Έλληνας καθηγητής στην Ιαπωνία περιγράφει το σχολείο εκεί -Ένας άλλος κόσμος, εξαήμερο, καθαρίζουν οι μαθητές

Ο Στέλιος Πρεζεράκος, καθηγητής Λυκείου στην Ιαπωνία, περιγράφει το τελείως διαφορετικό ιαπωνικό σχολείο, στο iefimerida.

Φανταστείτε ένα σχολείο όπου οι μαθητές δεν εξετάζονται σε κανένα μάθημα μέχρι τα 10 τους χρόνια! Δεν στοχεύουν στην ακαδημαϊκή επιτυχία αλλά στην Παιδεία. Ετοιμάζουν μόνοι τα γεύματά τους, οι μεγαλύτεροι σερβίρουν τους μικρότερους, και χωρισμένοι σε ομάδες καθαρίζουν τάξεις, κυλικείο, εστιατόριο, μέχρι και τουαλέτες, ώστε να εμπεδώσουν το αίσθημα της ισότητας, της ευθύνης και του σεβασμού στο περιβάλλον τους. Ένα σχολείο όπου ο διευθυντής τούς υποδέχεται καθημερινά, βρέξει-χιονίσει, στην εξώπορτα και με ένα τεράστιο χαμόγελο τους προτρέπει να βάλουν τα δυνατά τους και τους εύχεται καλή μέρα.

Αυτό είναι ένα τυπικό σχολείο στην Ιαπωνία, στο οποίο εργάζεται τα τελευταία χρόνια ο Έλληνας εκπαιδευτικός, Στέλιος Πρεζεράκος.

Η προσαρμογή στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, σε έναν τόπο τόσο ξένο και σε τόσο διαφορετικό περιβάλλον, σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, όπως εξηγεί στο iefimerida.gr, δεν ήταν εύκολη υπόθεση.

Στην Ιαπωνία το άτομο υφίσταται μόνο ως μέρος του συνόλου

«Γενικά, το μυστικό για μια ομαλή προσαρμογή είναι να συνειδητοποιήσεις ότι όλες οι νόρμες (ακόμη και αυτές που φαίνονται παράλογες) δουλεύουν για να κάνουν τη ζωή της ομάδας ευκολότερη. Στην Ιαπωνία δεν υπάρχει η έννοια της μοναδικότητας, όπως τη γνωρίζουμε εμείς. Αντίθετα, το άτομο υφίσταται ως κομμάτι ενός ομογενούς συνόλου. Δεν υπάρχει »θέλω», αλλά »πρέπει», και αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τους Έλληνες που έρχονται εδώ, μια και αισθάνονται εγκλωβισμένοι» λέει ο κ. Πρεζεράκος, ο οποίος συχνά-πυκνά απαντά στις ερωτήσεις φίλων και συναδέλφων για το πώς είναι το εκπαιδευτικό σύστημα της Ιαπωνίας, πώς έχουν στήσει το πρόγραμμά τους, τι κοινωνικό στάτους έχουν οι καθηγητές και κυρίως τι διαφορά έχει από το αντίστοιχο ελληνικό.

Θλίψη εντόπισες στων ματιών μου τον ντελβέ; Όλοι οι μονόδρομοι κάπου διασταυρώνουν Έρωτες πλάθονται στην κούπα του καφέ Όσο πονάς είσαι ανίκανος συμπόνιας| SearchingTheMeaningOfLife

Εσύ τα μάτια μου πώς είδες χωρίς να’ρθείς;!
Θλίψη εντόπισες στων ματιών μου τον ντελβέ;
Όλοι οι μονόδρομοι κάπου διασταυρώνουν
Έρωτες πλάθονται στην κούπα του καφέ
Όσο πονάς είσαι ανίκανος συμπόνιας
Και στα ωραία ονειρεύεσαι φυγές
Στον στιγμιαίο άφαντος είναι ο ντελβές
Ο πόνος-νεύρωση, στερεί τις ομορφιές

 

Περιλαμβάνεται στο ebook «Γραφές» FOR MOBILE (ISBN: 9781005583699)

by SearchingTheMeaningOfLife

Για περισσότερα :
www.stixoi.info
www.poemhunter.com
www.wattpad.com
www.smashwords.com
www.easywriter.gr
www.goodreads.com
www.scribd.com
www.kobo.com
itunes.apple.com
www.overdrive.com
www.barnesandnoble.com

