Δεν θέλω να είμαι το ίδιο το δέντρο, αλλά η έννοια του δέντρου. | Ορχάν Παμούκ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Με λένε Κόκκινο» του Ορχάν Παμούκ

– Ζούσα τη ζωούλα μου στο φως, ανάμεσα στα δυο σκοτάδια.

– Την αίσθηση της συρρίκνωσης μόνο με την απίστευτη αίσθηση της επέκτασης, που ένιωσα τη μοναδική εκείνη στιγμή του θανάτου μου, μπορώ να τη συγκρίνω.

– Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη είναι η αγάπη, ο άνθρωπος σιγά σιγά ξεχνάει το πρόσωπο που δεν βλέπει.

– Αν η μακαρίτισσα η μητέρα μου έβλεπε ότι έπρεπε να μετρήσεις τρεις ασημένιους παράδες για δώδεκα αυγά, θα έλεγε πάμε να φύγουμε να ζήσουμε κάπου αλλού, πριν οι κότες πάρουν θάρρος κι αρχίσουν να χέζουν στα κεφάλια μας.