Αργοπεθαίνει όποιος…

Ένα πολύ ωραίο ποίημα που όμως αποδίδεται σε λάθος δημιουργό:

 

Aργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Advertisements

«Ο απαίδευτος άνθρωπος που έχει ισχυρές απόψεις τις οποίες δεν έχει αναλύσει ποτέ, μοιάζει με κούκλα εγγαστρίμυθου στα χέρια κάποιου παρωχημένου σοφιστή ή κάποιων «αστέρων» των ΜΜΕ.»~Ronald Gross

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η μέθοδος του Σωκράτη» του Ronald Gross

Επτά βασικά κλειδιά αξιοποίησης της σκέψης σας στο έπακρο :

1.

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ

«Δεν αξίζει να ζεις βίο ανεξέταστο»

2.

ΥΠΟΒΑΛΛΕΤΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

«Οδηγούμαι στην αλήθεια θέτοντας τις κατάλληλες ερωτήσεις»

«Ναι, όλη η βροχή τ΄ουρανού πέφτει στη θάλασσα μα δίχως αγάπη ούτε μια σταγόνα δεν γίνεται μαργαριτάρι.»~Τζελαλαντίν Ρουμί

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Αγαπημένος» του Τζελαλαντίν Ρουμί

Δίχως αγάπη
όλη η λατρεία είναι ένα ασήκωτο βάρος,
ο χορός αγγαρεία,
η μουσική σκέτος θόρυβος.

Ευγένεια και Χυδαιότητα – Φρίντριχ Νίτσε

“Οι χυδαίοι άνθρωποι βλέπουν τα ευγενικά και γενναιόφρονα αισθήματα σαν κάτι να τους λείπει, να τους λείπει η ορθότητα, άρα να τους λείπει, η αληθοφάνεια.

Όταν μιλούν γι’ αυτό, κλείνουν πονηρά το μάτι, σαν να λένε: «Κάποιο συμφέρον υπάρχει κρυμμένο πίσω απ’ αυτό· δεν μπορεί να δει κανείς τι υπάρχει μέσα σε όλα τα πράγματα», και υποψιάζονται πως το ευγενικό πλάσμα γυρεύει να κερδίσει κάτι μ’ έναν ελιγμό. Όταν όμως πεισθούν, με αναμφισβήτητο τρόπο, πως ο άνθρωπος αυτός δεν έχει καμιά εγωιστική πρόθεση, και πως περιφρονεί το μικρό κέρδος, τότε βλέπουν τον άνθρωπο αυτόν σαν έναν τρελό· του δείχνουν περιφρόνηση όταν τον βλέπουν να χαίρεται και γελούν με τη λάμψη των ματιών του. Και αναρωτιούνται: «Πώς μπορεί να είναι χαρούμενος όταν πάθει κάποια ζημιά; Πώς μπορεί να ζητά να ζημιώσει; Σίγουρα, το πάθος της ευγένειας θα είναι μπερδεμένο με κάποια αρρώστια του λογικού!».

Τέτοιες ερωτήσεις κάνουν μέσα τους, έτσι σκέπτονται, όπως σκέπτεται κάποιος εμπρός στη χαρά που αισθάνεται ένας τρελός για την έμμονη ιδέα του.

Απειροστό και Ά π ε ι ρ ο

Πάργα, Ιούνιος 2017

Απειροστό και Ά π ε ι ρ ο

Απειροστό ειν’ η ζωή, άπειρη η ύπαρξή μας
Απειροστές οι σκέψεις μας, άπειρη η νόησή μας
Απειροστές οι αισθήσεις μας, άπειρα αισθήματά μας
Απειροστά τα «πρέπει» μας, άπειρη η

Το Βασίλειο του Ήλιου

Το Βασίλειο του Ήλιου

 Πώς η φλόγα μάτια μου, φωτιά να φοβηθεί;
Το μόνο που της έμεινε με αυτήν να ενωθεί.
Σε ένα θερμό βασίλειο για να φεγγοβολάει.