Διάλειμμα χαράς | Γιώργος Σεφέρης (1900-1971)

Ήμασταν χαρούμενοι όλο εκείνο το πρωί
θεέ μου πόσο χαρούμενοι.
Πρώτα γυάλιζαν οι πέτρες τα φύλλα και τα λουλούδια
έπειτα ο ήλιος
ένας μεγάλος ήλιος όλο αγκάθια μα τόσο ψηλά στον ουρανό.
Μια νύμφη μάζευε τις έννοιες μας και τις κρεμνούσε στα δέντρα
ένα δάσος από δέντρα του Ιούδα.
Ερωτιδείς και σάτυροι παίζαν και τραγουδούσαν
κι έβλεπες ρόδινα μέλη μέσα στις μαύρες δάφνες
σάρκες μικρών παιδιών.
Ήμασταν χαρούμενοι όλο το πρωί·
η άβυσσο κλειστό πηγάδι
όπου χτυπούσε το τρυφερό πόδι ενός ανήλικου φαύνου
θυμάσαι το γέλιο του: πόσο χαρούμενοι!
Έπειτα σύννεφα βροχή και το νοτισμένο χώμα
έπαψες να γελάς σαν έγειρες μέσα στην καλύβα
κι άνοιξες τα μεγάλα σου τα μάτια κοιτάζοντας
τον αρχάγγελο να γυμνάζεται με μια πύρινη ρομφαία.

«Ανεξήγητο» είπες «ανεξήγητο
δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους
όσο και να παίζουν με τα χρώματα
είναι όλοι τους μαύροι».

Πεντέλη, άνοιξη

πηγή: https://www.greek-language.gr/

Η φύση υπηρετεί μια ευγενή ανάγκη του ανθρώπου, δηλαδή την αγάπη για την Ομορφιά. Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν την πλάση κόσμο μια λέξη που σημαίνει στολίδι, ομορφιά. | του Ραλφ Γ. Έμερσον

photo by StavTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η φύση» του Ραλφ Γ. Έμερσον

– Ο Έμερσον δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να πιστεύει ότι βιβλία και θεωρίες έχουν δευτερεύουσα σημασία. Μόνο μέσα από τη δράση και την καθημερινή του στάση, ο άνθρωπος θα κατορθώσει να συνειδητοποιήσει το θαύμα της Δημιουργίας, μακριά από το σχολαστικισμό και τη στείρα προσκόλληση στην παράδοση.

– Γιατί να μην έχουμε θρησκεία που να έχει αποκαλυφθεί σε εμάς, αντί για τα ιστορήματα της παράδοσης;

– Η Φύση, με την κοινή έννοια, αναφέρεται σε στοιχεία που δεν μπορεί να αλλάξει ο άνθρωπος: ο χώρος, ο αέρας, ο ποταμός, το φύλλο του δένδρου. Η Τέχνη είναι το αποτέλεσμα της ανθρώπινης βούλησης πάνω στα φυσικά στοιχεία, όπως φαίνεται σε ένα σπίτι, μια διώρυγα, ένα άγαλμα, ένα ζωγραφικό πίνακα. Αλλά αυτά τα έργα απομονωμένα στερούνται, και δεν είναι παρά πελέκημα, ψήσιμο, μπάλωμα και πλύσιμο. Σε μια τόσο μεγάλη εντύπωση όσο αυτή που προκαλεί ο κόσμος στο ανθρώπινο μυαλό δεν προσδίδουν ποικιλία στο αποτέλεσμα.

7 πράγματα που μάθαμε από τον Κωνσταντίνο Καβάφη για τη ζωή

Αν σήμερα θεωρούμε την ποιητική αξία του Κωνσταντίνου Καβάφη κάτι το δεδομένο, αυτό δεν ίσχυε πάντα. Τον κατέκριναν, τον χλεύασαν σε μεγάλο βαθμό, τον παρώδησαν και πολλοί προσπάθησαν να αποδείξουν πως όσα έγραφε «δεν συνιστούσαν ποίηση». Και αυτό συνέβαινε όχι μόνο όσο ζούσε αλλά και μετά το θάνατό του.

