«ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ» ποίημα του Nâzım Hikmet Ran

«photo by Johnny di»

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο νεκρός της πλατείας Μπεγιαζίτ» του Nâzım Hikmet Ran]

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Οι μέρες όλο και μικραίνουν.
Κοντεύει ν’ αρχίσουν οι βροχές.
Η πόρτα μου ολάνοιχτη σε περίμενε.
Για τί άργησες τόσο;

«Είναι η κανάτα μέσα στο νερό και το νερό μες στην κανάτα, έξω και μέσα τίποτα παρά μονάχα το νερό. Σπάζει η κανάτα, και το νερό με το νερό ανακατεύεται:…»~Καμπίρ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Έρωτας του Ράμα» του Καμπίρ

«Ποιος πεθαίνει; ποιος γεννιέται;
Ποιος μπαίνει στον ουρανό ή την κόλαση;
Αν τα πέντε στοιχεία είναι μορφές του Αγνώστου,
μαζί συντυχαίνουν τότε.
Κάποτε ωστόσο ξεχωρίζουν, το είναι αποροφάται στο Απόλυτο
και χάνεται κάδε διαφορά κι επιθυμία.

«Το σωστό και το λαθεμένο προϋποθέτουν ελευθερία επιλογής, αλλά αφού η κάθε πράξη έχει ήδη επιλεγεί, είναι αδύνατο να υπάρξει τέτοια ελευθερία. Σε έναν κόσμο με προδιαγεγραμμένο μέλλον, ουδείς φέρει την ευθύνη των πράξεών του.»~Alan Lightman

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Τα όνειρα του Αϊνστάιν» του Alan Lightman

– Η τραγωδία αυτού του κόσμου είναι ότι κανένας δεν είναι ευτυχής, άσχετα αν εγκλωβίστηκε σε εποχή πόνου ή χαράς. Η τραγωδία αυτού του κόσμου είναι ότι οι πάντες είναι μόνοι. Δεν μπορεί να μοιραστείς με το παρόν μια ζωή πιασμένη από το παρελθόν. Κάθε άνθρωπος που κολλάει στο χρόνο μένει μονάχος.

– Γιατί μονάχα η συνήθεια και η μνήμη μπορούν να αμβλύνουν τον πόθο. Χωρίς μνήμη, κάθε νύχτα είναι η πρώτη νύχτα, κάθε πρωινό είναι το πρώτο πρωινό, κάθε φιλί και κάθε άγγιγμα είναι χωρίς προηγούμενο. Ένας κόσμος δίχως μνήμη είναι ένας κόσμος του παρόντος.

«Αν μοναχά μιλάς, δα είσαι τότε σαν τον φτωχό, που όσες κι αν πει φορές τη λέξη «πλούτη», μένει φτωχός συνέχεια.»~Καμπίρ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Έρωτας του Ράμα» του Καμπίρ

«Ψέματα είναι όσα λες, ιερέα, ψέματα. Γιατί τι ψέλνεις δε γνωρίζεις.
Μήπως, όταν διψάς, αν πεις «νερό», σου φεύγει η δίψα;
Ή αν πεις «μέλι», γλυκαίνεται τάχα το στόμα σου;
Μήπως αν πεις «φαΐ», σώνεται η πείνα σου άμα πεινάς;

Ο Π Α Ρ Ω Ν Χ Ρ Ο Ν Ο Σ Κ Α Ι Ο Π Α Ρ Ε Λ Θ Ω Ν του Τ.Σ. Έλιοτ

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Χ Ρ Ο Ν Ο Σ

του Τ.Σ. Έλιοτ

Ο παρών χρόνος και ο παρελθών χρόνος
είναι ίσως και οι δύο παρόντες στο μέλλοντα χρόνο
και ο μέλλων χρόνος να περιέχεται στον παρελθόντα χρόνο.
Αν όλος ο χρόνος είναι αιωνίως παρών
όλος ο χρόνος δεν μπορεί να πληρωθεί.

Φυγή ~ Γιῶργος Σεφέρης

Zoo Βουδαπέστη ~ Ιούλιος 2018

Φυγή

Δὲν ἦταν ἄλλη ἡ ἀγάπη μας
ἔφευγε ξαναγύριζε καὶ μᾶς ἔφερνε
ἕνα χαμηλωμένο βλέφαρο πολὺ μακρινὸ
ἕνα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στὸ πρωινὸ χορτάρι
ἕνα παράξενο κοχύλι ποὺ δοκίμαζε
νὰ τὸ ἐξηγήσει ἐπίμονα ἡ ψυχή μας.

