ίδια τους τη δύναμη και που την ασκούν χωρίς να καταφέρουν να ξεπεράσουν τη δυσπιστία τους. Όπως τα βρέφη, εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να δοκιμάσουν την εξουσία τους σε οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως τιμήματος – κυρίως επειδή, για εκείνους, η δύναμη παραμένει προβληματική. Καθώς τις αμφιβολίες τους ενθαρρύνουν άλλοι ηλίθιοι, οι οποίοι τους εξουσιάζουν, δε σταματούν ποτέ να αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους, έτσι οι μεν ανακουφίζονται κυρίως ασκώντας εξουσία και οι δε υποτασσόμενοι. Ωστόσο, μέσα στην ίδια μέρα, η πολύμορφη ηλιθιότητά τους περνά από τη μια μεταμόρφωση στην άλλη – από την κυριαρχία στην υποταγή και την καταστροφή.

Πράσινο: η ιστορία του χρώματος της ζωής και του θανάτου

Συχνά σχετίζεται με τη φύση και τη βλάστηση, το πράσινο χρώμα σήμερα συμβολίζει τη ζωήαλλά υπήρχε μια εποχή στην ιστορία που σχετίζεται με πολλούς θανάτους.

Λόγω της κυριαρχίας αυτού του τόνου σε φυσικά περιβάλλοντα, σχετίζεται με τη γονιμότητα και την επούλωση, επιπλέον, συμβολίζει την ηρεμία και την ελπίδα.

Επίσης σχετίζεται με απληστία και χρήματα.

Το πράσινο ονομάζεται τα χρώματα που γίνονται αντιληπτά μεταξύ του κίτρινου και του μπλε.

Αυτή τη στιγμή είναι ένα από τα πιο χρησιμοποιημένα χρώματα, επειδή θεωρείται κρύο ή χαρούμενο χρώμα.

Περιστασιακά ονομάζεται prásino ή sinople.

Ιστορία της τέχνης

Σε αντίθεση με τον συμβολισμό του που σχετίζεται με τη ζωή, στην ιστορία της τέχνης αυτό χρώμα έχει αποχρώσεις που σχετίζονται με τοξικότητα και ακόμη και θάνατος.

Το 1775 ο Σουηδός χημικός Carl Wilhelm Scheele δημιούργησε μια ανόργανη χρωστική ουσία που ονομάζεται Scheele Green. Το ίδιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε σε ελαιοχρώματα, αλλά ήταν πολύ τοξικό για τη δέσμευσή του με αρσενικό.

Εμείς είμαστε το μικρό και το μεγάλο (Χαλίλ Γκιμπράν)

«Καταδικασμένοι που ρίχνονται στην Κόλαση»
( 1539-40 Λεπτομέρεια από τη Δευτέρα Παρουσία Βατικανό, Ανάκτορα του Βατικανού, Καπέλα Σιξτίνα )

Ανάμεσα στους λόφους, ζούσε μια γυναίκα με το γιο της κι ήταν ο πρωτότοκός της και το μόνο της παιδί. Και τ’ αγόρι πέθανε από πυρετό, ενώ ο γιατρός του παραστεκόταν.

Η μητέρα ήταν τρελαμένη από τη λύπη και φώναζε στο γιατρό και τον παρακαλούσε, λέγοντας: “πες μου, πες μου, τι ήταν αυτό που σταμάτησε το πάλεμά του και σώπασε το τραγούδι του;”

Κι ο γιατρός είπε: “Ήταν ο πυρετός”. Κι η μητέρα είπε: “Τι είν’ ο πυρετός;”. Κι ο γιατρός απάντησε: “Δεν μπορώ να στο εξηγήσω. Είναι κάτι άπειρα μικρό που επισκέπτεται το σώμα και δεν μπορούμε να το δούμε με τ’ ανθρώπινό μας μάτι”.

