Το Παραμύθι

Το Παραμύθι

Στο παραμύθι μου αν χωράς, είσαι της φαντασίας,
ήρωας μέσα απ΄τα όνειρα που πήρε τόση αξία
Είσαι ανάγκη της ζωής βιωμένη για να είναι,
Είσαι της Τέχνης Ομορφιά, του ποιητή της Φύσης.

Γιατί αν δεν είσαι δεν θα ‘ρθεις
στης σύμπτωσης το παιχνίδι.
Γιατί αν δεν είσαι δεν χτυπά
η καρδιά με αγνή λατρεία.

Για ποιον γράφεις;

photo by DesPin

Για ποιον γράφεις;

Στίχους γράφεις για ποιητές;
Ίαση για Όλους
Όπως και οι ηθοποιοί
παίζουν για όλους ρόλους
Ένας ο σκηνοθέτης τους
όλα τα συνταιριάζει
και η πιο άσχημη ψυχή
το όμορφο να θαυμάζει
το σχήμα της ν΄ αλλάζει

Η Ρότα Της Πένας

Η Ρότα Της Πένας
Καράβι είναι η πένα ‘κει στον ωκεανό Σου
μελάνι αφήνει πάνω του, όπως πνέεις Εσύ.
Φουρτούνα κι αν φουσκώνεις τα πανιά μου,
ο τιμονιέρης νιώθει ηλιόλουστη κουπαστή.

Το πλήρωμα κοιμάται, γιατί το ξεσηκώνεις;
Έχει απ΄το δρόμο πολύ πια κουραστεί.
Θες να σου μιλάει την ώρα που κρυώνεις,
με την κακοκαιρία έχει συμβιβαστεί.

Ουράνιος Σύμμαχος

Ουράνιος Σύμμαχος
Ο ουρανός π΄ αγκάλιασε, τις αστραπές του ρίχνει
Το χέρι που σ΄ άγγιξε, σου δίνει μια μπουνιά
Να σε ξυπνήσει άμεσα νιώθει την ευθύνη,
μιλά για την οδύνη, με χέρι στην καρδιά.

Τα δάκρυα γούβες έσκαψαν στα μάτια,
μαργαριτάρια γίναν, γιορντάνια στο λαιμό.
Όλα Σου τα πολύτιμα φυλάω στην καρδιά,
το κλειδί φυγάδευσα σε κουτί θερμό.

Η Φλόγα Των Μηδενικών

Η Φλόγα Των Μηδενικών
Ένα ποτάμι τα σκουπίδια του παρασύρει,
ένας άνεμος τη νεκρή φύση σβουρίζει.
Μια υπάλληλος τα πρωινά ψίχουλα τρατάρει.
Σε μονόξυλο κρεβάτι την καρδιά της πως βιάζει!

Του σπυριάρη την αυτοπεποίθηση ανεβάζει.
Μαγειρεύει, καθαρίζει και την κούρασή της κρύβει.
Για ένα γαργάλημα, τον εαυτό υποβιβάζει.
Εκείνος την αδράνεια βλέπει αποδοχή. Έχει βολευτεί!

Δεν γίνεται

Δεν γίνεται
Θα προσποιηθώ πως δεν σ΄ αγαπάω
όπως τότε, προτού σε γνωρίσω
με αιδώ και ευγένεια θα σου μιλάω
χωρίς ποτέ να σε συναντήσω.

Ηλέκτρα

Πηγή: https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRnQyuzzsIDcTkNhd5p2CyG1tnnN6-u8Mz1-ODFiezrzp1yT5lv

Ηλέκτρα
Λες τ΄ όνομά μου και τρέμεις,
από πείσμα γλυκό και ηδονή,
του νου σκαλώνει η γλώσσα,
στην Τρίτη κολλάει φωνή,

Μάταια ήρθες

Μάταια ήρθες
Γλυκά τραγούδια τα αηδόνια κελαηδούν
μα εσύ ακούς το τρένο που ‘χει φύγει,
το νου να τιθασεύσουν δεν μπορούν,
σε ήχο λατέρνας η καρδιά σου έχει μείνει.

«Την Ένωση με τη ζωή σου την πληρώνεις αλλιώς θα την κατάφερνε ο καθένας.»~Τζελαλαντίν Ρουμί

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Αγαπημένος» του Τζελαλαντίν Ρουμί

Θέλεις λοιπόν την Ένωση;

Echo – Ο Α ν υ π ό μ ο ν ο ς – Είμαστε νεκροί γι’ αυτούς – Ο πνιγμός – Άνθρωπος, πλάσμα ηδονής

Ο  Α ν υ π ό μ ο ν ο ς

Άνοιξα πανιά
σε αδάμαστο αέρα η ζωή με πέταξε,
στο άγνωστο πέρα
Άν είχα λίγη  υπομονή, η φουρτούνα για πάντα δεν κρατεί,
η γαλήνη περιμένει να φανεί
Η νύχτα για πάντα δεν κρατεί,
η  μέρα θα την διαδεχτεί
Η ρότα στο χάρτη θα φανεί, στο αμπάρι πριν τελειώσει η τροφή.

Είμαστε νεκροί γι’ αυτούς

Τα όρνια πετούν κυκλωτικά,
ήδη πάνω από τα κεφάλια μας,
μας βλέπουν για την λεία τους, μας βλέπουν για νεκρούς.