Δεν έχει υπάρξει και ελπίζω να μην υπάρξει πιο «κακοποιημένος» από τους αναγνώστες και κάποιους εκπαιδευτικούς – εξεταστές ποιητής από τον Κωνσταντίνο Καβάφη. Είναι ο ποιητής που έχει διαβαστεί αποσπασματικά όσο κανένας άλλος, που έχει αναλυθεί κατά λέξη όσο κανένας άλλος- σε τέτοιο βαθμό που χάνεται ολότελα το νόημά του, σε τέτοιο βαθμό που οτιδήποτε ζωντανό μέσα του ασφυκτιά και πεθαίνει. Είναι αυτός που όλοι έχουμε διαβάσει δίστιχά του χωρίς να γνωρίζουμε το συγκείμενο (το context) και –όπως είναι μαθηματικά λογικό και αναμενόμενο- βγάλαμε βεβιασμένα συμπεράσματα. Το «τι θέλει να πει ο ποιητής», κυρίες και κύριοι, δεν είναι ποτέ ο αυτοσκοπός και –ευτυχώς- δεν υπάρχει σωστή απάντηση.

Πίσω από την υπερπροστασία γονιών & κηδεμόνων

photo by DesPin

Γονείς, παππούδες και γιαγιάδες ασχολούνται πρωί, μεσημέρι, βράδυ, με τα παιδιά και εγγόνια τους.

Τρέχουν από πίσω τους με το φαγητό στο χέρι, ζητώντας να προφτάσουν κάθε τους ανάγκη, κάθε επιθυμία κάθε πληγή, πριν ακόμα αυτά χτυπήσουν.

Θέλουν να ελέγχουν ασφυκτικά, εάν είναι δυνατόν, κάθε σκέψη, κάθε λόγο, και πράξη του παιδιού τους. Βιώνουν δραματικά, και ως δικαίωμα και «ιερό» τους καθήκον, που απορρέει απ’ τον κηδεμονικό τους ρόλο, να προλαβαίνουν κάθε ολίσθημα, κάθε λάθος, στραβοτιμονιά, κάθε πληγή η απροσεξία του παιδιού.

Ανησυχούν θανάσιμα και με το παραμικρό.

Μην επιτρέπεις σε κανέναν να σε ρίχνει ψυχολογικά. Σε κανέναν!

Οι άνθρωποι θα είναι κακοί μαζί σου αν τους το επιτρέψεις. Ίσως να μην είναι πραγματικά κακοί αλλά απλώς να μην έχουν τις καλύτερες προθέσεις για σένα ώστε και πάλι να πληγωθείς.

Μην τους το επιτρέψεις. Μην δώσεις σε κανέναν το προνόμιο να σε ρίξει. Εσύ και μόνο εσύ έχεις τα κλειδιά για την ευτυχία σου.

Να είσαι ο πιο θετικός άνθρωπος που ξέρεις

• Περιβάλλετε τον εαυτό σας με ανθρώπους που έχουν θετική στάση και ενέργεια και αποφύγετε τους αρνητικούς και τα «βαμπίρ» που ρουφούν την θετική σας ενέργεια.

• Μάθετε στον εαυτό σας να εμπνέεται από επιτυχημένους και θετικούς ανθρώπους.

• Κάντε ερωτήσεις. Ρωτήστε ανθρώπους που έχουν θετική στάση πως τα καταφέρνουν. Δείτε τι μπορείτε να μάθετε από αυτή την εμπειρία; Ρωτήστε τον εαυτό σας. Αναρωτηθείτε: Γιατί συμβαίνει αυτό σε μένα;

Σε βρίσκω εκεί Ομορφιά συλλεγμένη ζόρικα Ανεκτίμητη, ασύγκριτη Θαλπωρή Εξύψωση ψυχής| SearchingTheMeaningOfLife

Ηττημένος απ’ τη μοίρα
Γυρνώ στην καρδιά
και πάλι
Σε βρίσκω εκεί
Ομορφιά συλλεγμένη ζόρικα
Ανεκτίμητη, ασύγκριτη
Θαλπωρή
Εξύψωση ψυχής

 

