[Κατάδικος ζωής]

Ιωάννινα – Οκτώβριος 2018

Λίγο καφέ
Πολύ τσίπουρο
Και ρύθμισα τις χορδές
Γράσαρα το δοξάρι
Να είναι ικανό
Για όμορφες μελωδίες
Αρμονικές με το περιβάλλον
Τις παρτιτούρες που διάβασα
Συλλέγω και επινοώ
Τις αφήνω στη ροή
Να πλέουν
Ως χάρτινα καραβάκια
Ψάχνοντας νόημα

Advertisements

[Ενσυναίσθησης συμπόνια]

[Ενσυναίσθησης συμπόνια]

Μελέτησα στίχο στίχο τα ποιήματα
Κύκλωσα με επιμέλεια τα ρήματα
Όλα τα «έλα», τα «θέλω», τα «αγαπώ»
Διεκδίκησης νέας ζωής για το «εγώ»

 

Τέντωσες όλες σου τις αισθήσεις
Να αφουγκραστείς, να ψηλαφίσεις
Το φως, που στάζει στα αστέρια
Τα ερείπια, πώς ανασταίνει με χέρια;

Να είσαι μ’ εκείνον που είναι περήφανος που σ’ έχει

Αν προσπαθήσουμε να τρυπώσουμε σε μια φιλική συζήτηση, θα παρατηρήσουμε ότι σίγουρα ένα απ’ τα μέλη της παρέας αντιμετωπίζει κάποιο θέμα ερωτικής φύσεως. Φυσικά, οι φίλοι μας, οι άνθρωποι που μας αγαπάνε γι’ αυτό που είμαστε και θέλουν το καλύτερο για μας, επιμένουν στο ίδιο τροπάριο: «Να βρεις έναν άνθρωπο να σου αξίζει!».

Δεν είναι λοιπόν λίγες οι φορές, που μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς, τι είναι αυτό που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να είναι κατάλληλος για σένα. Για να σου αξίζει, βρε παιδί μου, όπως λένε κι οι φίλοι σου. Το σκέφτηκα πολύ και κατέληξα ότι το πιο σημαντικό σε μια σχέση ερωτική είναι ο θαυμασμός. Να είσαι περήφανος για τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου και να είναι τόσο ψηλά στα μάτια σου που τίποτα και κανείς να μην μπορεί να τον γκρεμίσει.

Μεγαλώνοντας ένα ευγενικό παιδί σ’ ένα κόσμο που δεν λέει «ευχαριστώ»

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Μεγαλώνοντας ένα παιδί, κάθε μέρα περνάει από το μυαλό μας η βασανιστική ερώτηση «το κάνω σωστά;». Είναι αυτή η διαρκής αμφιβολία που άλλους τους κάνει να ψάχνουν και να διερωτώνται και να πηγαίνουν παρακάτω, και άλλους φορτίζει με ένα άγχος επάρκειας ως προς το γονεϊκό τους ρόλο.

Η δική μου προσπάθεια, της μέχρι σήμερα μητρικής μου καριέρας, είναι το μεγάλωμα παιδιών με συναισθηματική νοημοσύνη. Στόχος μου είναι να εμμένω στο συναίσθημα κάθε περίστασης και να παρακάμπτω το περιβάλλον σκηνικό. Προσπαθώ να ενθαρρύνω την έκφραση και αποδοχή του συναισθήματος και να ενισχύσω την ενσυναίσθηση. Τη δεξιότητα που σου επιτρέπει να μπεις στη θέση του άλλου να αντιληφθείς τι νιώθει και να αντιδράσεις ανάλογα.

Ας μιλήσουμε για τις άγνωστες λέξεις «παιδεία» και «ευγένεια».

 

photo by ChrisTsik

Της Λουκίας Πέτρου.

Δεν οδηγώ στις λεωφορειακές γραμμές. Δεν μπαίνω στη Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης χωρίς λόγο. Δεν παίρνω την ουρά των ανθρώπων που περιμένουν, πριν από μένα και προσφέρω τη θέση μου ή τη σειρά μου σε εγκύους ή άτομα που έχουν ανάγκη. Ανάβω φλας για να στρίψω και πάντα παραχωρώ προτεραιότητα στις διαβάσεις πεζών (ως οφείλω άλλωστε). Δεν μιλάω με αγένεια στους ανθρώπους που με εξυπηρετούν και πάντα στο τέλος λέω και ένα ευχαριστώ. Σε καμία περίπτωση δεν έχω χρόνο για χάσιμο, αλλά θεωρώ εξίσου πολύτιμο και το χρόνο των υπολοίπων.

Πώς; Μόνο έτσι.

photo by DesPin

Σας διέκοψα
τη χαιρεκακία σας.

Η κατάρρευση των πανανθρώπινων αξιών

Σήμερα διαπιστώνουμε ότι οι πανανθρώπινες αξίες που με τόσο κόπο και αίμα κατέκτησαν οι λαοί της Γης δια μέσου των αιώνων, έχουν αποδυναμωθεί εξαιτίας της ανάδειξης του χρήματος ως πρώτης αξίας. Έχουμε φθάσει σε σημείο θεοποίησης του χρήματος και των υλικών αγαθών. Η ανάγκη αναστήλωσης και ενίσχυσης του ρόλου των πανανθρώπινων αξιών στη ζωή μας, στον πλανήτη ολόκληρο, είναι επιτακτική. Χωρίς τις αξίες αυτές δεν μένει παρά ο κατήφορος και η καταστροφή.

 

Το μεγάλο ανάχωμα που συγκρατούσε, συγκρατεί και θα συγκρατεί την ανθρωπότητα σ’ ένα δρόμο με πνευματικές αξίες, με ιδανικά και πολιτισμό, είναι η αγάπη μας και η προσήλωσή μας στις πανανθρώπινες αξίες: Την ειρήνη, τη δημοκρατία, την ελευθερία, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την αξιοκρατία, την εντιμότητα, την αρετή. Το ανάχωμα αυτό έχει αποδυναμωθεί πολύ και συνεχίζει ν’ αποδυναμώνεται. Ζούμε υπό το καθεστώς κατάρρευσης των πανανθρώπινων αξιών.

Το Λουλούδι

photo by DesPin

Το Λουλούδι

Σαν την ασάλευτη γη αναπήδησα
για να σε ακουμπήσω ταχύτερα ήλιε
Σαν τη θάλασσα σε περίμενα
φεγγάρι, να με ζωντανέψεις με φως
Κι εσύ προσπέρασες

Ό,τι μένει

Ό,τι μένει

Μπήκαν ληστές
λεηλάτησαν τα πάντα
μην κλαίς γιαγιά
τα πολύτιμα είναι εδώ
η ψυχή σου

Το θαύμα της Ακρόπολης

Το θαύμα της Ακρόπολης

Ασταμάτητα δακρύζεις Ουρανέ
στην πόλη της υπερενέργειας,
στο σπίτι του Σωκράτη.
Με θέα την Ακρόπολη,
ζόρικα ευχάριστες οι συναντήσεις,
με το σπόρο εντός,
ανάμεσα στις Ιερές κολώνες.
Είσαι Όμορφη Αθηνά