Ήταν η μητέρα μου και δε θα με εγκατέλειπε ποτέ. Αυτό το είχα απλώς αποδεχτεί και το θεωρούσα δεδομένο. Και δεν την είχα ευχαριστήσει ποτέ γι’ αυτό, όπως δεν είχα ευχαριστήσει ποτέ τον ήλιο που με ζέσταινε. | Καλεντ Χοσεϊνι

Μέτσοβο, Ιούνιος 2017

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Και τα βουνά μίλησαν» του Καλεντ Χοσεϊνι

– Πέρα μακριά από τις ιδέες
του πράττειν το λάθος ή το σωστό
υπάρχει ένα άλλο πεδίο. Εκεί θα σε συναντήσω.
Τζελαλεντίν Ρουμί, 13ος αιώνας

– Εκπαιδεύεται στις τέχνες, στα γράμματα και στις επιστήμες, στα φιλοσοφικά ρεύματα και στη φιλανθρωπία. Δεν του λείπει τίποτα. Κάποια μέρα, όταν γίνει άντρας, μπορεί να επιλέξει να φύγει, και θα είναι ελεύθερος να το κάνει. Υποψιάζομαι πως θα επηρεάσει πολλές ζωές με την ευγένειά του και θα προσφέρει χαρά σε όσους είναι παγιδευμένοι μέσα στη θλίψη.

– Αναρωτήθηκε πώς ένα τόσο εύθραυστο κορμάκι μπορούσε να περικλείει τόση χαρά, τόση καλοσύνη. Δεν μπορούσε· η καλοσύνη ξεχείλιζε από μέσα της, ξεχυνόταν από τα μάτια της. Ο πατέρας ήταν διαφορετικός. Ο πατέρας είχε τη σκληρότητα μέσα του. Τα μάτια του κοίταζαν τον ίδιο κόσμο που έβλεπαν τα μάτια της μητέρας, αλλά εκείνος έβλεπε μονάχα αδιαφορία, ατελείωτο κάματο. Ο κόσμος του πατέρα ήταν άτεγκτος. Κανένα καλό δεν παραχωρούσαν δωρεάν. Ακόμη και την αγάπη. Πλήρωνες για τα πάντα. Κι αν ήσουν φτωχός, ο μόχθος ήταν το νόμισμά σου.

Ποιά είναι ετούτη η ψυχή που με κρατάει εμένα ακόμα μέσα της και δε με διώχνει! Και δε μπορείς να φανταστείς πώς μου ‘ρθε… Ήταν σα νά ‘βλεπα απο πάνω. Απ’ τα ψηλά. | Νίκου Χουλιάρα

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το διήγημα «Μπακακόκ» του Νίκου Χουλιάρα

– Φίλους εγώ δεν έκανα. Όχι πως δεν τους ήθελα, αλλά να…. οι φίλοι πάνε μαζί με τις δουλειές και τα συμφέροντα.

– Οι δουλειές είναι γι’ αυτούς που το χουν βάλει αμέτ-μουχαμέτ να προκόψουν, γιατί νιώθουν ότι τους κοιτάνε απ’ όλες τις μπάντες. Δε βαρυέσαι… Άνθρωποι χωρίς πρασινάδα, στεγνοί. Εκεί, όλη μέρα σαν τα σκυλιά, στα ίδια και στα ίδια.

Με το να σ’ εξορίσουν δεν έβλαψαν παρά μόνο τον εαυτό τους. Συγχώρεσέ τους και βοήθησε τους να καταλάβουν. | Ρίτσαρντ Μπαχ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον» του Ρίτσαρντ Μπα

photo by Johnny Di

 

✔ Οι πιο πολλοί το μόνο που μπαίνουν στον κόπο να μάθουν είναι οι βασικές αρχές της πτήσης- δηλαδή πώς να πετούν για να φτάσουν από την ακροθαλασσιά στην τροφή τους και πάλι πίσω. Γι αυτούς δεν έχει σημασία το πέταγμα αλλά το φαγητό. Όμως για τούτον εδώ μετρούσε πολύ περισσότερο η χαρά του να πετάει.

