Οι ενοχές είναι ένα εγωιστικό τέχνασμα που δεν μας αφήνει να αλλάξουμε

photo by EvAr

Όπως δεν πρέπει να κρίνουμε κακόβουλα τους άλλους, έτσι δεν πρέπει να καταδικάζουμε και τον εαυτό μας με απογοήτευση και ενοχές.

Οι ενοχές είναι κάτι το εγωιστικό. Βασίζονται στην αίσθηση ότι είμαστε ανώτεροι και δεν μας ταιριάζουν καθόλου οι αδυναμίες. Προέρχονται από ένα είδος αλαζονικής τελειομανίας.

 

Καλό είναι να μάθουμε να ζούμε με τα ελαττώματά μας, να συνηθίσουμε στη σκέψη ότι είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι με αδυναμίες και όχι «ευγενείς» που πρέπει να είναι τέλειοι. Έτσι μπορούμε να αποδεχόμαστε τα λάθη μας, να τα αντικρίζουμε κατά πρόσωπο, χωρίς φόβους, ντροπές και ενοχές και να εργαζόμαστε για την αντιμετώπισή τους.

Τώρα νιώσε τη χαρά που φυλά το αύριο για σένα Την ψυχή μέσα να σπαρταρά | SearchingTheMeaningOfLife

photo by Johnny di

Τώρα νιώσε τη χαρά
που φυλά το αύριο για σένα
Την ψυχή μέσα να σπαρταρά

by SearchingTheMeaningOfLife

Για περισσότερα :
www.stixoi.info
www.poemhunter.com
www.wattpad.com
www.smashwords.com
www.easywriter.gr
www.goodreads.com
www.scribd.com
www.kobo.com
itunes.apple.com
www.overdrive.com
www.barnesandnoble.com

Η σωστή στάση απέναντι στον ψυχικό πόνο

Thessaloniki, Hellas 2019

Πρώτα απ’ όλα είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο ψυχικός μας πόνος βρίσκεται μέσα μας διότι μεταφέρει ένα μήνυμα, όπως ακριβώς ο πονοκέφαλος είναι σύμπτωμα που μας λέει ότι κάτι συμβαίνει στο σώμα μας. Το μήνυμα αυτό δεν είναι ίσως ξεκάθαρο, αλλά υπάρχει.

Για να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις το μήνυμα που μεταφέρει για σένα η θλίψη, το άγχος ή οποιοσδήποτε άλλος ψυχικός πόνος αισθάνεσαι, αναλογίσου: εάν το επώδυνο συναίσθημα που νιώθω μπορούσε να μιλήσει, τι θα έλεγε; Εάν αυτό το συναίσθημα είχε μορφή, ανθρώπινη ή ζώου, πώς θα ήταν; Πώς θα αισθανόμουν απέναντι του; Τι θα μου έλεγε; Τι θα του έλεγα;

[Ίασης ευχή]

Ιωάννινα 2019

Πουλιού εσύ κελαηδητό
Μέσα μου μπές με όποιον τρόπο

💐 Θα σου χρωστάω πάντα ευγνωμοσύνη: Με έβγαλες από τη σκιά των πεθαμένων μου. Με ελευθέρωσες από το βάρος τους. Μου απέδειξες πως ο κόσμος μπορεί να γίνει ένας ολάνθιστος κήπος. Ότι μπορούμε να γελάμε ξέγνοιαστα -αληθινά ξένοιαστα- κι όχι για να ξορκίσουμε απλώς τη συμφορά που πάντοτε παραμονεύει στη γωνία. Μακάρι να είχα κάνει και εγώ το ίδιο για σένα. | Χ.Α. Χωμενίδη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η νίκη» του Χ.Α. Χωμενίδη

💐 Να μεγεθύνω επίσης και να εξετάσω τις μικροσκοπικές λεπτομέρειες, να ξεχωρίσω τις πιο αδιόρατες αποχρώσεις, οι οποίες ίσως τελικά και να ‘καναν τη διαφορά. Ποια διαφορά; Εκείνη που με ξεχώρισε όχι απ’ τους άλλους ανθρώπους, μα από τις άπειρες εκδοχές του εαυτού μου, τις οποίες κουβαλούσα εν σπέρματι μέσα μου, ούτε όμως άνθισαν ούτε και κάρπισαν ποτέ. Τη διαφορά που με οδήγησε σε εκείνο που ήμουν και και όχι σε ό,τι θα μπορούσα να έχω γίνει.

💐 Το βλέμμα του ταύρου από τόσο κοντά δεν είχε τίποτα το απειλητικό ή έστω το επιβλητικό. Ανέδιδε μία βαθιά μελαγχολία. Μία οριστική παραίτηση. Όχι από τρόμο, μα από οίκτο…

💐 Για κάποιο λόγο, η Κλαίρη θύμισε στον Αντώνη ελιά, από εκείνες τις πράσινες και σαρκώδεις που, όταν τις βγάζεις από το βαρέλι, στάζουν λάδι. Ένιωθε ότι συνέχεια του γλιστρούσε, πως δεν μπορούσε να την ακινητοποιήσει και να την καρφώσει, φτάνοντας μέχρι κουκούτσι Έπρεπε όμως. Τον είχε καταλάβει πλέον τέτοιο πείσμα, που, αν μάθαινε ότι, -όπως τα αλογάκια της Παναγίας, έτσι και η Κλαίρη-, μόλις τη γονιμοποιούσε, θα του έτρωγε το το κεφάλι, δεν θα κοβόταν η ορμή του.

💐 Η φυλακή αποτελούσε για τους κομμουνιστές κάτι σαν εκπαιδευτική άδεια. Μια ευκαιρία για αυτοβελτίωση. «Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου, και διάβαζε πολύ» παρότρυναν οι παλιοί τους καινούργιους.

💐 Τη στιγμή που πεθαίνεις, ολόκληρη -υποτίθεται- η ζωή σου περνάει με ιλιγγιώδη ταχύτητα από μπροστά σου. Αλλά και η στιγμή του τοκετού περιείχε, τουλάχιστον για μένα, σε συνεπτυγμένη (δηλαδή σε συμβολική) μορφή το μέλλον μου.

«Κυρία» θα πει μάγκας γένους θηλυκού

Βρυξέλλες 2016

Φόρεμα κυριλέ, μαλλί αμπιγιέ και όλο το bitch attitude να ισορροπεί πάνω σε ένα ζευγάρι ψηλά τακούνια. Απελπισμένες προσπάθειες, βαμμένες στην πέννα για να κερδίσεις τον πολυπόθητο τίτλο: αυτόν της κυρίας.

 

Τρεις συλλαβές εύκολες στην εκφορά τους, δύσκολα όμως κατακτήσιμες.  Γιατί για να μπορείς να άγεσαι και να γράφεσαι με εκείνο το περιβόητο «Κ» το κεφαλαίο, δεν αρκεί μόνο να θεατροποιείς τη λέξη. Πρέπει να τη στιγματίσεις στο πετσί σου με δάκρυα και πόνο.

Ακόμα καγχάζεις σαν τον κακό του παραμυθιού;

photo by GTsik | Ioannina 2021

Ωσότου να ξασπρίσω
Όλα μας τα σπίτια
Σου γράφω με μελάνι
Κι αν σωθεί, με κραγιόν
Κι αν σωθεί, με το αίμα μου
Ακόμα καγχάζεις
σαν τον κακό
του παραμυθιού;

by SearchingTheMeaningOfLife

Για περισσότερα :
www.stixoi.info
www.poemhunter.com
www.wattpad.com
www.smashwords.com
www.easywriter.gr
www.goodreads.com
www.scribd.com
www.kobo.com
itunes.apple.com
www.overdrive.com
www.barnesandnoble.com

Οι δυναμικοί άνθρωποι έχουν περισσότερο ανάγκη την αγάπη

Thessaloniki, Hellas 2019

Γράφει η Μαρία Βίγλα

Αν κάτσεις και σκεφτείς τους ανθρώπους που σε περιτριγυρίζουν, θα συνειδητοποιήσεις πόσο διαφορετικοί είναι όλοι μεταξύ τους και κάθε πρόσωπο, ανάλογα με στοιχεία του χαρακτήρα του, το κατατάσσεις σε μια κατηγορία. Αρχικά, είναι αυτοί που σου προκαλούν ένα χαμόγελο αυτόματα, γιατί είναι συνήθως με ένα χαμόγελο στα χείλη.

Έπειτα, έρχονται οι λίγο γκρινιάρηδες και είναι αυτοί που τις περισσότερες φορές προσπαθείς να αποφύγεις. Επίσης, οι εσωστρεφείς και λίγο πιο συνεσταλμένοι κερδίζουν τη συμπόνια και την φροντίδα των περισσότερων αμέσως, γιατί φαίνονται να είναι αυτοί που την έχουν και περισσότερο ανάγκη.

