«Σάπια δοκάρια είναι τα βλέμματα των άλλων. Πατάς, σε κρατούν για λίγο κι ύστερα τσακίζουν. Κι από κάτω έχει γκρεμό θεόρατο. Άργησα να το μάθω τούτο.»~Γιάννης Καλπούζος

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «ΣΑΟΣ» του Γιάννη Καλπούζου

– Γιατί τα ψάρια αισθάνθηκαν τον ερχομό και το επίκεντρο του σεισμού κι έσπευσαν ομαδικά ν’ απομακρυνθούν. Αλλά και να το έπρατταν μάλλον οι αρχές δε θα ήταν σε θέση να εκτιμήσουν ανάλογη πληροφορία.

– Στην αποκοτιά και στην τόλμη των λίγων στηρίχθηκε και ξεπέρασε το μέτριο ο άνθρωπος.

Advertisement

«Τίποτα δεν είναι Έξω, τίποτα δεν είναι Μέσα, γιατί ό,τι είναι Έξω, είναι και Μέσα» | Έρμαν Έσσε

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 ~ photo by GTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Βροχοποιός» του Έρμαν Έσσε

– Από τη ζωή των Ζώων και των Φυτών ως τον έναστρο ουρανό και ανάμεσα στην άφωνη, σιωπηλή, μυστηριακή Φύση και την άγουρη ψυχή του πού σάλευε έντρομη στο παιδικό του στήθος, πηγαινοέρχονταν τα ρεύματα της Πρωταρχικής Ενότητας και κόχλαζε η Περιέργεια και η λαχτάρα για Κατάκτηση. Οτιδήποτε για το οποίο είναι ικανή η ψυχή του Ανθρώπου.

– Ήταν σαν ένα ξαφνικό ανατρίχιασμα της συνείδησης η διαπίστωση αυτού οργανωμένου Συνόλου, αυτής της Ενότητας που κατευθυνόταν και εξουσιαζόταν από νόμους προσιτούς στο ανθρώπινο πνεύμα.

– Η αίσθηση της Συνάφειας, των Σχέσεων και της Τάξης ανάμεσα στο Όλο και το Μερικό τον είχε τραβήξει μοναχικό περιπατητή κοντά της και τον είχε καταστήσει Συνυπεύθυνο γι’ αυτό!

– Έπρεπε να υπάρχει στα σίγουρα ένα κεντρικό σημείο αναφοράς, μια κοινή αφετηρία στο τεράστιο δίκτυο των μυστικών δεσμών και συναφειών του Απείρου από το οποίο ξεκινώντας κανείς μπορούσε να δει και να ερμηνεύσει τα περασμένα και τα μελλούμενα. Για εκείνον που θα ήταν ικανός να σταθεί σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο, η γνώση θα κυλούσε γάργαρη, όπως το νερό στην κοιλάδα ή όπως τρέχει ο λαγός στα λάχανα. Ο Λόγος της θα έπρεπε, οξύς και αλάθευτος να σημαδεύει και να βρίσκει κατευθείαν τη ρίζα του μυαλού, όπως η πέτρα που φεύγει από το χέρι του κυνηγού και χτυπάει το θήραμά του θανάσιμα. Και εκεί, με τη δύναμη του πνεύματος θα ένιωθε όλες αυτές τις θαυμαστές μοναδικότητες, τα φυσικά χαρίσματα και τις ικανότητες, θα τα έβαζε να «παίζουν» δημιουργώντας χιλιάδες συνδυασμούς : Αυτός θα ήταν ο Τέλειος, ο Σοφός, ο αξεπέραστος άνθρωπος!…

Δεν είναι αρκετό ν’ ανατρέψεις μιαν όμορφη ιδέα, πρέπει να την αντικαταστήσεις, κιόλας, με μιαν άλλην, όχι λιγότερο όμορφη. | Φ. Ντοστογιέφσκυ

photo by EvAr

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Έφηβος» του Φ. Ντοστογιέφσκυ

– Είχα έρθει στην Πετρούπολη για να μισήσω, αποκλειστικά για να μισήσω κ’ αισθανόμουν κιόλας πώς άρχιζα ν’ αγαπώ. «Αναρωτιέμαι άν η αράχνη, μπορεί να μισήσει εκείνη τη μύγα που παραμονεύει και τη βουτά. Αγαπημένη μύγα! Μου φαίνεται πως αγαπά κανείς το θύμα του· τουλάχιστον μπορεί να το αγαπά. Έτσι εγώ, αγαπώ λοιπόν, την εχθρά μου: είμαι φοβερά ευχαριστημένος που είναι τόσο όμορφη.

