ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΑΣ «ΕΠΤΑ ΛΟΞΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ»

photo by EvAr

Διοχέτευσε την απύθμενη θηριωδία σου αποκλειστικά στις μέλισσες. Φιλανθείς σαν χίπις, ιπτάμενες σαν άγγελοι, είναι τα μόνα πλάσματα επί της γης που όταν σε κεντρίσουν αυτοκτονούν, κι έτσι σε συγχωρούνε δωρεάν. Γνωρίζεις πολλές εργάτριες που άμα τις απολύεις σου χαρίζουν την υπεραξία των χυμών τους; Ακόμα και το κεράκι του εξιλασμού σου για τα δεινά που τους προκάλεσες, πάλι αυτές θα στο δωρίσουν.

Αποστήθισε τον τηλεφωνικό κατάλογο της περιοχής σου, εκτός από το γράμμα Χι. Έπειτα λάτρεψε αδιακρίτως όλους τους εγγεγραμμένους που έμαθες. Είναι βέβαιον ότι σε κάποια σκοτεινή πάροδο του Χρόνου θα νιώσεις στην καρωτίδα σου το ξυράφι του άγνωστου Χ. Του πιο αξιολάτρευτου ανθρώπου στον κόσμο. Που εξαίρεσες.

Advertisements

Πωλ Ελυάρ ~ Από τα Εφτά ποιήματα αγάπης στον πόλεμο

photo by EvAr

Στ’ όνομα του τέλειου ψηλού μετώπου
Στ’ όνομα των ματιών που κοιτάζω
Και του στόματος που φιλώ
Για σήμερα και για πάντα…Στ’ όνομα της θαμμένης ελπίδας
Στ’ όνομα των δακρύων μέσα στη νύχτα
Στ’ όνομα των φυτών που φέρνουν γέλιο
Στ’ όνομα του γέλιου που φέρνει φόβο…Στ’ όνομα του γέλιου κάτω στο δρόμο
Της γλύκας που δένει τα χέρια μας
Στ’ όνομα της οπώρας, σαν σκεπάζει το λουλούδι
Σε μια όμορφη γη και καρπερή…

9 μεγάλοι φιλόσοφοι αποκαλύπτουν το μυστικό της ευτυχίας

Ο Σωκράτης, ο Κομφούκιος, ο Ράσελ, ο Νίτσε και μερικά ακόμη ιερά τέρατα της φιλοσοφίας ήξεραν όσα επιμένουμε να αγνοούμε και παραμένουμε δυστυχείς ή έστω συμβιβασμένοι

«Το μυστικό της ευτυχίας, βλέπετε, δεν βρίσκεται στο να αναζητάτε περισσότερα, αλλά στο να διαμορφώσετε τη δεξιότητα του να απολαμβάνετε τα λιγότερα». Για τον δικό μας Σωκράτη, η ευτυχία δεν ήταν θέμα εξωτερικών παραγόντων, αλλά προϊόν εσωτερικών διεργασιών…

Στηριζόμαστε στα εγχειρίδια και τους οδηγούς ευτυχίας, ψάχνουμε μότο που φτιάχνουν τη μέρα μας και φυλαχτά που μας κρατούν μακριά από κακοτοπιές και στιγμές δυστυχίας και αγνοούμε το προφανές, αυτό που άλλοι -με πνεύματα σαφώς ευρύτερα από το δικό μας- είχαν ανακαλύψει και μοιραστεί με την ανθρωπότητα. Ποιος είπε ότι η φιλοσοφία είναι απλώς μια βαρετή επιστήμη και όχι μια πυξίδα για να ευτυχήσει κανείς στην καθημερινότητα του; Τι θα σκεφτόταν ο Σωκράτης, για παράδειγμα, αν μας έβλεπε να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό; Τι θεωρούσε ο Κομφούκιος ως πεμπτουσία της ευτυχίας; Μια ματιά σε όσα πίστευαν γι’ αυτήν -και το άπιαστο της- 9 από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους όλων των εποχών, ίσως αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη ζωή και τις (όποιες) δυσκολίες της.

[Ζήσε τα όνειρα]

Ιωάννινα 2019

Βαθιά στα μάτια σου βλέπω την ανάγκη
Δέσμια να θέλει τη δική μου ψυχή
Στη δική μου σκιά έχω βρει τη γαλήνη

Λέξεις: Ήχοι ή ουσία;

Λέξεις: Ήχοι ή ουσία;

Για μας η Αγάπη είναι, λέξη πια, φθηνή
την ζούμε κι ότι είχε, το ‘χει πει
δεν περιγράφεται η ουσία κάθε λέξης
είναι ήχος για όσους δεν έχουν αντέξει

«Η ΛΑΙΔΗ ΛΑΖΑΡΟΣ» της Sylvia Plath

Ελεύθερη απόδοση από τα αγγλικά στα ελληνικά από το SearchingTheMeaningOfLife. Με σεβασμό και Αγάπη.

Το έκανα και πάλι
Ένα χρόνο σε κάθε δέκα
Εγώ το καταφέρνω–

Είδος περιφερόμενου θαύματος το δέρμα μου
Φωτεινό σαν Ναζιστικό αμπαζούρ.
Το δεξί μου πόδι

Αντίβαρο πρες παπιέ.
Το αχάρακτό μου πρόσωπο, ωραίο
Εβραϊκό λινό.

