Μα όχι, δεν ήταν αυτό’ κατά βάθος, υπήρχε μια αξιοθρήνητη αλήθεια ότι ο άνθρωπος είναι πάντοτε μόνος. Η συγχώνευση των ψυχών δεν ήταν παρά ένα ψέμα· ποτέ κανένα πλάσμα δεν σου δινόταν ολοκληρωτικά, ούτε η μητέρα που σ’ έβαζε να καθίσεις στα γόνατά της, ούτε ο φίλος στον οποίο λογάριαζες, ούτε η γυναίκα που κοιμάται πάνω στην καρδιά σου… | Γενς Π. Γιάκομπσεν

photo by Johnny Di

Αξιοσημείωτα απο το βιβλίο του Γενς Π. Γιάκομπσεν «Νιλς Λυν»

• Γι’ αυτήν, οι γονείς της, τ’ αδέλφια της και οι αδελφές της, οι γείτονες, οι φίλοι, δεν μιλούσαν ποτέ για κάτι άξιο προσοχής, γιατί ακριβώς οι σκέψεις τους δεν πετούσαν ποτέ πάνω από τη γη, την οποία αξιοποιούσαν, και τα βλέμματά τους δεν πήγαιναν πιο μακριά από ό,τι προσφερόταν σ’ αυτά εντελώς φυσιολογικά. Όμως οι στίχοι!…Γεμάτοι με ολοκαίνουργιες σκέψεις και βαθιές διδαχές, έδειχναν τη ζωή όπως ακριβώς ξετυλίγεται στο πλατύ σκηνικό του κόσμου, όπου είναι έντονος ο πόνος και η χαρά· από μέσα τους ξεπρόβαλαν εικόνες που έρεαν σαν μαργαριτάρια. Μιλούσαν για όμορφες νεαρές κοπέλες της αριστοκρατίας πoυ αγνοούσαν την αξία της ομορφιάς τους.

• Δυστυχώς, στo περιβάλλον της δεν υπήρχε ούτε ένα άτομο ανώτερο που να μπορεί να της δώσει το μέτρο της αξίας και της εξυπνάδας της’ δεν υπήρχε ούτε ένα άτομο με χαρακτήρα παραπλήσιο με τον δικό της. Έτσι λοιπόν έγινε συνήθεια να τη θεωρούν περιθωριακό άτομο, παράξενο, ένα είδος τροπικού φυτού που γεννήθηκε κάτω από έναν αμείλικτο ουρανό και που δε μπορούσε ν’ ανθίσει ελεύθερα· σ’ ένα πιο ήπιο κλίμα, κάτω από έναν πιο ζεστό ήλιο, θά ‘χε πετάξει κλωνάρια με λαμπερά λουλούδια, εξαιρετικά ωραία. Πίστευε ότι ήταν αυτό ακριβώς το φυτό από το οποίο έλειπαν οι πραγματικές προϋποθέσεις ύπαρξης και που γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο φθειρόταν μέσα στα όνειρα και τις επιθυμίες του.

Advertisement

Αναπαριστώντας ένα αντικείμενο δεν αντιγράφουμε, αλλά κατορθώνουμε μια τέτοια ερμηνεία του. Με άλλα λόγια, τίποτε δεν αναπαριστάται, είτε αποκομμένο από τις ιδιότητές του είτε στην πληρότητά τους. | Νέλσον Γκούντμαν

Αξιοσημείωτα απo το βιβλίο του Νέλσον Γκούντμαν «Γλώσσες της τέχνης»

🪶 Ακόμη, σε πολλές περιπτώσεις, κανένα από δύο αντικείμενα που μοιάζουν δεν αναπαριστά το άλλο: κανένα από τα αυτοκίνητα που μόλις συναρμολογήθηκαν στο εργοστάσιο δεν είναι εικόνα το ένα του άλλου. Επίσης, κανένας άνθρωπος συνήθως δεν αναπαριστά κάποιον άλλο, ούτε καν τον δίδυμο αδελφό του. Για να το θέσουμε απλά, η ομοιότητα σε οποιονδήποτε βαθμό δεν συνιστά ικανή συνθήκη για την αναπαράσταση.

🪶 Όμως η πρόσληψη και η ερμηνεία δεν είναι ξεχωριστές, αλλά πλήρως αλληλεξαρτώμενες λειτουργίες. Εδώ ισχύει το καντιανό ρητό: το αθώο μάτι είναι τυφλό και το παρθένο μυαλό άδειο. Ακόμη, το τι έχει προσληφθεί και το τι επεξεργασία αυτό έχει υποστεί, είναι κάτι που δεν μπορούμε να το διακρίνουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Δεν μπορούμε να εξαγάγουμε περιεχόμενο ξεφλουδίζοντας διαδοχικά στρώματα σχολίων.

