«Η γλώσσα μεγάλωσε τη συνοχή μέσα στις ομάδες και όρθωσε τείχη ανάμεσα στις ομάδες. Η ανακάλυψη του θανάτου από τη νόηση, και η απόρριψή του από το ένστικτο έγινε ένα παράδειγμα του διχασμένου νου.»~Άρθουρ Κάισλερ

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ένα φάντασμα στη Μηχανή» του Άρθουρ Κάισλερ

– Τα μέλη μιας ιεραρχίας, έχουν σαν το Ρωμαίο θεό Ιανό, δύο πρόσωπα που κυττάνε προς αντίθετες κατευθύνσεις. Το πρόσωπο που στρέφουνε προς τα κατώτερα επίπεδα είναι το πρόσωπο του αυτόνομου συνόλου. Το πρόσωπο που σηκώνουν ψηλά, πρός την κορυφή, ανήκει σ’ ένα εξαρτώμενο μέρος. Το ένα είναι το πρόσωπο του αφέντη, τ’ άλλο είναι πρόσωπο ενός δούλου. Αυτό το «σύνδρομο Ιανού« είναι ένα θεμελιακό χαρακτηριστικό των ύπο-συνόλων σε όλους τους Ίεραρχικούς τύπους.

– Ο όρος που θα πρότεινα είναι «ολόνιο», από το Ελληνικό όλος που θα πει σύνολο με την κατάληξη ονιο που, όπως στην περίπτωση του νετρόνιου ή του πρωτόνιου, δηλώνει ένα σωμάτιο ή ένα μέρος του.
«Ένας άνθρωπος», έγραψε ο Μπέν Τζόνσον, «δέν πλάθει μια νέα λέξη χωρίς κάποιον κίνδυνο, γιατί αν αυτή η νέα λέξη τύχει και γίνει δεκτή, τα εγκώμια είναι πολύ λίγα. Αν απορριφθεί, έχει εξασφαλίσει τη γενική περιφρόνηση. Πιστεύω παρ’ όλ’ αυτά πώς αξίζει να ριψοκινδυνέψει κανεις για το ολόνιο, γιατί ικανοποιεί μια γνήσια ανάγκη. Ακόμα συμβολίζει τον κρίκο – ή μάλλον τη διαδοχή των κρίκων — που λείπει ανάμεσα στις ατομιστικές προσεγγίσεις του Μπηχεβιοριστή και την ολιστική προσέγγιση του ψυχολόγου της Γκεστάλτ.

Advertisements

ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ~Η ισχύς των συναισθημάτων

Ας φανταστούμε ότι κάποιος από άλλον πλανήτη, που δεν ξέρει τίποτα από συσκευές ραδιοφώνου, βλέπει ένα ραδιόφωνο όταν φτάνει στη Γη και μένει μαγεμένος με τη μουσική που το ακούει να βγάζει.
Είναι λογικό να σκεφτεί ότι η μουσική που προέρχεται από το εσωτερικό της συσκευής είναι αποτέλεσμα κάποιας αντίδρασης ανάμεσα στα στοιχεία της. Απορρίπτει με την πρώτη ματιά ότι η μουσική μπορεί να έρχεται απ’ έξω, διότι δεν βλέπει να μπαίνει τίποτα στο ραδιόφωνο· ούτε καλώδιο ούτε άλλη επαφή. Για ν αποδείξει ότι η μουσική δεν έρχεται απ’ έξω αλλά βρίσκεται ήδη εκεί μέσα, θα εξηγούσε, με καμάρι σπουδαίου επιστήμονα-ερευνητή, ότι: «Διαπιστώσαμε πως η συσκευή ζυγίζει το ίδιο όταν είναι αναμμένη κι όταν είναι σβηστή».

Μόνιμες ουλές

Μόνιμες ουλές

Όπως τα καλοκαίρια μαράθηκαν
σε μια καταιγίδα του Αυγούστου
έτσι η νιότη χάνεται πληγωμένη

«Όταν σχεδιάζεις, βάζεις πράγματα στη ζυγαριά. Μετράς. Υπολογίζεις. Στήνεις ενέδρα. Όπως εσύ. Όταν ονειρεύεσαι, πετάς ανέμελα πάνω από τα κύματα, σαν τον γλάρο, και στέλνεις τα φιλιά σου στη ζωή»~Αλκυόνης Παπαδάκη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη «Το χαμόγελο του δράκου»

– Δεν ξέρω… Σκέφτομαι τώρα τι είναι τάχα προτιμότερο για ένα παιδί. Να βιώνει το ξέσπασμα μιας οργής, ενός θυμού ή να νιώθει πως αυτό το ξέσπασμα παραμονεύει παντού και να μην ξέρει πως και από που θα ξεχυθεί.
Τι από τα δυο, αλήθεια, χαράσσει βαθύτερες χαρακιές…
Είναι να μη βρεθείς βέβαια στην απόχη ούτε του ενός ούτε του άλλου… Αλλά από το φανερό, αν καταφέρεις να ξεφύγεις, γίνεσαι ίσως καλύτερος μαχητής.

