Υπάρχει το τίποτα;

Υπάρχει το τίποτα;

Το τίποτα δεν ήρθε και δε θα ‘ρθει;
Εσύ είσαι του κάτι δημιουργός;
Τα υλικά τα έχεις όλα στο μυαλό σου,

Είσαι μέλισσα ή μύγα

Είσαι μέλισσα ή μύγα

Πόλη χωρίς υπονόμους

κατάντησες μια μπόχα

σαν μύγα όλο κάθεσαι

απ’ τη βρομιά στη βρόμα

 

Πίκρες, καημούς και βάσανα

ακούς και μεταφέρεις

στούμπωσαν όλα μέσα σου

δυσκοίλια υποφέρεις

Σε αέρινους τάφους

photo by DesPin

Πόσο υψηλά

θα ξεπέσεις ανθρωπάκο;

Πατρίδα καρδιάς

photo by DesPin

Νοσταλγείς:

Άνθρωπο π’Αγάπησες;

Μνήμα προγόνων;

Τοπίο που χαιρέτησες;

‘Ανθρωπε Αγαπάς;

Άνθρωπε Αγαπάς;

Απεσταλμένοι
Σε αποστολή
Ταγμένοι
Στη σωτηρία του Ανθρώπου
Με συμπυκνωμένες εμπειρίες
Διαστείλλαμε το χρόνο
Πολλά τα ερωτήματα
Οι απαντήσεις διευθετούν

Συνειδητή σωτηρία

Συνειδητή σωτηρία

Για αγκαλιά:
Μια θερμή ζακέτα

Για παρηγοριά:
στίχοι τραγουδιών

Για στοργή:
θεϊκές μελωδίες

Χωρίς άξια μητέρα
Χωρίς ισάξια αγάπη
Ν’ ανακαλύψεις!

Σεβασμός στα αθάνατα

Σεβασμός στα αθάνατα

Πώς συλλαμβάνεις το ασύλληπτο;
Πώς το φυλακίζεις στην τέχνη;
Πού είναι το όριο συνειδητό-ασυνείδητο;
Χωράει σε νότα, σε χρώμα, σε λέξη;
Μέσα στο έργο όταν χάνεται,
πόσα παρατηρεί ο καλλιτέχνης;

Πιο σημαντική η ελευθερία;

photo by EvAr

Είδα στο βλέμμα σου αυτό το κάτι
κι είχε επίδραση ολική
μετέβαλε όλη μου τη ζωή!
‘Εθεσα τείχους προστασίας
να μη σε χάσω πριν χαθώ…
Έφυγες κι έμεινα στην αγωνία
λείπεις και πάω να τρελαθώ!
Ήθελες τόσο και σε κρατούσα;
Σφάλμα μου τότε σαν φυλακή…
Μάταιες γραφές για σένα οι διαθήκες…

Αντέχεις το Φώς;

 

Ανοίγω τα παντζούρια

Να ορμίσει ο πρωινός ήλιος!
Ένα τέταρτο αρκεί, στο φως
για να εμπεδώσω τις γνώσεις όλων
που ανακάλυψα
στο βραδινό ανάγνωσμα

Ενώ εσύ τρως τα νύχια σου!

Τί μένει;

Τί μένει;

Όλα ένα τίποτα ευωδιάζουν
πόλεμοι, ίντριγκες, ιδιοκτησίες
Για ξένη γη όλοι κραυγάζουν
σκορπάν τη φρίκη για όρια ντροπής

Ποιος όρισε σύνορα
και ποιος τους κανόνες;
Ποια τσέπη το αίμα
με χρήμα γεμίζει;