Πλάτων, Απολογία Σωκράτους (Η δίκη του Σωκράτη): Πολύ σημαντικό κείμενο για την κατανόηση της «βιωματικής» λειτουργίας θεμελιωδών φιλοσοφικών εννοιών, όπως αυτή του «Γνώθι Σαυτόν». Επίσης, ιδιαιτέρως σημαντικό έργο και για την κατανόηση της «Απορητικής Μεθόδου» του Σωκράτους.
Πλάτων, Επιστολαί: Η αυτο-βιογραφία του Πλάτωνος. Πολύ σημαντικό έργο για την κατανόηση της συνολικής πορείας του Πλάτωνος, έτσι όπως ο ίδιος την αφηγείται μέσα από τις επιστολές του. Επίσης, η «Ζ’ Επιστολή» είναι ιδιαιτέρως σημαντική για την κατανόηση του «Αληθούς» φιλοσοφικού βίου καθώς επίσης και για την μελέτη των στοιχείων που συγκροτούν την «Διαλεκτική Επιστήμη».
Οι πρώϊμοι σωκρατικοί διάλογοι (ανήκουν εις την πρώτη συγγραφική περίοδο του Πλάτωνος):
Ολόκληρη η ελληνική μυθολογία φαίνεται ότι είναι ένα σύστημα αλληγορικών εννοιών. Οποίος καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει αυτές τις έννοιες σίγουρα θα βρεθεί μπροστά σε θαυμαστές και αναντίρρητες αλήθειες , για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να βουτήξεις σε βαθιά νερά. Σχεδόν όλες οι θρησκείες , οι φιλόσοφοι και οι πνευματικοί άνθρωποι του κόσμου τις περισσότερες φορές ότι είχανε να πουν το λέγανε μέσα από παραβολές, μύθους , διηγήματα ακόμα και παραμύθια ! Γιατί όμως συμβαίνει αυτό ? Συνεχίστε την ανάγνωση
Ο ψευδοχαρακτήρας πού προσλαμβάνει η νόηση γίνεται καλύτερα κατανοητός από το ψευδοχαρακτήρα της βούλησης και των αισθημάτων. Είναι κατά συνέπεια προτιμότερο να αρχίσουμε το θέμα μας εξετάζοντας τις διαφορές ανάμεσα στη γνήσια νόηση και στην ψεύτικη νόηση.
· «Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η λέξη «δουλειά». Τα ανθρώπινα όντα είμαστε τα μόνα ζώα που πρέπει να δουλέψουμε και νομίζω ότι είναι το πιο γελοίο πράγμα στον κόσμο. Άλλα ζώα διαβιούν με το απλά να ζουν, αλλά οι άνθρωποι δουλεύουμε σαν τρελοί, νομίζοντας ότι πρέπει να το κάνουμε για να μείνουμε ζωντανοί. Όσο μεγαλύτερη είναι η δουλειά, τόσο μεγαλύτερη είναι η πρόκληση και τόσο πιο υπέροχο νομίζουμε ότι όλο αυτό είναι. Θα ήταν καλό να εγκαταλείψουμε αυτόν τον τρόπο σκέψης και να ζήσουμε μια εύκολη, άνετη ζωή με άφθονο ελεύθερο χρόνο. Νομίζω ότι ο τρόπος που τα ζώα ζουν στους τροπικούς, δηλαδή με το να βγαίνουν έξω το πρωί και το βράδυ για να δουν αν υπάρχει κάτι για να φάνε, και να απολαμβάνουν έναν υπνάκο το απόγευμα, πρέπει να είναι μια υπέροχη ζωή. Για τον άνθρωπο, μια ζωή τέτοιας απλότητας θα ήταν δυνατή αν κάποιος εργαζόταν μόνο για να παράγει τις άμεσες καθημερινές του ανάγκες. Σε μια τέτοια ζωή, η εργασία δεν θα ήταν η δουλειά όπως οι άνθρωποι την αντιλαμβανόμαστε αλλά απλά θα κάναμε μόνον αυτό που πραγματικά χρειάζεται να γίνει. » Συνεχίστε την ανάγνωση
Το διάβασμα αλλάζει όντως τη ζωή μας ουσιαστικά και βαθιά. Προσωπικά, όταν ξεκίνησα να διαβάζω τα πρώτα μου βιβλία ήμουν πολύ μικρή σίγουρα για να μπορώ τότε να καταλάβω αυτά που μου προσφέρουν, το έκανα απλώς επειδή μου άρεσαν οι ιστορίες. Σιγά σιγά, όμως το διάβασμα έγινε τρόπος ζωής, όπως συμβαίνει και με ο,τιδήποτε ασχοληθούμε και αγαπάμε πραγματικά. Γίνεται μέρος της καθημερινότητάς σου και χάνεσαι στις σελίδες των βιβλίων, όπως χανόσουν μικρός στα παραμύθια και συνεπαρμένος περίμενες να γυρίσεις σελίδα για να δεις τι θα ακολουθήσει. Συνεχίστε την ανάγνωση