Πώς να βοηθήσεις (αν θέλεις) έναν δύσκολο άνθρωπο;

photo by EvAr

Σχεδόν όλοι μας έχουμε τουλάχιστον έναν άνθρωπο γύρω μας, που είναι δύσκολος. Θα γκρινιάξει, θα κάνει καταστροφικές επιλογές για τον εαυτό του, αλλά δε θα σηκώνει κουβέντα. Θα είναι ισχυρογνώμων και θα μας εκνευρίζει.

Όντας πιο ψύχραιμοι μπορούμε να το διακρίνουμε. Πώς όμως μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που αντιστέκεται;

Όλοι θεωρούμε τον εαυτό μας καλό

Όλοι μας έχουμε την ανάγκη να θεωρούμε τον εαυτό μας ως έναν κατά βάση «καλό» και τίμιο άνθρωπο. Έρευνες έχουν δείξει ότι ακόμα και αν προβούμε σε παράνομες ή μη-ηθικές πράξεις χαλαρώνουμε τις ηθικές μας αξίες, ώστε να συντηρήσουμε την αυτο-εικόνα μας ως ενός ηθικού και καλού ανθρώπου.

Ρ. Νατζέμυ: Η ευτυχία βρίσκεται στο είμαι, όχι στο κάνω και στο έχω

Όσο περισσότερες προσκολλήσεις και εξαρτήσεις έχει ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο φοβάται και υποφέρει, εκτός και αν είναι τόσο ικανός που να μπορεί να τις ικανοποιήσει όλες. 

 

Και είμαι υπέρ αυτού, να ικανοποιώ όσο περισσότερες ανάγκες μπορώ. Από εκεί και πέρα όμως, αν δεν γίνεται αυτό, και μέχρι να γίνει, πρέπει να είμαι καλά. Να μην είμαι δυστυχισμένος, φοβισμένος και πικραμένος μέχρι να γίνει αυτό που θέλω. Να μην πιστεύω ότι δεν μπορώ να είμαι καλά χωρίς κάτι συγκεκριμένο. 

 

Ο Νιλ Ντόναλντ Γουόλς, στο βιβλίο του «Συζήτηση με τον θεό«, έχει ένα κεφάλαιο πάνω σ’ αυτό το θέμα. Το κεφάλαιο αναφέρει τρεις όψεις της ζωής μας: το είμαι, το έχω και το κάνω. Πολύ λίγοι άνθρωποι βασίζουν την ευτυχία και την πληρότητά τους στο είμαι. Οι περισσότεροι από εμάς βασίζουμε την ευτυχία μας, την αξία μας και την ασφάλειά μας στο έχω (έχω έναν σύντροφο, έχω ένα σπίτι, έχω παιδιά, έχω χρήματα), ή στο κάνω (κάνω αυτά τα πράγματα, άρα αξίζω, άρα είμαι ασφαλής).

δυστοπικά όνειρα, αλλά όνειρα! | Κατερίνας Γώγου

Parga Summer 2021 | photo by GTsik

Για άλλη μια φορά αφήνουμε το λόγο στην ποίηση-μάλιστα  σε μια πολύ δυνατή ποίηση, όπως αυτή της Κατερίνας Γώγου. Που πριν αρκετά χρόνια, τα προέβλεπε, τα έλεγε όλα. έστω και αποσπασματικά:

1.-”…Ναι. Έτσι είναι όπως τα λες.
Άμα ψάξεις βαθιά
βρίσκεις σπίτια δίπατα
πούχουν στο κατώι πύλινα δοχεία
λίγη ώρα μακρυά απ τη θάλασσα
και κοψοχρονιάς.
Και στο βουνό είν, όμορφα
με δέντρα και ποτάμια
με γυναίκα και μια γίδα είσαι εντάξει.
Μόνο που εμείς είχαμε αποφασίσει
ν’ αλλάξουμε τον κόσμο
κι αυτό δεν γίνεται με εξοχή.
Τόχαμε πει αυτό.
Ψάχναμε να βρούμε όπλα
ξέραμε
πως όλοι πεθαίνουνε
αλλά υπάρχουνε θάνατοι που βαραίνουνε
γιατί διαλέγουμε οι ίδιοι τον τρόπο”.  (Κατερίνα Γώγου)

Ε π ί λ ο γ ο ς | Νικηφόρου Βρεττάκου

Train Orient Express 2019

Ε π ί λ ο γ ο ς

Δεν το είχα φανταστεί πως κάποτε θα γιόμιζα
μαχαίρια και περίστροφα
την ποίησή μου,
τις θέσεις των ωραίων μου λουλουδιών
(τις πασχαλιές μου και τα σπάρτα μου)
τις θέσεις των αστερισμών μου.

