Η αντανάκλαση της ενσυναίσθησης: Γιατί κάποιοι άνθρωποι σας αντιπαθούν αμέσως

photo: Ιανουάριος 2021 || Θεσσαλονίκη

Όλοι το έχουμε ζήσει. Βρισκόμαστε με κάποιους που είτε μας αντιπάθησαν από την πρώτη στιγμή, ή κάποιοι τους οποίους γνωρίζουμε λίγο ξαφνικά δυσαρεστούν μαζί μας. Μπορεί να μην υπάρχουν ξεκάθαροι λόγοι γι αυτή την αλλαγή στην συμπεριφορά τους.

 

Ανεξάρτητα από το πόσο προσπαθούν να κρύψουν τα συναισθήματα τους, κάποιος με ενσυναίσθηση μπορεί να αισθανθεί τα συναισθήματα τους. Μερικές φορές, το να αντιπαθούμε κάποιον είναι ένα εντελώς φυσιολογικό και αποδεκτό κομμάτι της ζωής. Όλοι είμαστε διαφορετικοί και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους δεν τα πάμε καλά.

6 σημάδια ότι μεγαλώσατε με τοξικούς γονείς

Υπάρχει ξεκάθαρα μαύρο πρόβατο στην οικογένεια. Οι τοξικοί γονείς έχουν την ανάγκη εξιλαστήριου θύματος μέσα στο σπίτι. Κάποιος, πάντα πρέπει να φταίει για όλα.

 Χρόνια ψυχοθεραπείας και ενοχών πολλές φορές δεν είναι αρκετά για να αποδεχθεί και να αντιμετωπίσει κάποιος κάτι απλό στην ουσία του, δύσκολο στην παραδοχή του: ότι μεγάλωσε με γονείς που ενδεχομένως να μην έχει κανένα κοινό. Ότι ανατράφηκε από ανθρώπους που ακριβώς αν δεν ήταν γονείς του, δεν θα ήθελε ούτε για γείτονες. Ακόμη και στις μέρες μας, όπου όλα συζητιούνται, το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί ακόμη ταμπού.

Όπως αναφέρει το Consistent-parenting-advice.com, μία από τις μεγαλύτερες ιστοσελίδες συμβουλευτικής για γονείς, όσο κι αν φαίνεται υπερβολικό είναι χειρότερο το να μεγαλώνει ένα παιδί με ανθρώπους γεμάτους από αρνητικά συναισθήματα, παρά με γονείς που παραμελούν τα παιδιά τους. Η συγκεκριμένη θέση δεν αναπτύσσεται απλώς ως άρθρο, αλλά έχει εμπνεύσει βιβλία και συγκεκριμένες μεθόδους συμβουλευτικής, προκειμένου να υπάρξει αποτελεσματική διαχείριση των συνεπειών που μία τοξική οικογένεια μπορεί να προκαλέσει στον κοινωνικό ιστό.

7 καλύτεροι τρόποι για να μη παίρνετε τα πράγματα προσωπικά

Εάν δυσκολεύεστε να μην πάρετε τα πράγματα προσωπικά, δεν είστε μόνοι.
Ευτυχώς, αυτό είναι σίγουρα κάτι που ο καθένας μπορεί να ξεπεράσει με τη σωστή προσέγγιση. Ο καθένας μπορεί να μάθει να σταματά να παίρνει τα πράγματα προσωπικά χτίζοντας καλύτερες συνήθειες.

Το να παίρνετε τα πράγματα πολύ προσωπικά είναι μια συνήθεια που μπορεί να αναπτυχθεί για διάφορους λόγους. Αλλά αν θέλετε να σταματήσετε να παίρνετε τα πράγματα προσωπικά, πρέπει να χτίσετε νέες συνήθειες για να το αντικαταστήσετε.

Δείτε στη συνέχεια τους 7 από τους πιο ισχυρούς τρόπους για να σταματήσεις να παίρνεις τα πράγματα προσωπικά και να εξαλείφεις όλο το άγχος, την ένταση και τις δυσαρέσκειες που συνεπάγονται. Να δούμε τι συστήνει ο ψυχολόγος Nick Wignall:

Τα 6 κυριότερα είδη ενοχής

Αρθρογράφος: Χρύσα Πράντζαλου

Οι ενοχές είναι το βασικό εργαλείο εκείνων που χειραγωγούν. Το μόνο που έχει να κάνει κάποιος είναι να μας δημιουργήσει ενοχές και αμέσως αισθανόμαστε την ανάγκη να γίνουμε και πάλι αρεστοί όσο το δυνατόν συντομότερα. Μάλιστα, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να φτάσουν σε σημείο να κάνουν σχεδόν τα πάντα, αν μέσω της χειραγώγησης οι άλλοι τους κάνουν να αισθανθούν αρκετά ένοχοι.

