«Ο άνθρωπος ακολουθεί τη γη. Η γη ακολουθεί τον ουρανό. Ο ουρανός ακολουθεί το ταό. Το ταό ακολουθεί ό,τι είναι φυσικό.»~ Λάο Τσε

photo by DesPin

ΕΙΚΟΣΙ ΠΕΝΤΕ
Κάτι που σχηματίστηκε αινιγματικά, Γεννημένο πριν απ’ τον ουρανό και τη γη.
Στη σιγαλιά και στο κενό,
Μόνο του στέκει ανάλλαχτο,
Πάντα κινούμενο εδώ.
Ίσως να ‘ναι η μάνα των μύριων πραγμάτων.
Άγνωστο μου είναι τ’ όνομα του.
Ασ τ’ ονομάσουμε ταό.
Μη βρίσκοντας καλύτερο χαρακτηρισμό, το λέω μεγάλο.

Ύστερα, μια κοινωνία υγιής δεν μπορεί να φυλακιστεί στο αρνητικό αίσθημα μιας εκδικήσεως ή μιας τιμωρίας έστω παραδειγματικής. Μια κοινωνία πλούσια σε αίσθημα ξέρει να αποδίδει δικαιοσύνη αλλά και να συγχωρεί. | Στέλιος Ράμφος

photo by ChrisTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Στέλιου Ράμφου «Η λογική της Παράνοιας»

– Η συμμετοχική δημοκρατία βασίζεται στην αλληλοκατανόηση και στον κριτικό διάλογο, ποτέ στην άγονη καταγγελτική πολιτική, που θέτει τον κατήγορο υποκριτικά εκτός του προβλήματος και τον απαλλάσσει από κάθε ευθύνη.

– Ταυτίζοντας τις αξίες με την άνεση, τις μεταβολές των συνθηκών που επιτρέπει το χρήμα με τα υπαρξιακά αιτήματα της ζωής, η διαφθορά αδειάζει την δημοκρατία από περιεχόμενο και την τραυματίζει άσχημα.

– Στην ανθρωπιά του δικαιώματος της αυτονομίας ως ευθύνης η οποία δεν στραγγαλίζει τις επιθυμίες μας, οφείλει να απαντά δημιουργικά το αίτημα και εγχείρημα κάθε αληθινού εκσυγχρονισμού.

– Αν μου έλεγαν να πώ τί είναι, θα έλεγα ότι Μεταπολίτευση είναι η συνέχεια του εμφυλίου πολέμου με ειρηνικά μέσα.

– Όταν θέλουμε να κρύψουμε κάτι, λέμε «πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπίες». Είναι ένας τρόπος για να ξεπερνάμε τα πάντα.

– Εάν πιστεύεις, όπως ας πούμε στην Ευρώπη, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία, ότι ο χρόνος παράγει αιωνιότητα, οτι ο χρόνος παράγει χρόνο μέχρι του σημείου το οποίο μπορούμε να ονειρευτούμε, ότι εμείς παράγουμε δημιουργώντας νέες μορφές χρόνου, τότε η σχέση σου με τον χρόνο είναι σχέση συνεχούς δημιουργίας, ώστε να προλάβεις και να κτίσης την αιωνιότητα μέσα απο την ενέργειά σου στον χρόνο.

– Αλλά είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, γιατί στο βάθος το τρίπτυχο «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» είναι αντιευρωπαικό.

– Δεν μπορεί να υπάρξει ισορροπία σε μια κοινωνία, αν δεν συμβαδίζουν τα αισθήματα με τα πράγματα.

«Έτσι έχουν τα πράγματα με τους χαρταετούς: μαζί με αυτούς αρμενίζει και το μυαλό σου.»~Καλέντ Χοσεϊνί

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Χαρταετοί πάνω από την πόλη» του Καλέντ Χοσεϊνί

– «Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την κλοπή, Αμίρ», μου τόνισε ο Μπάμπα. «Ένας άνθρωπος που παίρνει κάτι το οποίο δεν του ανήκει είναι κατάπτυστος, είτε αυτό που παίρνει είναι μια ζωή είτε ένα καρβέλι ναάν. Κι αν τύχει και βρεθεί στο δρόμο μου, βοήθειά του. Καταλαβαίνεις, τι θέλω πω;»

– Εγώ ήμουν που πήγαινε σχολείο, εγώ μπορούσα και διάβαζα, εγώ ήμουν ο έξυπνος. Ο Χασάν δεν ήταν σε θέση να διαβάσει ούτε ένα βιβλίο της πρώτης δημοτικού. Παρ’ όλα αυτά, καταλάβαινε πολλά. Το να υπάρχει λοιπόν κάποιος που ήξερε πάντα τι σκεφτόμουν, ήταν λιγάκι ανησυχητικό αλλά και αρκετά βολικό.

