Tα 14 πράγματα που κάνουν μόνο οι καταπληκτικοί γονείς

Οι καταπληκτικοί γονείς κάνουν καταπληκτικά πράγματα! Και δεν εννοώ περίπλοκα, δύσκολα, ή κάτι τέτοιο, αλλά εννοώ πράγματα που είναι καταπληκτικά επειδή έχουν καταπληκτική επίδραση στα παιδιά τους!

1. Τονώνουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού.

Τι πιο καταπληκτικό πράγμα για ένα παιδί να ακούσει τον γονιό του να του λέει «πιστεύω σε εσένα!». Θα μου πείτε «σιγά το πράγμα;». Δοκιμάστε να το πείτε στο παιδί σας, και να το εννοείτε, και θα δείτε το χαμόγελό του, την σιγουριά στον εαυτό του και διαφορά στη συμπεριφορά του! Αν το κάνετε κάθε μέρα, το παιδί σας θα γίνεται όλο και καλύτερο κάθε μέρα!

2. Καθοδηγούν, ενθαρρύνουν και υποστηρίζουν.

Και δεν σπρώχνουν ή πιέζουν διαρκώς το παιδί. Όλοι οι γονείς επιθυμούν να δουν το παιδί τους καλό μαθητή, επιτυχημένο στη ζωή του, αλλά δεν χρησιμοποιούν όλοι τη σωστή μέθοδο. Συχνά πολλοί γονείς που έχουν κουραστεί να παρακαλάνε το παιδί τους να διαβάσει καταφεύγουν σε απειλές, τιμωρίες, δωροδοκίες… Οι τακτικές αυτές μπορεί να έχουν κάποιο αποτέλεσμα, στο τέλος όμως παύουν να έχουν ισχύ και να λειτουργούν και το παιδί απλώς δεν μαθαίνει να διαβάζει ή να κάνει αυτό που πρέπει και, βέβαια, δεν μαθαίνει να νιώθει καλά για τον εαυτό του.

Advertisement

Αφύπνιση συνείδησης : 10 πνευματικά συμπτώματα φώτισης…!!!!

Η Αφύπνιση συνείδησης και τα 10 πνευματικά συμπτώματα φώτισης, που σας κάνουν πνευματικά ανώτερο άνθρωπο.

Ένα από τα προβλήματα με την ιδέα της πνευματικής αφύπνισης, είναι η έλλειψη σαφούς ορισμού. Τι ακριβώς είναι η πνευματική αφύπνιση; Υπάρχει κάποιος τρόπος να καταλάβεις εάν έχει συμβεί σε εσένα;

Σύμφωνα με τον Deepak Chopra, το ξύπνημα συμβαίνει όταν δεν ζείτε πλέον σε έναν ονειρικό κόσμο όπου φιλτράρετε τα πάντα μέσω του εγώ σας και εστιάζοντας στο μέλλον και στο παρελθόν. Αντ ‘αυτού, έχετε σχεδόν ταυτόχρονη επίγνωση του ατομικού σας εαυτού και της σχέσης μεταξύ αυτού και οτιδήποτε άλλου.

Πάρτε, για παράδειγμα, τη μεταφορά ενός κύματος στον ωκεανό. Είστε το κύμα και είστε ο ωκεανός. Η ικανότητα διατήρησης τόσο του διαχωρισμού, όσο και της σύνδεσης, φαίνεται να δείχνει ένα διαφορετικό επίπεδο πνευματικής εξέλιξης.

Ό,τι είναι πλασμένο για εσένα, θα έρθει να σε βρει!

photo by Johnny di *nostalgia and hope*

Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη

Όλα τα όμορφα στην ζωή θα έρθουν να σε βρουν απο μόνα τους.
Όλα τα σημαντικά, τα μεγάλα, τα πλασμένες για σένα, θα έρθουν να σε συναντήσουν αβίαστα και χαλαρά.

Εάν δεν διεκδικήσεις τη θέση σου σε αυτή τη ζωή, μην περιμένεις κανείς να το κάνει για εσένα

Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι εκεί έξω που δεν ζουν. Απλώς επιβιώνουν. Δεν έχουν μάθει να σέβονται και να εκτιμούν ό,τι έχουν. Έχουν μάθει να είναι αχάριστοι, να θέλουν πολλά περισσότερα από αυτά που ήδη έχουν. Χωρίς να υπολογίζουν την ύπαρξη άλλων ανθρώπων, καταπατώντας τα δικαιώματά τους, υπολογίζοντας μόνο την εδραίωση και ικανοποίηση του εγωισμού τους.