Γιατί επιτρέπουμε να συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Απλώς επειδή το αίσθημα της ενοχής έχει συσχετιστεί με το ενδιαφέρον και αν δεν δείχνετε ενδιαφέρον, τότε είστε «κακός άνθρωπος». Η αλήθεια όμως είναι το συναίσθημα της ενοχής δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το ενδιαφέρον. Αντιθέτως αποτελεί εκδήλωση νευρωτικής συμπεριφοράς, η οποία, παραδόξως, γίνεται αποδεκτή ως «φυσιολογική» από τους περισσότερους.

Ενοχή γονέα-παιδιού

Όταν ήσαστε παιδιά, σας έκαναν να αισθάνεστε ενοχές οι ενήλικες γύρω σας και συγκεκριμένα η οικογένειά σας. Άλλωστε, από τη σιτγμή που και οι ίδιοι αισθάνονταν ενοχές, αυτό σήμαινε ότι οι ενοχές ήταν κάτι καλό και για εκείνους και για εσάς! Αν δεν τους άρεσε κάτι που είπατε ή κάνατε, σας έλεγαν ότι ήσαστε «κακό παιδί». Η αξιολογική κρίση αφορούσε εσάς και όχι τις πράξεις σας. Κατά τη διάρκεια της ανατροφής σας ιδιαίτερα τα πρώτα πέντε χρόνια, είχατε προγραμματιστεί να αντιδράτε στο «καλό» και το «κακό», το «σωστό» και το «λάθος».

Η επιβολή του αισθήματος της ενοχής γινόταν μέσω του συστήματος αναμοιβής και τιμωρίας. Τότε ήταν που αρχίσατε να ταυτίζεστε με τις πράξεις σας.

Οι γονείς άθελά τους χρησιμοποιούν το αίσθημα της ενοχής ως μέσο για να ελέγχουν τα παιδιά τους. Λένε στο παιδί ότι αν δεν κάνει κάτι συγκεκριμένο, θα δυσαρεστηθούν. Έχουν σαν όπλα τους φράσεις όπως «Τι θα σκεφτούν οι γείτονες;», «Μας ντρόπιασες!», «Μας απογοήτευσες!», «Δεν έχεις τρόπους;».

Και η λίστα συνεχίζεται και συνεχίζεται. Κάθε φορά που δεν καταφέρνατε να τους ικανοποιήσετε, ήταν γι’ αυτούς η ώρα να παίξουν το χαρτί της ενοχής. Ως αποτέλεσμα, αναπτύξατε το συμπεριφορικό πρότυπο να ικανοποιείτε πρώτα τους άλλους για να αποφεύγετε τις ενοχές. Λέγατε και κάνατε ό,τι ήθελαν οι άλλοι. Μάθατε να πιστεύετε ότι αν συμμορφωνόσασταν θα ικανοποιούσατε τους άλλους.

Έτσι αναπτύξατε τη μόνιμη ανάγκη να κάνετε καλή εντύπωση στους άλλους.

Ενημερωθείτε για το ασύγχρονο σεμινάριο Η ψυχική δουλειά στην ενοχή από την πλατφόρμα του PSYVERSITY

Ενοχή παιδιού- γονέα

Σε μια αντιστροφή του παιχνιδιού ενοχής μεταξύ γονέα και παιδιού, τα παιδιά συχνά χρησιμοποιούν τις ενοχές για να χειραγωγήσουν τους γονείς τους. Οι περισσότεροι γονείς θέλουν να θεωρούνται «καλοί» και αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το συναίσθημα που νιώθουν όταν το παιδί τους πιστεύει ότι δεν το αγαπούν. Για να τους εξαναγκάσει, το παιδί χρησιμοποιεί δηλώσεις όπως «Δεν με αγαπάς πραγματικά!» ή «Οι γονείς του τάδε τον αφήνουν να το κάνει».

Ίρβιν Γιάλομ: «Όσο αναζητούμε σκόπιμα το νόημα της ζωής, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να το βρούμε»

Η αβεβαιότητα και η αναζήτηση για νόημα: Ο διάσημος ψυχίατρος Ίρβιν Γιάλομ γράφει για το πώς πρέπει να αναζητάμε το νόημα στη ζωή μας.

 

Η αναζήτηση για νόημα, όπως και η αναζήτηση για την απόλαυση, πρέπει να γίνεται έμμεσα. Το νόημα προέρχεται από μια δραστηριότητα που έχει νόημα: όσο προσπαθούμε να το επιδιώξουμε με προμελετημένο τρόπο, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να το βρούμε.

