«Πηλός, νερό, σιτηρά και φωτιά. Όλα τα αγαθά της γης!»~Ντένι Γκέτζ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Μηδέν» του Ντένι Γκέτζ

– Στο κλειδί του σολ υπάρχουν τα πάντα! Η περιστροφή, η άνοδος, η πτώση, η αναπνοή. Καθώς ελίσσεται η σπείρα, επιταχύνεις, ανοίγεσαι και αφήνεσαι να παρασυρθείς, σαν ένα πουλί, από ένα ζεστό ρεύμα αέρα.

– Φρόντισε να μην εξαρτάσαι από κανέναν. Από τη στιγμή που θα γνωρίζεις τις τρεις τέχνες, τη γραφή, την ανάγνωση και τη μέτρηση. Ο λόγος  είναι δώρο των Θεών∙ η γραφή, δημιούργημα των ανθρώπων.

Lou Andreas-Salomé, η άλλη Κίρκη

Δείτε την μοιραία γυναίκα, την γοητεύτρια, την ερωμένη, την χωρίς ηθικούς φραγμούς, μα και την πανέξυπνη γυναίκα, την επιστήμονα, την πρώτη ψυχαναλύτρια, την γυναίκα με το ελεύθερο πνεύμα, Δείτε την σύζυγο, δείτε και την συγγραφέα… Δείτε την Lou Andreas-Salomé!

 

Lou Salomé,Friedrich Nietzsche, Paul Rée

Lou Andreas-Salomé

(ασυνείδητα)

Ιωάννινα – Οκτώβριος 2018

Η αγάπη Σου φορτίο ευγενές
Της καρδιάς γλυκό χτύπο αφήνει
Τί κι αν δε σε γνώρισα χθες

Η «κατάρα» του να είσαι πάντα το… «καλό παιδί»

Δυστυχώς η υπερβολική καλοσύνη σχεδόν ποτέ δεν αποφέρει τα ζητούμενα αποτελέσματα. Τα «καλά παιδιά», οι ευγενικές αυτές ψυχές που δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν ποτέ κανέναν και είναι πάντα πρόθυμοι και εξυπηρετικοί, παραχωρούν τα προνόμιά τους στους άλλους, δεν λένε όχι και δεν ζητάνε ποτέ τίποτα. Όλοι τους ξέρουμε, όλοι τους αναγνωρίζουμε, όλοι τους συμπαθούμε και όλοι κατά καιρούς πιάνουμε τον εαυτό μας να τους εκμεταλλευόμαστε!

 

Για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων η καλοσύνη αποτελεί μονόδρομο. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρχουν και να σχετίζονται. Η αλήθεια όμως είναι ότι για τους περισσότερους η καλοσύνη αντί να διευκολύνει την ψυχολογική υγεία και τις (υγιείς) διαπροσωπικές τους σχέσεις, στέκεται εμπόδιο στο δρόμο για την προσωπική ευχαρίστηση και των ανάπτυξη υγιών σχέσεων.

Μακιαβέλλι Νικολό (Niccolo Machiavelli): Η Εξουσία ως αυτοσκοπός

Για εκεί που, κατ’ εμέ, η ανάγκη για εξουσία, ως αρχής και τέλους, η «λογική» της παντί τρόπω κυριαρχίας του ενός επί του άλλου, στις σχέσεις ηγεμόνα και λαού, αλλά και ανθρώπου προς συνάνθρωπο ευρύτερα, προς ποδηγέτηση, ωσαν την κυριαρχία επί της αγέλης στο ζωϊκό βασίλειο (Ζούγκλα), εν γνώσει εδραιωμένη σε μεθόδους παραπλάνησης, εξαπάτησης , φόβου και τιμωρίας, πετάει έξω από το παράθυρο την αγάπη, την συνείδηση, το ήθος την ηθική, το έλεος, την συμπόνοια , την εμπιστοσύνη, την φιλία…

Για κεί όπου, κατ’ εμέ, η αδήριτη ανάγκη για επικράτηση του ανθρώπου επί του συναθρώπου είναι υποδηλωτική της μεγάλης αδυναμίας καί του υπέρμετρου φόβου…(ποιών φοβιών αραγε;)

Κατά Μακιαβέλλι { στο βιβλίο Il principe (Ο ηγεμών)}:

«Αν συμφέρει καλύτερα τον ηγεμόνα να τον αγαπούν ή να τον φοβούνται».;