Αποσπάσματα από τα βιβλία του Χαλίλ Γκιμπράν, «Ο τρελός»
ΑΓΑΠΗ
Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, μ’ όλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μ’ όλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει. Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψέ την, μ’ όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν τον βοριά που ερημώνει τον κήπο. Συνεχίστε την ανάγνωση
Ο πόθος σου είναι μόνο σαρκικός
Το τομάρι, σου χαρίζω, με έναν πόνο
Ο ανθός μου ευωδιάζει, έτσι ή αλλιώς
Της αστραπής έχει διασώσει έναν κρότο Συνεχίστε την ανάγνωση
O Γερμανός συγγραφέας του «Λύκου της στέπας» παραδίδει μαθήματα ζωής…
«Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι ένας δρόμος προς τον εαυτό του, το πρόπλασμα ενός δρόμου, το προσχέδιο ενός μονοπατιού. Κανένας άνθρωπος δεν έφτασε να είναι εντελώς ο εαυτός του, ωστόσο, οι πάντες φιλοδοξούν να το κατορθώσουν, άλλοι στα τυφλά, άλλοι µε περισσότερο φως, ο καθένας όπως μπορεί»
Ξεχνάει κανείς να κρίνει και να επικρίνει τους άλλους όταν είναι γεμάτος αμφιβολίες για τον εαυτό του: «Το να κάνεις το δικαστή σε ξένες ζωές είναι η τέλεια δικαιολογία για να μην αναλύεις την δική σου. Αν παρατηρήσουμε τα άτομα που γυρνάνε εδώ κι εκεί βγάζοντας ετυμηγορία για το τί κάνουν καλά και τι κακά οι άλλοι, θα βρούμε σε αυτά ένα μεγάλο έλλειμμα αυτοκριτικής. Δεν έχουν συνείδηση των πράξεων και των λόγων τους γιατί εστιάζουν την προσοχή τους στις ζωές τρίτων. Συνεχίστε την ανάγνωση
Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη»
– Αν δεν προετοιμάζεις, δεν οργανώνεις την επανάσταση,τότε απλά δεν θέλεις την επανάσταση.
– Τώρα, κάτω από το καινούργιο φως της πείρας, με τα καινούργια μάτια που έβλεπα τη θεωρία, με την καινούργια οπτική της Ιστορίας έβλεπα πώς τα κάστρα πέφτουν από μέσα. Από εκείνους που θεωρούν τα κάστρα αυτοσκοπό, που χτίζουν εκεί ένα σπιτάκι και λένε «καλά είμαι εδώ». Ενδοτικοί απέναντι στον αντίπαλο, σκληροί απέναντι στον δικό τους που θέλει νο ξαναπιάσει το νήμα της αντίστασης.
– Εγώ σκέφτομαι, και αυτό με χάραξε βαθιά, την επιλογή του Τσε στην απόβαση του «Γκράνμα» στην Κούβα, όπως τη διάβασα ξεφυλλίζοντας όρθιος το βιβλίο του στα γραφεία των εκδόσεων Καρανάση στην οδό Ζωοδόχου Πυγής – το 1974, στα τέλη του. Τότε που, κάτω απο τα πυκνά εχθρικά πυρά, έπρεπε να επιλέξει να σώσει ένα κουτί φάρμακα ή ένα κουτί σφαίρες. Επέλεξε τις σφαίρες, επειδή ήξερε ότι εκείνη τη στιγμή αυτό ήταν πιο χρήσιμο στον αγώνα και όχι επειδή είχε υπέρμετρη αγάπη στις σφαίρες και τα όπλα.
– Έβγαλα τότε τρία βασικά συμπεράσματα: Πρώτο, δεν παίζουμε με τη φωτιά. Δεύτερο, ρίχνουμε μια ματιά στα μπαλκόνια. Τρίτο, μόνος σου δεν γίνεται να πηγαίνεις, χρειάζεται μια ομάδα, ακόμα και για τα πιο απλά. Συνεχίστε την ανάγνωση
Όλα είναι ένα Τίποτα
τα Πάντα είναι Μηδέν
με την Πληρότητα του Κενού
βαδίζω στο φώς και τη σκιά
του διπρόσωπου Ιανού
χωρίς στόχο
τον υπάνθρωπο υπεράνθρωπο Συνεχίστε την ανάγνωση
