«Αν μέτρο σύγκρισης είναι η ροή -κι όχι -η επιτυχία ή η αναγνώριση – τότε η επιστήμη αναμφίβολα συμβάλλει πάρα πολύ στην ποιότητα της ζωής.» ~ ΜΙΧΑΪ ΤΣΙΚΖΕΝΤΜΙΧΑΪ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του ΜΙΧΑΪ ΤΣΙΚΖΕΝΤΜΙΧΑΪ  «Ροή: Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ»

– Πριν από 2.300 χρόνια ο Aριστοτέλης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι αποζητούν την ευτυχία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Οποιοδήποτε άλλο επίτευγμα -υγεία, ομορφιά, χρήμα ή εξουσία -εκτιμάται «ανάλογα με την ευτυχία που νιώθουμε όταν το κατακτούμε.

– Οι άνθρωποι που μαθαίνουν να ελέγχουν τις εσωτερικές τους εμπειρίες καταφέρνουν να ορίσουν την ποιότητα της ζωής τους κι αυτό είναι το πλησιέστερο σε ότι ονομάζουν ευτυχία.

Advertisements

«Θα πονάει και θα λιώνει για λάθος λόγο. Διότι κόλλησε να θεωρεί προδομένο αίσθημα ένα ξεβόλεμα μονάχα.»~Μάρω Βαμβουνάκη

Αξιωσημείωτα από το βιβλίο «Σιωπάς για να ακούγεσαι» της Μάρω Βαμβουνάκη

 

– Νομίζω ότι οι χαρακτήρες οι οποίοι φοβούνται υπερβολικά την απόρριψη είναι απ΄αυτούς που καταλήγουν να μιλούν και να επεξηγούν υπερβολικά.

 

– Ας αφαιρέσουν οι νευρωσικοί κάτι από τον εγωισμό τους και θα γίνουν πολύ πιο εύκολα τα πράγματα.

 

– Αξία στις σχέσεις μας έχει το να σχετιζόμαστε, όχι να παγιδεύουμε. Και σχέση δίχως ελευθερία και εντιμότητα δεν είναι σχέση.

 

– Πάντα υπάρχει τρόπος να γιατρεύεσαι, όταν όντως το αποφασίζεις, διότι η υγεία είναι πιο επιθετική και δυναμική από την αρρώστια.

«Κανείς δεν είναι ισορροπημένος για πάντα.»~ Λου Μαρίνοφ

photo by EvAr

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Πλάτωνας όχι Προζάκ» του Λου Μαρίνοφ

 

– Όταν κοιτάζει τη ζωή της σκέφτεται: “Αυτό είναι όλο;”

 

– Συμβουλεύτηκαν ένα φιλοσοφικό θεραπευτή, ψάχνοντας για φώτιση ανάμεσα στις μεγαλύτερες παραδόσεις σοφίας του κόσμου.

 

–Χρειάζομαι διάλογο όχι διάγνωση.

 

– …να ανακαλύψετε τα προτερήματα μιας ζωής με διαρκή εξέταση, στα οποία συμπεριλαμβάνονται ψυχική ηρεμία, σταθερότητα και ακεραιότητα.

«Σιγουρεμένος για την αφοσίωσή της δεν είχε ποτέ κατορθώσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της. «~ Α.Πούσκιν

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ντουμπρόβσκι» του Α.Πούσκιν

– Καί βέβαια, απάντησε τραχειά, υπέροχο τούτο το κυνοτροφείο αμφιβάλλω όμως αν οι άνθρωποί σου περνούν ζωή τόσο γλυκειά όσο καί τα σκυλιά σου.

– … πήγε στον δικαστή, αν και συχνά ό ίδιος γίνεται ό δικαστής του εαυτού του. Δεν είναι για μας, τους σκλάβους, να καταλαβαίνουμε αυτά που θέλουν οι αφεντάδες, αλλά στ’ αλήθεια είχε άδικο ο πατέρας σας να πάει ενάντια στον Κύριλο Πέτροβιτς Τρογιεκούρωφ, η βέργα δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στο τσεκούρι!

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, δεν πρέπει να κρίνεται και να θεωρείται άδικος ένας άνθρωπος από τις πράξεις που κάνει, αλλά από την κατάσταση στην οποία βρισκόταν «ο δρόμος της καρδιάς», όταν έκανε τις πράξεις του.

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ηθικά Νικομάχεια» του Αριστοτέλη

 

–Το να ντρέπεται δε όταν πράξει κάτι τέτοιο και με τη ντροπή του να νομίζει ότι είναι άνθρωπος καθωσπρέπει, αυτό είναι παράλογο.

