
Μαρία Μοντεσσόρι: «Η δουλειά του παιδιού είναι το παιχνίδι». Αυτή η τόσο απλή όμως συνάμα επαναστατική ιδέα αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο για τη Μαρία Μοντεσσόρι έτσι ώστε να ξεκινήσει το ταξίδι της προς τη δημιουργία ενός ανατρεπτικού και πρωτοποριακού εκπαιδευτικού συστήματος που έκανε την εμφάνιση του στις αρχές του 20ου αιώνα στη Ρώμη και μετέπειτα διαδόθηκε σε όλες τις γωνιές του κόσμου το οποίο ακολουθείται μέχρι και σήμερα φέροντας το όνομα της (μοντεσσοριανές σχολές).
Η Μαρία Μοντεσσόρι ήταν μια γυναίκα που αψήφησε τις συμβάσεις της εποχής της και πήγε κόντρα στο μέχρι πρότινος εκπαιδευτικό καθεστώς.
Κατάφερε να τελειώσει τις σπουδές της στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης παρά την εχθρική και αρνητική συμπεριφορά των συμφοιτητών και των καθηγητών της εξαιτίας του φύλου της. Αποφοίτησε με τις ειδικότητες του παιδιάτρου και της ψυχιάτρου και υπήρξε η πρώτη γυναίκα που έλαβε πτυχίο ιατρικής από Ιταλικό Πανεπιστήμιο. Το απαράμιλλο θάρρος και η οξυδέρκεια της την ώθησαν να ολοκληρώσει τις σπουδές της στη Φιλοσοφία, την Ψυχολογία και σε θέματα αγωγής.
Μέσα από την παιδιατρική οδηγήθηκε, ως ψυχολόγος και ταλαντούχος παιδαγωγός που ήταν, στην προσπάθεια για την ψυχολογική και νοητική ανάπτυξη του παιδιού, ασχολούμενη αρχικά με παιδιά με νοητική καθυστέρηση ή ειδικές μαθησιακές ανάγκες. Σε αυτόν τον αγώνα έδωσε ολόκληρη τη ζωή της.

Μαρία Μοντεσσόρι
Maria Tecla Artemisia Montessori
(31/08/1870 – 6/05/1952),
η Ιταλίδα γιατρός και παιδαγωγός, δημιουργός του περίφημου εκπαιδευτικού συστήματος που φέρει το όνομά της
Η επιτυχία της μεθόδου της αναστάτωσε τον παιδαγωγικό κόσμο διεθνώς. Ακόμα και παιδιά με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, έμπαιναν σιγά-σιγά στις κανονικές τάξεις του σχολείου, καθώς απελευθερωνόταν το πνεύμα και η ψυχή τους.
«Αν ένα παιδί δεν μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, τότε πρέπει να το διδάξουμε με τον τρόπο που μπορεί να μάθει». Η εκπαιδευτική ανατροπή της Μαρίας Μοντεσσόρι έφερε τα παιδιά στο επίκεντρο, με βάση τον σεβασμό στην εξατομικευμένη προσωπικότητα και δημιουργικότητα του καθενός, επινοώντας δραστηριότητες σχετικές με αντικείμενα και εμπειρίες που τα παιδιά γνώριζαν ήδη, συμβάλλοντας έτσι στην αρμονική ανάπτυξη μυαλού και σώματος. Αυτή η μέθοδος θα επιβεβαιωνόταν αρκετές δεκαετίες αργότερα και από τη νευροεπιστήμη. Συνεχίστε την ανάγνωση
Μοιράστε γνώση ελεύθερα... Μας ανήκει.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...