Δεν είναι για όλους η ειλικρίνεια και η εκτίμηση. Δεν είναι για όλους ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, η εμπιστοσύνη. Είναι μόνο για εκείνους που ξέρουν πώς να κερδίζουν τις αξίες αυτές.

Και τις κερδίζουν διότι ξέρουν το υλικό ύπαρξής τους. Ξέρουν πως υφίστανται, πως υπάρχουν, πως μπορούν να διατηρηθούν και να εξελιχθούν, σεβόμενοι τη διαφορετικότητα που έχουν. Κατανοούν τις απαιτήσεις που έχουν και της πληρούν πλήρως, εάν χρειαστεί.

Ο Πλάτωνας και η έννοια του Θεού

«Είπα στη μυγδαλιά: «Αδερφή, μίλησέ μου για τον Θεό». Κι η μυγδαλιά άνθισε…»
Ν. Καζαντζάκης

Ο μεγάλος συγγραφέας Ν. Καζαντζάκης όπως όλοι ξέρουμε κατηγορήθηκε ότι ήταν άθεος. Όμως μέσα στο έργο του οι αναφορές στον θεό είναι πάρα πολλές. Παρόμοια και στην αρχαιότητα ο μεγάλος φιλόσοφος Σωκράτης, παρουσιάζεται στους διαλόγους του Πλάτωνα να αναφέρεται με σεβασμό στους θεούς. Έτσι μεταξύ άλλων διαβάζουμε πχ να χρησιμοποιεί την φράση «αν θεός εθέλει» παρόμοια με τους απλούς θρήσκους σημερινούς ανθρώπους του λαού, οι οποίοι όταν αναφέρονται σε κάποια μελλοντική πράξη ή γεγονός λένε: «θα γίνει, αν θέλει ο θεός..». Kαι όμως ο Σωκράτης κατηγορήθηκε ότι εισάγει «καινά δαιμόνια». ⁽¹⁾

Ο Πλάτωνας όπως είναι γνωστό επονομάστηκε από τους μαθητές του «θείος» ακόμη και όταν ήταν στη ζωή. Ποια ήταν η στάση του όσον αφορά τον θεό; Κατ’ αρχάς η στάση σεβασμού του Σωκράτη προς τους θεούς μπορούμε να πούμε ότι ήταν και του Πλάτωνα, αφού σύμφωνα με πολλούς μελετητές –αρχαίους και μεταγενέστερους μέχρι σύγχρονους- τα πιο πολλά από αυτά τα οποία αποδίδονται στον Σωκράτη από τον μεγάλο φιλόσοφο είναι σε μεγάλο βαθμό πλατωνικές απόψεις.

Μην αναλύεις ποτέ εξονυχιστικά μια σχέση, σε θυματοποιεί

Γνωρίζεις φυσικά ότι δεν είναι δυνατό να σε καταλαβαίνουν πάντα οι άλλοι, ούτε και συ μπορεί να καταλαβαίνεις πάντατους άλλους.
Ο σύντροφός σου θα κάνει πράγματα που δεν καταλαβαίνεις, τα παιδιά σου θα σε ξαφνιάζουν και θα σε εκπλήσσουν σ’ ολόκληρη τη ζωή σου, οι πολιτικοί θα κάνουν και θα λένε απρόσμενα πράγματα και οι γύρω σου θα συνεχίσουν να σ’ απογοητεύουν και ν’ απογοητεύονται και οι ίδιοι, ως τη συντέλεια του κόσμου.

Αν περιμένεις από τους άλλους να καταλαβαίνουν οτιδήποτε λες και κάνεις, όχι μόνο θα νιώθεις πάντα απογοητευμένος, αλλά θα γίνεις και θύμα.

Έτσι:
Η εξονυχιστική ανάλυση μιας σχέσης μπορεί να σε θυματοποιεί.

Αν αισθάνεσαι υποχρεωμένος να κάθεσαι κάτω και να “διερευνάς” μόνιμα κάποια σχέση σου – και πιο ιδιαίτερα τον γάμο σου – ξεκινάς ίσως μια περιπέτεια πολύ πιο νευρωτική απ’ όσο φαντάζεσαι.
Η διερεύνηση των σχέσεων συχνά περιλαμβάνει μακριές συζητήσεις, προσπάθεια να καταλάβει ο καθένας τα κίνητρα του άλλου, καθώς και την υποχρέωση της διαρκούς συναισθηματικής συμπαράστασης. Όλα αυτά τα πράγματα είναι πολύ ωραία κατά καιρούς, αλλά, αν γίνουν τακτικό μέρος της σχέσης, γίνονται βασανιστικά, απογοητευτικά και αφάνταστα κουραστικά.

