RNA: «Αθάνατα» μόρια ανακαλύφθηκαν στον εγκέφαλο

Μόρια RNA που διατηρούνται για μια ζωή φαίνεται πως συμμετέχουν σε έναν αντιγηραντικό μηχανισμό του νευρικού συστήματος. Τα ευρήματα ίσως έχουν σημασία για την αντιμετώπιση νόσων όπως η Αλτσχάιμερ.

Ένας βασικός κανόνας της Βιοχημείας δείχνει να καταρρίπτεται μετά την ανακάλυψη μορίων RNA που διατηρούνται για μια ζωή στον εγκέφαλο του ποντικού, πιθανότατα και του ανθρώπου.

Το «αθάνατο» RNA, λένε οι ερευνητές που το ανακάλυψαν, φαίνεται πως φρενάρει τη γήρανση των νευρώνων και ίσως προσφέρει νέα δεδομένα για την αντιμετώπιση εκφυλιστικών νόσων όπως η Αλτσχάιμερ.

Στο ανθρώπινο σώμα, λίγα πράγματα μένουν σταθερά στην πορεία του χρόνου. Βιομόρια αποδομούνται και ανακυκλώνονται, τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται και οι ιστοί ανανεώνονται συνεχώς.

Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις, όπως τα περισσότερα κύτταρα της καρδιάς, του παγκρέατος και του νευρικού συστήματος, τα οποία διατηρούνται κυριολεκτικά για μια ζωή.

Η ανθεκτικότητα αυτών των κυττάρων στη γήρανση δεν έχει μόνο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, καθώς τα νευροεκφυλιστικά νοσήματα όπως οι νόσοι του Πάρκινσον και του Αλτσχάιμερ δεν αποκλείονται να συνδέονται με αστοχίες αυτού του μηχανισμού άμυνας.

Πώς σκέπτονται οι νικητές στη ζωή (JOHN C. MAXWELL)

Οι νικητές στη ζωή σκέπτονται διαρκώς φράσεις που ξεκινούν με “Μπορώ”, “Θα το κάνω”, “Είμαι”. Οι χαμένοι, από την άλλη πλευρά, συγκεντρώνουν τις σκέψεις τους σε αυτά που έπρεπε να είχαν κάνει ή αυτά που δεν έκαναν.
Αν δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τις επιδόσεις μας, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε το τοπίο.

Ερευνητές σε θέματα καρκίνου στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου εκπόνησαν μια μακροχρόνια έρευνα σε πενήντα επτά θύματα καρκίνου τον μαστού, τα οποία υποβλήθηκαν σε μαστεκτομή. Διαπίστωσαν ότι επτά στις δέκα γυναίκες “με μαχητικό πνεύμα” ζούσαν δέκα χρόνια αργότερα, ενώ τέσσερις στις πέντε γυναίκες, “που αισθάνθηκαν απόγνωση” όταν έγινε η διάγνωση, είχαν πεθάνει.

7 πράγματα που μάθαμε από τον Κωνσταντίνο Καβάφη για τη ζωή

Αν σήμερα θεωρούμε την ποιητική αξία του Κωνσταντίνου Καβάφη κάτι το δεδομένο, αυτό δεν ίσχυε πάντα. Τον κατέκριναν, τον χλεύασαν σε μεγάλο βαθμό, τον παρώδησαν και πολλοί προσπάθησαν να αποδείξουν πως όσα έγραφε «δεν συνιστούσαν ποίηση». Και αυτό συνέβαινε όχι μόνο όσο ζούσε αλλά και μετά το θάνατό του.