Ξεφυλλίστε εδώ τον Θεατρικό μονόλογο «Όλα για την Ομπρέλα» FOR MOBILE με ISBN: 9798215889749

Kατεβάστε Εδώ Δωρεάν:

Ηλεκτρονικές εκδόσεις: smashword  , easywriter και poemhunter

Το ΝΕΟ Θεατρικό μονόλογο «Όλα για την Ομπρέλα» FOR MOBILE με ISBN: 9798215889749

2023

By SearchingTheMeaningOfLife

«Σάπια δοκάρια είναι τα βλέμματα των άλλων. Πατάς, σε κρατούν για λίγο κι ύστερα τσακίζουν. Κι από κάτω έχει γκρεμό θεόρατο. Άργησα να το μάθω τούτο.»~Γιάννης Καλπούζος

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «ΣΑΟΣ» του Γιάννη Καλπούζου

– Γιατί τα ψάρια αισθάνθηκαν τον ερχομό και το επίκεντρο του σεισμού κι έσπευσαν ομαδικά ν’ απομακρυνθούν. Αλλά και να το έπρατταν μάλλον οι αρχές δε θα ήταν σε θέση να εκτιμήσουν ανάλογη πληροφορία.

– Στην αποκοτιά και στην τόλμη των λίγων στηρίχθηκε και ξεπέρασε το μέτριο ο άνθρωπος.

Tί είναι μασχαλισμός;

 

Thessaloniki 2021

Έθιμο διάφορων λαών κατά την αρχαιότητα. Αναφέρεται από τους τραγικούς ποιητές
 και σύμφωνα με αυτό, ο δολοφόνος έκοβε ένα μέλος του σώματος του νεκρού και το
κρεμούσε από τον τράχηλο προς τη μασχάλη, προς αποτροπή της εκδίκησης του
 θύματος· η αποτροπή του κινδύνου ήταν περισσότερο βέβαιη, αν ο
 δολοφόνος έκοβε τα χέρια του θύματος από τη μασχάλη.

«Τίποτα δεν είναι Έξω, τίποτα δεν είναι Μέσα, γιατί ό,τι είναι Έξω, είναι και Μέσα» | Έρμαν Έσσε

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 ~ photo by GTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Βροχοποιός» του Έρμαν Έσσε

– Από τη ζωή των Ζώων και των Φυτών ως τον έναστρο ουρανό και ανάμεσα στην άφωνη, σιωπηλή, μυστηριακή Φύση και την άγουρη ψυχή του πού σάλευε έντρομη στο παιδικό του στήθος, πηγαινοέρχονταν τα ρεύματα της Πρωταρχικής Ενότητας και κόχλαζε η Περιέργεια και η λαχτάρα για Κατάκτηση. Οτιδήποτε για το οποίο είναι ικανή η ψυχή του Ανθρώπου.

– Ήταν σαν ένα ξαφνικό ανατρίχιασμα της συνείδησης η διαπίστωση αυτού οργανωμένου Συνόλου, αυτής της Ενότητας που κατευθυνόταν και εξουσιαζόταν από νόμους προσιτούς στο ανθρώπινο πνεύμα.

– Η αίσθηση της Συνάφειας, των Σχέσεων και της Τάξης ανάμεσα στο Όλο και το Μερικό τον είχε τραβήξει μοναχικό περιπατητή κοντά της και τον είχε καταστήσει Συνυπεύθυνο γι’ αυτό!

– Έπρεπε να υπάρχει στα σίγουρα ένα κεντρικό σημείο αναφοράς, μια κοινή αφετηρία στο τεράστιο δίκτυο των μυστικών δεσμών και συναφειών του Απείρου από το οποίο ξεκινώντας κανείς μπορούσε να δει και να ερμηνεύσει τα περασμένα και τα μελλούμενα. Για εκείνον που θα ήταν ικανός να σταθεί σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο, η γνώση θα κυλούσε γάργαρη, όπως το νερό στην κοιλάδα ή όπως τρέχει ο λαγός στα λάχανα. Ο Λόγος της θα έπρεπε, οξύς και αλάθευτος να σημαδεύει και να βρίσκει κατευθείαν τη ρίζα του μυαλού, όπως η πέτρα που φεύγει από το χέρι του κυνηγού και χτυπάει το θήραμά του θανάσιμα. Και εκεί, με τη δύναμη του πνεύματος θα ένιωθε όλες αυτές τις θαυμαστές μοναδικότητες, τα φυσικά χαρίσματα και τις ικανότητες, θα τα έβαζε να «παίζουν» δημιουργώντας χιλιάδες συνδυασμούς : Αυτός θα ήταν ο Τέλειος, ο Σοφός, ο αξεπέραστος άνθρωπος!…