«Η επιπολαιότητα είναι ξερίζωμα. Η βιασύνη, απώλεια ελέγχου.»~ Λάο Τσε

Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων – Οκτώβριος 2018

ΕΙΚΟΣΙ ΕΞΙ
Τ’ ανάλαφρο ριζώνει στο βαρύ•
Το γαλήνιο κυριαρχεί το ανήσυχο.

Γι’αυτό ο συνετός, ταξιδευοντας ολημερίς,
Δε χάνει από το βλέμμα τις αποσκευές του
Ενώ ολόγυρα πολλές υπάρχουν ομορφιές,
Εκείνος γαλήνιος, απόσταση κρατά.

Όσοι άνδρες καταφέρνουν και εμποδίζουν τον εαυτό τους από την άκρατη και δίχως διακρίσεις αφιέρωση στη δουλειά και τους άλλους, αυτοί είναι τελικά ικανοί να μπουν στον περιτοιχισμένο χώρο, εκεί όπου βλέπουν να συμβαίνουν κάποια μαγικά. | Robert Bly

Ιωάννινα, Σεπτέμβριος 2018

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Αναζητώντας τον άνδρα»(Iron John- A book about men) του Robert Bly

– Η Alice Miller παρατηρεί πως, όταν εισβάλλει η κακοποίηση, όταν δηλαδή οι γονείς καταφεύγουν σε βιαιότητες τις οποίες το παιδί δεν μπορεί καν να φανταστεί ότι εκείνοι μεταχειρίζονται, τότε καταφεύγει είτε στη μεγαλοσύνη είτε υιοθετεί μια στάση κατάθλιψης. Αν συμβεί το πρώτο, υπερπηδούμε κι υπερνικούμε το τραύμα και την ντροπή. Αυτό, ενδεχομένως, να σημαίνει ότι παίρνουμε καλούς βαθμούς, ότι γινόμαστε το χαρωπό, γελαστό μέλος της οικογένειας ή ένα είδος γιατρού στα προσωπικά μας βάσανα ή, πάλι, ότι φροντίζουμε άλλους ανθρώπους. Κάτι θαυμάσιο μας συνεπαίρνει. Ωστόσο, μπορεί μεν να είμαστε γελαστοί, δεν είμαστε όμως και πολύ ανθρώπινοι.
Αν εντούτοις επιλέξουμε την οδό της κατάθλιψης τότε περνάμε τη ζωή μας βυθισμένοι στο τραύμα και την αισχύνη. Και βέβαια, εγγίζουμε μεν περισσότερο το τραύμα απ’ ό,τι εκείνοι που πήραν
το μονοπάτι της μεγαλοπρέπειας, αυτό όμως δεν σημαίνει πως είμαστε, και πάλι, πιο ανθρώπινοι. Και τούτο, διότι το θύμα παραμένει κι αυτό ένα άτομο επιβλητικό: Αποδέχεται την κορώνα της ιδιάζουσας θέσης του, γίνεται κι αυτό —από άλλη σκοπιά- ένας πρίγκιπας ή μια πριγκίπισσα. Την κατεύθυνση αυτή ακολουθούν ενίοτε οι ορφανοί από πατέρα άνδρες.
Να σημειώσουμε, όμως, ότι όλοι μας βαδίζουμε και τους δύο δρόμους, μολονότι τον έναν τον προτιμούμε τις Κυριακές και τις σχόλες, και τον άλλον τις καθημερινές. Κάποιοι άλλοι, ωστόσο χαράσσουν έναν τρίτο: πρόκειται για το δρόμο της παράλυσης, της τυποποιημένης κι άβουλης συμπεριφοράς, του έμμονου εσωτερικού λήθαργου -ένα κενό εκεί βαθιά μέσα μας, καμιά αντίδραση κανένα συναίσθημα, μήτε αισιοδοξίας, μήτε απαισιοδοξίας, μια ζωή παντελώς αυτοματισμένη.

– Όταν ο άνδρας αποδέχεται την ευαισθησία του ή αυτό που ενίοτε αποκαλούμε το «εσώτερο θήλυ», συχνά νιώθει περισσότερη ζεστασιά και συντροφικότητα, αισθάνεται πιο ζωντανός. Μα όταν πλησιάζει ό,τι εγώ θα ονόμαζα το «εσώτερο άρρεν», αισθάνεται ότι ριψοκινδυνεύει.

