Τζον Λοκ – Οι δύο πηγές της γνώσης

Ο Λοκ ξεκινά από την υπόθεση ότι ο νους είναι tabula rasa (άγραφος πίνακας) που δέχεται αισθήσεις κι είναι ικανός να παράγει ιδέες για τις λειτουργίες του. Οι δύο πηγές της γνώσης είναι, επομένως, οι αισθήσεις και οι σκέψης και οι δύο προϋποθέτουν την εμπειρία, με τη σειρά της, των εξωτερικών πραγμάτων και των εσωτερικών διαδικασιών.

 

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι το μυαλό είναι, όπως λένε, λευκό χαρτί, κενό από οποιοσδήποτε μορφές, χωρίς καθόλου ιδέες. Πώς γίνεται και γεμίζει; Πώς γίνεται και καταλήγει με αυτό το τεράστιο απόθεμα πάνω στο οποίο η πολυάσχολη και απεριόριστη φαντασία του ανθρώπου χρωμάτισε με μία σχεδόν ατελείωτη ποικιλία;

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ» ποίημα του Απόστολου Καλιατζά

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 ~ photo by GTsik

[Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Διασκελισμοί» του Απόστολου Καλιατζά]

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Κοιτούσα να ξεφύγω

απ’ το φως, 

η πόλη με προστάτεψε

μ’ αγαπά, 

την νοιώθω δική μου. 

Θέλω να ξεφύγω

απ’ τον εαυτό μου 

Με Αγάπη

Με Αγάπη
Στο μουντό παράθυρο του φωταγωγού
Στην βαβούρα μέσα του κουτσομπολιού
Στον τρόμο που σκορπιζόταν γύρω
Τα παρθενικά παιδικά όνειρά μου…
βλάστησαν, τράνεψαν, κάρπισαν
Ομόρφυναν απρόσμενα την ζωή

Θυσία στο βωμό του Έρωτα

Θυσία στο βωμό του Έρωτα

Το ‘δαν  δεν αντιστάθηκε, θυσία στο βωμό
θεού Έρωτα που βασάνιζε, στη λήθη το γονιό

Έκπληξη τους περίμενε, δεν είδαν να

Θάλασσα εντός

Θάλασσα εντός

Η θάλασσά μου γέννησε
Στα σπλάχνα άνάψε φωτιές
Το νεοφερμένο γέννημα
Ανύψωσε το

Δύσκολα Σάββατα

Δύσκολα Σάββατα

Σε είδα στο όνειρό μου, το μεσημέρι που κοιμόμουν
Οι στάλες της βροχής, μούσκευαν τα μάτια σου
Έβγαλες την κάλτσα, μου έδειξες τα ματωμένα σου πόδια
Αγκάθια παντού…δεν άφησα κανένα
Τα έπλυνα, τα φίλησα, είδα ξανά το χαμόγελό σου
Το φως της απουσίας που ενώνει, πέρα απ΄το χρόνο και το χώρο
Όσα αγκάθια, όσα δύσκολα Σάββατα, όσες επαναλήψεις
Τόσα  όνειρα λυτρωτικά…

Πηγή:www.stixoi.info