– «Πάντα υπάρχει ένα μονοπάτι που μπορεί να σε οδηγήσει σ’ αυτό που αποζητάς. Μην ψάχνεις στις μεγάλες λεωφόρους. Θα χαθείς ανάμεσα στο πλήθος. Θα παρασυρθείς. Μην προσπαθείς να βρεις ταμπέλες. Αυτοί που τις τοποθέτησαν δεν είχαν εσένα και τα όνειρά σου στο μυαλό τους. Πάντα υπάρχει ένα μονοπάτι που σε περιμένει. Μην αργείς. Θα το κρύψουν οι θάμνοι και τ’ αγριόχορτα…»
«Μην κρατάς την πόρτα της ψυχής σου σφαλισμένη. Άνοιξέ τη διάπλατα να μπει το φως. Και μην ακούς αυτούς που σε φοβίζουν πως θα μπούνε, τάχα μου, οι ληστές… Ο χειρότερος ληστής της ψυχής σου είσαι, μάτια μου, εσύ!»
«Κάποιοι σε περιμένουν να τους δώσεις ένα χέρι. Ένα χαμόγελο.
Να γείρουν στον ώμο σου και να κλάψουν. Να πείτε μαζί ένα τραγούδι. Γιατί κλείνεις τα μάτια και τα αφτιά σου; Κοίτα τι όμορφος είναι ο κόσμος γύρω σου… Ζωγράφισε εικόνες στην ψυχή σου. Γιατί πρέπει συνεχώς να χαλάς το τοπίο…»
«Μην κλαις. Σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια σου. Ό,τι και να σου συμβαίνει, δεν είναι το τέλος του κόσμου απόψε. Αύριο, θα δεις. Όλα θα ‘ναι αλλιώς… Μην κλαις. Δεν είσαι μόνος σου. Είμαστε πολλοί. Είμαστε όλοι μάζί. Μην κλαις… Σ’ αγαπώ!»

Κικέρων: Η Αρετή είναι μέσα μας

 

photo by DesPin «Η αρετή υπάρχει μέσα μας και, αν την αφήναμε να βλαστήσει, η ίδια η φύση θα μας έδειχνε τον δρόμο προς την ευτυχία»~Κικέρων

 

Η ΑΡΕΤΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ και, αν την αφήναμε να βλαστήσει, η ίδια η φύση θα μας έδειχνε τον δρόμο προς την ευτυχία· όμως εμείς, αμέσως μόλις έρθουμε στον κόσμο και μας αναγνωρίσει ο πατέρας μας, πέφτουμε κατευθείαν στα δίχτυα της κακίας και της διεστραμμένης σκέψης, θαρρείς και ρουφάμε το δηλητήριο της πλάνης μαζί με το γάλα της παραμάνας μας. Κι όταν εκείνη μας παραδώσει στους γονείς μας και στη συνέχεια μας αναλάβουν οι δάσκαλοι, είναι τόσες οι πλάνες που μας μολύνουν, ώστε η αλήθεια δίνει τη θέση της στο ψεύδος, και η σοφία της φύσης υποχωρεί μπροστά στη δύναμη της προκατάληψης.

Κανείς «Κακός»

 

με τους Φόβους μου κοιμάμαι
με τους πόνους μου ξυπνώ
σταματώ την δημιουργία
σε ονόμασα εχθρό

«… νόμιζαν πως κρυώνω, «λάθος, βρε κακούργοι, τους λέω, αλλά πώς θα θάψω γυμνόν Αυτόν τον άλλον που σκοτώσατε μέσα μου;» ~ Τάσου Λειβαδίτη

ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ
Βέβαια, στο βάθος ήταν γελοίο – με τα δυο σακάκια που φορούσα όλοι νόμιζαν πως κρυώνω, «λάθος, βρε κακούργοι, τους λέω, αλλά πώς θα θάψω γυμνόν

Κωνσταντίνος Καβάφης «Η Διορία του Νέρωνος»

photo by GTsik

Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε
του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό.
«Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται.»
Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί.
Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή
είν’ η διορία που ο θεός τον δίδει
για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους.

«Το δηλητήριο ονομάζεται συγκρίσεις, η δηλητηρίαση ονομάζεται διακρίσεις, η ασθένεια λέγεται ανταγωνισμός, και η έξη λέγεται εμμονή να κερδίζω.»~Χόρχε Μπουκάι

Αθήνα, Οκτώβριος 2018

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Από την άγνοια στη σοφία» του Χόρχε Μπουκάι

– Αυτή η αφύπνιση έχει να κάνει περισσότερο με το να ζεις αφοσιωμένος σ’ έναν κόσμο που αλλάζει, υπερασπιζόμενος αλήθειες και αξίες που παραμένουν.

– Μολαταύτα, περισσότερη πληροφόρηση δεν σημαίνει πάντα και περισσότερη γνώση, κι όπως θα δούμε παρακάτω, περισσότερη γνώση δεν σημαίνει και περισσότερη σοφία.

– ‘Οποιος διαπράττει το σφάλμα να υποτάσσει το βλέμμα του στην αντίληψή του για τον κόσμο, μια μέρα θα καταλήξει, αναπότρεπτα, να τρώει τον κατάλογο αντί για το δείπνο. Gregory Bateson

Επιστροφή του Ήλιου

Επιστροφή του Ήλιου

Τον ήλιο με το παιδί του μάρτυρα χτενίσατε

Με ένα θερμό φιλί τον εξιλεώσατε