 Κατά Μακιαβέλλι απάντηση: «Και το ένα και το άλλο· μα επειδή είναι δύσκολο να συνυπάρξουν, είναι πολύ πιο σίγουρο να σε φοβούνται παρά να σε αγαπούν, αν είναι να λείψει ένα από τα δύο. Γιατί οι άνθρωποι γενικά είναι αχάριστοι, ευμετάβολοι και άπληστοι. Όσο τους ευεργετείς, σου είναι όλοι αφοσιωμένοι, μα όταν ο κίνδυνος ζυγώσει, αλλάζουν. Κι ο ηγεμόνας που βασίστηκε μονάχα στα λόγια τους, γυμνωμένος από κάθε άλλη ετοιμασία, καταστρέφεται. Οι άνθρωποι ευκολότερα βλάπτουν έναν που αγαπούν παρά έναν που φοβούνται».

«Η πράξη» του William Carlos Williams

Η πράξη

Τα τριαντάφυλλα ήταν εκεί, μες στη βροχή.

Μην τα κόψεις, την παρακάλεσα.

Δεν θα κρατήσουν, μου είπε.

Μα είναι τόσο όμορφα

(ασυνείδητα)

photo by DesPin

Έπαψες να αποπλανείς!
Συνέχισα να γοητεύω
«Όταν ωριμάσουν τα φρούτα…» είπες
Και στα μάτια μου σε αγκάλιασε
Η αληθινή μητέρα
Γινωμένα φρούτα
Ούτε αποπλανούν, ούτε γοητεύουν

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος | Το εικοσιτετράωρο ενός αναγνώστη

ΈΝΑ ΚΑΘΑΡΟ, ΚΑΛΟΦΩΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

 

Όταν, στις 12 Νοεμβρίου του 1926, ο νεαρότατος, τότε, Παντελής Πρεβελάκης πρωτοσυναντά τον Νίκο Καζαντζάκη, αυτός ο τελευταίος ήταν ένας άνθρωπος σαράντα χρονών περίπου, όμως το βάδισμα και η όλη στάση του κορμιού του θύμιζε καλοαναθρεμμένο έφηβο που δεν τον είχε αγγίξει η κυνική πείρα της ζωής. Όπλο του για να αντιμετωπίσει αυτή την απραγία και ατολμία που ανέδιδε ήταν ένα βιβλίο. Πράγματι, μας λέει ο βιογράφος του, «όσο κι αν φανεί παράξενο, ο Καζαντζάκης δεν βγαίνει ποτέ στο δρόμο χωρίς να πάρει στο χέρι ένα βιβλίο: θα ’λεγες πως με το μέσο αυτό βρίσκει την αυτοκυριαρχία του». Γνωρίζουμε εξάλλου ένα τουλάχιστον από αυτά τα βιβλία, τη Θεία Κωμωδία του Δάντη, που ο Καζαντζάκης την είχε σχεδόν πάντα στην τσέπη του σακακιού του και συχνά-πυκνά την άνοιγε για να διαβάσει λίγους έστω στίχους· είναι χάρη σε αυτή του τη συνήθεια, καθώς φαίνεται, που κατόρθωσε να τη μεταφράσει αργότερα ολόκληρη στη γλώσσα του, μέσα σε σαράντα πέντε μόλις ημέρες.

Απόσπασμα του Γιάννη Τσαρούχη από το βιβλίο «Ποιήματα 1934-1937»

Το χέρι της κιθάρας κοιμόταν ήσυχο, σαν ευτυχής έχιδνα χοντρή πάνω στην κιθάρα, και δίπλα ένα τραπεζομάντηλο βουτηγμένο μέσα σε υγρό κεφαλιού που είχε πονοκέφαλο και στον τοίχο

«Θα πρέπει να ακούσεις την καρδιά σου, Ντέμι, ίσως αυτό να είναι το νόημα της ζωής.»~Χόρχε Μπουκάι

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Βασίσου πάνω μου» του Χόρχε Μπουκάι

– …αν καταφέρουμε να αθροίσουμε το καινούργιο και το παλιό για να επωφεληθούμε κι από τα δύο, τότε θα φτάσουμε ως τον σπόρο∙ το κέντρο των πάντων∙ την απόλυτη προοπτική εξέλιξης∙ το σπέρμα των νέων φρούτων∙ την αρχή ενός νέου κύκλου μάθησης,…

– Αυτός που διαλέγει σύμβουλο, έχει ήδη διαλέξει συμβουλή.

– Όταν κάποιος ασκεί το κεφάλι και το σώμα του ή τα απασχολεί με κάποιο άθλημα, οι ιδέες και οι μύες οξυγονώνονται ταυτόχρονα και οι απαντήσεις εμφανίζονται μόνες τους.