Διήγηση αισθημάτων με ευκολία
Άλλοι το λένε και αλαζονεία
Πού να κατανοήσεις ερωτευμένο με τη μελαγχολία;!
Πετρωμένες καρδιές από φιλοχρηματία
Συνεχίστε την ανάγνωση
Tag Archives: greek poetry
Το φωτοστέφανο φθονούν του αισθηματία /Υποψήφιοι γαμπροί για την ευκολία | SearchingTheMeaningOfLife
άραγε να νοεί γιατί στον λαιμό η τριχιά | Μάρκος Μέσκος
Και πώς βρέθηκε παροπλισμένο μουλάρι στον μώλο
αμίλητο στα τέσσερα και την ουρά πέρα δώθε Συνεχίστε την ανάγνωση
Χνάρια σε περίπατο καθιστικό /Από τζάμι τον κόσμο να αναθεωρώ | SearchingTheMeaningOfLife
Χνάρια σε περίπατο καθιστικό
Από τζάμι τον κόσμο να αναθεωρώ
Ενέπνευσα αίσθημα τρυφερό
Συνεχίστε την ανάγνωση
«άκαρποι μαγνήτες σβησμένοι παντοτινά για την όρασή της/που αρνείται, να δει αρνείται να χαμογελάσει/ να φύγει πάλι αρνείται.» | Μάρκος Μέσκος
Σάν τη φάλαινα πού ξεβράζει το κύμα κάποια νύχτα
βαγόνι της θάλασσας μονάχο στην ακτή
κι όσα καλέσματα κατόπιν από τους ορίζοντες Συνεχίστε την ανάγνωση
Μυρίζω τα λουλούδια και τ΄αγγίζω εκεί /Για μια νέα στα άστρα επιστροφή | SearchingTheMeaningOfLife
Μπλέκω πραγματικότητα με φαντασία
Σε κόσμο των bit που υπερτερεί
Ρουτίνας σαφήνεια όταν με προσγειώνει
Συνεχίστε την ανάγνωση
Κάπου στου δρόμου τα μισά /Χρόνε σε αφήνω πίσω /Σου κούμπωσα λευκά φτερά /Λεύθερο να σ΄ αφήσω | SearchingTheMeaningOfLife
Κάπου στου δρόμου τα μισά
Χρόνε σε αφήνω πίσω
Σου κούμπωσα λευκά φτερά
Λεύθερο να σ΄ αφήσω Συνεχίστε την ανάγνωση
Ὄταν σὲ ἀγαποῦνε ἀποκτᾶς ὑπόσταση | Μάρκος Μέσκος
Ὄταν σὲ ἀγαποῦνε ἀποκτᾶς ὑπόσταση.
***
Τὶ νά’ ναι ἄραγεν ἡ Ποίηση, ἄνθος τοῦ μυαλοῦ Συνεχίστε την ανάγνωση
ΚΡΑΣΠΕΔΟΝ | Νίκος Καρούζος
ΚΡΑΣΠΕΔΟΝ
Όποιος λέει πως είναι νικητής
διαπράττει ένα ανιαρό λάθος· Συνεχίστε την ανάγνωση
ΣΕ ΜΙΑ ΓΡΑΦΗ | Κωστή Παλαμά
ΣΕ ΜΙΑ ΓΡΑΦΗ
Τὰ ἄσπρα μαλλιὰ τὰ στεφανώνεις μὲ ξανθοὺς ναρκίσσους,
στὸ βραδινὸ τὸν κάματο φέρνεις αὐγῆς γιορτή,
λησμονημένους ἔξαφνα θυμίζεις παραδείσους, Συνεχίστε την ανάγνωση
Δικό μου φως | Ιωάννης Γρυπάρης
Δικό μου φως
Μεσουρανίς η ολόφεγγη η Σελήνη
λαμποκοπά κι αστράφτει πέρα ως πέρα
το φως της μες στον έρημον αιθέρα
της νύχτας όλα τάλλα φώτα σβύνει.
Μα εκεί βαθιά που ροδοφέγγει η μέρα
όταν μικρή ζωή στη νύχτα μείνη,
έν’ άστρο λίγο μα δικό του χύνει
φως τρέμιο από την άγνωστή του σφαίρα. Συνεχίστε την ανάγνωση