Ο μοναδικός σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης, έγραφε ο Carl Jung στα σημειωματάρια του, είναι να ανάψει ένα φως στο σκοτάδι της ίδιας της ύπαρξης. Σε ένα σύμπαν που δεν έχει σκοπό με την ανθρώπινη έννοια, όπου δεν είμαστε παρά ένα κοσμικό ατύχημα, το σκοτάδι της ίδιας της ύπαρξης, μπορεί εύκολα να μας κατακλύσει και όμως συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για νόημα. Όσο απέραντο και να είναι το σκοτάδι, συμπλήρωσε ο Στάνλεϋ Κιούμπρικ σε μια συνέντευξη του 1968, πρέπει να φέρουμε το δικό μας φως.

Ο τρόπος με τον οποίο φέρνουμε στην επιφάνεια αυτό το φως, διερευνάται από τον μεγάλο υπαρξιακό ψυχίατρο Ίρβιν Γιάλομ στο απολύτως διαφωτιστικό κλασικό βιβλίο του 1989, «Ο Δήμιος του Έρωτα και άλλες Ψυχοθεραπευτικές Ιστορίες».

Τι είναι η συναισθηματική απιστία; Και τελικά, μετράει;

BY ELENA KATSOULAKI

Το σκουλαρίκι που ήταν πεσμένο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και είσαι σίγουρη πως δεν κάνει σετ με κανένα δικό σου. Τα νέα τρελά ωράριά του στη δουλειά που προέκυψαν από το πουθενά και γύρω από τα οποία η πληροφόρηση είναι τουλάχιστον ελλιπής. Τα νέα ταξίδια με τη δουλειά, αντίστοιχα.

Το κινητό που απέκτησε κωδικό κλειδώματος, ενώ πριν δεν είχε. Και που δεν είναι πια ελεύθερα αφημένο σε κοινή θέα, αλλά κάπου καταχωνιασμένο. Το κλασσικό κόκκινο κραγιόν στο άσπρο το πουκάμισο που παίζει σε κάθε ταινία απιστίας που σέβεται τον εαυτό της. Σημάδια απιστίας κανονικής, με τα όλα της. Κλασσικά, εικονογραφημένα, αλλά και κινηματογραφημένα.

Αυτά είναι τα προφανή, τα άλλα όμως;

Αυτά στην απιστία τη γνωστή. Την ερωτική, τη σεξουαλική. Εκείνη που συμβαίνει με φυσική συνάντηση και σύνδεση σωματική, με πρόσωπο εκτός μιας σχέσης ή ενός γάμου.

Αυτή είναι η εικόνα που έχουμε εγκατεστημένη στη συνείδησή μας ως απιστία. Και τα όριά της είναι πάνω-κάτω σαφή. Με τη συναισθηματική όμως απιστία, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα και μπερδεμένα.

H επαφή συχνά ξεκινάει ως μια φιλία που ίσως μοιάζει και αθώα. Οι εμπλεκόμενοι με το χρόνο επενδύουν στη σχέση αυτή και τείνουν εκεί για στήριξη ψυχολογική και συναισθηματική. Τελικά χτίζεται ένας δεσμός δυνατός, ικανός να δημιουργήσει στο μονογαμικό ζευγάρι πλήγμα αντίστοιχο με εκείνο της σεξουαλικής απιστίας.

Μάρω Βαμβουνάκη: Δεν είναι όλοι γεννημένοι για να παντρευτούν, δεν είναι όλοι γεννημένοι για να γεννούν παιδιά…

«Όλες οι δυστυχίες του ανθρώπου απορρέουν απ’ την ανικανότητά του να καθίσει σ’ ένα δωμάτιο μόνος και σιωπηλός». -ΠΑΣΚΑΛ
Στους καιρούς μας, η μοναξιά θεωρείται απειλή, ήττα. Στο όνομα τούτου του τρόμου, αποφασίζονται και οι βαρύτεροι συμβιβασμοί. Συμβιβασμοί στη συντροφιά, στη δουλειά, στους φίλους, στις ιδεολογίες, στο γάμο.

 

Υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να κοιμούνται με τον εχθρό τους, να μοιράζονται την κάθε μέρα τους με κάποιον που περιφρονούν, που τους μειώνει, τους αποδιοργανώνει το χαρακτήρα, παρά να ζήσουν, έστω και για ένα διάστημα, μόνοι.

