Δυο ξένοι! Δυο νικητές χαμένοι!
Χρήσιμοι ηλίθιοι σε κοινωνία κοιμισμένη
Νταλίκα πόνου σέρνει ο καθένας
Του άλλου πώς να νιώσει τα δεινά;
Όλο θα νιώθει τα δικά του πιο βαριά
Με ιδιοτέλεια ζει κι αυτοσκοπό
Εκμεταλλεύεται του άλλου το καλό Συνεχίστε την ανάγνωση
Tag Archives: poetry
Με ιδιοτέλεια ζει κι αυτοσκοπό /Εκμεταλλεύεται του άλλου το καλό / Συνεργασία; Μόνο σε κόσμο ουτοπικό | SearchingTheMeaningOfLife
Στον κρύο τρόμο του Χειμώνα Άνθισε η όμορφη ανεμώνα Προάγγελος έγινε θέρμης | SearchingTheMeaningOfLife
Στον κρύο τρόμο του Χειμώνα
Άνθισε η όμορφη ανεμώνα
Προάγγελος έγινε θέρμης
Στην ομορφιά της ανασαίνεις
Μέσα στην ασυναρτησία
Πετάει και βρίσκει την ουσία
Μια πεταλούδα, η μορφή της
Για όπλο έχει την σιωπή της Συνεχίστε την ανάγνωση
Τόσο δα σπουργίτι, τόσο /Κουβαλά στάρι καμπόσο /Να ταΐσει το αηδόνι /Κι ας του χάλασε η γενιά | SearchingTheMeaningOfLife
Τόσο δα σπουργίτι, τόσο
Κουβαλά στάρι καμπόσο
Να ταΐσει το αηδόνι
Κι ας του χάλασε η γενιά
Τραγουδούσε στα ρυάκια
Σε ποτάμια, σε σοκάκια
Τώρα τρέμει σε γωνίες
Φτερουγίζει σιωπηλά Συνεχίστε την ανάγνωση
Το φωτοστέφανο φθονούν του αισθηματία /Υποψήφιοι γαμπροί για την ευκολία | SearchingTheMeaningOfLife
Διήγηση αισθημάτων με ευκολία
Άλλοι το λένε και αλαζονεία
Πού να κατανοήσεις ερωτευμένο με τη μελαγχολία;!
Πετρωμένες καρδιές από φιλοχρηματία
Συνεχίστε την ανάγνωση
«Κοίταξε εδω: ζω. Και πως αυτό, από τί; Ούτε η παιδική η ηλικία ούτε και το μέλλον απομειώνονται… Υπόσταση ακαταμέτρητη αναβλύζει μέσα απ’ την καρδιά μου.»~Rainer Maria Rilke
Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Rainer Maria Rilke «Οι ελεγείες του Duino» υπό Βασ.Ι.Λαζανά
– Σε ποιόν να καταφύγουμε; Σ’ άγγελο μήτε μήτε σ’ ανθρώπους πάλι.
Καί τα ζώα ακόμη διαισθάνονται πώς δεν είμεθα ως υπάρξεις,
εδώ, ασφαλείς. Σ’ έναν κόσμο ζούμε, απλώς, γνωστόν, οικείο,
σοφά ερμηνευομένον έστω. Ίσως και τούτο
να είναι αρκετό: να βλέπουμε την κάθε μέρα ένα δέντρο
στην άκρη μιας πλαγιάς· Μας μένει ακόμη ο χθεσινός ο δρόμος
και η εμμονή, η προσήλωση, σε μια κακότροπη συνήθεια,
που ήταν ευάρεστη σ’ εμάς. Και προσκολλήθηκε’ δεν φεύγει.
– Οι αρχαίες οδύνες -οι πλέον αρχαίες— δεν έχουν ωριμάσει εντός σου,
ώστε να γίνουν γόνιμες; Ο καιρός δεν ήλθε αυτός, πού, όταν αγαπούμε,
να είμεθα πρόθυμοι από το πρόσωπο το προσφιλές να αποσπασθούμε–
ως νικητές ριγώντες, καθώς το βέλος -πού συσπειρωμένο
στο στόχο κατευθύνεται και υπερνικώντας τη χορδή του–
την υπέρβαση του εαυτού του επιτυγχάνει. Πουθενά στάση δεν υπάρχει! Συνεχίστε την ανάγνωση
Χνάρια σε περίπατο καθιστικό /Από τζάμι τον κόσμο να αναθεωρώ | SearchingTheMeaningOfLife
Χνάρια σε περίπατο καθιστικό
Από τζάμι τον κόσμο να αναθεωρώ
Ενέπνευσα αίσθημα τρυφερό
Συνεχίστε την ανάγνωση
Δε θα σταματήσουμε την εξερεύνηση,/ και το τέλος της όλης μας έρευνας/ θα είναι να φτάσουμε όπου ξεκινήσαμε/ και να δούμε το μέρος για πρώτη φορά. | Τ.Σ. Έλιοτ
Τ.Σ. Έλιοτ The Little Gidding (απόσπασμα)
Δε θα σταματήσουμε την εξερεύνηση,
και το τέλος της όλης μας έρευνας
θα είναι να φτάσουμε όπου ξεκινήσαμε
και να δούμε το μέρος για πρώτη φορά.
πηγή: https://www.thinkdrops.gr/ (το διαβάσαμε στο: https://hestafta.org/)
Μυρίζω τα λουλούδια και τ΄αγγίζω εκεί /Για μια νέα στα άστρα επιστροφή | SearchingTheMeaningOfLife
Μπλέκω πραγματικότητα με φαντασία
Σε κόσμο των bit που υπερτερεί
Ρουτίνας σαφήνεια όταν με προσγειώνει
Συνεχίστε την ανάγνωση
Όπως όταν τη σκόλη | Χάιντερλιν
Όπως όταν τη σκόλη | Χάιντερλιν
Όπως όταν τη σκόλη πηγαίνει ο γεωργός
Να δη το πρωί τους αγρούς, αφού
Μέσ’ από νύχτα ζεστή πέφταν αστραπές πoυ δροσίζουν,
Αδιάκοπα κι’ ακόμα πέρα βροντά ο κεραυνός.
Το ρεύμα ξαναγυρίζει στην όχθη του
Και πρασινίζει ολόδροσο τo χώμα
Κι’ απ’ τη ζωογόνα βροχή τoυ ουρανού
Στάζει το κλήμα κι’ αστράφτουν
Στον ήρεμο ήλιο τα δέντρα του άλσους:
Έτσι στέκεστε μέσ’ στην καλοκαιριά
Σεις που δεν ανατρέφει ένας δάσκαλος, μα τo θαύμα
Της φύσης το δυνατό το θεόμορφο
Με το παντοτεινό της το ελαφρό της αγκάλιασμα.
Γι’ αυτό σαν φαίνεται κοιμούμενη κάποτε
Στον ουρανό ή μέσ’στα φυτά ή στους λαούς
Θλίβεται κ’ η θωριά των ποιητών.
Φαίνονται μονάχοι κι’ όμως πάντα νοιώθουν.
Γιατί κι’ αυτή νοιώθοντας αναπαύεται. Συνεχίστε την ανάγνωση
Κάπου στου δρόμου τα μισά /Χρόνε σε αφήνω πίσω /Σου κούμπωσα λευκά φτερά /Λεύθερο να σ΄ αφήσω | SearchingTheMeaningOfLife
Κάπου στου δρόμου τα μισά
Χρόνε σε αφήνω πίσω
Σου κούμπωσα λευκά φτερά
Λεύθερο να σ΄ αφήσω Συνεχίστε την ανάγνωση