Τι μπορεί να κάνει το σώμα μας…

 

Πολύ τακτικά διαβάζουμε επιστημονικές έρευνες και μελέτες για το ανθρώπινο σώμα που αφήνουν άφωνους και τους ίδιους τους ερευνητές. Το σώμα μας διαθέτει εξαιρετικούς μηχανισμούς αυτοθεραπείας, επιδιορθώσεων και μεταστοιχείωσης. Τα τελευταία χρόνια δε, όλο και περισσότεροι του αποδίδουν μια ανεξάρτητη – αυτόνομη νοημοσύνη η οποία του επιτρέπει να λαμβάνει αποφάσεις και να κρίνει ανεξάρτητα από τον συνειδητό νου.

«Η θλίψη» Κινέζικη Ποίηση από τον Σιν Τσι – Τζι

«Η θλίψη» , γραμμένο από τον Σιν Τσι – Τζι γεννηθέντα το 1140 πιστοποιεί πως η λύπη είναι παντού και πάντοτε η ίδια:

«Σαν ήμουν νέος 
πως νιώθεται η θλίψη αγνοούσα, 
μου άρεσε στη σοφίτα ν΄ανεβαίνω 
γι΄αυτήν να στιχουργώ, να επιμένω
τώρα που γνώρισα και ξέρω 
θέλω πολύ για θλίψη να μιλώ 

Θάλασσα στα Ουράνια

Θάλασσα στα Ουράνια

Στα βάθη σου γίνανε λυγμοί, βάσανα του κοσμάκη,
σε πνίγουν κι ακόμα καρτερείς του πλούσιου την αγάπη!
Ούτε σταγόνα θάλασσας στων λίγων το δισάκι
κι όσο τριγύρω ψάχνεσαι, σε τραβάν οι βράχοι.

Θέλεις γαλήνια νερά, να μη θαλασσοπνίγεις
κι έρχονται οι αέρηδες στου νού σου τη βιασύνη
κι έρχονται μπόρες, αστραπές, πνιγμοί και στο λιμάνι.
Κοπάζουν κι εσύ χάνεσαι στο παρελθόν σου πάλι.

«…δεν τίθεται θέµα να νικήσουµε τη Σκιά ή να τη σύρουµε βίαια στο “φως”, αλλά µόνο να χτίσουµε µία πιο λειτουργική σχέση µαζί της…»~Πέτρος Θεοδώρου

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο χορός των θαυμάτων» του Πέτρου Θεοδώρου

– Ο Antonio Sichera (2003, σ. 97), επισηµαίνει ότι ένα πρόσωπο που απεικονίζει τον εαυτό του, πάντα, κατά βάθος, επικοινωνεί τον εαυτό του […] αναδηµιουργεί τον εαυτό του και ανοίγει έναν καινούριο και ανεξερεύνητο κόσµο, ο οποίος, µολονότι άδηλα, αναζητά να αναγνωριστεί από τον άλλον.

 

– Στις µέρες µας, µάλλον είµαστε αναγκασµένοι να δεχτούµε ότι τα µάτια µας δεν µπορούν να χωρέσουν και να συλλάβουν το αχανές σύµπαν· ότι η δική µας, η ανθρώπινη κλίµακα, αντιστοιχεί σε κάτι απειροελάχιστο σε σχέση µε όλο το συνεχές, το οποίο απλώνεται από τον υποατοµικό µικρόκοσµο µέχρι την απεραντοσύνη των γαλαξιών· ότι, αν επιχειρήσουµε να συµπυκνώσουµε το σύµπαν σε ό,τι χωρούν τα δικά µας µάτια και ο νους µας, θα εµφανιστεί µία παράλογη καρικατούρα.

 

– Όλα όσα συγκροτούν τον κόσµο µοιάζουν να είναι µεν αυτόνοµες οντότητες µε δική τους δοµή, αλλά χωρίς κάποια προκαθορισµένη παγιωµένη υπόσταση, αφού ορίζονται διαφορετικά από διαφορετικές οπτικές γωνίες– δηλαδή, ανάλογα µε τις εκάστοτε σχέσεις τους που φανερώνονται από αυτήν ή την άλλη οπτική γωνία.