Γυμνός Μεγιστάνας

photo by EvAr

Γυμνός Μεγιστάνας

Γυμνές ψυχές, ντυμένες με το ρούχο της απελπισίας.
Περιμένουν στην αποβάθρα, για το τρένο της υλιστικής ματαιοδοξίας.
Καμιά λογική επανάσταση δεν τους βάζει μέσα.
Κρατάν το εισιτήριο και περιμένουν.
Από ένα λάθος να σπρωχτούν και να εισέλθουν.

Advertisements

μαζί για πάντα

μαζί για πάντα

σταγόνα βροχής στην παλάμη
το μαζί είναι τόσο απλό
γυρεύεις σφαίρα στη θαλάμη
για κάθε καρδιάς μυστικό

Φως στην άβυσσο

photo by DesPin

Όσο και όπως
ποτέ δε μ’αγάπησε
μάνα καμιά.

Ζητώ απ’εσένα
Έρωτα: Να καλύψεις
αβύσσου κενά.

Αιτούμαι κρυφά!

SYLVIA PLATH… Είμαι Καθέτως

photo by EvAr

Am Vertical

But I would rather be horizontal.

I am not a tree with my root in the soil

Sucking up minerals and motherly love

So that each March I may gleam into leaf,

Nor am I the beauty of a garden bed

Attracting my share of Ahs and spectacularly painted,

Unknowing I must soon unpetal.

Compared with me, a tree is immortal

And a flower-head not tall, but more startling,

And I want the one’s longevity and the other’s daring.

Tonight, in the infinitesimal light of the stars,

The trees and flowers have been strewing their cool odors.

I walk among them, but none of them are noticing.

Sometimes I think that when I am sleeping

I must most perfectly resemble them–

Thoughts gone dim.

It is more natural to me, lying down.

Then the sky and I are in open conversation,

And I shall be useful when I lie down finally:

The trees may touch me for once, and the flowers have time for me.

Είμαι καθέτως

Αλλά θα προτιμούσα να ’μαι οριζοντίως.

Δεν είμαι δέντρο με τη ρίζα μου στη γη

Να πίνω μέταλλα και μητρική αγάπη

Έτσι που κάθε Μάρτη να βλασταίνω φως,

Η θέση του Μηδέν

Η θέση του Μηδέν

Πίσω απ΄όλα το τίποτα(01,02,01999…)
θέτεις στόχους κουτά
τους φτάνεις και χάνεσαι
το κενό σε λυγά.

Μπροστά βάλε το τίποτα(10,2000,…)
δώσε αξία στα πάντα
η πορεία με νόημα
απ΄της καρδιάς τα πλάνα.

Μητρική Αγάπη

Μητρική Αγάπη

Την απομάκρυνση αντέχω από μένα
κι όσο πονώ, να σε ωθώ πιο μακριά!
Καμιά Αγάπη δεν θέλει εξαρτημένα…
Πράξεις και όνειρα, δίνουνε φτερά.

Παράδεισος: Αγάπη

Παράδεισος: Αγάπη

Τα μοιρολόγια την καρδιά σου πληγώνουν,
έχεις επίγνωση της θλίψης εσύ!
Απαρηγόρητη μέσα σου ζει…
Να την σκαλίζεις είν΄ ανάγκη κρυφή.

Προσβάλλεσαι εύκολα, ξέρεις γιατί;
Έχεις επίγνωση του ψέματος εσύ…
Η κοροϊδία μεγάλη ηδονή.
Η αυτοεκτίμηση αιμορραγεί.

Το φάντασμα της ποίησης

Το φάντασμα της ποίησης

μαύρες σκιές ακολουθούν σε κάθε ζωής δρόμο
δάσκαλοι θαυμαστοί μας έμαθαν το άρα
οι γνώσεις, τα ταλέντα τους καλούν δέος και τρόμο
η επιμονή ν΄ ακολουθούν στα στήθη είναι κατάρα

Βγάζεις τα ρούχα!

Βγάζεις τα ρούχα!

Βγάζεις τα ρούχα!
Με τη γύμνια σου δε μοιάζεις…
Το κοκκίνισμα νομίζεις για αρετή;
Τα πάθη σου όλα σε ένα χρώμα μαζεύτηκαν:
”Ποια θα είναι η άποψη για σένα του κοινού;”
Μένεις εκεί, για γέννα πλέον δεν μιλάμε.
Όσα κι αν πίστεψες ήτανε ψέματα απλά;
Τα εκλογίκεψες στου νου σου τα ρηχά.
Μένεις δειλά στην αδύναμή σου φύση,
στις εξαρτήσεις έχεις προστατευτεί.
Εξουσιάζεσαι! Μαζοχικά σ΄αρέσει.

Οι Φυσιολογικοί και οι Άλλοι…

Οι Φυσιολογικοί και οι Άλλοι…
Μονάχα την εικόνα σας χαρίζετε
Κι αυτήν ποτέ άριστη
Επιμελημένη μόνο για τις αισθήσεις του ένα εξήντα περίπου
Όσοι σας βλέπουν από ψηλότερα(από μπαλκόνι ίσως) ξέρουν τι λέω
Ο κόσμος σας: η μετάφραση αμφισβητήσιμων σκιών
Αγάλματα που πάνε κι έρχονται οι μορφές σας
Θρηνείτε από συνήθεια για τους ήδη νεκρούς, νεκρούς σας
Ελάχιστοι πλέον οι μαυροντυμένοι της νύχτας