Δεν έχει υπάρξει και ελπίζω να μην υπάρξει πιο «κακοποιημένος» από τους αναγνώστες και κάποιους εκπαιδευτικούς – εξεταστές ποιητής από τον Κωνσταντίνο Καβάφη. Είναι ο ποιητής που έχει διαβαστεί αποσπασματικά όσο κανένας άλλος, που έχει αναλυθεί κατά λέξη όσο κανένας άλλος- σε τέτοιο βαθμό που χάνεται ολότελα το νόημά του, σε τέτοιο βαθμό που οτιδήποτε ζωντανό μέσα του ασφυκτιά και πεθαίνει. Είναι αυτός που όλοι έχουμε διαβάσει δίστιχά του χωρίς να γνωρίζουμε το συγκείμενο (το context) και –όπως είναι μαθηματικά λογικό και αναμενόμενο- βγάλαμε βεβιασμένα συμπεράσματα. Το «τι θέλει να πει ο ποιητής», κυρίες και κύριοι, δεν είναι ποτέ ο αυτοσκοπός και –ευτυχώς- δεν υπάρχει σωστή απάντηση.

John Steinbeck – Επιστολή προς τον γιο του: «Τίποτα καλό δεν χάνεται.»

Τον Νοέμβρη του 1958, ο γνωστός συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ, έλαβε ένα γράμμα από τον έφηβο γιό του, Τομ. Στο γράμμα του ο Τομ, αναφερόταν σε μια συμμαθήτρια με το όνομα Σούζαν με την οποία πίστευε πως ήταν ερωτευμένος. Ο Στάινμπεκ απάντησε την ίδια μέρα…

Νέα Υόρκη 10 Νοεμβρίου 1958

Αγαπητέ Τομ:

Λάβαμε το γράμμα σου σήμερα το πρωί.

Πώς να γίνεις πλούσιος; Ρώτα τον Σωκράτη, τον Επίκουρο και τον Σενέκα

Μέσα στις κρυφές ή φανερές μας ανάγκες, μερικές φορές είναι να έχουμε μια μεγάλη οικονομική άνεση. Πιστεύουμε ότι αυτό θα καλύψει αρκετές ανάγκες μας. Σίγουρα αυτό ισχύει. Ένας άνθρωπος με μεγάλη οικονομική επιφάνεια, μπορεί να καλύψει πολλές ανάγκες φυσικές και ψυχολογικές. Μπορεί όμως ο πλούτος να μας κάνει ευτυχισμένους;

Αν προσπαθώντας να γίνουμε πλούσιοι ή να διατηρήσουμε τον πλούτο μας, έρθουμε αντιμέτωποι με ηθικά διλήμματα; Πόσο ικανοί είμαστε να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας και την αρετή μας ενόσω δίνουμε μέρος της ψυχής μας για να γίνουμε πλούσιοι;

Για τους Στωικούς η αρετή είναι το μόνο αγαθό και η αμαρτία το κακό, ενώ όλες οι υπόλοιπες έννοιες, όπως, ο πλούτος, η δόξα, η ηδονή, η ελευθερία, η υγεία αποκαλούνται «αδιάφορα» και δεν συμβάλλουν στην ευδαιμονία ή στην κακοδαιμονία του ανθρώπου (Διογ. Λαέρτ. VII.104).

Να λες ευχαριστώ στους αχάριστους! Είναι το μεγαλύτερο μάθημά σου.

Γράφει ο Άρης Γρηγοριάδης

Άνθρωποι είμαστε και έχουμε όλοι ελαττώματα, άλλα σοβαρά, άλλα λιγότερο σοβαρά. Ένα όμως είναι το ασυγχώρητο. Εκείνο που θα έπρεπε να είναι ποινικό αδίκημα και να τιμωρείται με ισόβιο αποκλεισμό από την συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους.

Η αχαριστία.

Μια λέξη χιλιάδες αρνητικά συναισθήμαστα. Χιλιάδες αρνητικά συναισθήματα που έρχονται και σε μαχαιρώνουν ένα ένα. Γιατί για να νιώσεις αχαριστία, πρώτα έχεις δώσει κι έχεις δοθεί.

Έχει παραδόσει στον άλλο φιλότιμο, αγάπη, φροντίδα, στήριξη, παρουσία. Έχεις βάλει τον εαυτό σου δεύτερο, όχι γιατί ήταν δεδομένο πως θα μπορούσες αλλά γιατί το θέλησες!