– Ο Φρόυντ είχε πει: «Τι οδυνηρή αντίθεση, πράγματι, ανάμεσα στην σπινθηροβόλο ευφυία ενός παιδιού και την ασθενική νοημοσύνη ενός μέσου ενήλικα!»

«Ή τίποτε δεν είναι θαύμα ή τα πάντα είναι θαύμα.»~Chopra Deepak

Μέτσοβο, Ιούνιος 2017

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο 13ος μαθητής» του Chopra Deepak

– Οι μοναχικοί άνθρωποι σχεδιάζουν πράξεις βίας για διάφορους λόγους. Καθυστερημένη εκδίκηση επειδή τους κακομεταχειρίστηκαν στο σχολείο. Εσωτερικευμένη απόγνωση που δεν μπορεί να βρει διέξοδο. Φαντασιώσεις μεγαλείου.

– Όχι αυτός. Αυτός δεν ήταν αρκετά ιπποτικός ώστε να σώσει κάποιον, αν παρουσιαζόταν ανάγκη.Τα κίνητρά του ήταν μάλλον τα αντίθετα. Ήταν αρκετά περίεργος ώστε να χωθεί πιο βαθιά μέσα στο αλλόκοτο.

– «Τί συμβαίνει; » ρώτησε, αλλά τα λόγια δεν είχαν ήχο, όπως δεν έχουν σε ένα όνειρο.

«Πάντα αληθινός κι επινοητικός, Ξαναγύρνα στην κατάσταση του απελέκητου ξύλου.»~ Λάο Τσε

photo by DesPin

ΕΙΚΟΣΙ ΟΚΤΩ
Γνώριζε τη δύναμη του άντρα,
Κράτα όμως τη φροντίδα της γυναίκας!
Γίνου το ρεύμα του σύμπαντος!
Όταν είσαι το ρεύμα του σύμπαντος,
Πάντα αληθινός κι ακλόνητος,
Ξαναναγίνου μικρός σαν παιδάκι.

» Να τί σκέφτηκα: για να γίνει το πιο κοινό γεγονός μια περιπέτεια, πρέπει και αρκεί να σε βάλουν να το διηγηθείς.»~Ζαν Πωλ Σαρτρ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ναυτία» του Ζαν Πωλ Σαρτρ

– Μία εξαίρετη μέρα για να κάνεις ένα γύρο στον εαυτό σου. Αυτές οι κρύες λάμψεις πού πετάει ο ήλιος, σάν μια δίκη χωρίς επιείκεια, πάνω στις υπάρξεις, μπαίνουν μέσα μου από τα μάτια, είμαι φωτισμένος, μέσα μου, από ένα φως φτωχό. Ένα τέταρτο της ώρας θα έφθανε, είμαι βέβαιος γι αυτό, για να φθάσω στη μεγαλύτερη αηδία για μένα. Ευχαριστώ πολύ. Δεν εξαρτώμαι από εκεί.

– Οι άνθρωποι πού ζουν στην κοινωνία έχουν μάθει να κυττάζονται στον καθρέφτη όπως φαίνονται και στους φίλους τους. Δεν έχω φίλους: Είναι εξ αιτίας αυτού πού η σάρκα μου είναι τόσο γυμνή; Θα έλεγε κανείς ναι. Θα έλεγε κανείς η φύση χωρίς τους ανθρώπους.

Ακόμα ανατέλλω – της Μάγιας Αγγέλου

photo by GTsik

 

Μπορείτε να με γράψετε στην ιστορία
Με τα πικρά, στρεβλά σας ψέματα
Μπορείτε να με σύρετε στην ίδια τη βρωμιά
Αλλά ακόμα, σαν τη σκόνη, θ’ ανεβαίνω ψηλά.

Σας αναστατώνει η ευφορία μου;
Γιατί με περιβάλλετε με σκοτάδι;
Μήπως γιατί περπατώ σαν να κατέχω πετρελαιοπηγές
Που ξεχειλίζουν απ’ το σαλόνι μου;

Γιώργου Σεφέρη, «Υστερόγραφο»

photo by EvAr

Αλλά έχουν μάτια κάτασπρα χωρίς ματόκλαδα
και τα χέρια τους είναι λιγνά σαν τα καλάμια.

Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Γνώρισα
τη φωνή των παιδιών την αυγή
πάνω σε πράσινες πλαγιές ροβολώντας
χαρούμενα σαν μέλισσες και σαν
τις πεταλούδες, με τόσα χρώματα.
Κύριε, όχι μ’ αυτούς, η φωνή τους
δε βγαίνει καν από το στόμα τους.
Στέκεται εκεί κολλημένη σε κίτρινα δόντια.