– Η σκέψη σας, όσο κακή κι’ αν είναι, εφ’ όσον είναι δική σας, πάντοτε είναι βαθύτερη. Από τη στιγμή που θα την εκφράσετε θα πάρει κάτι το γελοίο και το απατηλό. Ο Βερσίλωφ μου είπε πως το αντίθετο δε συμβαίνει παρά μόνο στους κακούς ανθρώπους. Αυτοί δεν κάνουν άλλο από το να υποκρίνονται, πράμα που τους είναι εύκολο’ εγώ, προσπαθώ να γράψω όλην την αλήθεια: κι’ αυτό ‘ναι φοβερά δύσκολο.

Τα παιδιά βρίσκουν το παν μέσα στο τίποτα, οι ενήλικες το τίποτα μέσα στα πάντα [Zibaldone., 527]

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Giacomo Leopardi «Η θεωρία της ηδονής»

– Οι ίδιες απολαύσεις και οι ίδιες μυθιστορηματικές ιδέες βρίσκουν μια τρίτη [μετά τη φαντασία και την ποίηση] πηγή στα όνειρα. [Zibaldone.,57]

– «Ο άνθρωπος είναι τόσο δυστυχισμένος όσο φαντάζεται πως είναι», λέει έξοχα ο Sanbazaro στο όγδοό του ειδύλλιο.

– Τούτο μοιάζει παράλογο, είναι ωστόσο η καθαρή αλήθεια: εφόσον καθετί το πραγματικό είναι ένα μηδέν, δεν υπάρχει τίποτε το πραγματικό και τίποτε το ουσιώδες, παρά μόνο η μάταιη ηδονή των ψευδαισθήσεων. [Zibaldone., 99]

– …η νόηση είναι στην πραγματικότητα η πιο υλική ικανότητα που υπάρχει μέσα μας, και μάλιστα οι διεργασίες της, ολότελα υλικές και μαθηματικές, θα μπορούσαν κατά κάποιον τρόπο ν’ αποδοθούν στην ύλη. Μιλάω αντιθέτως για ένα φυσικό αίσθημα μέσα στην ψυχή μας, το οποίο μας κάνει να αισθανόμαστε την μηδαμινότητα των πραγμάτων ανεξάρτητα από τη νόηση. Γι’ αυτό υποθέτω ότι αυτή η απόδειξη είναι πιο ισχυρή, διότι φανερώνει εν μέρει τη φύση του πνεύματός μας. Η φύση δεν είναι υλική όπως είναι νόηση. [Zibaldone., 106-107].

– Όσο για μένα έγινα συναισθηματικός την ημέρα που, έχοντας χάσει τη φαντασία, έγινα αδιάφορος για τη φύση και αφιερώθηκα μ’ όλο μου το είναι στο λογικό και το αληθινό, όταν, με μια λέξη, έγινα φιλόσοφος. [Zibaldone., 143-144].

«Καθ’ όδόν βρίσκεις τον Οδυσσέα σου, και πάλι ζήτημα είναι. Θέλει να κοιμάσαι μ’ ανοιχτά πανιά και μ’ ανεβασμένη την άγκυρά σου.» | Οδυσσέας Ελύτης

Σύβοτα 2019

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Εκ του πλησίον» του Οδυσσέα Ελύτη

-ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ
Αλλά χωρίς να χάνεις ποτέ την εικόνα του συνόλου. Και η
πιο απλή παράγκα θέλει το ρήμα της, τα ουσιαστικά και τα
επίθετά της, όπως κάθε πρόχειρη γραφή τον Πικιώνη της. Η
αφέλεια δεν δίδεται δωρεάν, σκηνοθετείται και παίζεται· εάν
είσαι ο ένας από τα ελάχιστα εκατομμύρια που δικαιώνουν
την ανθρωπότητα.