Ποιος έχει διάθεση να τρέχει όλη μέρα στις δουλειές του και να γυρίζει το βράδυ για να “διερευνήσει” μια σχέση; Πριν θεωρήσεις την αντίδραση του άλλου ως αδιαφορία, κοίτα καλύτερα αυτό που υποστηρίζεις. Οι πιο όμορφες σχέσεις που έχω δει είναι ανάμεσα σε ανθρώπους που δέχονται ο ένας τον άλλον όπως είναι, αντί να αναλύουν οτιδήποτε κάνουν.

Νίτσε: «Δεν είναι η έλλειψη αγάπης, αλλά η έλλειψη φιλίας που κάνει τους γάμους αποτυχημένους»

Thessaloniki 2021

Σήμερα στον απόηχο της κρίσης, στη δίνη μιας πανδημίας και σ’ ένα γενικότερο κλίμα κρίσης αξιών, υπερκαταναλωτικών τάσεων, στρεβλωμένων και νέων, «μη εύπεπτων» προτύπων, δεν γίνεται να μείνουν ανεπηρέαστες οι ανθρώπινες σχέσεις.

Ο αγώνας για την επιβίωση εν έτει 2020 είναι επιτακτικός και συνεχώς δυσκολεύει μέσα σε ένα πλαίσιο αυξανόμενων, επίπλαστων αναγκών. Μέσα σε ένα τόσο θολό τοπίο, όπου η κούραση, η ένταση, η σύγχυση, το άγχος αλλοιώνουν τη κρίση μας, το νόημα και ο βαθύτερος σκοπός της ζωής μας φαίνεται να απομακρύνονται. Χωρίς να το έχουμε καταλάβει βρισκόμαστε να παλεύουμε με μικρά και ανούσια γεγονότα.

Όπως αναφέρει και ο Άλαν Γουάτς, «Το νόημα της ζωής είναι απλώς να είσαι ζωντανός. Είναι τόσο ξεκάθαρο και τόσο αυτονόητο και τόσο απλό. Αλλά παρόλα αυτά, όλοι τρέχουν τριγύρω μέσα στον πανικό, λες και χρειάζεται να επιτύχουν κάτι πέρα από αυτό που είναι».

Όνειρα, ευχές, ελπίδες εφορμούν, χαρταετούς πολύχρωμους ιππεύουν… | Johnny Di

Όνειρα, ευχές, ελπίδες εφορμούν,

χαρταετούς πολύχρωμους ιππεύουν

διεμβολίζουν σύννεφα, γαλάζιους ουρανούς αναζητούν

κι ύστερα σαν κοπιάσουν

ανοίγματα σε μυαλά, καρδιές, ψυχές

ψάχνουν για ν απαγκιάσουν!

Χόρχε Λουίς Μπόρχες: «Αγαπώ δε σημαίνει στηρίζομαι»

photo by EvAr

Με τον καιρό μαθαίνει κανείς τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στο να κρατά ένα χέρι και να αλυσοδένει μια ψυχή.

Μαθαίνει πως «αγαπώ δε σημαίνει στηρίζομαι» και ότι «συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια»..

Kι έτσι κανείς αρχίζει να μαθαίνει….

Πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια και ότι τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις. Και αρχίζει να δέχεται τις ήττες του με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα.

Και μαθαίνει να χτίζει όλες τις διαδρομές του στο σήμερα γιατί το έδαφος του αύριο είναι υπερβολικά αβέβαιο για να κάνεις σχέδια… και κάθε μέλλον μπορεί να μείνει στη μέση.

Μετά από κάποιο καιρό μαθαίνει κανείς πως αν είναι υπερβολική, ακόμα και η ζέστη του ήλιου μπορεί να τον κάψει.

Γκιγιώμ Απολλιναίρ, Αποχαιρετισμός

Γκιγιώμ Απολλιναίρ, Αποχαιρετισμός

Ένα κλωνάρι από ρεικιά στο χέρι μου ριγεί
Να το θυμάσαι το φθινόπωρο το πεθαμένο
Δε θα ξαναϊδωθούμε πια ποτέ σ’ αυτή τη γη