» Οι καταπιεσμένοι δεν θέλουν μόνο ν’ απελευθερωθούν από την πείνα τους, θέλουν ν’ απελευθερωθούν κι από τους αφέντες τους.»~Αλμπέρ Καμύ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Δημιουργία και Ελευθερία» του Αλμπέρ Καμύ

– …χρήσιμο δεν είναι τίποτε, αν διαιωνίζει το ψεύδος μέσα στο οποίο ζούμε.

– Το δύσκολο στην πραγματικότητα είναι να παρακολουθήσεις τις παρεκτροπές μιας επανάστασης χωρίς να χάσεις την πίστη σου στην αναγκαιότητα της επανάστασης.

– …η επανάσταση δεν ήταν ποτέ αυτό που είναι για τόσο πολλούς μηδενιστές μας, δηλαδή ένας σκοπός που δικαιολογεί τα πάντα, και τον ίδιο του τον εαυτό. Ήταν μόνον ένα μέσον, ένας δρόμος πιθανόν απαραίτητος προς αυτή τη γη όπου το να ζεις και το να πεθαίνεις δεν θα είναι δυο ταπεινώσεις.

Αν βλέπεις τη Γυναίκα σαν αντικείμενο ηδονής περιορίζεις τον εαυτό σου

 

Οι άνδρες δεν έμαθαν ποτέ πώς να «θεωρούν» τις γυναίκες, ούτε οι γυναίκες πώς να «θεωρούν» τους άνδρες.

Αν ο άνδρας θεωρεί τη γυναίκα σαν θηλυκό, σαν μια Μεσσαλίνα, σαν ένα αντικείμενο ηδονής, προσδιορίζει ήδη τη συμπεριφορά του και θα είναι υποχρεωμένος να δίνει διέξοδο σ’ όλες τις φιλή­δονες τάσεις του. Αν όμως τη θεωρεί σαν μια θεότητα, τα συναισθήματά του, ή συμπεριφορά του, θ’ αλλάξουν.

Ο Ιησούς έλεγε: «Κατά τήν πίστιν ύμών γένοιτο». 

Μάλιστα, τα πράγματα γίνονται έτσι ή αλλιώς ανάλογα με τον τρόπο πού τα θεωρείτε. Αυτό είναι ένας μαγικός νόμος που η ανθρωπότητα πρέ­πει στο εξής να γνωρίζει. Νομίζει κανείς ότι θα μπορέσει ν’ αλλάξει τη μορφή της αγάπης του χω­ρίς ν’ αλλάξει τον τρόπο που θεωρεί αυτόν ή αυτήν που αγαπά;… 

Όχι, αυτό είναι αδύνατο. Η αγάπη, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει τις μορφές της έκφρασής της. Αλλά αν αλλάξετε τον τρόπο με τον όποιο θεωρείτε ένα ον, ενεργείτε πάνω σας, πάνω στα συναισθήματά σας, πάνω στις τάσεις σας, άρα πάνω στην εκδήλωση τής αγάπης σας. Έτσι κάνω εγώ, και θεωρώ τη γυναίκα σαν μια θεότητα. 

Θα πείτε: «Μα, καημένε, πόσο μακριά είστε από την αλήθεια! Αν ξέρατε μόνο τι είναι η γυναίκα!…» 

Και νομίζετε ότι δεν το ξέρω;… Μα δεν θέλω να το σκέφτομαι, δεν θέλω να μάθω ούτε τι είναι, ούτε τι μπορεί να είναι, κι αυτό με βοηθά, είναι για μένα που το κάνω.

 

Προτιμώ να σκέφτομαι ότι ή γυναίκα είναι μια θεότητα. Θα πείτε: «Μα αυτό δεν είναι ή αλήθεια!» 

Ναι, έχετε ίσως δίκιο, αλλά το δίκιο σας δεν μ’ ενδιαφέρει και η αλήθεια σας είναι ολέθρια. Εγώ, ζώντας στις χίμαιρες και τα ψέματα —αν υποθέσουμε πώς αυτά είναι χίμαιρες και ψέματα— είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος. Θεωρώ όλες τις γυναίκες σαν θεότητες, μια όψη τής Θείας Μητέ­ρας, και αν ξέρατε τότε τι ευτυχία, τι χαρά πού αισθάνομαι μόνο με τη σκέψη ότι υπάρχουν στη γη οι γυναίκες, είναι αφάνταστο!… 

Λοιπόν, αυτή η σκέψη πάει μακριά! Και εσείς, επίσης, πρέπει να αλλάξετε τις αντιλήψεις σας. Οι άνδρες πρέπει να αλλάξουν τη γνώμη τους για τις γυναίκες και οι γυναίκες τη γνώμη τους για τους άνδρες, διαφορετικά ή πόρτα τής εξέλιξης θα κλείσει γι’ αυτούς, ό,τι και να κάνουν, δεν θα προοδεύσουν. Για τις γυναίκες επίσης, ο άνδρας πρέπει να είναι μία θεότητα.


Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάτε, είναι ότι το ανθρώπινο ον έχει δυο φύσεις, μια κατώτερη, ζωώδη φύση, και μιαν άλλη ανώτερη, θεία, που τις ονόμασα προσωπικότητα και ατομικότητα. Γνωρί­ζοντας αυτές τις δυο φύσεις, ο μαθητής μιας Σχο­λής μύησης αναρωτιέται πάντα πώς μπορεί να θρέψει την ατομικότητα μέσα του και στα όντα πού αγαπά. Κι αυτή είναι ή πραγματική αγάπη.

 

Αλλά ας εξετάσουμε μόνο τον τρόπο τον οποίο οι άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να χρησιμοποιούν για να κερδίσουν το σύντροφό τους. «Αν πρόκειται για άνδρα ή γυναίκα, καλοπιάνουν, κάνουν κοπλιμέντα, κολακεύουν τη ματαιοδοξία, με λίγα λόγια αγγίζουν την προσωπικότητά του, χωρίς αυτά ξέρουν ότι δεν θα αποκτήσουν τίποτα. Λοιπόν, και οι δυο ξέρουν πώς να τα κάνουν: με χειρονομίες, με λόγια, με δώρα, πάντα στοχεύουν στην προσωπικότητα τού άλλου.

Ο Άγγελος Σικελιανός, ο Νίκος Καζαντζάκης και ο νεκρός ράφτης

Ο Ν. Καζαντζάκης αριστερά, με τον Άγγελο Σικελιανό

Ο Νίκος Καζαντζάκης
μας αφηγείται στην Αναφορά στον Γκρέκο, ένα απίθανο, αλλά αληθινό περιστατικό από την αρχή της γνωριμίας του με τον μεγάλο ποιητή Άγγελο Σικελιανό. Θαυμάζει κανείς πόσο κοντά βρίσκονται το μεγαλείο της ειλικρινούς πίστης με την παραφροσύνη, η παιδιάστικη αφέλεια με την ποιητική και πνευματική ευαισθησία. Εντύπωση όμως προκαλεί και η πίστη της συζύγου του Σικελιανού, στις δυνατότητες του. Έγραψε λοιπόν ο Καζαντζάκης….

«Σπάρτη» απο τον Άγγελο Σικελιανό

photo by EvAr

Σπάρτη

Εχω καιρό που σου φυλάω καρτέρι,
ανάμεσ’ απ’ τους άλλους, με το μάτι
σ’ εδιάλεξα σα να ‘σουνα το αστέρι,
μόχει η θωριά σου την καρδιά χορτάτη,
Ακου… Ας σου σφίγγω δυνατά το χέρι,
τα νιάτα έτσι δαμάζονται σαν άτι…

Φ. Ντοστογιέφσκι “Αδελφοί Καραμαζόφ”, η συνομιλία ιεροεξεταστή – Χριστού (Σεβίλη, 16ος αιώνας)

photo by ChrisTsik

Τα παρακάτω αποσπάσματα από το βιβλίο του Φ. Ντοστογιέφσκι “Αδελφοί Καραμαζόφ” είναι από τη συνομιλία ιεροεξεταστή – Χριστού (Σεβίλη, 16ος αιώνας)

Θέλεις να πας στον κόσμο και πηγαίνεις μ’ αδειανά τα χέρια, με κάποια υπόσχεση ελευθερίας που οι άνθρωποι με την ηλιθιότητά τους και με την έμφυτή τους διαφθορά δεν μπορούν ούτε καν να την κατανοήσουν, που τη φοβούνται και τη σκιάζονται γιατί τίποτα και ποτέ δεν υπήρξε για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία πιο αφόρητο απ’ την ελευθερία! Ενώ, βλέπεις αυτές τις πέτρες μέσα σε τούτη τη γυμνή πυραχτωμένη έρημο; Κάνετες ψωμιά κι η ανθρωπότητα θα τρέξει πίσω Σου σαν κοπάδι, γεμάτη ευγνωμοσύνη κι υπακοή, αν και πάντα θα τρέμει από φόβο πως θα μπορούσες ν’ αποτραβήξεις το χέρι Σου και να πάψεις να τους δίνεις τα ψωμιά Σου. Μα Συ δε θέλησες να στερήσεις απ’ τον άνθρωπο την ελευθερία κι απόρριψες την προσφορά γιατί σκέφτηκες: Τι ελευθερία θάναι αυτή όταν η υπακοή θα εξαγοραστεί με ψωμιά;

“Επαναστάτης” ή κατά βάθος υποτακτικός;

 

«Δεν θα υποχωρήσω ποτέ»

Μπορεί κάποιος που φαινομενικά είναι επαναστάτης και αντιδραστικός κατά βάθος να είναι υποτακτικός και απλά να έμαθε να αντιδρά μέσω της αντεπίθεσης;

