δυστοπικά όνειρα, αλλά όνειρα! | Κατερίνας Γώγου

Parga Summer 2021 | photo by GTsik

Για άλλη μια φορά αφήνουμε το λόγο στην ποίηση-μάλιστα  σε μια πολύ δυνατή ποίηση, όπως αυτή της Κατερίνας Γώγου. Που πριν αρκετά χρόνια, τα προέβλεπε, τα έλεγε όλα. έστω και αποσπασματικά:

1.-”…Ναι. Έτσι είναι όπως τα λες.
Άμα ψάξεις βαθιά
βρίσκεις σπίτια δίπατα
πούχουν στο κατώι πύλινα δοχεία
λίγη ώρα μακρυά απ τη θάλασσα
και κοψοχρονιάς.
Και στο βουνό είν, όμορφα
με δέντρα και ποτάμια
με γυναίκα και μια γίδα είσαι εντάξει.
Μόνο που εμείς είχαμε αποφασίσει
ν’ αλλάξουμε τον κόσμο
κι αυτό δεν γίνεται με εξοχή.
Τόχαμε πει αυτό.
Ψάχναμε να βρούμε όπλα
ξέραμε
πως όλοι πεθαίνουνε
αλλά υπάρχουνε θάνατοι που βαραίνουνε
γιατί διαλέγουμε οι ίδιοι τον τρόπο”.  (Κατερίνα Γώγου)

Advertisement

Tα 14 πράγματα που κάνουν μόνο οι καταπληκτικοί γονείς

Οι καταπληκτικοί γονείς κάνουν καταπληκτικά πράγματα! Και δεν εννοώ περίπλοκα, δύσκολα, ή κάτι τέτοιο, αλλά εννοώ πράγματα που είναι καταπληκτικά επειδή έχουν καταπληκτική επίδραση στα παιδιά τους!

1. Τονώνουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού.

Τι πιο καταπληκτικό πράγμα για ένα παιδί να ακούσει τον γονιό του να του λέει «πιστεύω σε εσένα!». Θα μου πείτε «σιγά το πράγμα;». Δοκιμάστε να το πείτε στο παιδί σας, και να το εννοείτε, και θα δείτε το χαμόγελό του, την σιγουριά στον εαυτό του και διαφορά στη συμπεριφορά του! Αν το κάνετε κάθε μέρα, το παιδί σας θα γίνεται όλο και καλύτερο κάθε μέρα!

2. Καθοδηγούν, ενθαρρύνουν και υποστηρίζουν.

Και δεν σπρώχνουν ή πιέζουν διαρκώς το παιδί. Όλοι οι γονείς επιθυμούν να δουν το παιδί τους καλό μαθητή, επιτυχημένο στη ζωή του, αλλά δεν χρησιμοποιούν όλοι τη σωστή μέθοδο. Συχνά πολλοί γονείς που έχουν κουραστεί να παρακαλάνε το παιδί τους να διαβάσει καταφεύγουν σε απειλές, τιμωρίες, δωροδοκίες… Οι τακτικές αυτές μπορεί να έχουν κάποιο αποτέλεσμα, στο τέλος όμως παύουν να έχουν ισχύ και να λειτουργούν και το παιδί απλώς δεν μαθαίνει να διαβάζει ή να κάνει αυτό που πρέπει και, βέβαια, δεν μαθαίνει να νιώθει καλά για τον εαυτό του.

Ε π ί λ ο γ ο ς | Νικηφόρου Βρεττάκου

Train Orient Express 2019

Ε π ί λ ο γ ο ς

Δεν το είχα φανταστεί πως κάποτε θα γιόμιζα
μαχαίρια και περίστροφα
την ποίησή μου,
τις θέσεις των ωραίων μου λουλουδιών
(τις πασχαλιές μου και τα σπάρτα μου)
τις θέσεις των αστερισμών μου.

Μπέρτραντ Ράσελ: «Δεν θα πεθάνω ποτέ για τις ιδέες μου, γιατί μπορεί να κάνω και λάθος»

Τι κρίμα οι βλάκες να είναι τόσο σίγουροι και οι έξυπνοι τόσο διστακτικοί!

Απ’ ό,τι μπορώ να θυμηθώ, δεν υπάρχει ούτε μια λέξη στα Ευαγγέλια που να επαινεί την ευφυΐα.

Οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι, όχι ηλίθιοι. Γίνονται ηλίθιοι με την εκπαίδευση.

Αν στον κόσμο σήμερα υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που επιθυμούσε τη δική του ευτυχία περισσότερο απ’ ό,τι επιθυμούσε τη δυστυχία των άλλων, σε μερικά χρόνια θα είχαμε έναν παράδεισο.

Δεν θα πέθαινα ποτέ για τα πιστεύω μου, γιατί μπορεί να είναι λάθος.

