Aldo Carotenuto: «Αν δεν αφήσουμε τα πάθη μας να μας κυριεύσουν τότε γιατί ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο;»

Και ήρθε η ώρα να κάνουμε μια πολύ σοβαρή ερώτηση: “Να αφήσουμε τα πάθη μας να μας κυριεύσουν ή να τα τιθασεύσουμε;

Θα απαντήσουμε με την ερώτηση: αν δεν αφήσουμε τα πάθη μας να μας κυριεύσουν τότε γιατί ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο;

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανάμεσα στα τόσα στοιχεία της ζωής κυρίαρχο είναι το πάθος. Η ένταση των συναισθημάτων που βιώνουμε σε μια σοβαρή σχέση.

Σε τελική ανάλυση, στιγμές αλήθειας ζούμε μόνο αν έχουμε δεσμό με άτομο που μας προκαλεί φλογερή επιθυμία και μας μεταγγίζει την ορμή των δικών του συγκινήσεων.

Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, δεδομένου ότι ζούμε στον πολιτισμό του ψεύδους, ότι συνηθίσαμε να αποκρύπτουμε και να ψευδόμαστε.

Advertisement

Ρ. Νατζέμυ: Η ευτυχία βρίσκεται στο είμαι, όχι στο κάνω και στο έχω

Όσο περισσότερες προσκολλήσεις και εξαρτήσεις έχει ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο φοβάται και υποφέρει, εκτός και αν είναι τόσο ικανός που να μπορεί να τις ικανοποιήσει όλες. 

 

Και είμαι υπέρ αυτού, να ικανοποιώ όσο περισσότερες ανάγκες μπορώ. Από εκεί και πέρα όμως, αν δεν γίνεται αυτό, και μέχρι να γίνει, πρέπει να είμαι καλά. Να μην είμαι δυστυχισμένος, φοβισμένος και πικραμένος μέχρι να γίνει αυτό που θέλω. Να μην πιστεύω ότι δεν μπορώ να είμαι καλά χωρίς κάτι συγκεκριμένο. 

 

Ο Νιλ Ντόναλντ Γουόλς, στο βιβλίο του «Συζήτηση με τον θεό«, έχει ένα κεφάλαιο πάνω σ’ αυτό το θέμα. Το κεφάλαιο αναφέρει τρεις όψεις της ζωής μας: το είμαι, το έχω και το κάνω. Πολύ λίγοι άνθρωποι βασίζουν την ευτυχία και την πληρότητά τους στο είμαι. Οι περισσότεροι από εμάς βασίζουμε την ευτυχία μας, την αξία μας και την ασφάλειά μας στο έχω (έχω έναν σύντροφο, έχω ένα σπίτι, έχω παιδιά, έχω χρήματα), ή στο κάνω (κάνω αυτά τα πράγματα, άρα αξίζω, άρα είμαι ασφαλής).

δυστοπικά όνειρα, αλλά όνειρα! | Κατερίνας Γώγου

Parga Summer 2021 | photo by GTsik

Για άλλη μια φορά αφήνουμε το λόγο στην ποίηση-μάλιστα  σε μια πολύ δυνατή ποίηση, όπως αυτή της Κατερίνας Γώγου. Που πριν αρκετά χρόνια, τα προέβλεπε, τα έλεγε όλα. έστω και αποσπασματικά:

1.-”…Ναι. Έτσι είναι όπως τα λες.
Άμα ψάξεις βαθιά
βρίσκεις σπίτια δίπατα
πούχουν στο κατώι πύλινα δοχεία
λίγη ώρα μακρυά απ τη θάλασσα
και κοψοχρονιάς.
Και στο βουνό είν, όμορφα
με δέντρα και ποτάμια
με γυναίκα και μια γίδα είσαι εντάξει.
Μόνο που εμείς είχαμε αποφασίσει
ν’ αλλάξουμε τον κόσμο
κι αυτό δεν γίνεται με εξοχή.
Τόχαμε πει αυτό.
Ψάχναμε να βρούμε όπλα
ξέραμε
πως όλοι πεθαίνουνε
αλλά υπάρχουνε θάνατοι που βαραίνουνε
γιατί διαλέγουμε οι ίδιοι τον τρόπο”.  (Κατερίνα Γώγου)