Επιλέγω δηλαδή αντί να υποτάσσομαι, να έχω τον αντίθετο ρόλο και γίνομαι επιθετικός και αυταρχικός. Μέσα από την επανάσταση καλύπτω τα αισθήματα της υποταγής. «Οι επαναστάτες έχουν την τάση να συμπεριφέρονται λες και αυτοί είναι οι μοναδικοί άνθρωποι στον κόσμο και λες και μόνο αυτοί έχουν ανάγκες. Αν ανήκετε σ’ αυτή την κατηγορία, αντιμετωπίζετε τις καταστάσεις της υποταγής υιοθετώντας το ρόλο κάποιου που είναι επιθετικός, εκδικητικός και εγωκεντρικός. Επαναστατείτε. Ακόμη, όμως και στην περίπτωση αυτή, μέσα σας νιώθετε το ίδιο με τους άλλους υποταγμένους ανθρώπους: ότι είστε λιγότερο σημαντικός ή και ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι αυτοί που σας ελέγχουν στην πραγματικότητα. Η επιθετικότητά σας είναι απλά μια μάσκα την οποία φοράτε με ένα αίσθημα μειονεκτικότητας. Νιώθετε να ωθείστε στα άκρα της διεκδικητικότητας. Μπορεί να φανείτε ακόμη και προσβλητικός. Οι άνθρωποι σας κατηγορούν για την ακαμψία και την αυταρχικότητά σας. Κάτω όμως από τη δυναμική παρουσία σας νιώθετε τρομοκρατημένοι από τους άλλους ανθρώπους» (Young
& Klosko, 2010: 386).

Σκουλήκια

photo by DesPin

Σκουλήκια

Προβάλλουν πρόσωπα σε φωτοστέφανο δύσοσμης σκόνης
σαν τα σκουλήκια από κτήρια σάπια γκρεμισμένα
Άνθρωποι κτήνη ποταπά, δημιουργοί κοινής γνώμης
δίχως ήθη, προσωπικότητα και ρώμη

Πόρνοι απλήρωτοι σώματος και ψυχής
χαζά εκδίδονται στ΄όνομα της αγάπης(;)
Μ΄ όλους καλοί στον εαυτό τους μισητοί
θύματα, θήτες, της μεγάλης τους απάτης

» Ο πανικός μπροστά στο θάνατο ευτελίζει τον αγώνα της ζωής.»~Ε.Π. Παπανούτσου

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Πρακτική Φιλοσοφία» του Ε.Π. Παπανούτσου

– …από ανία μπορεί να πεθάνει κανείς, από τρέλα όχι.

 

– Ψυχαγωγία έγινε η πολυφαγία, η πολυποσία, η ακολασία.

 

– Μην ταυτίζετε τον έρωτα με την επιθυμία∙ η επιθυμία είναι απαίτηση της ζωτικότητας σας, η ικανοποίησή της θα σας ανακουφίσει∙ ο έρωτας αποκαλύπτεται στο πνεύμα, με αυτόν θα ολοκληρωθεί η ύπαρξή σας.

«ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ» του Γιάννη Ρίτσου

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ

Αδέξια, με χοντρή βελόνα, με χοντρή κλωστή,

ράβει τα κουμπιά στο σακάκι του. Μιλάει μονάχος:

Έφαγες το ψωμί σου; κοιμήθηκες ήσυχα;

μπόρεσες να μιλήσεις; ν’ απλώσεις το χέρι σου;

«Αν περιμένει κανένας ν΄αγαπήσει μόνο όταν θα΄ναι σίγουρος ότι θα δεχτεί ίση αγάπη σαν αντάλλαγμα, θα περιμένει για πάντα.»~[Η ΑΓΑΠΗ-Μπουσκάλια Λεο]

Η ΑΓΑΠΗ-ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ΛΕΟ

-Γιατί αν δεν περιμένεις τίποτα και δε ζητάς τίποτα, δεν θα σ΄εξαπατήσουν, κι ούτε θ΄απογοητευτείς ποτέ. Μόνον όταν η αγάπη είναι απαιτητική φέρνει μαζί της πόνο.

–Είναι αστείο , αλλά κανένας  δε διστάζει ν΄αγγίξει ένα μωρό, ή να χαϊδέψει και ν΄αγκαλιάσει ένα ξένο σκυλί. Κι όμως εγώ κάθομαι εδώ πέρα καμιά φορά και πεθαίνω θέλοντας κάποιος να μ΄αγγίξει, και κανένας δεν το κάνει.

– Είναι δυνατό για μένα – και όχι παράλογο- ν΄αγαπώ τον καθένα με την ίδια ένταση και πάλι να έχω όλη την ενέργεια της αγάπης μέσα μου, όπως την είχα πριν.

–Μόρφωση θα ΄πρεπε να είναι