[Ζωή για πότες]

[Ζωή για πότες]

Αφού γευτήκαμε το κρασί
και το ξύδι της ζωής
Υψώσαμε τα ποτήρια

Από ‘να κήπο με κουνούπια/ Να ζω με τρόπο φυσικό /Όποιος θέλει να τον σκαλίσει(; )/ Θέλω μαζί του να πονώ | SearchingTheMeaningOfLife

Χάρη σου κάνω κοινωνία
Από εσέ ν΄αποκοπώ
Σου δίνω της ποίησης τα ηνία
Για να τη ρίξεις στο γκρεμό
Θέλω ερημίτης να γενώ
Αυτό το «θέλω» μου δε θέλεις
Εσένα κι εμένα τόσο ν΄Αγαπώ
Για ‘σε ελευθερία να ποθώ
Για ‘σε της αλήθειας παθόν
Απομακρύνομαι για ΄σένα κι εμένα
Σε ένα τσιπάκι σε κρατώ
Να ΄χω στην έρημο ένα φίλο

[Πάω μπροστά]

Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων – Οκτώβριος 2018

Εγώ περπατώ
όσο κι αν εσύ τρέχεις.

Βόρειος Στέφανος~ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

Εμπροστά στο αίνιγμα του τρόπου σου
διορθώνω τον πορφυρό χιτώνα
και το διάδημα των αγκαθιών στην κόμη σου
υψώνω την καρτερία σου στον ουρανό κατάκορφα
απρίλη μήνα και φωνάζω
ecce homo.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

Οι Ώρες των Άστρων (σελ. 25)

πηγή: http://liantinis-o-daskalos-mas.blogspot.com (το διαβάσαμε : https://orthodoxosellinismos.wordpress.com/

Πέτα τη στάχτη από τα χέρια /Τον παλιό εαυτό σε ωκεανό /Γέμισε με λουλούδια πανέρια | SearchingTheMeaningOfLife

Βρυξέλλες 2016

Πέτα τη στάχτη από τα χέρια
Τον παλιό εαυτό σε ωκεανό
Γέμισε με λουλούδια πανέρια
Κι έλα σε κήπο ιδανικό
Εκεί πλήθος κρίνα ευωδιάζουν
Εκεί να γιορτάσει η ψυχή
Να νιώσει τον ήλιο, τα αστέρια
Το φως να σ’αγγίξει μπορεί!

[Λύσε τα απωθημένα σου]

Ιωάννινα, Σεπτέμβριος 2018

Σε φωτογράφιζα και κάποια ανάγκη
Σε κατεύθυνε πίσω απ’ τα δέντρα να με βλέπεις
Από μοντέλο έγινες φόντο στη φωτογραφία

[Ηρεμία του Όλου]

Βρυξέλλες 2016

Λίγα ονόματα έδωσα στα κομμάτια. Τ’ απαραίτητα.

ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ~Μιχάλης Κατσαρός

Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων – Οκτώβριος 2018

ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ~Μιχάλης Κατσαρός

Αν κάποιος με Σοφία Μεγάλη με γοητευτικό Μύρο ανοίξει τη σφραγίδα την όπου σφράγισαν – εμείς και οι γείτονες -και δεν ανήκει στους εκλεκτούς αλλά έτσι στον λαικό συνηθισμένο το λαό των Αστουρίων- μη φοβηθείς ότι κρατά κάτι από εμάς ή ότι θα συνεχίσει πορευόμενος γιατί

Ο μύθος έχει μια πλοκή Ποιος είναι ο συγγραφέας; Ποιανού καρδιά χτυπά εκεί; Του ασυνειδήτου αγέρας (; ) | by SearchingTheMeaningOfLife

photo by EvAr

Γνωρίζω ό,τι αγνοώ
Η άγνοια ένα πλήθος
Έχω ένα ρόλο να νοιαστώ
Τα φώτα και τον ήχο
Τα λόγια μου να θυμηθώ
Το νόημα που ήρθα
Ο μύθος έχει μια πλοκή
Ποιος είναι ο συγγραφέας;
Ποιανού καρδιά χτυπά εκεί;
Του ασυνειδήτου αγέρας (; )

[Πώς να σταθώ;]

Μετά από εικοσιπέντε φιλιά
Δάγκωσες τα χείλη της ψυχής
Πώς να εμφανιστώ τώρα στη σάλα;
Καλά που είμαι πεταλούδα και πέταξα μακριά…
Τόσο που χάθηκα απ’ τις αισθήσεις
Η πρόθεση ενοχλεί
Το «εγώ» αρνείται να γίνει «εσύ» ή «εμείς»
Ευκαιρίες δόθηκαν
Αγνοείται η ψευδαίσθηση του «κάτι» εδώ