– Όπως ο στάχυς μεταβάλλει τη σοφία του σε άρτο, έτσι κι ο ποητής
την αφροσύνη του σε πικρόν υδράργυρον, άλλ’ αγάπης.

Εάν θέλετε βοήθεια τότε είστε υπεύθυνοι για την καθιέρωση μιας αυθεντίας, ενός αρχηγού, ενός ιερέα. | Κρισναμούρτι

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η τέχνη της ζωής» του Κρισναμούρτι

– Η θλίψη, λοιπόν, είναι απλώς το τέλος κάποιων αναμνήσεων – που αυτές βέβαια εξακολουθώ να τις έχω αλλά έχει τελειώσει η πραγματικότητα που τις δημιούργησε κι έτσι νοιώθω χαμένος. Έχω χάσει το γιο μου. Είναι αυτό θλίψη ή μήπως είναι αυτολύπηση (δεν είμαστε σκληροί), καθώς νοιαζόμαστε περισσότερο για τις δικές μας αναμνήσεις, το δικό μας πόνο, τη δική μας αγωνία, παρά το τέλος κάποιου; Αυτό είναι θλίψη ή ιδιοτέλεια; Εξετάστε το πιο βαθιά παρακαλώ.

– Όπο υπάρχει θλίψη, δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη.

Όπως η ομορφιά και η αγάπη, η αλήθεια δεν βρίσκεται μέσα στην περιοχή των αποκτημάτων. | Κρισναμούρτι

Σύβοτα 2019

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Κρισναμούρτι «Στη σιγή του νου»

– Η αλήθεια δεν ανήκει ποτέ στο παρελθόν. Η αλήθεια του παρελθόντος είναι οι στάχτες της μνήμης. Η μνήμη ανήκει στο χρόνο και στις νεκρές στάχτες του χτες δεν υπάρχει αλήθεια. Η αλήθεια είναι κάτι το ζωντανό, κάτι εκτός τις περιοχής του χρόνου.

– Αλλά καθώς ό νους παρατηρεί, προσέχει την κίνηση της ζωής, την εσωτερική και την εξωτερική, σ’ ένα τέτοιο νου έρχεται μια σιωπή πού δεν την έχει φτιάξει η σκέψις.

– Στοχασμός είναι η αποκάλυψις του καινούριου. Το καινούριο είναι πέρα και πάνω από το επαναλαμβανόμενο παρελθόν -και στοχασμός είναι το τέλος αυτής της επαναλήψεως.

Κάθε οργισμένος άνθρωπος είναι ένας τρομοκρατημένος άνθρωπος, που τρέμει στην ιδέα της απώλειας. | Richard Bach

Σύβοτα 2019

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «ένα» του Richard Bach

«Οι επιλογές μας οδηγούν στις εμπειρίες και με τις εμπειρίες συνειδητοποθούμε οτι δεν είμαστε τόσο ασήμαντοι όσο φαινόμαστε. Εκφράζουμε τις απεριόριστες διαστάσεις της ζωής, καθρεφτίζουμε το πνεύμα».

– Υπάρχουν στο άπειρο τόσες μεταφορές για τις ταυτόχρονες ζωές, όσα είναι και τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.

– Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος άλλος στον κόσμο, που είναι το ίδιο μόνος με μένα. Θέλω να πιστεύω ότι θα βρούμε ο ένας τον άλλον και… θ’ αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον, και ποτέ δεν θα ξανανιώσουμε μοναξιά!

