Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. | Mario de Andrade

Fire Sculptures by Johnny Di

Mario de Andrade

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα…
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Advertisement

Με ιδιοτέλεια ζει κι αυτοσκοπό /Εκμεταλλεύεται του άλλου το καλό / Συνεργασία; Μόνο σε κόσμο ουτοπικό | SearchingTheMeaningOfLife

photo by ChrisTsik

Δυο ξένοι! Δυο νικητές χαμένοι!
Χρήσιμοι ηλίθιοι σε κοινωνία κοιμισμένη
Νταλίκα πόνου σέρνει ο καθένας
Του άλλου πώς να νιώσει τα δεινά;
Όλο θα νιώθει τα δικά του πιο βαριά
Με ιδιοτέλεια ζει κι αυτοσκοπό
Εκμεταλλεύεται του άλλου το καλό

Στον κρύο τρόμο του Χειμώνα Άνθισε η όμορφη ανεμώνα Προάγγελος έγινε θέρμης | SearchingTheMeaningOfLife

photo by EvAr

Στον κρύο τρόμο του Χειμώνα
Άνθισε η όμορφη ανεμώνα
Προάγγελος έγινε θέρμης
Στην ομορφιά της ανασαίνεις

Μέσα στην ασυναρτησία
Πετάει και βρίσκει την ουσία
Μια πεταλούδα, η μορφή της
Για όπλο έχει την σιωπή της

Τόσο δα σπουργίτι, τόσο /Κουβαλά στάρι καμπόσο /Να ταΐσει το αηδόνι /Κι ας του χάλασε η γενιά | SearchingTheMeaningOfLife

Τόσο δα σπουργίτι, τόσο
Κουβαλά στάρι καμπόσο
Να ταΐσει το αηδόνι
Κι ας του χάλασε η γενιά

Τραγουδούσε στα ρυάκια
Σε ποτάμια, σε σοκάκια
Τώρα τρέμει σε γωνίες
Φτερουγίζει σιωπηλά

Να γιατί οι ηλίθιοι είναι επιθετικοί (MAXIME ROVERE)

photo by EvAr

Να γιατί, παραδόξως, οι ηλίθιοι προτιμούν τον πόλεμο .

Απολαμβάνουν τη χαρά της καταστροφής, τουλάχιστον στη σκέψη, και η απόλαυση αυτή θέτει ολόκληρο τον κόσμο σε κίνδυνο, ακόμα και στην πραγματικότητα. Θα ρωτήσετε ίσως από πού προέρχεται αυτή η παράδοξη απόλαυση που τους προσφέρει η καταστροφή. E, λοιπόν , κατ’ αρχάς οι ηλίθιοι δεν είναι τίποτε άλλο από γιγάντια κουτορνίθια που εκπλήσσονται από την ίδια τους τη δύναμη και που την ασκούν χωρίς να καταφέρουν να ξεπεράσουν τη δυσπιστία τους. Όπως τα βρέφη, εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να δοκιμάσουν την εξουσία τους σε οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως τιμήματος – κυρίως επειδή, για εκείνους, η δύναμη παραμένει προβληματική. Καθώς τις αμφιβολίες τους ενθαρρύνουν άλλοι ηλίθιοι, οι οποίοι τους εξουσιάζουν, δε σταματούν ποτέ να αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους, έτσι οι μεν ανακουφίζονται κυρίως ασκώντας εξουσία και οι δε υποτασσόμενοι. Ωστόσο, μέσα στην ίδια μέρα, η πολύμορφη ηλιθιότητά τους περνά από τη μια μεταμόρφωση στην άλλη – από την κυριαρχία στην υποταγή και την καταστροφή.

Το φωτοστέφανο φθονούν του αισθηματία /Υποψήφιοι γαμπροί για την ευκολία | SearchingTheMeaningOfLife

Διήγηση αισθημάτων με ευκολία
Άλλοι το λένε και αλαζονεία
Πού να κατανοήσεις ερωτευμένο με τη μελαγχολία;!
Πετρωμένες καρδιές από φιλοχρηματία

Χνάρια σε περίπατο καθιστικό /Από τζάμι τον κόσμο να αναθεωρώ | SearchingTheMeaningOfLife

Zoo Βουδαπέστη Ιούλιος 2018

Χνάρια σε περίπατο καθιστικό
Από τζάμι τον κόσμο να αναθεωρώ
Ενέπνευσα αίσθημα τρυφερό

Μυρίζω τα λουλούδια και τ΄αγγίζω εκεί /Για μια νέα στα άστρα επιστροφή | SearchingTheMeaningOfLife

Μπλέκω πραγματικότητα με φαντασία
Σε κόσμο των bit που υπερτερεί
Ρουτίνας σαφήνεια όταν με προσγειώνει

Κάπου στου δρόμου τα μισά /Χρόνε σε αφήνω πίσω /Σου κούμπωσα λευκά φτερά /Λεύθερο να σ΄ αφήσω | SearchingTheMeaningOfLife

Κάπου στου δρόμου τα μισά
Χρόνε σε αφήνω πίσω
Σου κούμπωσα λευκά φτερά
Λεύθερο να σ΄ αφήσω

Ποίημα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ

Ιωάννινα – Οκτώβριος 2018

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η στρατιά των πεινασμένων προχωρεί» του Ναζίμ Χικμετ]
Στη Βέρα

Δεν έρχεσαι μου είπε
Δε μένεις μου είπε
Δε γελάς μου είπε
Δεν πεθαίνεις μου είπε