Είναι σπατάλη ενέργειας να θυμώνεις μ’ έναν άνθρωπο που συμπεριφέρεται άσχημα, όπως είναι να θυμώνεις με ένα αμάξι που δεν παίρνει μπροστά.

Κι αν ακόμα υπάρχει Θεός, αμφιβάλλω ότι έχει τη ματαιοδοξία να προσβάλλεται από αυτούς που αμφισβητούν την ύπαρξή Του.

Ξεφυλλίστε εδώ τον Θεατρικό μονόλογο «Όλα για την Ομπρέλα» FOR MOBILE με ISBN: 9798215889749

Kατεβάστε Εδώ Δωρεάν:

Ηλεκτρονικές εκδόσεις: smashword  , easywriter και poemhunter

Το ΝΕΟ Θεατρικό μονόλογο «Όλα για την Ομπρέλα» FOR MOBILE με ISBN: 9798215889749

2023

By SearchingTheMeaningOfLife

Tί είναι μασχαλισμός;

 

Thessaloniki 2021

Έθιμο διάφορων λαών κατά την αρχαιότητα. Αναφέρεται από τους τραγικούς ποιητές
 και σύμφωνα με αυτό, ο δολοφόνος έκοβε ένα μέλος του σώματος του νεκρού και το
κρεμούσε από τον τράχηλο προς τη μασχάλη, προς αποτροπή της εκδίκησης του
 θύματος· η αποτροπή του κινδύνου ήταν περισσότερο βέβαιη, αν ο
 δολοφόνος έκοβε τα χέρια του θύματος από τη μασχάλη.

Η μεγαλύτερη ήττα μας, είναι να είμαστε ίδιοι με χτες…!!!!

photo by GTsik

Μελετώντας τη σοφία των αιώνων, την αλήθεια των χρόνων που πέρασαν από τον πλανήτη μας, και τις ιστορίες των γηραιότερων από εμάς, μπορώ να συμπεράνω ότι:
Την ειρήνη την διαπραγματεύεσαι κρατώντας γερά στο χέρι σου το ξίφος σου.
Αυτός που μπορεί να μην μπλεχτεί στον καβγά, είναι αυτός που ξέρει τέλεια την τέχνη του καβγά.
Ο λαός αντέχει τις πολιορκίες, όταν τα τείχη του κάστρου του είναι πολύ γερά.
Ηγέτης δεν είναι αυτός που κάθεται στην κορυφή του τραπεζιού, αλλά αυτός που χρησιμοποιεί για την ομάδα του ένα στρογγυλό τραπέζι.
Αν εμπνεύσεις, και ιδιαίτερα για το καλό, τότε έχεις δημιουργήσει μια πολύ δυναμική ομάδα.
Η κοινωνία για να αλλάξει, πρέπει να αλλάξουν αυτοί που την αποτελούν, δηλαδή εγώ και εσύ.
Σε μία διαμάχη, το δίκαιο και το άδικο θα καθοριστούν όταν αυτή τελειώσει.
Θέλει προσοχή, γιατί τα λάβαρα του σήμερα, μπορεί να γίνουν οι ντροπές του αύριο.
Νικητής δεν είναι αυτός που μάχεται καλύτερα, αλλά αυτός που θα αναγνωρίσει πότε έχει έρθει η ώρα για να ζήσει ειρηνικά.

Αν κάποιος σας ρωτούσε παθιασμένα Η αθωότητα ειν᾽ αρετή; Εγώ, δὲ θ᾽ απαντούσα Θα έβρισκα μια υπεκφυγή. | Μπόρις Βιαν

photo by EvAr

ΜΕ ΓΕΜΑΤΑ ΧΕΡΙΑ | Μπόρις Βιαν
Στους αθώους

Αν κάποιος σᾶς ρωτοῦσε παθιασμένα
Ἡ ἀθωότητα εἶν᾽ ἀρετή;
Ἐγώ, δὲ θ᾽ ἀπαντοῦσαι
Θὰ ἔβρισκα μιὰ ὑπεκφυγή.
Θὰ ἔλεγα: «Διαβάσατε Σεζάν;».

Σὲ ἄλλους δὲν περνάει ἀπ’ τὸ μυαλὸ
Νὰ ποῦνε ψέματα καὶ ἀπαντοῦν: «Δεν ξέρω !».
Κανένας δεν μπορεῖ νὰ τους πιέσει.

Μά, φυσικά, ἡ ἀθωότητα δὲν εἶναι ἀρετή.
Ἡ θειά μου ἦταν στολισμένη μ᾽ ἀρετές.
Τις ἔχει ἀκόμα. Κι εἶναι γριά.