Η εξέλιξη είναι το πιο θαυμάσιο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε κάποιον. | Λουίς Εσπινόζα

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο δρόμος της καρδιάς» του Λουίς Εσπινόζα

– «Κανένας δεν μπορεί να ταράξει έναν Αναζητητή», απάντησα, «επειδή αυτός γνωρίζει ότι οι συναισθηματικές του καταστάσεις είναι δική του επιλογή και δεν προέρχονται από τον έξω κόσμο αλλά από τον εσωτερικό του κόσμο. Ο Αναζητητής βλέπει τη ζωή με τη μορφή κλειστών κύκλων. Να μην αφήνεις ποτέ έναν κύκλο ανοιχτό· έτσι δεν υπάρχουν τρύπες μέσα απ’ τις οποίες να μπορούν να μπαίνουν σκουπίδια απ’ έξω. Όταν μας ρίχνουν σκουπίδια αλλά αυτά δεν εισχωρούν μέσα μας, τότε αυτά επιστρέφουν σ’ εκείνον που τα έστειλε και αυτό είναι κάτι πολύ σοβαρό. Το πρόβλημα πάντως είναι, και πάντοτε θα είναι ποιος είναι εκείνος που κάνει το κακό.

– «Τι θα ‘πρεπε λοιπόν να κάνω όταν μου συμπεριφέρονται άσχημα;» «Τί κάνεις όταν ανατέλλει ο ήλιος ή όταν δύει;»ρώτησα. «Είναι το ίδιο. Μη δίνεις στα πράγματα μεγαλύτερη σημασία απ’ όση έχουν. Αλλιώς τους προσδίδεις δύναμη για να σε ελέγχουν.

Εσύ γίνεσαι ευτυχισμένος από μόνος σου, εσύ γίνεσαι θυμωμένος από μόνος σου κι εσύ γίνεσαι λυπημένος από μόνος σου. Αν δεν τον αντιληφθείς αυτό, θα παραμείνεις για πάντα σκλάβος. | Osho

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Osho «Επίγνωση: Το κλειδί για να ζεις ισορροπημένα»

– Δεν είμαστε ακόμη άνθρωποι — είμαστε μηχανές. Γι’αυτό, ο Γεώργιος Γκουρτζίεφ συνήθιζε να λέει ξανά και ξανά ότι ο άνθρωπος έτσι όπως υπάρχει, είναι μια μηχανή. Πρόσβαλλε πολλούς ανθρώπους, επειδή σε κανέναν δεν αρέσει να τον αποκαλούν μηχανή. Οι μηχανές θα ήθελαν να τις αποκαλούν θεούς. Τότε αισθάνονται πολύ ευτυχισμένες, φουσκώνουν από περηφάνια.

– Γί’ αυτό και η όλη δουλειά που χρειάζεται να γίνει, είναι το να γίνεις και πάλι συνειδητός και να χάσεις το νου. Πρέπει να πετάξεις έξω από το σύστημά σου όλα όσα έχεις μαζέψει ως γνώση. Η γνώση είναι εκείνη που σε κρατάει κοιμισμένο. Γι’ αυτό, όσο περισσότερα γνωρίζει ένας άνθρωπος, τόσο πιο κοιμισμένος είναι.

– Έχει συμβεί ένας φόνος, έχει συμβεί μια καταστροφή. Το κάθε τι που βρίσκεται τριγύρω, επηρεάζεται. Ο άνθρωπος μοιάζει να είναι το πιο κοιμισμένο ον πάνω στη γη…

– Μπορείς να νιώσεις καλά, γνωρίζοντας ότι εσύ είσαι συ­νειδητός και κάτω από τη συνειδητότητά σου υπάρχει το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο και το συλλογικό ασυνεί­δητο. Εκείνες οι διαβαθμίσεις όμως βρίσκονται όλες κάτω από σένα. Εσύ είσαι στην κορυφή, οπότε μπορείς να νιώσεις πολύ καλά. Αν όμως μελετήσεις τον Σρι Ωρομπίντο, θα νιώσεις αμηχανία, θα νιώσεις προσβεβλημένος, επειδή εκείνες είναι ανώτερες διαβαθμίσεις από σένα και το εγώ τού ανθρώπου δεν θέλει ποτέ να παραδεχτεί ότι υπάρχει κάτι ανώτερο.