✔ Δεν ένιωσε καθόλου ένοχος για την παραβίαση όλων των υποσχέσεων που είχε δώσει στον εαυτό του. Υποσχέσεις σαν κι αυτές είναι μόνο για όσους αποδέχονται τα συνηθισμένα.

✔ Η απόφασή του να γίνει ένας ακόμα σαν όλους τους άλλους τον έκανε να νιώσει καλύτερα. Δε θα υπήρχαν πια δεσμοί με τη δύναμη που τον έσπρωχνε στη μάθηση θα έπαυαν οι προκλήσεις και οι αποτυχίες. Και θα ήταν όμορφα αν σταματούσε να σκέφτεται…

✔ Η ταχύτητα ήταν δύναμη, η ταχύτητα ήταν χαρά η ταχύτητα ήταν ατόφια ομορφιά!

«… τίποτα πάγιο δεν υπάρχει στον κόσμο, σ’ όλο το λεξικό δεν υπάρχει μια λέξη που να την βάλεις προσκεφάλι, τα πάντα είναι ένα συνεχές πηγαινέλα απ’ τα πράγματα στα ονόματα στα πράγματα…»~Οκτάβιο Πάθ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο γραμματικός πίθηκος» του Οκτάβιο Πάθ

– Τα ζώα το βάζουν στα πόδια ή επιτίθενται, τα δέντρα εμμένουν καθηλωμένα στον τόπο. Υπομονή: φυτικός ηρωισμός. Να μην είσαι λιοντάρι μήτε φίδι: να σαι δρυς ή πιρού.(δέντρο της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής)

– Ναι, το ξέρω’ η φύση – ή αυτό που λέμε φύση: ένα σύνολο από αντικείμενα και διαδικασίες, που μας περιβάλλει και που, εναλλάξ, μας γεννά και μας καταβροχθίζει – δεν είναι ο συνένοχος κι ούτε ο έμπιστός μας. Επομένως, δεν είναι θεμιτό να προβάλλουμε τα συναισθήματά μας πάνω στα πράγματα και ούτε ν’ αποδίδουμε σ’ αυτά αισθήσεις και πάθη. Εξίσου αθέμιτο να ‘ναι άραγε και να αναζητάς, ανάμεσα στα αντικείμενα έναν οδηγό, μια διδαχή για τη ζωή; Να μάθεις την τέχνη της αμεταβλησίας μέσα στην ταραχή του στροβίλου, να μάθεις να μένεις ήρεμος και να ‘σαι διαφανής σαν το ακίνητο αυτό φως ανάμεσα στις φρενιτικές φυλλωσιές- αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα πρόγραμμα ζωής.

Γνώρισμα απόκτησης του γνώθι σ’αυτόν είναι η διάσπαση της ατομικότητας του ανθρώπου, η αποκέντρωση των ενδιαφερόντων του και η δράση για το κοινό καλό του κόσμου.

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Σικελιανός η Δελφική Ιδέα και το μέλλον της» από τον Ζάχο Σαμολαδά

– Και φαίνεται ότι απ’ τον Αριστοτέλη είναι εμπνευσμένοι οι γνωστοί και ταγμένοι για το γνώθι σαυτόν του Έλληνα Βουλευτή, στίχοι του Κουτσοχέρα.
«Να χαράξουμε-
κατάστηθα,
ολόστηθα,
μέσαθε,
μετωπικά του πολιτικού-
την πολιτική αρετή
Άρθρον πρώτον του Κανονισμού: Αρετή πολιτική,
Άρθρον ακροτελεύτιο:
Αρετή πολιτική.
Στα έδρανα,
στην έδρα
και στο βήμα της Βουλής
την πολιτική αρετή να χαράξουμε…».

– Η ιδέα της ενότητας του κόσμου με το Λόγο της πειθούς προερχομένη απ’ τα άδυτα του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, όπως αναπτύχθηκε με το γνώθι σαυτόν στους Δελφούς, είναι ταγμένη αφ’ εαυτής να κατανοηθεί απ’ τον κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, για να γίνει και έμπρακτα πανανθρώπινη, όπως ήδη είναι ως υπαρκτή μέσα στον καθένα μας. Αυτό νοείται με το ορφικό «Γένοισο οίος είσαι» στο οποίο τόσο συχνά αναφέρεται ο Σικελιανός.

