Τραγική η τραγικότητα

photo by DesPin

Τραγική η τραγικότητα

Έπλασες έναν άνθρωπο μέσα σου να πονάει
Κάθε αλλότρια αίσθηση, δική του την νογάει
Ματώνει, κλαίει, οδύρεται, στης είδησης τον πόνο
Θύμα μετά καμώνεται, στου οίκτου μας τον θρόνο

Αν κοιτούσε;

Αν κοιτούσε;

Κλεφτές ματιές του έριχνε  η ωραία στην ξαπλώστρα
Θυμήθηκε, τον γνώρισε, έρωτας παιδικός της
Η σημασία του καμιά, είχε

Ηλίας

Ηλίας

γέροντα εσύ  με τ΄όνομα, που φώτισε την πλάση
γέροντα εσύ που αγάπησες, κόρη νια λατρεμένη
μέσα της ακόμα ζεις, λάμψη στα βήματά της
σ’είδαν μικρό που λάμωσες, κει στις μαύρες λάσπες
δρόμος ήταν απώλειας, δρόμος πολλών δακρύων
το τέλμα έγινε για σε δρόμος συνηθισμένος
δεν ήξερες τότε γιατί, σιωπή παντού τριγύρω
σε διώχνανε σε μίσησαν, σε λιώναν σαν σκουλήκι
θύμωνες, οργιζόσουν, δάγκωνες και χτυπούσες
έπινες, κάπνιζες, έβριζες, περίγελος στους γύρω
φόβος και τρόμος ήσουνα, στη σύζυγο στα παιδιά σου
έσχιζες τα ρούχα σου, το στήθος σου χτυπούσες
τραβούσες όλο το μαλλί, λογαριασμό ζητούσες
ένα «γιατί» περίμενες , σε

«Ο Ήλιος του Ηλία»

«Ο Ήλιος του Ηλία»

-Παππού να βάλω ένα ακόμα;

-Μισό όχι ολόκληρο. Το πίνεις και ανέρωτο, επτά χρονώ κορίτσι!

-Α, εσύ μου το ‘μαθες. Ούζο ανέρωτο ποτέ ξενέρωτο. Έλα παππού ρίξε μια σβούρα ακόμα. Το τραγούδι σου παίζει στο ράδιο, «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια».

-Όπα! Να μου ζήσεις εγγόνα μου…Χτύπα παλαμάκια…δυνάμωσέ το…να μάθουν όλοι στη γειτονιά. Ο Ηλίας έχει Χαρά…με την εγγόνα του γλεντά, Αγαπάει και Αγαπά και είναι η πρώτη του φορά.

-Τί λες βρε παππού; Εβδομήντα χρόνια δεν βρέθηκε κανείς να αγαπηθείτε;

Το δίκιο της Μήδειας;

Το δίκιο της Μήδειας;

Το μέλλον της το μαύρισαν καμώματα συζύγου
Την έπνιξε η ηθική η ανήθικη των γύρω
Η αδικία την κάκιωσε της

Ελένη

Ελένη

Το «Είναι» σας τρομοκρατεί, το «Φαίνεσθαι»  ξεγελάει
Το δίκιο είναι σχετικό, η ολότητα νικάει

Θυσία στο βωμό του Έρωτα

Θυσία στο βωμό του Έρωτα

Το ‘δαν  δεν αντιστάθηκε, θυσία στο βωμό
θεού Έρωτα που βασάνιζε, στη λήθη το γονιό

Έκπληξη τους περίμενε, δεν είδαν να