Μετά από όλους αυτούς, μια άλλη κατηγορία ανθρώπων είναι αυτή των πιο δυναμικών. Δεν είναι συνήθως πολύ μεγάλος ο αριθμός αυτών των ανθρώπων, αλλά πολύ συχνά αποτελούν πρότυπο για τους περισσότερους. Οι πιο πολλοί τους βλέπουν και τους θαυμάζουν για αυτό το δυναμισμό και φαντάζουν στα μάτια των άλλων σαν σούπερ ήρωες, καθώς καταφέρνουν να ανταπεξέρχονται σε πολλές προκλήσεις της ζωής με έναν αδιανόητο τρόπο.

Η εξωτερική λάμψη δεν δίνει αξία στον άνθρωπο. Αξία δίνει η αυτοεκτίμηση κι η εμπιστοσύνη στον εαυτό του

Elia, Chalkidiki, Hellas 2019 [photos by DesPin]

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σμιξιώτης

Η ζωή για τον περισσότερο κόσμο είναι ένας σκληρός αγώνας σε καθημερινή βάση. Ένας αγώνας για επιβίωση, για υποσκέλιση εμποδίων, μια δύσκολη προσπάθεια που οδηγεί σε επιτεύγματα και κατακτήσεις στόχων ή άλλες φορές στην αδικία και την απογοήτευση. Για κάποιους άλλους η ζωή είναι πιο απλή: μια όμορφη βόλτα με ένα ποδήλατο, ένας περίπατος στην εξοχή, μια βουτιά στα δροσερά γαλανά νερά της θάλασσας, μια όμορφη παρέα, το γλυκό χαμόγελο ενός παιδιού, το άγγιγμα ενός χνουδωτού μικρού ζώου. Για άλλους η ζωή είναι συνώνυμη με την απώλεια, τη δυστυχία την αρρώστια και τον πόνο.

Ναι, η ζωή τα περιέχει όλα αυτά αλλά αυτά δεν είναι η ζωή, είναι μονάχα σενάρια μέσα σε ένα ενεργειακό ποτάμι που ρέει ανάμεσά μας και διαμορφώνει ένα τοπίο. Η ζωή δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα απέραντο θέατρο στο οποίο στήνονται ποικίλα σκηνικά και ξετυλίγονται άπειρα σενάρια με αμέτρητους ηθοποιούς. Ο κάθε άνθρωπος παίζει το δικό του ρόλο ή καλύτερα τους ρόλους που επιλέγει να υποδυθεί συχνά εν αγνοία του ή ακόμη κι ως αντίδραση στο ρόλο ενός άλλου που βρίσκεται δίπλα του ή απέναντι του.

Ο άνθρωπος διαφέρει από τον επαγγελματία ηθοποιό επειδή ταυτίζεται με το ρόλο του σε σημείο που χάνει τον αληθινό εαυτό του ενώ ο δεύτερος γνωρίζει καλά ποιος είναι και τι κάνει πάνω στη σκηνή, μόλις ακουμπήσει το κουστούμι του στο βεστιάριο του θεάτρου θα αποποιηθεί το ρόλο που υποδύθηκε και θα γίνει και πάλι ο εαυτός του ή μήπως απ’ εκείνη τη στιγμή γίνει κι αυτός ένας ακόμη ταυτισμένος με την αδήριτη πραγματικότητα άνθρωπος; Κάπως έτσι.

Η ΘΕΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΙ Η ΚΡΥΦΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΤΡΟΦΗΣ

Την θεά Δήμητρα δεν πρέπει να την ερμηνεύουμε με βάση μόνο την σωματική τροφή, αλλά πρέπει να την εννοούμε ως χορηγό καταρχήν τροφής στους ίδιους τους θεούς.
ΤΡΟΦΗ, προκειμένου για τους θεούς, είναι η ΝΟΗΤΙΚΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ των υψηλοτέρων με τους κατώτερους. Οι θεοί τρέφονται όταν ΝΟΟΥΝ τους προ αυτών θεούς και τελειοποιούνται και ατενίζουν τα «νοητά κάλλη», επί παραδείγματι την δικαιοσύνη καθαυτήν, την σωφροσύνη και όλες τις άλλες αρετές. Η αμβροσία και το νέκταρ είναι οι δυο υλικές κοσμογονικές ουσίες, ως τελειότητες των θεών.