Γιατί νοιάστηκες, κι είναι τέτοια η φτιαξιά σου που δεν έμαθες να αδιαφορείς. Δεν έμαθες να κοιτάς την πάρτη σου. Κι έτσι, βρέθηκες εδώ. Βρέθηκες να έχεις δώσει από την ψυχή σου, να έχεις γκρεμίσει εμπόδια και ντουβάρια και δεν το έκανες για το ευχαριστώ, ούτε για να σε αγαπήσει κανείς παραπάνω.

Carl Sagan, ο υπερασπιστής της κριτικής σκέψης και οι 9 κανόνες του

«Οι γονείς μου δεν γνώριζαν σχεδόν τίποτα για την επιστήμη. Αλλά εισάγοντάς με ταυτόχρονα στον σκεπτικισμό και την απορία, μου δίδαξαν δύο τρόπους σκέψης που συνυπάρχουν και που είναι κύριοι στην επιστημονική μέθοδο».

Έτσι θυμάται τα παιδικά του χρόνια ο αστρονόμος, αστροφυσικός και κοσμολόγος Carl Sagan (1934-1996) , γνωστός ως ένας από τους μεγαλύτερους εκλαϊκευτές της επιστήμης στην ιστορία . Στη δεκαετία του 1980, μέσω της τηλεοπτικής του σειράς Cosmos , μετέτρεψε την επιστήμη σε μέρος της μαζικής κουλτούρας, διαδίδοντας το πάθος του για την αστρονομία σε περισσότερους από 400 εκατομμύρια θεατές, προσπαθώντας να τους ενσταλάξει τη δύναμη της λογικής για την σκεπτικιστική σκέψη.

Ως ερευνητής, ξεκίνησε την καριέρα του στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA, όπου συνέβαλε στην αποστολή της βολίδας Mariner 2 που έφτασε στην Αφροδίτη το 1962 και επιβεβαίωσε τις προβλέψεις του Sagan ότι ήταν ένας ξηρός πλανήτης με καυτή ατμόσφαιρα.

Παρά την ιδιοσυγκρασία του ως σκεπτικιστής και αυστηρός επιστήμονας, πολλές από τις πρώτες του δημοσιεύσεις αφορούσαν την αστροβιολογία και σε αρκετές περιπτώσεις έκανε εικασίες για τη ζωή στην Αφροδίτη, τον Άρη, τον Δία και ακόμη και τη Σελήνη. Ο Sagan δεν λογόκρινε τον εαυτό του τη στιγμή που έκανε ερωτήσεις, αν και αργότερα συνειδητοποίησε ότι οι υποθέσεις του ήταν αβάσιμες.

Το τέχνασμα του καθρέφτη βοηθά την επικοινωνία (ROBERT GREENE)

photo by GTsik

Ο δρ Μίλτον Χ. Ἔρικσον, ένας πρωτοπόρος στη στρατηγική ψυχοθεραπεία, συνήθιζε να εκπαιδεύει τους ασθενείς του με δυναμικό αλλά έμμεσο τρόπο, δημιουργώντας ένα είδος καθρέφτη. Ξεπερνούσε την αντίσταση των ασθενών του απέναντι στην αλλαγή κατασκευάζοντας έναν καθρέφτη. Για παράδειγμα, όταν ο δρ Έρικσεν κουράριζε ζευγάρια που παραπονούνταν για σεξουαλικά προβλήματα, διαπίστωνε ότι η παραδοσιακή μέθοδος της ψυχοθεραπείας που απαιτούσε απευθείας αντιμετώπιση του προβλήματος απλά όξυνε την αντίσταση των συζύγων, καθώς και τις διαφορές τους. Αντίθετα, συζητούσε παρατεταμένα και με τους δύο για άλλα θέματα, συνήθως κοινότοπα, προσπαθώντας να βρει μια αναλογία για τη σεξουαλική τους διαμάχη.