Ε π ί λ ο γ ο ς | Νικηφόρου Βρεττάκου

Train Orient Express 2019

Ε π ί λ ο γ ο ς

Δεν το είχα φανταστεί πως κάποτε θα γιόμιζα
μαχαίρια και περίστροφα
την ποίησή μου,
τις θέσεις των ωραίων μου λουλουδιών
(τις πασχαλιές μου και τα σπάρτα μου)
τις θέσεις των αστερισμών μου.

Μπέρτραντ Ράσελ: «Δεν θα πεθάνω ποτέ για τις ιδέες μου, γιατί μπορεί να κάνω και λάθος»

Τι κρίμα οι βλάκες να είναι τόσο σίγουροι και οι έξυπνοι τόσο διστακτικοί!

Απ’ ό,τι μπορώ να θυμηθώ, δεν υπάρχει ούτε μια λέξη στα Ευαγγέλια που να επαινεί την ευφυΐα.

Οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι, όχι ηλίθιοι. Γίνονται ηλίθιοι με την εκπαίδευση.

Αν στον κόσμο σήμερα υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που επιθυμούσε τη δική του ευτυχία περισσότερο απ’ ό,τι επιθυμούσε τη δυστυχία των άλλων, σε μερικά χρόνια θα είχαμε έναν παράδεισο.

Δεν θα πέθαινα ποτέ για τα πιστεύω μου, γιατί μπορεί να είναι λάθος.

Είναι σπατάλη ενέργειας να θυμώνεις μ’ έναν άνθρωπο που συμπεριφέρεται άσχημα, όπως είναι να θυμώνεις με ένα αμάξι που δεν παίρνει μπροστά.

Κι αν ακόμα υπάρχει Θεός, αμφιβάλλω ότι έχει τη ματαιοδοξία να προσβάλλεται από αυτούς που αμφισβητούν την ύπαρξή Του.

Ώσπου ασήμωσαν τα μαλλιά, άνοιξαν ρυάκια τα δάκρυα /Κι έπνιξαν τα σκουπίδια της ψευτιάς τον κόσμο | by SearchingTheMeaningOfLife

Ιωάννινα 2018

Τώρα που συνέταξε τα παράπονα της αλήθειας
Τώρα έμεινε άστεγη, νηστική και παραμελημένη

Ξεφυλλίστε εδώ τον Θεατρικό μονόλογο «Όλα για την Ομπρέλα» FOR MOBILE με ISBN: 9798215889749

Kατεβάστε Εδώ Δωρεάν:

Ηλεκτρονικές εκδόσεις: smashword  , easywriter και poemhunter

Το ΝΕΟ Θεατρικό μονόλογο «Όλα για την Ομπρέλα» FOR MOBILE με ISBN: 9798215889749

2023

By SearchingTheMeaningOfLife

«Σάπια δοκάρια είναι τα βλέμματα των άλλων. Πατάς, σε κρατούν για λίγο κι ύστερα τσακίζουν. Κι από κάτω έχει γκρεμό θεόρατο. Άργησα να το μάθω τούτο.»~Γιάννης Καλπούζος

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «ΣΑΟΣ» του Γιάννη Καλπούζου

– Γιατί τα ψάρια αισθάνθηκαν τον ερχομό και το επίκεντρο του σεισμού κι έσπευσαν ομαδικά ν’ απομακρυνθούν. Αλλά και να το έπρατταν μάλλον οι αρχές δε θα ήταν σε θέση να εκτιμήσουν ανάλογη πληροφορία.

– Στην αποκοτιά και στην τόλμη των λίγων στηρίχθηκε και ξεπέρασε το μέτριο ο άνθρωπος.

