Η δράση ξεθωριάζει -η δύναμή μου,
δυο αόρατοι άξονες διαμαντένιοι’
η ακοή αδυνατίζει, γεμάτη αλλοτινή βροντή
κι απ’ την ανάσα του πατρικού σπιτιού μου’
γεροδεμένοι μύες κρέμασαν
σαν βόδια γέρικα σε χωράφι οργωμένο’
και πίσω απ’ τον ώμο μου τη νύχτα
δε λάμπουν πια φτερούγες.
Είμαι λαμπάδα που σώθηκε στη γιορτή.
Μαζέψτε το λιωμένο κερί το χάραμα,
και τούτη η σελίδα θα σας πει το μυστικό
πότε να κλαίτε και πότε να καμαρώνετε,
πως να μοιράζετε το τελευταίο τρίτο
της αγαλλίασης και να ‘χετε εύκολο θάνατο,
τέλος, στην προστασία κάποιας τυχαίας στέγης,
να φέγγετε μεταθανάτιο φώς, σαν λέξη.
[Απόσπασμα ποίησης του Αρσένι Ταρκόφσκι από το βιβλίο «Σμιλεύοντας το χρόνο» του Αντρέι Ταρκόφσκι]
Σχολιάστε