Περιλαμβάνεται στο ebook «Γραφές» FOR MOBILE (ISBN: 9781005583699)

by SearchingTheMeaningOfLife

Για περισσότερα :
www.stixoi.info
www.poemhunter.com
www.wattpad.com
www.smashwords.com
www.easywriter.gr
www.goodreads.com
www.scribd.com
www.kobo.com
itunes.apple.com
www.overdrive.com
www.barnesandnoble.com

Τζον Ντον | Η Επέτειος

photo by DesPin

Η Επέτειος

Όλοι οι βασιλείς κι όλοι οι ευνοούμενοί,
με όλη την ομορφιά, την ευφυΐα, τη δόξα, την τιμή τους,
κι αυτός ο ήλιος που καθορίζει τις ώρες που διαβαίνουν,
είναι τώρα μεγαλύτερος κατά ένα χρόνο,
αφότου εσύ κι εγώ πρωτοείδαμε ο ένας τον άλλον:
Τα πάντα οδεύουν προς την καταστροφή
μόνο η αγάπη μας δεν έχει φθαρεί
ούτε χθες ούτε αύριο υπάρχει γι’ αυτή
Τρέχοντας, τρέχει, μα εμάς δε μας ξεχνά,
αληθινά την πρώτη, τελευταία, αιώνιά της μέρα κρατάει.

Δύο τάφοι θα σκεπάσουν το δικό σου και το δικό μου λείψανο
αν ένας έφτανε, ο θάνατος δεν θα ‘ταν χωρισμός.
Αλίμονο, όπως κι άλλοι πρίγκιπες, εμείς
(που πρίγκιπες ο ένας για τον άλλον είμαστε)
στο θάνατο τελικά θ’ αφήσουμε αυτά τ’ αυτιά, τα μάτια
που συχνά τρέφονταν με όρκους, και γλυκά αλμυρά δάκρυα•
αλλά οι ψυχές, όπου άλλο από αγάπη δεν κατοικεί
(όλες οι άλλες σκέψεις απλά και μόνον κατοικούν) θα τη βιώσουν
ή μάλλον εκεί ψηλά η αγάπη τους θα αυξηθεί,
όταν τα σώματα μέσα στους τάφους τους,
οι ψυχές απ’ τους τάφους τους θ’ αποχωρήσουν.

Και τότε θα είμαστε πέρα για πέρα ευλογημένοι
αλλά όχι παραπάνω εμείς, απ’ ό,τι όλοι οι άλλοι
εδώ πάνω στη γη, είμαστε βασιλείς, και μόνο εμείς
μπορούμε να ‘μαστε, χωρίς υπηκόους, τέτοιοι Βασιλείς.
Ποιος είναι πιο ασφαλής από μας; δεν μπορεί κανείς εμάς
να μας προδώσει παρά μόνο ο ένας από τους δυό μας.
Από αληθινούς και ψεύτικους φόβους ας απέχουμε,
ας αγαπηθούμε μεγαλόψυχα, ας ζήσουμε, ας προσθέσουμε
χρόνια και χρόνια στα χρόνια, μέχρι να γιορτάσουμε
την τρίτη εικοσαετία μας:
τώρα τη δεύτερη της δυναστείας μας διανύουμε.

The Anniversary
All kings, and all their favourites,
All glory of honours, beauties, wits,
The sun it self, which makes times, as they pass,
Is elder by a year, now, than it was
When thou and I first one another saw:
All other things to their destruction draw,
Only our love hath no decay;
This, no to morrow hath, nor yesterday;
Running it never runs from us away,
But truly keeps his first, last, everlasting day.

Two graves must hide thine and my corse ;
If one might, death were no divorce.
Alas! as well as other princes, we,
(Who prince enough in one another bee)
Must leave at last in death, these eyes, and ears,
Oft fed with true oaths, and with sweet salt tears;
But souls where nothing dwells but love
(All other thoughts being inmates) then shall prove
This, or a love increased there above,
When bodies to their graves, souls from their graves remove.

And then we shall be thoroughly blest;
But we no more than all the rest.
Here upon earth we are kings, and none but we
Can be such kings, nor of such subjects be.
Who is so safe as we? where none can do
Treason to us, except one of us two.
True and false fears let us refrain,
Let us love nobly, and live, and add again
Years and years unto years, till we attain
To write threescore: this is the second of our reign.

πηγή: https://hallofpeople.com/