Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Έρως και Πάθος Τα όρια της Αγάπης και του Πόνου» του Aldo Carotenuto
– Θάνατος είναι η μοναξιά των ανθρώπων που αγαπήθηκαν,/ η καταχνιά που τους τυλίγει και που καμιά /τρυφερή λέξη δεν μπορεί να την διαπεράσει./ Θάνατος είναι ο πόνος και η απόγνωση/ μέσα στις ίδιες εκείνες λέξεις που ήταν η μέθη/ της ευτυχίας./ Θάνατος είναι τα δάκρυα που/ αναβλύζουν στο άκουσμα μιας / λέξης που σημαίνει αγάπη.(Joe Bousquet)
– Το να υπερπηδήσουμε το φράγμα του ανέκφραστου, να αποδώσουμε μορφή και σώμα στο άρρητο είναι ένα παράτολμο εγχείρημα «γεμάτο δέος» που μόνο οι ποιητέςκαι οι καλλιτέχνες αποτολμούν.
-Μακάριο βλέπω, σαν Θεό/ κείνον που απέναντί σου στέκει κι από κοντά/ γεύεται τα λόγια τα γλυκά σου/ και το γλυκό /ερωτικό σου γέλιο. Στο στήθος η καρδιά μου/ σπαρταρά μόλις για μια στιγμή/σε αντικρίσω/ και χάνεται η λαλιά μου Θρύψαλα η γλώσσα μου, τα μέλη/ μου φωτιά,/ τα μάτια μου θολά, δεν βλέπω πια,/ και δεν ακούω, μου βουίζουνε τ’ αφτιά./ Κρύος ιδρώτας με περιλούει, σύγκορμη/ τρέμω, πρασινίζω/ πιότερο κι από χορτάρι,/ ο θάνατος θαρρώ με πλησιάζει. (Σαπφώ, 1972, σελ. 113) Συνεχίστε την ανάγνωση
ΙΣΩΣ να μην έχετε ακουστά τον Αμπού Αλή Αλ-Χασάν ιμπν Αλ-Χαϊτάμ. Στη Δύση είναι γνωστός ως Αλχάζεν—εκλατινισμένη μορφή του αραβικού ονόματος Αλ-Χασάν. Πιθανότατα όμως ωφελείστε από το έργο της ζωής του. Ο ίδιος έχει χαρακτηριστεί ως «μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες που επηρέασαν καθοριστικά την ιστορία της επιστήμης».
Ο Αλχάζεν γεννήθηκε στη Βασόρα, που βρίσκεται στο σημερινό Ιράκ, γύρω στο 965 Κ.Χ. Στα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνονταν η αστρονομία, η ιατρική, τα μαθηματικά, η μουσική, η οπτική, η ποίηση, η φυσική και η χημεία. Αλλά συγκεκριμένα, για ποιο πράγμα πρέπει να τον ευγνωμονούμε;
Οι μεγάλοι Θετικοί επιστήμονες όπως ο Al. Einstain, δεν έγραφαν μονάχα εξισώσεις. Βασικά ήταν οραματιστές μιας νέας επιστημονικής γνώσεις στενά συνδεδεμένης με τον Άνθρωπο και την σχέση του με το Σύμπαν.
Με τους μεγάλους αυτούς διανοητές μπορεί να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε αλλά είναι αυτοί που μας δίδαξαν τι σημαίνει επιστήμη και πως αυτή πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο και τις υλικές και πνευματικές τους ανάγκες.