Είναι σαν τις οδηγίες ασφάλειας στα αεροπλάνα», εξηγεί. «Πρέπει να φορέσεις πρώτα εσύ τη μάσκα οξυγόνου πριν ξεκινήσεις να βοηθάς το παιδί σου. | John Gottman

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο » Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών » του John Gottman

– Αυτή η αντιμετώπιση εμπίπτει στη διαδικασία της συναισθηματικής αγωγής, που οι συνεργάτες μου κι εγώ εντοπίσαμε όταν πραγματοποιούσαμε τις έρευνές μας για τις αλληλεπιδράσεις γονέων-παιδιών. Η διαδικασία αυτή ακολουθεί συνήθως πέντε στάδια. Οι γονείς:

1.Έχουν επίγνωση των συναισθημάτων του παιδιού τους.
2. Βλέπουν το συναίσθημα ως μια ευκαιρία για οικειότητα και διδασκαλία.
3. Ακούν προσεχτικά, δείχνουν ενσυναίσθηση και αναγνωρίζουν τα αρνητικά συναισθήματα του παιδιού.
4. Βοηθούν το παιδί να βρει λέξεις για να κατονομάσει τα συναισθήματά του.
5. Τέλος, θέτουν όρια και ταυτόχρονα εξετάζουν κάποιες στρατηγικές για την επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος.

– Η άρνηση των ίδιων των συναισθημάτων μας δεν είναι εύκολη υπόθεση, είναι όμως δυνατή. Μαθαίνουμε να βρίσκουμε διέξοδο στη διασκέδαση, στην ψυχαγωγία. Το φαγητό μερικές φορές βοηθά στην καταστολή των ανεπιθύμητων συναισθημάτων. Η τηλεόραση και τα βιντεοπαιχνίδια αποτελούν έναν ιδανικό τρόπο να αποσπάμε την προσοχή μας από τα προβλήματα.

Περιφρονούσε κάθε υπερφυσικό σ’ ένα μονάχα είχε εμπιστοσύνη: στο νου του ανθρώπου. Αυτός ήταν που στέκουνταν στην πόρτα της καρδιάς μου και δεν άφηνε το θάμα να μπεί. | Νίκου Καζαντζάκης

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Αναφορά στο Γκρέκο» του Νίκου Καζαντζάκης

– Ο ήλιος βασίλεψε, θάμπωσαν τα βουνά, οι οροσειρές του μυαλού κρατούν ακόμα λίγο φως στην κορφή τους, μα η άγια νύχτα πλακώνει, ανεβαίνει από τη γης, κατεβαίνει από τον ουρανό, και το φως ορκίστηκε να μην παραδοθεί’ μα το ξέρει, σωτηρία δεν υπάρχει· δε θα παραδοθεί, μα θα σβήσει.

-Ένιωθα πως αυτό ήταν το χρέος μου, το μοναδικό, να φιλιώσω τα αφίλιωτα, ν’ ανεβάσω από τα νεφρά μου το πηχτό προγονικό σκοτάδι και να το κάμω, όσο μπορώ, φως.

Ας πιούμε. Άλλωστε αυτοί που δεν πίνουν, έχουν κάποιο μυστικό να κρύψουν. | Δημήτριου Παπαδόπουλου

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ραφαήλ Σταυριώτης» του Δημήτριου Παπαδόπουλου

– Είπα όμως τη λέξη «συνουσία»! Τώρα που το σκέφτομαι, τούτη είναι μια λέξη που αξίζει τη ζήσει κανείς. Είναι μια λέξη, που… «Συν-ουσία»… Μέθεξη στην ουσία… κοινωνία στην ουσία… Τί με κάνει άραγε να ιστορήσω γεγονότα που κι εγώ ο ίδιος δε γνωρίζω αν είναι αλήθεια; Τι νόημα έχει; Μήπως ο Σωκράτης, ο Χριστός, έγραψαν τίποτε; Κι όμως αυτοί, δίχως να γράψουν λέξη, τα είπαν όλα… όλα!
Η μοναξιά είναι που με σπρώχνει να διηγηθώ… για μένα το κάνω… μόνον για μένα…