Dylan Thomas-Ξερω πως αφανίζονται τ΄αγόρια του Καλοκαιριού

Skopelos Summer 2020 ~ photo by GTsik

Dylan Thomas-Ξερω πως αφανίζονται τ΄αγόρια του Καλοκαιριού (μτφρ. Γ .Μπλάνας)

Ι

Ξέρω πώς αφανίζονται τ’ αγόρια του Καλοκαιριού:

σωπαίνουν τα χρυσά σπαρτά στην άμμο,

δε νοιάζεται κανείς για τη σοδειά, πετρώνει η γη·

και ξαφνικά, το μεσημέρι ιδρώνει χιόνι,

παγώνουν τα κορίτσια στο χειμώνα των χεριών τους, ναυαγούν

τα μήλα μες στ’ αμπάρια των σπασμών τους.

Αιμορραγούνε μαύρο φως, πηχτό σαν τρέλα.

Ψάχνουν το μέλι στην κυψέλη.

και πιάνουν το Χιονιά·

και να, κάτω απ’ τον ήλιο, τρυπώνει η παγωνιά·

σκοτάδι κι ερωτήματα τα νεύρα τους ταΐζουν·

σηματωρός σελήνη δείχνει μηδέν στον ουρανό τους.

Βλέπω μέσα στις μάνες τους τα καλοκαιρινά

παιδιά. Ανοίγουν τους μυϊκούς καιρούς της μήτρας,

με τρυφερούς αντίχειρες τη νύχτα από τη μέρα ξεχωρίζουν·

και να, βαθιά, ιχνογραφούν τα θηλυκά τους

με τέταρτα ήλιο, σκιά, σελήνη και σκοτάδι,

καθώς το φως της μέρας βάφει

τις οροφές των κεφαλιών τους.

«Η γνώση του πλησίον μας έχει το εξής χαρακτηριστικό: περνάει αναγκαστικά μέσα από τη γνώση του εαυτού μας…»~Ίταλο Καλβίνο

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Πάλομαρ» του Ίταλο Καλβίνο

– Δε μελετά γιατί η μελέτη χρειάζεται ένα κατάλληλο ταμπεραμέντο, μια κατάλληλη ψυχική διάθεση και μια σύμπτωση κατάλληλων εξωτερικών παραγόντων.

– …για να αμυνθεί από τη γενική νευρασθένεια προσπαθεί, όσο μπορεί, να ελέγχει τις αισθήσεις του.

– Μονάχα αν κατορθώσει να συγκρατήσει όλες τις όψεις του φαινομένου. Θα μπορέσει ν’ αρχίσει τη δεύτερη φάση της επιχείρησής του: να επεκτείνει αυτή του τη γνώση σ’ ολόκληρο το σύμπαν.

Σπάνε τον κόσμο σε κομματάκια ~ Μπορίς Βιαν

Σπάνε τον κόσμο σε κομματάκια

Σπάνε τον κόσμο με σφυριές

Μα δε με νοιάζει, φράγκο δε δίνω,

Αυτό που μένει μου είναι αρκετό…

Φτάνει και μόνο π’ αγαπώ
Ένα φτερό γαλάζιο, ένα μικρό αμμόδρομο, ένα πουλί που τρέμει…
Φτάνει και μόνο π’ αγαπώ
Ένα λεπτό χορτάρι, μια στάλα από δροσιά, το γρύλο μες στο δάσος

Μπορούν να σπάν’ τον κόσμο σε χίλια κομματάκια
Αυτό που μένει μου είναι αρκετό.
Θα έχω λίγο αέρα, ελάχιστη ζωή, μια σπίθα στα μάτια.

Κι ακόμα κι αν, κι ακόμα κι αν, στη φυλακή με ρίξουν, αυτό που μένει μου είναι αρκετό
Φτάνει και μόνο π’ αγαπώ:
Τη φαγωμένη πέτρα, το σιδερένιο αγκίστρι που το ‘χει βάψει αίμα,
Α, πόσο αγαπώ.

«Η φυσική προίκα ποτέ δεν προκαλεί γέλια. Για τον ίδιο λόγο δεν υπάρχουν κωμικές ομορφογυναίκες.»~Κωστή Παπαγιώργη

photo by EvAr

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Τα γελαστά ζώα» του Κωστή Παπαγιώργη

– Ο άνθρωπος που χαίρεται, που ενασμενίζεται, που απολαμβάνει, δεκάρα δεν δίνει για την κωμικότητα, η οποία – σαν μέθοδος πια και εκπεφρασμένος μηχανισμός – διαχειρίζεται μάλλον την ευθυμία παρά την καλλιεργεί.

– Γελούν επειδή αιφνιδιάζονται από μια σύγκριση , ξεσπούν γιατί τους σέρβιραν κάτι παράταιρο, πολύ συχνά όμως γελούν επειδή γελούν όλοι γύρω τους, το ξέφρενο χάχανο είναι μεταδοτικό, καταπιεστικό, δεν σου επιτρέπει να παραμείνεις ασυγκίνητος.