Σαθρές Ελπίδες

Σαθρές Ελπίδες
Μια σιωπή
τα μάτια όλων έχει κλείσει.
Η προσευχή
τα χείλη έχει ραγίσει.

Αναμονή για κίνδυνο
που ήρθε.
Αγνοεί, η μοίρα απόφαση
πως πήρε.

Κρύβεται η Σοφία

photo by DesPin

Κρύβεται η Σοφία
Κάτω από τριμμένα κουρέλια
κρύβεται η Σοφία
Κι ας μην της δίνεις πια θνητέ
καθόλου σημασία
Με πράξεις, ρόλους, συναισθήματα
ψυχικά πραξικοπήματα
Ατάραχη μένει η Σοφία

Μέθοδος Αυτοκάθαρσης

Μέθοδος Αυτοκάθαρσης
Την κάθαρση του κόσμου δεν ζητώ
προτού την ψυχή μου από λεκέδες καθαρίσω.
Κατηγορούμαι σε μια δίκη πριν κοιμηθώ
τα λουριά της ύπαρξής μου ξεδιαλύνω.

Όση απόσταση κι αν έχω πάρει από ΄μένα
είναι εφικτό, το δρόμο πάλι για να βρω.
Παίρνω αποφάσεις, κάνω πράξεις, κλαίω για ‘μένα
με αγκαλιάζω, βρίσκω απ΄το λάθος το σωστό.

Αναζήτηση Ελπίδας

photo by DesPin

Αναζήτηση Ελπίδας

Η ελπίδα χάνεται
τελειώνει η προσπάθεια
Για ένα σήμερα
μένει να υπάρχεις

Το δύσκολο δρόμο
βλέπεις με συμπάθεια
Σφίγγεις τιμόνι
στην απότομη στροφή

Παιδική Μοναχικότητα

Παιδική Μοναχικότητα
Αιωρούμαι σε μια άβυσσο μ΄ αστέρια,
σε μια κούνια που την πιάνει ο Κανείς.
Στην πλάτη πιάνω φτερά από περιστέρια,
γελάω με δάκρια χαρούμενης στιγμής!

Όσα βρήκα μ΄ ένα σάλτο τα ‘χω πιάσει,
ευκαιρίες που θες να ονειρευτείς.
Δεν θυμάμαι να τις έχω λαχταρήσει,
η μόνη ψευδαίσθηση, της χαράς της παιδικής!

Πίσω από το βαμβάκι

photo by DesPin

Εσύ βουβά μιλάς πίσω απ´ του ουρανού βαμβάκι
έχεις το σχέδιο και της μοίρας μας το χάρτη
να ξες σε  ακούω και Αλήθειες σου, προδίδω
μέσα απ´ την Τέχνη, της διαφάνειας το εργαλείο.

Δεν είσαι Θεός, ούτε καν ο καλλιτέχνης
Είσαι απλά του σχεδίου οργανοπαίχτης
Είμαστε όλοι η μελωδία του Πουτσίνι
οι μπογιές και τα πινέλα του Ντα Βίντσι
το μελάνι και η πένα της Αγγέλου
το μοντέλο, το σκαρπέλο, το βιολοντσέλο.

Μόνος στη Μάζα

Μόνος στη Μάζα

Σ´ αυτόν τον κόσμο των μαζών,
θέλεις να μείνεις μόνος.
Να δεις τον πόνο σου αλλιώς,
να μη σε τρώει ο χρόνος.

Ήσουν λουλούδι κι έγινες
μια νέκρα σαν την πέτρα.
Για τη φαιά ουσία σου
γιατί δεν πήρες μέτρα;

Γη Ανθρώπων

Γη Ανθρώπων

Είμαι η γέννα στο κατώφλι σου που ήρθε,
άπειρες γέννες είναι στην αναμονή.

Είχες τα χέρια απλωμένα στα ουράνια,
είχα καρδιά έτοιμη, να ξαναζεσταθεί.

Δεν αρκεί ο ένας τον άλλο να κοιτάει,
κοινός στόχος, την αγάπη κινητοποιεί.

Μέσα στη λάσπη κυλιστήκαμε παρέα,
είχε η φτώχια την πληγή μας ανοιχτή.

Μια χαραμάδα αρκεί

Μια χαραμάδα αρκεί

Άσε αχτίδα να φωτίσει τα σκοτάδια
κι ας είναι πορφύρας δύση, η μορφή
ήσυχο βράδυ προηγείται της αυγής
καμιά μη χάνεις όμορφη στιγμή

Χαραμάδες μας κρατάνε στη ζωή
Παύσεις δίνουν την πιο ωραία μουσική
Σκιές μορφώνουν την φύση στο χαρτί
Μαύρες τρύπες κρατούν στο Σύμπαν συνοχή

Υφαίνουν τα Όνειρα

photo by EvAr

Σε κάθε σημείο γραμμής του ορίζοντα
καταλήγουν τα άπειρα σοκάκια επιλογών
έξω -πέρα από αισθήσεις συνεχίζουν
με χρώματα της σέπιας όνειρα ψιθυρίζουν
στου χρόνου τα θολά, ίχνη ζωγραφίζουν
με ένα κύμα χάνονται, αλλάζουν να επιζήσουν