Δύναμη σε αδυναμία

Δύναμη σε αδυναμία
Μέσα στην αδύναμη χούφτα σου
Στη σύντομη αναμονή θανάτου
Έφαγα τα μούτρα μου στο αόρατο
τζάμι, βοσκώντας το τίποτα

ο Κλειδαράς

ο Κλειδαράς

Ένα μπαούλο που ΄χει κλειδώσει
Χάθηκαν όλα τα κλαδιά
Σκακιέρα που ο αγώνας της
έχει τελειώσει
Στα πιόνια το Τίποτα
γύρω γελά
¨Θέλω επειγόντος Κλειδαρά¨

Λιοντάρι της τρίδιπλης νύχτας

Λιοντάρι της τρίδιπλης νύχτας

Βαριές αλυσίδες
Το νου σου δένουν
Παρατηρητή του παρελθόντος
Παρατηρητή του μέλλοντος
Όσα χρόνια και αν ζήσεις

Αόρατη…πνοή

Αόρατη…πνοή

Έπεφτε από ψηλά, ένα βουνό βιβλία
Σε είδε κει να κείτεσαι, χωρίς πνοή καμία
«Φύγετε!» κραύγασε, με όση δύναμη είχε
Πεντέξι ήταν, φύγανε και βρήκαν σωτηρία
Κανείς δεν σε έσυρε σε ασφαλή γωνία
Χάιδεψε τα χείλη σου, χάρηκε την πνοή σου
Φώναξε να φέρουνε κάποιον για νοσηλεία

Πότε είναι τραγικό;

Πότε είναι τραγικό;

Να ένα μικρό μυρμήγκι
Μέρες το παρατηρώ
Σε μια κούτα λίγο χώμα
Πέντε φίλους, ένα «εγώ»

Το «εγώ» του η μορφή του
«Γιάννη» το αποκαλώ
Πιστοποίηση μιας γέννας
Σε ένα χώρο μοριακό

Το συνειδητοποιείς;

Το συνειδητοποιείς;

Είναι ένα φάντασμα
Μέσα σου ζει
Πεινάει ζητάει να τραφεί
Πόνο θέλει, να βλέπει παντού
Δικό σου ή και αλλουνού
Σου έχει κυριεύσει
Σώμα και νου

Αχ! Δελφίνι…

Αχ! Δελφίνι…

Δελφίνι κι αν με έσωσες
Ποιος ήταν ο σκοπός σου;
Στον πάτο ας με άφηνες
να φάει ο λαός σου

Με έβγαλες ξανά στο φως
Πνοή να μεταφέρω(;)
Πυθία να γίνω στους Δελφούς(;)
την ζάλη μια κ’ υποφέρω..

Ενθύμια

Ενθύμια

Η γειτόνισσα το βράδυ
με τη σχέση της μάλωσε
στο μπαλκόνι όλοι βγήκαν
τον ύπνο τους, τον χάλασε

Ήρθε τώρα μες στο σπίτι
και τα κάδρα μου άλλαξε
τα ενθύμια τα κρυμμένα
στα σκουπίδια τσάκισε

Τρυφερή αράχνη

Τρυφερή αράχνη

Κάθε που ψάχνει για γαλήνη
Μια μαύρη αράχνη είναι εκεί
Με βούλες κόκκινες αγάπης
Κίτρινες λάμψεις της ζωής

Σεληνόφως

Σεληνόφως

Στο παιδικό δωμάτιο
Πίσω από την κουρτίνα
Άκουσες να ουρλιάζουν 
Τα όνειρα βουβά