– Γιατί οι άνθρωποι χαμογελούν όταν γεννιέται κάποιος και θλίβονται όταν πεθάνει; Η γέννηση είναι η αρχή του μαρτυρίου για τον άνθρωπο, δάκρυα της αρμόζουν. Ο θάνατος είναι λύτρωση, χαρά ταιριάζει σ’ αυτόν. Γιατί όλα στον κόσμο είναι ανάποδα..· αντίθετα;

Εγώ είμαι εκείνος που εμποτίζει τα πάντα με νόημα, μέσα από τις ελεύθερες επιλογές μου και τα συναισθήματά μου. | Yuval Noah Harari

photo by ChrisTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα» του Yuval Noah Harari

[μέρος 3ο]

– Δεν έχει σημασία ποιος συγκεκριμένα είναι ο δρόμος σου, αρκεί να τον ακολουθήσεις. Μια πλύστρα που ακολουθεί πιστά το δρόμο της πλύστρας είναι πολύ ανώτερη από έναν πρίγκιπα που παρεκκλίνει από το δρόμο τo πρίγκιπα.

– Μόνο με φόντο ολόκληρο το σύμπαν μπορώ να ξέρω ποιος είμαι. Άλλες ιστορίες, όπως οι περισσότεροι εθνικιστικοί και φυλετικοί μύθοι, είναι συγκριτικά αστείες.

– Τι είναι μερικοί νεκροί μπροστά στην αιωνιότητα; Πρόκειται, βέβαια, για ανοησίες. Η αιωνιότητα είναι τουλάχιστον 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια- αυτή είναι η τωρινή ηλικία του σύμπαντος. Ο πλανήτης Γη σχηματίστηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια και οι άνθρωποι υπάρχουν εδώ τουλάχιστον 2 εκατομμύρια χρόνια. Η πόλη της Ιερουσαλήμ, από την άλλη, ιδρύθηκε πριν από μόλις 5.000 χρόνια και ο εβραϊκός λαός έχει ηλικία 3.000 ετών το πολύ. Δεν το λες κι αιωνιότητα αυτό.

«Το αγαπημένο μου στατιστικό στοιχείο ήταν ότι ο μέσος κάτοικος της Ρώμης περνάει μιάμιση ώρα τη μέρα ακούγοντας μουσική. Μάλλον έτσι πρέπει να είναι ο ηδονισμός στα καλύτερά του.»~Ντάνιελ Κλάιν

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «κάθε φορά που βρίσκω το νόημα της ζωής το αλλάζουν» του Ντάνιελ Κλάιν

– Όταν ήμουν παιδί προσπαθούσα διαρκώς να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή μου όταν ενηλικιωνόμουν, αργότερα, τι ζωή θα έκανα όταν θα αποφοιτούσα από το πανεπιστήμιο. Αυτό συνεχίστηκε στο διηνεκές. Το αποτέλεσμα ήταν ότι αραίωσα τη ζωή μου. Όπως έγραψε ο Ραλφ Ουόλντο Έμερσον: «Όλο προετοιμαζόμαστε να ζήσουμε, αλλά ποτέ δεν ζούμε.»

– Η απάντηση, δυστυχώς, είναι ναι, μπορούμε να φτιαχνόμαστε όλο και περισσότερο. Ο λόγος για τον οποίο μπορούμε να φτιαχνόμαστε όλο και περισσότερο είναι ότι μπορούμε να έχουμε μόνο μία κατάσταση συνείδησης κάθε φορά, και όποια κι αν είναι αυτή μπορούμε πάντοτε να την υπερβούμε. Κατά βάθος το γνωρίζουμε όλοι αυτό, αλλά οι άνθρωποι που έχουν βιώσει ψυχεδελικές συνειδησιακές καταστάσεις έχουν μια ιδιαίτερη επίγνωση της συγκεκριμένης αλήθειας.