[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ]
Στη Βέρα
Δεν έρχεσαι μου είπε
Δε μένεις μου είπε
Δε γελάς μου είπε
Δεν πεθαίνεις μου είπε Συνεχίστε την ανάγνωση
[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ]
Στη Βέρα
Δεν έρχεσαι μου είπε
Δε μένεις μου είπε
Δε γελάς μου είπε
Δεν πεθαίνεις μου είπε Συνεχίστε την ανάγνωση
[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ]
…….
Ας δώσουμε τον κόσμο στα παιδιά έστω και για μια μέρα
ας τον δώσουμε να παίξουν σαν ένα πολύχρωμο μπαλόνι
να παίξουν τραγουδώντας ανάμεσα στ’ αστέρια
ας δώσουμε τον κοσμο στα παιδιά
σαν ένα τεράστιο μήλο σαν ψίχα ολόζεστου ψωμιού Συνεχίστε την ανάγνωση
[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ]
Η ζωγραφιά της Βέρας
Κανείς δε μπορεί να κάνει τη ζωγραφια σου
καθώς ξανοίγεσαι στη θάλασσα….
Να μη σε ψάξουν στων παιδικών παιχνιδιών τα χρώματα
Ακούμπησαν στα ξύλινα κάγκελα τα κλήματα σε μια ταράτσα δάσους Συνεχίστε την ανάγνωση
[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζιτ» του Ναζίμ Χικμετ]
………….
Η κάθε μέρα μου μια φέτα πεπονιού που μοσχοβολάει κόσμο χάρη σε σένα.
Όλοι οι καρποί απλώνονται στο χέρι μου σα να ‘μαι από ήλιο χάρη σε σένα.
Χάρη σε σένα παίρνω το μέλι μου μόνο απ’ τις ελπίδες.
Χάρη σε σένα χτυπάει η καρδιά μου. Συνεχίστε την ανάγνωση
[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζιτ» του Ναζίμ Χικμετ]
………….
Τα τραγούδια των ανθρώπων απ’ τους ίδιους πιο όμορφα, απ’ τους ίδιους πιο λαχταριστά, απ’ τους ίδιους πιο λυπημένα, πιο μακρόβια απ’ τους ίδιους.
Αγάπησα τα τραγούδια τους πιότερο απ’ τους ανθρώπους.
Μπόρεσα να ζήσω χωρίς άνθρωπο
χωρίς τραγούδι ποτέ.
Έτυχε να ξεγελάσω το τριαντάφυλλό μου το τραγούδι του ποτέ.
Ποτέ δε με γέλασαν τα τραγούδια. Συνεχίστε την ανάγνωση
[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζιτ» του Ναζίμ Χικμετ]
ΣΤΗ ΒΕΡΑ
Έχω ένα δέντρο μέσα μου.
Τη ρίζα του την έφερ’ απ’ τον ήλιο.
Τα φύλλα του κουνιούνται σαν ψάρια της φωτιά
οι καρποί του κελαηδούν σαν τα πουλιά.
Οι επιβάτες των πυραύλων
από καιρό κατέβηκαν στ’ αστέρι που ‘χω μέσα μου,
Μιλάνε με τη γλώσσα π’ άκουσα στον ύπνο μου,
δεν έχουν θέση οι εντολές, οι περηφάνιες, τα παρακάλια, οι ικεσίες. Συνεχίστε την ανάγνωση
[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζιτ» του Ναζίμ Χικμετ]
…………………
Εσένα σκέφτομαι…
Στη μύτη μου έρχεται η μυρουδιά της μάνας μου,
της ομορφότερης στον κόσμο μάνας μου,
Κάθησα τάχα στο παιδικό παιχνίδι της γιορτής
που ‘χω μέσα μου.
Γυρνάς γύρω – γύρω τα μαλλιά σου πετούν
μια το χάνω μια το βρίσκω το ροδαλό σου πρόσωπο. Συνεχίστε την ανάγνωση
[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζιτ» του Ναζίμ Χικμετ]
Η ΠΟΛΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΙ ΕΣΥ
Στην αγκαλιά μου είστε ολόγυμνες η πόλη το βράδι κι εσύ.
Η λάμψη σας χτυπάει το πρόσωπό μου και των μαλλιών σας το χνώτο.
Τίνος είν’ αυτή η καρδιά που χτυπάει; Συνεχίστε την ανάγνωση
«Tα τραγούδια των ανθρώπων» του Ναζίμ Χικμέτ
Τα τραγούδια των ανθρώπων
είναι πιο όμορφα από τους ίδιους
πιο βαριά από ελπίδα
πιο λυπημένα
πιο διαρκή.
[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ]
Το πρόσωπο των γυναικών μας
Η Παναγιά δε γέννησε το Θεό
η Παναγιά δεν είν’ η μάνα του Θεού
η Παναγιά είναι μια μάνα σαν τις άλλες
η Παναγιά γέννησε ένα παιδί ένα παιδί όπως τ’ άλλα Συνεχίστε την ανάγνωση
“Nei grandi spazi della montagna, nei suoi alti silenzi, l’uomo non distratto può cogliere il senso della sua piccolezza e la dimensione infinita della sua anima"
Rivista culturale multimediale aperiodica
Quisquilie, bagatelle, pinzillacchere...
Ellen Grace Olinger
Every second Tuesday since 2007
Independent Publisher of Poetry and Prose
Ensemble pour la liberté... à Le Plan, Cazères - 31220