Ο Θεός επικοινωνεί μαζί μας μέσα από τις συμπτώσεις: Καρλ Γιουνγκ & Συγχρονικότητα | Η αναζήτηση του νοήματος στις Συμπτώσεις

Τι είναι η συγχρονικότητα; Και πώς μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για εσωτερική ανάπτυξη;

Γράφει ο Harry J. Stead

Μερικές φορές συμβαίνουν γεγονότα στη ζωή μας που φαινομενικά είναι πέρα ​​από τη σφαίρα της τύχης χωρίς εξήγηση ή αιτία. Τέτοιες συμπτώσεις έχουν νόημα μόνο για το άτομο που τις βιώνει και είναι δύσκολο να εξηγηθούν σε άλλους χωρίς την κατηγορία ότι είναι προληπτικός ή ότι διαβάζει πάρα πολύ τέτοια πράγματα. Ακούει κανείς συχνά τους ανθρώπους να λένε. «Λοιπόν, το πιο περίεργο πράγμα μου συνέβη σήμερα.» Αλλά δεν είναι συνηθισμένο για κανέναν να σκεφτεί για τη σύμπτωσή του αυτή κάτι άλλο πέρα από το γεγονός ότι ήταν περίεργη. Και ήταν πράγματι περίεργη, αλλά είναι μόνο αυτό; Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε εάν τέτοιες συμπτώσεις έχουν κάποιο νόημα, ένα μήνυμα, κάποια βαθύτερο μήνυμα;

Αυτή είναι η ερώτηση που έθεσε ο ψυχολόγος Carl Jung όταν πρότεινε μια νέα έννοια που ονόμασε «Συγχρονικότητα».

Με απλά λόγια, η συγχρονικότητα είναι ένα μη αιτιατό γεγονός στον εξωτερικό κόσμο που συμπίπτει με πράγματα που συμβαίνουν στον εσωτερικό κόσμο, όπως οι σκέψεις, τα συναισθήματα και τα όνειρά μας.

Μέσω αυτής της ιδέας ο Jung προσπαθούσε να αφαιρέσει τις κατηγορίες της δεισιδαιμονίας και τη φαντασίωσης που περιβάλλουν τέτοια απρόβλεπτα και εντυπωσιακά γεγονότα και παρουσίαζε όσο καλύτερα μπορούσε ένα επιστημονικό πλαίσιο που θα παρείχε διευκρίνιση και θα επέτρεπε τη συζήτηση τέτοιων γεγονότων.

Τhinking out of the box: Η τεχνητή νοημοσύνη και ο θάνατος της ελληνικής «παπαγαλίας»

photo by ChrisTsik

Από τα χαμηλότερα ως τα υψηλότερα επίπεδά της, η ελληνική παιδεία χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία της «παπαγαλίας», της κονσερβαρισμένης γνώσης. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε ήδη σε διεθνείς διαγωνισμούς, όπως αυτός της PISA, που μας απασχόλησε σε προηγούμενο σημείωμα.

Θυμίζουμε επιγραμματικά το συμπέρασμα που έβγαλε για τις επιδόσεις των μαθητών, ηγετικό στέλεχος του διεθνούς διαγωνισμού: «Οι Έλληνες μαθητές είναι πολύ καλοί στην αναπαραγωγή του περιεχομένου που έχουν μάθει. Αλλά ο σύγχρονος κόσμος δεν μας ανταμείβει πλέον μόνο για αυτά που γνωρίζουμε -η Google ξέρει τα πάντα- αλλά για όσα μπορούμε να κάνουμε με αυτά που γνωρίζουμε. Και οι Έλληνες μαθητές αγωνίζονται όταν πρέπει να προεκτείνουν από αυτά που γνωρίζουν και να εφαρμόσουν δημιουργικά τις γνώσεις τους σε νέες καταστάσεις, ακριβώς, δηλαδή, τα πράγματα που απαιτεί ο σύγχρονος κόσμος από τους ανθρώπους».