Από τούτα, γίνεται σαφές πόσο πολύ εξαρτάται ή ευτυχία μας από το τι είμαστε, από την ατομικότητα μας, ενώ, αντίθετα, αυτό πού συνήθως υπολογίζει κανείς είναι μόνον ή μοίρα μας, το τι έχουμε ή το τι θεωρούμαστε κοινωνικά. Όμως, ή μοίρα μπορεί να βελτιωθεί· επιπλέον, όταν υπάρχει εσωτερικός πλούτος, τότε, ασφαλώς, δεν απαιτεί κανείς πολλά απ’ αυτήν. Αντίθετα, ένας ηλίθιος είναι πάντοτε ένας ηλίθιος, ένα ξύλο απελέκητο παραμένει ξύλο απελέκητο μέχρι το τέλος της ζωής του, και ας βρίσκεται στον παράδεισο ανάμεσα στα ουρί.
Για τον λόγο αυτό λέγει o Goethe: Συνεχίστε την ανάγνωση