«Τίποτα δεν είναι Έξω, τίποτα δεν είναι Μέσα, γιατί ό,τι είναι Έξω, είναι και Μέσα» | Έρμαν Έσσε

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 ~ photo by GTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Βροχοποιός» του Έρμαν Έσσε

– Από τη ζωή των Ζώων και των Φυτών ως τον έναστρο ουρανό και ανάμεσα στην άφωνη, σιωπηλή, μυστηριακή Φύση και την άγουρη ψυχή του πού σάλευε έντρομη στο παιδικό του στήθος, πηγαινοέρχονταν τα ρεύματα της Πρωταρχικής Ενότητας και κόχλαζε η Περιέργεια και η λαχτάρα για Κατάκτηση. Οτιδήποτε για το οποίο είναι ικανή η ψυχή του Ανθρώπου.

– Ήταν σαν ένα ξαφνικό ανατρίχιασμα της συνείδησης η διαπίστωση αυτού οργανωμένου Συνόλου, αυτής της Ενότητας που κατευθυνόταν και εξουσιαζόταν από νόμους προσιτούς στο ανθρώπινο πνεύμα.

– Η αίσθηση της Συνάφειας, των Σχέσεων και της Τάξης ανάμεσα στο Όλο και το Μερικό τον είχε τραβήξει μοναχικό περιπατητή κοντά της και τον είχε καταστήσει Συνυπεύθυνο γι’ αυτό!

– Έπρεπε να υπάρχει στα σίγουρα ένα κεντρικό σημείο αναφοράς, μια κοινή αφετηρία στο τεράστιο δίκτυο των μυστικών δεσμών και συναφειών του Απείρου από το οποίο ξεκινώντας κανείς μπορούσε να δει και να ερμηνεύσει τα περασμένα και τα μελλούμενα. Για εκείνον που θα ήταν ικανός να σταθεί σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο, η γνώση θα κυλούσε γάργαρη, όπως το νερό στην κοιλάδα ή όπως τρέχει ο λαγός στα λάχανα. Ο Λόγος της θα έπρεπε, οξύς και αλάθευτος να σημαδεύει και να βρίσκει κατευθείαν τη ρίζα του μυαλού, όπως η πέτρα που φεύγει από το χέρι του κυνηγού και χτυπάει το θήραμά του θανάσιμα. Και εκεί, με τη δύναμη του πνεύματος θα ένιωθε όλες αυτές τις θαυμαστές μοναδικότητες, τα φυσικά χαρίσματα και τις ικανότητες, θα τα έβαζε να «παίζουν» δημιουργώντας χιλιάδες συνδυασμούς : Αυτός θα ήταν ο Τέλειος, ο Σοφός, ο αξεπέραστος άνθρωπος!…

Έχεις δει εσύ ποτέ κάποιον που να βρίσκεται στην κορυφή, να είναι ταυτόχρονα και ευτυχισμένος; (OSHO)

Ο φιλόδοξος είναι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Εμείς όμως εκπαιδεύουμε τα παιδιά να είναι φιλόδοξα: «Να είσαι ο πρώτος, να φτάσεις στην κορυφή και τότε θα είσαι ευτυχισμένος!».

Έχεις δει εσύ ποτέ κάποιον που να βρίσκεται στην κορυφή, να είναι ταυτόχρονα και ευτυχισμένος;

Ήταν ευτυχισμένος ο Αλέξανδρος ο Μέγας, όταν έγινε κατακτητής τού κόσμου; Ήταν ένας από τους πιο δυστυχισμένους ανθρώπους που έζησαν ποτέ πάνω στη γη. Βλέποντας την ευδαιμονία του Διογένη, ζήλεψε. Να ζηλεύει ένα ζητιάνο;

Ο Διογένης ήταν ζητιάνος. Δεν είχε τίποτα – ούτε καν μια κούπα για να ζητιανεύει φαγητό. Τουλάχιστον ο Βούδας είχε μια κούπα και τρεις ρόμπες. Ο Διογένης ήταν γυμνός. Κάποτε είχε μια κούπα.

Βρισκόταν στην όχθη ενός ποταμού, διψούσε κι έβγαλε την κούπα του για να πάρει νερό, όταν είδε ένα σκύλο να πηδάει χαρούμενος μέσα στο ποτάμι, να πλένεται και να πίνει νερό.