Καθρεφτίσου στην Ομίχλη της Τέχνης Καλλιτέχνη
Στα πολύχρωμα λουλούδια με παράπονο βρυχάται
Χάθηκε μέσα στον κήπο και το σπίτι του γυρεύει
Είχε δέντρο για σημάδι που η μνήμη του θυμάται
Κρύφτηκε μες στην ομίχλη. Την ελπίδα του, τη χάνει
Πάνω από τα σύννεφα τα πουλιά έχουν τρομάξει
Τον αντίλαλο του λιονταριού, τερατώδη τον ακούνε
Τα χρώματα των λουλουδιών πάπλωμα που ‘κει αράζει
Τη γραμμή στο στόμα, την Τζοκόντα σαν να κοιτάνε Συνεχίστε την ανάγνωση