«…Χωρίς την αίσθηση συντροφικότητας με ανθρώπους του ιδίου πνεύματος, της ενασχόλησης με τον στόχο, τον αιώνια ανέφικτο στον τομέα της τέχνης και της επιστημονικής έρευνας, η ζωή θα μου φαινόταν κενή. Τα συνηθισμένα αντικείμενα της ανθρώπινης προσπάθειας – ιδιοκτησία, εξωτερική επιτυχία, πολυτέλεια – μου φαινόντουσαν πάντα άξια περιφρονήσεως». ~Al. Einstain
Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Αμάντα Το Κορίτσι της Γής» του Τομ Ρόμπινς
– Η λογική δίνει στον άνθρωπο μόνο αυτό που χρειάζεται», είπε τραυλίζοντας. «Η μαγεία του δίνει αυτό που θέλει»·
-«Οι καταιγίδες πάντα επηρεάζουν τον κόσμο», είπε. «Είναι από τα αρνητικά σωματίδια που απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα. Απελευθερώνεται και όζον, επίσης. Ενεργοποιεί το νου. Σε κάνει να νιώθεις σαν να είσαι φτιαγμένος. Δεν το έχει προσέξει αυτό λίγο πριν από μια καταιγίδα; Όταν υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση όζον στον αέρα ονειρεύεσαι πιο πολύ και πιο ζωντανά.Συνεχίστε την ανάγνωση
Λένε πως ήταν κάποτε ένας πρίγκιπας που άρχισε ξαφνικά να πιστεύει πως ήταν πετεινός. Μια μέρα λάλησε τόσο δυνατά, που ξύπνησε όλη την αυλή με την ανατολή.
Τρέχουν όλοι στο δωμάτιο του και βλέπουν τον πρίγκιπα γυμνό, να πηγαίνει ανακούρκουδα από τη μια άκρη στην άλλη, ανεβοκατεβάζοντας τα χέρια στα πλευρά του σαν να ήταν φτερά, και να βγάζει κάτι περίεργους ήχους, σαν κακαρίσματα. Συνεχίστε την ανάγνωση
Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 ~ photo by GTsik
ΤΙ ΓΥΡΕΥΩ
Και τι γυρεύω σε μια πόλη γεμάτη ξένους
και τι γυρεύω σε μια πόλη με θανάτους
ξυπόλητη στους δρόμους της να περπατώ
μεθυσμένη απ’ της τρέλας τον άθλιο χορό. Συνεχίστε την ανάγνωση
Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο μύθος του Σισύφου» του Άλμπερ Καμύ
– ΥΠΑΡΧΕΙ ένα μονάχα φιλοσοφικό πρόβλημα πραγματικά σοβαρό: η αυτοκτονία. Αν κρίνουμε πως η ζωή αξίζει να τη ζει ή να μην τη ζει κανείς, απαντούμε στο θεμελιώδες ερώτημα της φιλοσοφίας.
– Θεωρώ, συνεπώς, ότι το νόημα της ζωής είναι το πιο επείγον ερώτημα. Συνεχίστε την ανάγνωση
Στο κεφάλι της κιτρινισμένα άνθη
κλάμματα μελωδικά πλέξανε στεφάνι
την ώρα τούτη η ανάσα κι η αγωνία
ταλαιπωρία σωματική και λειτουργία.
Στην εκδρομή μου ήσουν η οδός
ήλιος λαμπρός ξαστεριά και ουρανός
Στην ζωή σ’έχασα έκανες φτερά
δεν άντεχες μια συνεχή λαβωματιά. Συνεχίστε την ανάγνωση
Γιατί πολλές φορές σκέφτηκα όπως οι τυφλοί ν’ αγαπηθώ
1. Και τα μάτια του είναι πια κλειστά όπως τα βλέμματα της νύχτας που μόνο οι περαστικοί τα μιλάνε δυνατά φανατικοί αναγνώστες που δεν τα μελετάνε Και οι ειδήσεις πέφτουνε σε άδεια σπίτια τώρα που αέρας χαιρετάει κάμαρες και αντικείμενα θριάμβου Συνεχίστε την ανάγνωση
Geschichten mitten aus dem Leben; über Momente die uns prägen, Freude, Schmerz, Hoffnung und Schicksal dem wir täglich begegnen. Ein kleiner Blick ins Innere, ein Blick hinter die Tür.