 

–Για την ευχαρίστηση λοιπόν και για το όφελος είναι δυνατόν και ασήμαντοι άνθρωποι να γίνουν μεταξύ τους φίλοι, και καλοί με κακούς, και όποιος δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός να γίνει φίλος με οποιονδήποτε, ενώ είναι φανερό ότι οι αγαθοί γίνονται φίλοι μόνο για χάρη του εαυτού τους. Γιατί οι κακοί δεν χαίρονται  γι αυτούς, αν δεν έχουν κάποια ωφέλεια. Και μόνο η φιλία των αγαθών ανθρώπων δεν επιδέχεται συκοφαντία.

«Η ανασφάλειά μου, το περιβάλλον όπου είχα μεγαλώσει, με είχαν παραδώσει στην τυραννία της επιφάνειας, της επίδειξης.»~Σουζάνα Ταμάρο

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Όπου σε πάει η Καρδιά» της Σουζάνα Ταμάρο

 

-Τα δάκρυα που δεν αναβλύζουν σωρεύονται πάνω στην καρδιά και με τα χρόνια τη σκουριάζουν και την παραλύουν, όπως τα άλατα σκουριάζουν και παραλύουν τα γρανάζια του πλυντηρίου.

 

-Όταν κατάλαβα πως η αγάπη της μητέρας μου εξαρτιόταν μόνο από εξωτερικά πράγματα, από το πώς έπρεπε, κατά τη γνώμη της, να είμαι και όχι από το πώς ήμουνα στην πραγματικότητα, στον κρυφό χώρο της κάμαράς μου και της καρδιάς μου άρχισα να τη μισώ.

Νίτσε: «Μου αρέσουν εκείνοι που δεν ξέρουν να ζουν παρά μόνο για να χαθούν..»

photo by EvAr

Μου αρέσει αυτός που σπαταλάει την ψυχή του,
που δεν θέλει να του λένε ευχαριστώ,
που πάντα χαρίζει και δεν θέλει να συντηρηθεί.

Μου αρέσει εκείνος που ντρέπεται όταν τον ευνοούν τα ζάρια
και που όλο ρωτάει “είμαι ένας χαρτοπαίχτης λοιπόν;” –
γιατί θέλει να καταστραφεί.

«Η υπόθεση της αρετής είναι καλά στην υγεία της, έχοντας βρει ασφαλές καταφύγιο στη θετική ψυχολογία.»~Jonathan Haidt

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η υπόθεση της ευτυχίας» του Jonathan Haidt

– Στη μεταφορά που χρησιμοποιώ όταν κάνω μάθημα για τον Φρόυντ σκέφτομαι τον νου σαν ένα μόνιππο (μια άμαξα της βικτωριανής εποχής), όπου ο οδηγός (το εγώ) προσπαθεί απεγνωσμένα να κοντρολάρει ένα πεινασμένο, φιλήδονο και απείθαρχο άλογο (το εκείνο), ενώ ταυτόχρονα ο πατέρας του οδηγού (το υπερεγώ) κάθεται πίσω και κάνει κήρυγμα στον οδηγό για τα λάθη του. Κατά τον Φρόυντ, ο στόχος της ψυχανάλυσης ήταν η απόδραση από αυτή την αξιοθρήνητη κατάσταση μέσω της ενδυνάμωσης του εγώ, ώστε αυτό να αποκτήσει περισσότερο έλεγχο πάνω στο εκείνο και να ανεξαρτητοποιηθεί περισσότερο από το υπερεγώ.

– Η ελεγχόμενη επεξεργασία απαιτεί την ύπαρξη γλώσσας. Μπορεί κανείς να έχει κάποια ψήγματα σκέψης μέσω εικόνων, αλλά για να σχεδιάσει κάτι σύνθετο, για να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά διαφορετικών επιλογών, ή για να αναλύσει τα αίτια προηγούμενων επιτυχιών και αποτυχιών έχει ανάγκη από λέξεις.

«Τηλεπάθεια, η ψυχική συγγένεια των όντων, που βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος, αυτό που λένε αρμονία»~Τζάκ Λόντον

photo by EvAr

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «μάικελ το σκυλί του τσίρκου» του Τζάκ Λόντον

–Ένας άνθρωπος με γερό στομάχι και πλατιά καρδιά μπορεί να είναι ικανός να ανεχτεί την ασυνείδητη και αστόχαστη σκληρότητα των βασανιστηρίων του κόσμου αυτού, όταν γίνονται στη βράση της ψυχής και από την ηλιθιότητα του ανθρώπου.

 

-Μπορεί να μου ανήκεις, να είσαι κτήμα μου, περιουσία μου, αλλά εσένα ποτέ δε θα σε κάνει δούλο του ένα βουνό από μπουκάλια μπίρας. Έτσι είσαι πολύ πιο ελεύθερος από μένα, κύριε Σκύλε,…

Αυτό που είμαστε. Του Ίρβιν Γιάλομ

photo by EvAr

Ποιός από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα. Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποιά απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν.