Aldo Carotenuto: «Αν δεν αφήσουμε τα πάθη μας να μας κυριεύσουν τότε γιατί ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο;»

Και ήρθε η ώρα να κάνουμε μια πολύ σοβαρή ερώτηση: “Να αφήσουμε τα πάθη μας να μας κυριεύσουν ή να τα τιθασεύσουμε;

Θα απαντήσουμε με την ερώτηση: αν δεν αφήσουμε τα πάθη μας να μας κυριεύσουν τότε γιατί ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο;

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανάμεσα στα τόσα στοιχεία της ζωής κυρίαρχο είναι το πάθος. Η ένταση των συναισθημάτων που βιώνουμε σε μια σοβαρή σχέση.

Σε τελική ανάλυση, στιγμές αλήθειας ζούμε μόνο αν έχουμε δεσμό με άτομο που μας προκαλεί φλογερή επιθυμία και μας μεταγγίζει την ορμή των δικών του συγκινήσεων.

Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, δεδομένου ότι ζούμε στον πολιτισμό του ψεύδους, ότι συνηθίσαμε να αποκρύπτουμε και να ψευδόμαστε.

Advertisement

Πώς να βοηθήσεις (αν θέλεις) έναν δύσκολο άνθρωπο;

photo by EvAr

Σχεδόν όλοι μας έχουμε τουλάχιστον έναν άνθρωπο γύρω μας, που είναι δύσκολος. Θα γκρινιάξει, θα κάνει καταστροφικές επιλογές για τον εαυτό του, αλλά δε θα σηκώνει κουβέντα. Θα είναι ισχυρογνώμων και θα μας εκνευρίζει.

Όντας πιο ψύχραιμοι μπορούμε να το διακρίνουμε. Πώς όμως μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που αντιστέκεται;

Όλοι θεωρούμε τον εαυτό μας καλό

Όλοι μας έχουμε την ανάγκη να θεωρούμε τον εαυτό μας ως έναν κατά βάση «καλό» και τίμιο άνθρωπο. Έρευνες έχουν δείξει ότι ακόμα και αν προβούμε σε παράνομες ή μη-ηθικές πράξεις χαλαρώνουμε τις ηθικές μας αξίες, ώστε να συντηρήσουμε την αυτο-εικόνα μας ως ενός ηθικού και καλού ανθρώπου.

Μπέρτραντ Ράσελ: «Δεν θα πεθάνω ποτέ για τις ιδέες μου, γιατί μπορεί να κάνω και λάθος»

Τι κρίμα οι βλάκες να είναι τόσο σίγουροι και οι έξυπνοι τόσο διστακτικοί!

Απ’ ό,τι μπορώ να θυμηθώ, δεν υπάρχει ούτε μια λέξη στα Ευαγγέλια που να επαινεί την ευφυΐα.

Οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι, όχι ηλίθιοι. Γίνονται ηλίθιοι με την εκπαίδευση.

Αν στον κόσμο σήμερα υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που επιθυμούσε τη δική του ευτυχία περισσότερο απ’ ό,τι επιθυμούσε τη δυστυχία των άλλων, σε μερικά χρόνια θα είχαμε έναν παράδεισο.

Δεν θα πέθαινα ποτέ για τα πιστεύω μου, γιατί μπορεί να είναι λάθος.

Είναι σπατάλη ενέργειας να θυμώνεις μ’ έναν άνθρωπο που συμπεριφέρεται άσχημα, όπως είναι να θυμώνεις με ένα αμάξι που δεν παίρνει μπροστά.

Κι αν ακόμα υπάρχει Θεός, αμφιβάλλω ότι έχει τη ματαιοδοξία να προσβάλλεται από αυτούς που αμφισβητούν την ύπαρξή Του.

