φως χτύπησε τα τσίνορά μου, άλογα κάλπασαν, η μάνα πετούσε πάνω άπ’ το δρόμο, μου έγνεψε και πέταξε μακριά… | Αρσένι Ταρκόφσκι

Fire Sculptures by Johnny Di

Παιδί, αρρώστησα κάποτε
από πείνα και φόβο. Τα χείλια μου
ξεφλούδιζαν, πέτσες σκληρές, κι εγώ τα σάλιωνα.
Θυμάμαι ακόμα τη γεύση τους, υφάλμυρη και
δροσερή.
Και περπατούσα, και περπατούσα.
Κάθισα στα μπροστινά σκαλιά να ζεσταθώ,
περπάτησα ζαλισμένος σαν να χόρευα
στο σκοπό του αυλητή που ‘πιασε τα ποντίκια,
τραβώντας προς το ποτάμι. Κάθισα
στα σκαλιά να ζεσταθώ, τουρτουρίζοντας ολόκληρος.
Κι η μάνα στέκεται κει και γνέφει,
μοιάζει κοντά, μα δεν μπορώ να τη φτάσω:
την πλησιάζω, στέκεται εννιά βήματα, πιο πέρα,
μου γνέφει· την πλησιάζω, στέκεται
εννιά βήματα πιο πέρα και μου γνέφει.
Ζεστάθηκα πολύ,

[Πάνθεον Φιλοσοφικό]

[Πάνθεον Φιλοσοφικό]

Ένα γιατί
γέννησε κι άλλα
Τί; Πώς; Ποιός; Πού;
Μέσα μας, γύρω μας, παντού
Σκέψη για τη σκέψη
Στην Ελλάδα τότε
Κάτω από το φως
Το Όμορφο βλέπω

Στη μύηση του έρωτα σιωπώ Ασφαλίζω μέσα το ιερό Από κοινές ιδέες το προστατεύω Μεταμορφώνει απ΄τη ρίζα το κακό | SearchingTheMeaningOfLife

photo by Johnny di *abandonment*

Το ιερό γεμίζει τα κύτταρά μας
Γεννιέται από γέννας μας μαζί
Υπήρχε και υπάρχει
Όταν πεθαίνουμε αυτό έχει ροή
Ενώνει τα πάντα στη ζωή
Με σχέση εκ βαθέων
Να εκφράζεται με τέχνη, το μπορεί
Στης έμπνευσης την έξαρση φλυαρεί
Οι πολιτικές διαιρούν στο όνομά του
Και οι θρησκείες όταν τις ακολουθούν.

[Μα πώς σε αντέχεις;]

Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων – Οκτώβριος 2018

Το αντιλαμβάνομαι πως με δέρνετε
Όταν απουσιάζω
Στεναχωριέμαι!
Όχι για μένα αλλά για εσάς

Υστερόγραφο | Ιωάννη Ιωαννίδη

Thessaloniki 2020

Υστερόγραφο |

Ιωάννη Ιωαννίδη

Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί
– καθώς διαβάστηκε –
ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο.
Πριν διαβαστεί
όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν
αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια.

Η διαθήκη μου για σένα και για σε
χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα
από γραφιάδες πονηρούς συμβολαιογράφους.
Αλλάξανε φράσεις σημαντικές
ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο
εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
τη νέα βουή στα δάση
τον άνεμο τον σκότωσαν –
τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα
ποιος είναι αυτός που πνίγει.

[Από ένα σόλο]

Ιωάννινα – Οκτώβριος 2018

Μια φωνή της χορωδίας
Μια μονάχα απ’ τις πολλές
Λίγο βαριά και ίσως αστεία
Για σόλο επιλέχτηκα! Τί τα θες;

Μόνη στο ύψος των περιστάσεων
Στάθηκα δίχως αφορμή
Λόγια χαμένων καταστάσεων
Με δύναμη ορθώθηκαν στη στιγμή

Η λέξη δεν παρηγορεί, το μαντίλι δε σφουγγίζει. | Αρσένι Ταρκόφσκι

Fire Sculptures by Johnny Di

Απ’ το πρωί, χτες, σε περίμενα,
το ‘ξεραν πως δε θα ‘ρθεις, το ‘ χαν μαντέψει
Θυμάσαι τι όμορφη μέρα ήταν;
Σωστή γιορτή! Δε χρειαζόμουν πανωφόρι.

[Στροφή απείρου]

photo by DesPin

Ξέχασα τα άλλα πρόσωπά μου
Καβάλησαν σβουριχτά το άπειρο
και χάθηκαν. Αθάνατη
η μνήμη τους στο νου αγαπημένων.

Ένα τραγούδι η φωνή της Φύσης Όσο το πλησιάζω λαχταρώ τη ζωή | SearchingTheMeaningOfLife

photo by Johnny di *isolaton*

Όλοι οι ήχοι, ο δικός σου χτύπος
Όλοι οι καημοί, η δική σου πνοή
Ενθουσιασμοί και αναστεναγμοί
Έχω μια αγάπη καθαρή, ευγενική
Αμόλυντη απ΄του φαύνου τα πάθη

[Διαστάσεις Πίστης]

Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων – Οκτώβριος 2018

Παρακαλάς με τα μάτια
Παρακαλάς με τη σκέψη
Παρακαλάς μες τις αίθουσες
ανώνυμων αγαλμάτων του νου
Ενώ πριν εξευτέλιζες γυναίκα
επειδή απέρριψε
το τώρα και το μετά σου
χωρίς να σε συνδέει