Το δίκιο της Μήδειας;
Το μέλλον της το μαύρισαν καμώματα συζύγου
Την έπνιξε η ηθική η ανήθικη των γύρω
Η αδικία την κάκιωσε της έσβησε νέα μέρα
Την ντρόπιασε την ξέχασε, να ζει σε αγάπης ξέρα
Άφησε την Αγάπη τους για πλούσια θυγατέρα
Στην κεφαλή της έμεινε εκδίκησης φοβέρα
Η σοφία της όλη, μια σιωπηλή βεγγέρα
Κάθε του φίλου συμβουλή φεύγει με τον αγέρα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Νύφη από σόι βασιλικό, το προσκυνούσαν όλοι
Παντρεύεται το σύζυγο, την διώχνουν κι απ΄την πόλη
Με δυο παιδιά νέα αρχή και με κακό κεφάλι
Το άδικο θε να λυθεί, η προσβολή μεγάλη
Η ίδια έζησε θαρρεί σε ένα μύθο ξένο
Ξένη σε μαύρη ξενιτιά, στου έρωτα τον τόπο
Άφησε την πατρίδα της, το λάθος της το πρώτο
Μα ο σύζυγος δεν άφησε τίποτα το δικό του
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Δεν έχουν μέλλον τα παιδιά, δεν έχουν ίσιο δρόμο
Οι δρόμοι τους μπερδεύτηκαν, λαβύρινθος με βράχια
Είναι αναίδεια τρανή να τους κοιτάς στα μάτια
Εκείνους που τους έβλαψες να δείχνεις μονοπάτια
Στον Άδη είναι καλύτερα να ζουν απ΄τα παλάτια
Η ίδια με τις ενοχές(?) θα φύγει σε άλλη πόλη
Μα πριν του Ιάσονα την βολή, θα την μαυρίσει όλη
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τα στέμματα που τον τύφλωσαν τα έρανε δηλητήριο
Δώρο στη νύφη τα ‘κανε, την πέθανε με μαρτύριο
Και τα παιδιά του τα ‘στειλε στου θάνατου το δρόμο
Τον έκρινε προτιμότερο απ΄το στίγμα του χρόνου
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τους σοφούς περσότερο χτυπήματα τους βρίσκουν…
Λιώνει στα δάκρυα η καρδιά της λύτρωσης τη μέρα…
~
Έμπνευση από τη «Μήδεια» του Ευριπίδη
Για περισσότερα :www.stixoi.info
Από το βιβλίο «Διάλεξε Καραμέλα« (81σ) FOR MOBILE
Σχολιάστε