Ώσπου ασήμωσαν τα μαλλιά, άνοιξαν ρυάκια τα δάκρυα /Κι έπνιξαν τα σκουπίδια της ψευτιάς τον κόσμο | by SearchingTheMeaningOfLife

Ιωάννινα 2018

Τώρα που συνέταξε τα παράπονα της αλήθειας
Τώρα έμεινε άστεγη, νηστική και παραμελημένη

Ξεφυλλίστε εδώ τον Θεατρικό μονόλογο «Όλα για την Ομπρέλα» FOR MOBILE με ISBN: 9798215889749

Kατεβάστε Εδώ Δωρεάν:

Ηλεκτρονικές εκδόσεις: smashword  , easywriter και poemhunter

Το ΝΕΟ Θεατρικό μονόλογο «Όλα για την Ομπρέλα» FOR MOBILE με ISBN: 9798215889749

2023

By SearchingTheMeaningOfLife

Tί είναι μασχαλισμός;

 

Thessaloniki 2021

Έθιμο διάφορων λαών κατά την αρχαιότητα. Αναφέρεται από τους τραγικούς ποιητές
 και σύμφωνα με αυτό, ο δολοφόνος έκοβε ένα μέλος του σώματος του νεκρού και το
κρεμούσε από τον τράχηλο προς τη μασχάλη, προς αποτροπή της εκδίκησης του
 θύματος· η αποτροπή του κινδύνου ήταν περισσότερο βέβαιη, αν ο
 δολοφόνος έκοβε τα χέρια του θύματος από τη μασχάλη.

Ποιήματα από τον Paul Eluard

*Νοσταλγία* by Renė Magritte

Απόσπασμα από το βιβλίο «Λογοτεχνία Ελυάρ» του Paul Eluard

 

Εδώ για να ζήσω
(1918)

Άναψα μια φωτιά, σαν το γαλάζιο με παράτησε,
Μία φωτιά φίλος της να γενώ,
Μία φωτιά στη χειμωνιάτικη νύχτα για να ‘μπω
Μια για καλύτερη ζήση.

Της έδωσα όλα όσα η μέρα μου είχε δώσει:
Δάση, θάμνους, αμπέλια, χωράφια από στάρι,
Φωλιές και πουλιά, κλειδιά και σπίτια
Ζουζούνια, λουλούδια, γούνες, γιορτές.

Έζησα με το μόνο θόρυβο της φλόγας που τρίζει
Με τη μόνη οσμή της ζεστασιάς της.
Ήμουν καράβι που βούλιαζε μες στο κλειστό νερό,
Ωσάν νεκρός μ’ ένα και μόνο της φύσης στοιχείο.

Κι όσο στα στενά πια δε χωρώ… Σε συγχωρώ! Σε συγχωρώ! | SearchingTheMeaningOfLife

Σιδηρόκαστρο 2020

Οι οφειλές πέρα απ΄ τη μνήμη
Πόλης αγρίμι. Τείχη δε συγχωρεί.
Λαθραία «πρόσθετα» νοστιμίζουν
Σαν καρυκεύματα π΄ οδηγούν με οσμή

Αν κάποιος σας ρωτούσε παθιασμένα Η αθωότητα ειν᾽ αρετή; Εγώ, δὲ θ᾽ απαντούσα Θα έβρισκα μια υπεκφυγή. | Μπόρις Βιαν

photo by EvAr

ΜΕ ΓΕΜΑΤΑ ΧΕΡΙΑ | Μπόρις Βιαν
Στους αθώους

Αν κάποιος σᾶς ρωτοῦσε παθιασμένα
Ἡ ἀθωότητα εἶν᾽ ἀρετή;
Ἐγώ, δὲ θ᾽ ἀπαντοῦσαι
Θὰ ἔβρισκα μιὰ ὑπεκφυγή.
Θὰ ἔλεγα: «Διαβάσατε Σεζάν;».

Σὲ ἄλλους δὲν περνάει ἀπ’ τὸ μυαλὸ
Νὰ ποῦνε ψέματα καὶ ἀπαντοῦν: «Δεν ξέρω !».
Κανένας δεν μπορεῖ νὰ τους πιέσει.

Μά, φυσικά, ἡ ἀθωότητα δὲν εἶναι ἀρετή.
Ἡ θειά μου ἦταν στολισμένη μ᾽ ἀρετές.
Τις ἔχει ἀκόμα. Κι εἶναι γριά.

Μια θολούρα τριγυρίζει Θύμα – Θήτη – Θεατή | SearchingTheMeaningOfLife

Ένα τέρας είσαι θύτη
Με συνένοχους σιωπής
Θεατές ανασφαλείς. Επιρρεπείς.
Σε μια εύνοια νικητή

Δίκιο θύμα μη γυρεύεις
Φαύλος κύκλος! Ποια αρχή;
Πιάνεις νήμα, κλωσοφέρνεις
Σάπιας φήμης εκδοχή