Η θεωρία της κατσαρίδας, για την προσωπική εξέλιξη

Πάργα, Ιούνιος 2017

«Μια φορά σε ένα εστιατόριο, μια κατσαρίδα πέταξε από το ανοιχτό παράθυρο και κάθισε πάνω σε μια κυρία. Εκείνη άρχισε να ουρλιάζει από τον φόβο της. Μέσα στον πανικό της, προσπαθεί να απαλλαγεί από το ανατριχιαστικό αυτό έντομο. Η αντίδρασή της ήταν μεταδοτική. Όλοι όσοι βρίσκονταν γύρω της, πανικοβλήθηκαν.

Κάποια στιγμή κατάφερε να την διώξει από πάνω της, αλλά αυτή πέταξε σε μια άλλη κυρία στην αίθουσα του εστιατορίου.

Κάποια στιγμή έσπευσε ο σερβιτόρος στο σημείο να ηρεμήσει την κατάσταση. Ξαφνικά η κατσαρίδα πέφτει πάνω του. Ο σερβιτόρος έμεινε ακίνητος παρακολουθώντας την συμπεριφορά της κατσαρίδας πάνω στο πουκάμισό του. Όταν ένιωσε αρκετά σίγουρος για την συμπεριφορά της, την έπιασε και την πέταξε έξω από το παράθυρο.

ΨΧ – Αριστοτέλης: Η ευτυχία ως ύψιστο αγαθό

 

Ότι κάνουν οι άνθρωποι συνειδητά και σκόπιμα, το κάνουν, κατά τον Αριστοτέλη, για χάρη κάποιου πράγματος που τους φαίνεται καλό. Επιδιώκουμε ότι είναι καλό, και έτσι η επιδίωξη του αγαθού ή των αγαθών αποτελεί το κύριο κίνητρο των ανθρώπινων πράξεων. Ως εκ τούτου, η αριστοτελική ηθική βασίζεται σε μια γενική θεωρία της επιδίωξης και των αγαθών. Σε αυτή τη θεωρία η ευζωία, δηλαδή η ευτυχία (ευδαιμονία), διαδραματίζει τον ρόλο του ύψιστου αγαθού, δηλαδή του ύψιστου στόχου των επιδιώξεων μας.

Τι είναι αγαθό εξηγείται κατά τον απλούστερο τρόπο με τη βοήθεια ενός καταλόγου αγαθών υποδιαιρούμενων σε τρεις κατηγορίες: στα εξωτερικά αγαθά, στα εσωτερικά αγαθά του σώματοςκαι στα εσωτερικά αγαθά της ψυχής (Πολιτικά 1323a 24 κ.ε.). Στα εξωτερικά αγαθά ανήκουν μεταξύ άλλων ο πλούτος, η φιλία, η ευγενής καταγωγή, οι άξιοι απόγονοι, η τιμή, η εύνοια της τύχης. Στα εσωτερικά αγαθά του σώματος ανήκουν η υγεία, η ομορφιά, η δύναμη, οι αθλητικές ικανότητες, και ως εσωτερικά αγαθά της ψυχής εκλαμβάνονται οι διάφορες αρετές (Ρητορική Α 5).

Osho: Η πορεία ανάπτυξης του «εγώ»

Λίμνη Ιωαννίνων ~ Ιανουάριος 2019

Αρχικά το παιδί αποκτά την επίγνωση τού «δικό μου», ύστερα τού «εμένα», έπειτα τού «εσύ» και μετά τού «εγώ». Αυτή είναι η διαδικασία, με αυτή τη διάταξη. Πρώτα αποκτά επίγνωση τού «δικό μου». «Αυτό το παιχνίδι είναι δικό μου, αυτή η μητέρα είναι δική μου». Παρατήρησέ το, επειδή αυτή είναι η δομή σου, αυτή είναι η δομή τού «εγώ».

Έτσι αρχίζει να κατέχει. Πρώτα μπαίνει ο κτήτορας – η κτητικότητα είναι κάτι πολύ βασικό. Και με την κτητικότητα αρχίζει η κόλαση. Παρατήρησε τα μικρά παιδιά. Ζηλεύουν πολύ, είναι πολύ κτητικά, κάθε παιδί προσπαθεί ν’ αρπάξει τα πάντα από τ’ άλλα παιδιά και προσπαθεί να προστατέψει τα δικά του παιχνίδια. Και θα δεις παιδιά που είναι πολύ βίαια, σχεδόν αδιάφορα για τις ανάγκες των άλλων. Αν ένα παιδί παίζει με το παιχνίδι του κι έρθει ένα άλλο παιδί, μπορεί να δεις έναν Αδόλφο Χίτλερ, έναν Τζέκινς Χαν, έναν Τουρκοεμάδα. Θα πιαστεί απ’ το παιχνίδι του, είναι έτοιμο να τσακωθεί, είναι έτοιμο να χτυπηθεί. Είναι ζήτημα περιοχής, εδαφικής κυριαρχίας.