Ξετύλιξέ το σαν χαρτοπετσέτα
Ω εχθρέ μου.
Σε τρομάζω;

Η μύτη, οι κόγχες των ματιών, το πλήρες σετ δοντιών;
Η όξινη αναπνοή
Θα χαθούν σε μια ημέρα.

Σύντομα, σύντομα η σάρκα
Του τάφου φαγώσιμο θα γίνει
Στο σπίτι της, πάνω μου

Και εγώ, μια χαμογελαστή γυναίκα.
Είμαι μόνο τριάντα.
Και σαν τη γάτα έχω εννιά φορές να πεθάνω.

Αυτή είναι η Νούμερο Τρία.
Τι χαζομάρα
Να εξαντλείς κάθε δεκάδα.

«Αν μέτρο σύγκρισης είναι η ροή -κι όχι -η επιτυχία ή η αναγνώριση – τότε η επιστήμη αναμφίβολα συμβάλλει πάρα πολύ στην ποιότητα της ζωής.» ~ ΜΙΧΑΪ ΤΣΙΚΖΕΝΤΜΙΧΑΪ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του ΜΙΧΑΪ ΤΣΙΚΖΕΝΤΜΙΧΑΪ  «Ροή: Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ»

– Πριν από 2.300 χρόνια ο Aριστοτέλης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι αποζητούν την ευτυχία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Οποιοδήποτε άλλο επίτευγμα -υγεία, ομορφιά, χρήμα ή εξουσία -εκτιμάται «ανάλογα με την ευτυχία που νιώθουμε όταν το κατακτούμε.

– Οι άνθρωποι που μαθαίνουν να ελέγχουν τις εσωτερικές τους εμπειρίες καταφέρνουν να ορίσουν την ποιότητα της ζωής τους κι αυτό είναι το πλησιέστερο σε ότι ονομάζουν ευτυχία.

Γιατί όποτε υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας, οι άλλοι νομίζουν ότι είμαστε εναντίον τους;

Η άλλη γνώμη

Είναι ένα ερώτημα αρκετά σημαντικό νομίζω στην προσπάθεια να καταλάβουμε τον τρόπο λειτουργίας των σχέσεων. Αυτό δηλαδή που παρατηρούμε είναι ότι αν δεν συμφωνούμε και υπερασπιζόμαστε την γνώμη μας, είτε αυτό γίνεται μέσα στην οικογένεια, είτε αλλού, τότε οι άλλοι μπορούν να θεωρήσουν την στάση μας εχθρική. Δηλαδή οτιδήποτε έχει να κάνει με την διαφοροποίηση μας απέναντι σε ένα σύστημα αναφοράς στο οποίο συμφωνεί η πλειονότητα των μελών της ομάδας που ανήκουμε, δημιουργεί προβληματισμό, και μπορούμε να βρεθούμε απομονωμένοι.

{Θύμα του μέλλοντος}

Γυρνώ, ξαναγυρνώ την κλεψύδρα
Στον κόμπο της αρνούμαι να σταθώ

Μήπως να αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε για τη σχέση μας; Μήπως έτσι επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή της και τον πραγματικό ρόλο μας σε αυτή;

 

Παρατηρώντας ζευγάρια παντρεμένα, ανύπαντρα, σχέσεις που διαρκούν χρόνια κ άλλες που τώρα δημιουργήθηκαν, άρχισα να αναρωτιέμαι πότε σταματάμε να υπάρχουμε ως άτομα, γνωρίζουμε τον ρόλο που επιλέξαμε να παίξουμε; Εν τέλει έχουμε αυτογνωσία, του πώς είμαστε; Σκεφτόμαστε, αναρωτιόμαστε, υπάρχουμε ή μας κατάπιε το φαίνεσθαι και ο καθώς- πρεπισμός ;

Cogito ergo sum, «σκέφτομαι άρα υπάρχω», η διατύπωση του Καρτέσιου, η οποία στηρίχθηκε στην αμφιβολία, του ίδιου του εαυτού, των απόψεών του, των γνώσεών του, των πιστεύω το. Αμφιβολία στην ίδια αμφιβολία.

Μήπως να αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε για τη σχέση μας; Μήπως έτσι επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή της και τον πραγματικό ρόλο μας σε αυτή;

Είμαστε δεδομένοι πλέον λένε, καθώς ρώταγα για να μάθω πώς λειτουργούν στην καθημερινότητά τους. Οι υποχρεώσεις δεν αφήνουν χώρο και για να σκεφτείς τίποτα λένε. Ο άντρας μου κανονίζει τα πάντα εγώ δεν κάνω τίποτα. Η γυναίκα μου ξέρει παραπάνω, είναι μορφωμένη και άλλου τέτοιου είδους ανοησίες.

Από πότε αφήνεις το πλάνο της ζωής σου με τη δικαιολογία του χρόνου; Από πότε αρνείσαι να κάνεις πράγματα επειδή τα κάνει κάποιος άλλος και ποια η χρησιμότητά σου ως άτομο εν τέλει αν δεν κάνεις τίποτα; Από πότε αρνείσαι να έχεις γνώμη, επειδή κάποιος υποστηρίζει ότι η γνώση του είναι μεγαλύτερη; Ποιος άραγε μετράει τη γνώση, τα μπορώ, τα θέλω μας; Μήπως κρυβόμαστε πίσω από την αδυναμία να προσπαθήσουμε;