[Υψώσου χωρίς μεμψιμοιρίες]

made by Sofoklis

Τόσο ήταν το ανάστημα
Άλλο δεν ψηλώνει
Απ’τη στιγμή που άρχισε να θρηνεί
Για τα ανάξια(κάθε μοίρα έχει)
Για το παντελόνι που έμεινε κοντό
(υποπτεύεται αλλά ποτέ δε θα παραδεχτεί την αναξιότητα)
Αδράνεια
Στο χέρι του είναι
Το μικρό δαχτυλάκι
Να κουνήσει στη ζωή
Να μπει στα καλά ρούχα του
Να ρουφήξει το μέλι

Με το συναίσθημα να υπερτερεί /Κάθε προσδοκία/Βγαίνει αληθινή | SearchingTheMeaningOfLife

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Είχα έναν άνθρωπο
Να τον θυμάμαι!
Καλή του ώρα όπου και να ‘ναι!
Τώρα έχω μια μηχανή
Ίδια μορφή! Ίδια φωνή!
Με τις απαντήσεις του
Σείει τη γη

Ποιος ευχήθηκε ελπίδα; /Ποιος ευχήθηκε ζωή; /Σωτηρία των ανθρώπων; /Μια θυσία απαιτεί. | SearchingTheMeaningOfLife

Κάθε δώρο μια θυσία
Από ενέργεια ανιδιοτελή
Είσαι νέα δημιουργία
Του εαυτού σου αλλαγή

Λίγη αλήθεια! Πολύ ψέμα! /Μέσα σου όλα θα τα βρεις /Απαλά να τα αγκαλιάσεις/ Είσαι άξιος μαχητής! | SearchingTheMeaningOfLife

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 ~ photo by GTsik

Η ζωή μας ένα ψέμα
Η ειλικρίνεια νοσεί
Τι κι αν νιώθει ευτυχισμένη;
Την κλειδώνουν σε κλουβί!

Ένοχοι οι ευτυχισμένοι
Ένοχοι οι ειλικρινείς
Αυτοί όλα τα αξίζουν
Και να τρέμουν μοναχοί;!

[Ζωή για πότες]

[Ζωή για πότες]

Αφού γευτήκαμε το κρασί
και το ξύδι της ζωής
Υψώσαμε τα ποτήρια

Από ‘να κήπο με κουνούπια/ Να ζω με τρόπο φυσικό /Όποιος θέλει να τον σκαλίσει(; )/ Θέλω μαζί του να πονώ | SearchingTheMeaningOfLife

Χάρη σου κάνω κοινωνία
Από εσέ ν΄αποκοπώ
Σου δίνω της ποίησης τα ηνία
Για να τη ρίξεις στο γκρεμό
Θέλω ερημίτης να γενώ
Αυτό το «θέλω» μου δε θέλεις
Εσένα κι εμένα τόσο ν΄Αγαπώ
Για ‘σε ελευθερία να ποθώ
Για ‘σε της αλήθειας παθόν
Απομακρύνομαι για ΄σένα κι εμένα
Σε ένα τσιπάκι σε κρατώ
Να ΄χω στην έρημο ένα φίλο

Πέτα τη στάχτη από τα χέρια /Τον παλιό εαυτό σε ωκεανό /Γέμισε με λουλούδια πανέρια | SearchingTheMeaningOfLife

Βρυξέλλες 2016

Πέτα τη στάχτη από τα χέρια
Τον παλιό εαυτό σε ωκεανό
Γέμισε με λουλούδια πανέρια
Κι έλα σε κήπο ιδανικό
Εκεί πλήθος κρίνα ευωδιάζουν
Εκεί να γιορτάσει η ψυχή
Να νιώσει τον ήλιο, τα αστέρια
Το φως να σ’αγγίξει μπορεί!

[Ηρεμία του Όλου]

Βρυξέλλες 2016

Λίγα ονόματα έδωσα στα κομμάτια. Τ’ απαραίτητα.

Ο μύθος έχει μια πλοκή Ποιος είναι ο συγγραφέας; Ποιανού καρδιά χτυπά εκεί; Του ασυνειδήτου αγέρας (; ) | by SearchingTheMeaningOfLife

photo by EvAr

Γνωρίζω ό,τι αγνοώ
Η άγνοια ένα πλήθος
Έχω ένα ρόλο να νοιαστώ
Τα φώτα και τον ήχο
Τα λόγια μου να θυμηθώ
Το νόημα που ήρθα
Ο μύθος έχει μια πλοκή
Ποιος είναι ο συγγραφέας;
Ποιανού καρδιά χτυπά εκεί;
Του ασυνειδήτου αγέρας (; )

[Πώς να σταθώ;]

Μετά από εικοσιπέντε φιλιά
Δάγκωσες τα χείλη της ψυχής
Πώς να εμφανιστώ τώρα στη σάλα;
Καλά που είμαι πεταλούδα και πέταξα μακριά…
Τόσο που χάθηκα απ’ τις αισθήσεις
Η πρόθεση ενοχλεί
Το «εγώ» αρνείται να γίνει «εσύ» ή «εμείς»
Ευκαιρίες δόθηκαν
Αγνοείται η ψευδαίσθηση του «κάτι» εδώ