Η γέννα

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Κλωσάς εαυτό
σε παρφουμαρισμένη

Η γλώσσα μου

Η γλώσσα μου

Χωρίς να με κρατάς
ακούω του χεριού το σφυγμό Σου

χωρίς να με αγγίζεις
ακούω τους παλμούς της καρδιάς Σου

χωρίς να με βλέπεις
ακούω τους ψιθύρους των ματιών Σου

Βρίσκω λέξεις να εκφράσουν
αισθήματα και οράματα
με μια γραμματική
που γνώριζα από πάντα

(ασυνείδητα)

Όσο δε με πιστεύεις, όλο χάνομαι
Καρδιά αγνότητας με θέα ομορφιάς
Όσα δε φτάνεις συκοφαντείς, δεν πιάνεσαι
Κι εγκληματούν με τη χυδαία τους ματιά

Σεβασμός στα αθάνατα

Σεβασμός στα αθάνατα

Πώς συλλαμβάνεις το ασύλληπτο;
Πώς το φυλακίζεις στην τέχνη;
Πού είναι το όριο συνειδητό-ασυνείδητο;
Χωράει σε νότα, σε χρώμα, σε λέξη;
Μέσα στο έργο όταν χάνεται,
πόσα παρατηρεί ο καλλιτέχνης;

Ξεκίνα την Άνοδο

Ξεκίνα την Άνοδο

Να επιλέγεις
Να σχετίζεσαι
Με άξιες γυναίκες
Για να γίνει μόδα
Το κυνήγι της ποιότητας
Από άνδρες και γυναίκες
Για την εξέλιξη

(ασυνείδητα)

photo by DesPin

Κλείνω τα βλέφαρα
Με τα χέρια
Στο σκοτάδι
Κι ακόμα
Είσαι Εκεί
Φως ατελείωτο

Καμιά συμπόνια

Καμιά συμπόνια

Όταν ήρθα
άνθισε ο τόπος
ενώ εγώ έκλαιγα

όταν έφυγα
έκλαιγε το σύμπαν
ενώ εγώ χαιρόμουν

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Προσδοκία

Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Προσδοκία

[Ενότητα Αισθηματική ηλικία (1946-1949)]

Προσδοκία

Ήρθα

Σε είδα
τον καρπό του δεξιού σου χεριού σφυγμομέτρησα
τον καρπό της δικής μου οδύνης

Τα μάτια σου σταλάζανε στα μάτια μου
η φωνή σου έφθινε τόσο σιγά
το ρυθμό της καρδιάς μου

Πιο σημαντική η ελευθερία;

photo by EvAr

Είδα στο βλέμμα σου αυτό το κάτι
κι είχε επίδραση ολική
μετέβαλε όλη μου τη ζωή!
‘Εθεσα τείχους προστασίας
να μη σε χάσω πριν χαθώ…
Έφυγες κι έμεινα στην αγωνία
λείπεις και πάω να τρελαθώ!
Ήθελες τόσο και σε κρατούσα;
Σφάλμα μου τότε σαν φυλακή…
Μάταιες γραφές για σένα οι διαθήκες…

Αντέχεις το Φώς;

 

Ανοίγω τα παντζούρια

Να ορμίσει ο πρωινός ήλιος!
Ένα τέταρτο αρκεί, στο φως
για να εμπεδώσω τις γνώσεις όλων
που ανακάλυψα
στο βραδινό ανάγνωσμα

Ενώ εσύ τρως τα νύχια σου!