Εύστοχοι σε πόλη δίχως στόχους

Εύστοχοι σε πόλη δίχως στόχους

Άνθρωποι εύστοχοι με οράματα κι ελπίδες
Άξιοι ευτυχίας, ευκαιρίας για ζωή
Σε πολιτεία χωρίς στόχους υποφέρουν
Χαρά και όφελος της κάθε δημιουργίας
Μένουν στενά, πολύ προσωπικοί
Δέντρο η πόλη που δεν καρποφορεί
Αν στόχο είχε, το στόχο θα είχαν βρεί

Advertisements

τελετή κάθαρσης

Μέτσοβο, Ιούνιος 2017

τελετή κάθαρσης

μου σταυρώνεις τα χέρια με βία
το να επιστρέψω είναι ουτοπία
δραπετεύω από αδύναμη κοινωνία
με ότι βίωσα, σε αναμνήσεων πορεία

χωρίς ευθύνες, δίχως επιθυμίες
κόψε μαλλιά από εμένα σε απαλλάσσω
ότι ζήσαμε μένει στις εμπειρίες
κάψε με σε άμορφη μην αλλάξω

[Κατάδικος ζωής]

Ιωάννινα – Οκτώβριος 2018

Λίγο καφέ
Πολύ τσίπουρο
Και ρύθμισα τις χορδές
Γράσαρα το δοξάρι
Να είναι ικανό
Για όμορφες μελωδίες
Αρμονικές με το περιβάλλον
Τις παρτιτούρες που διάβασα
Συλλέγω και επινοώ
Τις αφήνω στη ροή
Να πλέουν
Ως χάρτινα καραβάκια
Ψάχνοντας νόημα

είμαι κόκκος άμμου

Χρόνια κρυμμένος, σε κόκκο άμμου καρτερώ
ένα παιδί με ‘μένα να γράψει «Σ’ αγαπώ!»

Κι αν δεν το πράξει εγώ και πάλι θα χαθώ
Θάλασσας κύμα παρασύρει στο βυθό

Κι αν παραμείνει σε πάθος παθητικό
θα έχω βρει έναν τέλειο ηθοποιό

[Πώς επιθυμείς;]

[Πώς επιθυμείς;]

Όταν στοχεύω δρω
Όταν προσδοκώ αδρανώ
Όταν «εγώ θέλω» στοχεύω
Όταν «έχω ανάγκη» προσδοκώ
Απολαμβάνω το «τώρα»
ή περιμένω το «αύριο»
Ζω στην πραγματικότητα
ή με φαντασία φυλλορροώ

Χωρίς νευρώσεις

Χωρίς νευρώσεις

Είναι παλιές οι ηδονές που πίσω σε κρατάνε
είναι εμπειρίες παιδικές που την καρδιά πονάνε
όνειρα ανεκπλήρωτα το να τις ξαναζήσεις
κι άλλη απογοήτευση! Έχει η ψυχή λυγίσει…

Δεν έμεινε πια δύναμη για να διεκδικήσεις
σε όνειρα ανέλπιδα, ζεις(;) με παρανοήσεις
στα λόγια ζεις(;) εμμονικά, τέλειωσαν οι ιδέες
η δράση σε τρομοκράτησε και φεύγεις όλο φεύγεις

ένα έργο

---

ένα έργο

τα χείλη μου φιλούν το αχάρακτο μέτωπο
πάνω από τις γαλήνιες λίμνες των ματιών
και ρουφώ αχόρταγα το είναι σου
ωσότου σε χορτάσω θα είμαι εδώ
πράγμα δύσκολο όσο ρέουν τα κόκκινα
μυστικά αιώνων κάτω από το δέρμα

Κάπου ξέχασες την καρδιά σου

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Κάπου ξέχασες την καρδιά σου
σου έπεσε χωρίς να αντιληφθείς
τον τόπο, το χρόνο, την στιγμή

Κάπου ξέχασες την καρδιά σου
είχες πολλά να ασχοληθείς
αλλότριες ευθύνες υλικής ζωής

Μόνιμες ουλές

Μόνιμες ουλές

Όπως τα καλοκαίρια μαράθηκαν
σε μια καταιγίδα του Αυγούστου
έτσι η νιότη χάνεται πληγωμένη

[Ενσυναίσθησης συμπόνια]

[Ενσυναίσθησης συμπόνια]

Μελέτησα στίχο στίχο τα ποιήματα
Κύκλωσα με επιμέλεια τα ρήματα
Όλα τα «έλα», τα «θέλω», τα «αγαπώ»
Διεκδίκησης νέας ζωής για το «εγώ»

 

Τέντωσες όλες σου τις αισθήσεις
Να αφουγκραστείς, να ψηλαφίσεις
Το φως, που στάζει στα αστέρια
Τα ερείπια, πώς ανασταίνει με χέρια;