Ο Θάνατος των αγαπημένων προσώπων και τα στάδια του πένθους

Το πένθος είναι οι συναισθηματικές και σωματικές αντιδράσεις και επιπτώσεις που αισθάνονται οι άνθρωποι λόγω θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου. Περιλαμβάνει ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων όπως λύπη, θυμό, απελπισία, ενοχές, φόβο. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να παρουσιάσει ένα διαφορετικό συνδυασμό συναισθημάτων και σωματικών ενοχλήσεων.

Ο θάνατος ενός παιδιού δημιουργεί ένα ανυπόφορο αίσθημα αδικίας. Η απώλεια του μέλλοντος του παιδιού, τα ανεκπλήρωτα όνειρα και το παράλογο της συμφοράς, καθιστούν το χαμό ενός παιδιού από τις πλέον οδυνηρές ανθρώπινες εμπειρίες.

Οι γονείς μπορεί να αισθάνονται υπεύθυνοι για το θάνατο του παιδιού όσο παράλογο και εάν αυτό φαίνεται. Οι γονείς παράλληλα νιώθουν ότι έχουν χάσει ένα σημαντικό μέρος του ίδιου του εαυτού τους.

Ο θάνατος ενός συζύγου, είναι μια εξαιρετικά οδυνηρή εμπειρία. Εκτός από το σοβαρό συναισθηματικό σοκ, προκαλούνται νέα δύσκολα προβλήματα όπως αποδιοργάνωση της οικογένειας, ανάγκη αλλαγής τρόπου ζωής, απώλεια εισοδήματος, κοινωνικές επιπτώσεις.

Μαρία Μοντεσσόρι: «Η δουλειά του παιδιού είναι το παιχνίδι»

Μαρία Μοντεσσόρι: «Η δουλειά του παιδιού είναι το παιχνίδι». Αυτή η τόσο απλή όμως συνάμα επαναστατική ιδέα αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο για τη Μαρία Μοντεσσόρι έτσι ώστε να ξεκινήσει το ταξίδι της προς τη δημιουργία ενός ανατρεπτικού και πρωτοποριακού εκπαιδευτικού συστήματος που έκανε την εμφάνιση του στις αρχές του 20ου αιώνα στη Ρώμη και μετέπειτα διαδόθηκε σε όλες τις γωνιές του κόσμου το οποίο ακολουθείται μέχρι και σήμερα φέροντας το όνομα της (μοντεσσοριανές σχολές).

Η Μαρία Μοντεσσόρι ήταν μια γυναίκα που αψήφησε τις συμβάσεις της εποχής της και πήγε κόντρα στο μέχρι πρότινος εκπαιδευτικό καθεστώς.

Κατάφερε να τελειώσει τις σπουδές της στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης παρά την εχθρική και αρνητική συμπεριφορά των συμφοιτητών και των καθηγητών της εξαιτίας του φύλου της. Αποφοίτησε με τις ειδικότητες του παιδιάτρου και της ψυχιάτρου και υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έλαβε πτυχίο ιατρικής από Ιταλικό Πανεπιστήμιο. Το απαράμιλλο θάρρος και η οξυδέρκεια της την ώθησαν να ολοκληρώσει τις σπουδές της στη Φιλοσοφία, την Ψυχολογία και σε θέματα αγωγής.

Μέσα από την παιδιατρική οδηγήθηκε, ως ψυχολόγος και ταλαντούχος παιδαγωγός που ήταν, στην προσπάθεια για την ψυχολογική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού, ασχολούμενη αρχικά με παιδιά με νοητική καθυστέρηση ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Σε αυτόν τον αγώνα έδωσε ολόκληρη τη ζωή της.

Μαρία Μοντεσσόρι

Maria Tecla Artemisia Montessori
(31/08/1870 – 6/05/1952),
η Ιταλίδα γιατρός και παιδαγωγός, δημιουργός του περίφημου εκπαιδευτικού συστήματος που φέρει το όνομά της

 

Η επιτυχία της μεθόδου της αναστάτωσε τον παιδαγωγικό κόσμο διεθνώς. Ακόμα και παιδιά με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, έμπαιναν σιγά-σιγά στις κανονικές τάξεις του σχολείου, καθώς απελευθερωνόταν το πνεύμα και η ψυχή τους.

«Αν ένα παιδί δεν μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, τότε πρέπει να το διδάξουμε με τον τρόπο που μπορεί να μάθει». Η εκπαιδευτική ανατροπή της Μαρίας Μοντεσσόρι έφερε τα παιδιά στο επίκεντρο, με βάση τον σεβασμό στην εξατομικευμένη προσωπικότητα και δημιουργικότητα του καθενός, επινοώντας δραστηριότητες σχετικές με αντικείμενα και εμπειρίες που τα παιδιά γνώριζαν ήδη, συμβάλλοντας έτσι στην αρμονική ανάπτυξη μυαλού και σώματος. Αυτή η μέθοδος θα επιβεβαιωνόταν αρκετές δεκαετίες αργότερα και από τη νευροεπιστήμη.