Το φωτοστέφανο φθονούν του αισθηματία /Υποψήφιοι γαμπροί για την ευκολία | SearchingTheMeaningOfLife

Διήγηση αισθημάτων με ευκολία
Άλλοι το λένε και αλαζονεία
Πού να κατανοήσεις ερωτευμένο με τη μελαγχολία;!
Πετρωμένες καρδιές από φιλοχρηματία

άραγε να νοεί γιατί στον λαιμό η τριχιά | Μάρκος Μέσκος

photo by EvAr

Και πώς βρέθηκε παροπλισμένο μουλάρι στον μώλο
αμίλητο στα τέσσερα και την ουρά πέρα δώθε

[Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει το προσκλητήρι των καιρών να το φυσάει ή να το κρούει σάλπιγγα ή τύμπανο, το ακούει, δε λέει: «Παρών!…»]~Κωστής Παλαμάς

Βρυξέλλες 2016

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Κωστής Παλαμάς Ο δωδεκάλογος του έρωτα» της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου

Κι ο ποιητής ανάξιος πια!
Κι ακομ’ ανάξιος κι ο σοφός,
που δεν ανάφτουν πυρκαγιά
κι από του λύχνου τους το φως
όταν αλύπητη βαριά
ξεσπά η Ανάγκη, και προστάζει.

«Κοίταξε εδω: ζω. Και πως αυτό, από τί; Ούτε η παιδική η ηλικία ούτε και το μέλλον απομειώνονται… Υπόσταση ακαταμέτρητη αναβλύζει μέσα απ’ την καρδιά μου.»~Rainer Maria Rilke

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Rainer Maria Rilke «Οι ελεγείες του Duino» υπό Βασ.Ι.Λαζανά

– Σε ποιόν να καταφύγουμε; Σ’ άγγελο μήτε μήτε σ’ ανθρώπους πάλι.
Καί τα ζώα ακόμη διαισθάνονται πώς δεν είμεθα ως υπάρξεις,
εδώ, ασφαλείς. Σ’ έναν κόσμο ζούμε, απλώς, γνωστόν, οικείο,
σοφά ερμηνευομένον έστω. Ίσως και τούτο
να είναι αρκετό: να βλέπουμε την κάθε μέρα ένα δέντρο
στην άκρη μιας πλαγιάς· Μας μένει ακόμη ο χθεσινός ο δρόμος
και η εμμονή, η προσήλωση, σε μια κακότροπη συνήθεια,
που ήταν ευάρεστη σ’ εμάς. Και προσκολλήθηκε’ δεν φεύγει.

– Οι αρχαίες οδύνες -οι πλέον αρχαίες— δεν έχουν ωριμάσει εντός σου,
ώστε να γίνουν γόνιμες; Ο καιρός δεν ήλθε αυτός, πού, όταν αγαπούμε,
να είμεθα πρόθυμοι από το πρόσωπο το προσφιλές να αποσπασθούμε–
ως νικητές ριγώντες, καθώς το βέλος -πού συσπειρωμένο
στο στόχο κατευθύνεται και υπερνικώντας τη χορδή του–
την υπέρβαση του εαυτού του επιτυγχάνει. Πουθενά στάση δεν υπάρχει!

7 λόγοι για να συνεχίσεις να ονειροπολείς

Hellas | photo by EvAr

Μάθε γιατί κάνει καλό να ταξιδεύεις νοητικά.

Γράφει η Φλώρα Κασσαβέτη

Στα επόμενα 3 λεπτά θα μάθεις:

– Ότι η ονειροπόληση αποτελεί απαραίτητο στάδιο μάθησης.
– Πώς βελτιώνεται η λειτουργία του εγκεφάλου.

---

Για ακόμα μια φορά, λοιπόν, οι φίλοι και οι συνάδελφοί σου βλέπουν το βλέμμα σου να χάνεται σε κόσμους μακρινούς και σε ρωτούν: «πού ταξιδεύεις;». Και εσύ, κάθε φορά που σε τσακώνουν να το σκας με το μυαλό σου, νιώθεις άσχημα γι’ αυτό; Είναι πολύ πιθανό να ισχύει αυτό, αν κουβαλάς (κι εσύ) προκαταλήψεις από τα παιδικά σου χρόνια που έχουν προκύψει από τις επιπλήξεις γονιών και δασκάλων, που σου έβαζαν τις φωνές κάθε φορά που τολμούσες να αφαιρεθείς λίγο και να ταξιδέψεις σε κόσμους μαγικούς, κοιτώντας έξω από το παράθυρο. Κι έτσι κάπως κατέληξες να πιστεύεις ότι όσοι ονειροπολούν δεν έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας, είναι ανώριμοι, αργόσχολοι, αντιπαραγωγικοί, ζουν στον κόσμο τους και δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στην επίτευξη των στόχων τους.