«η αντίληψη είναι μια σημαντική μορφή γνώσης, ίσως η σημαντικότερη»

Αξιοσημείωτα «προς μια [υπέρ]υλικότητα» ~ Ερευνητική Διπλωματική Εργασία Ιωάννη Κοτσάνη

– Επομένως τα αναδυόμενα κριτήρια και η ανταπόκριση σε πραγματικό χρόνο σε επίπεδο μονάδας ύλης, είναι τα στοιχεία που περιγράφουν τη λέξη «υπερυλικότητα»

-Συνεχίζει αναφερόμενη στις γνώσεις και τις πληροφορίες που περνάμε μέσα από τα πράγματα, πως τα πράγματα σήμερα λειτουργούν ως εικόνες και πως συνδέονται με τον σύγχρονο ψηφιακό σχεδιασμό, ο οποίος καταδεικνύει μια ανάγκη επανεφεύρεσης της ύλης.

–Η συνείδηση σχετίζεται με το μηχανισμό του σώματος απλά ώς παράπλευρο προϊόν της λειτουργίας του και δεν έχει καμία επίδραση στη λειτουργία του.

-Ορισμένοι φιλόσοφοι υποστήριζαν ότι μόλις γίνει κατανοητή η λειτουργία του εγκεφάλου, η έννοια της συνείδησης θα εκλείψει όπως και η έννοια του «φλόγιστρου» για όλα τα καύσιμα υλικά όταν έγινε κατανοητή η διαδικασία της οξείδωσης.

-Δεν έχουμε ακόμα τη παραμικρή ιδέα για το πως το νερό του εγκεφάλου μετατρέπεται στο κρασί της συνείδησης.

– …όχι τα πράγματα αλλά ο άνθρωπος βρίσκεται στο τιμόνι.

-…το υλικό είναι δεκτικό σε ιδέες που προβάλλονται σ’ αυτό.

-…υπάρχει κάτι μέσα στο μυαλό το οποίο είναι ήδη εκεί, μια οικουμενική αντίληψη για την οποία τα πράγματα λειτουργούν καταλυτικά, ώστε να αναδυθεί στην επιφάνεια, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

-…τα «αποκλειστικά δικαιώματα» μεταφοράς μνήμης, δεν ανήκουν πλέον στα πράγματα αλλά στις πηγές

-«η αντίληψη είναι μια σημαντική μορφή γνώσης, ίσως η σημαντικότερη»

-…θέτουν διαδικασίες για να παράγουν νέες γεωμετρίες και συμπεριφορές.

 -…τ’ αντικείμενα διατηρούν το σχήμα τους ενώ υπόκεινται σε παραμόρφωση και αφορά την συνέχεια, την συνδεσιμότητα και την σύγκλιση.

-Στη πρώτη κατηγορία η μελέτη φυσικών μορφών και δομών έχει ώς αποτέλεσμα την μίμησή τους με σκοπό την υιοθέτηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων τους.

-Η δεύτερη κατηγορία αφορά τη μελέτη των συστημάτων που βρίσκονται πίσω από τη δημιουργία των φυσικών μορφών και δομών όπως patterns ή διακλαδώσεις και έχει ως στόχο την ανάπτυξη αλγορίθμων που θ’ αναπαράγουν τις γεωμετρίες αυτές, προσαρμοσμένες στα κριτήρια των σχεδιαστών.

-Στη τελευταία κατηγορία ανήκουν περιπτώσεις όπου οι σχεδιαστές προσαρμόζουν αυτούσιες ή επαναπροσδιορισμένες, στο σχεδιασμό τους, βασικές αρχές και ιδιότητες που παρατηρούνται στη φύση και ιδιαίτερα στη μοριακή βιολογία και γενετική.

-Η αντίληψή μας για το σχεδιασμό πρέπει να συμπεριλάβει την οντότητα του σχεδιαστή και την κατανόηση ότι ο κόσμος του καθενός είναι διαφορετικός και κατασκευάζεται μέσα από τις εμπειρίες και τα βιώματά του. «Το να προσποιούμαστε ότι, ότι έχει γραφεί, έχει γραφεί χωρίς ένα συγγραφέα,…

-Προσέξτε όμως το κόλπο, ο σχεδιαστής ελέγχει τη κατασκευή του συστήματος ελέγχου και κατά συνέπεια ο σχεδιασμός

είναι ο έλεγχος του ελέγχου, εν κατακλείδι ο σχεδιαστής κάνει την ίδια δουλειά με το σύστημά του μόνο που λειτουργεί σ’ ένα υψηλότερο επίπεδο στην οργανωτική ιεραρχία»

-…αυτό που σχεδιάζουμε είναι το ίδιο σημαντικό με το πως το σχεδιάζουμε γιατί πίσω από κάθε σχέδιο κρύβεται μια αντίληψη και μια πρόθεση.

-…νανοτεχνολογία και τη μοριακή βιολογία. Αυτοί δύο κλάδοι υποθέτουν μια ξεχωριστή πορεία για τη κατασκευή των μονάδων ύλης, με κατασκευή νανορομπότ και με έλεγχο κυττάρων αντίστοιχα.

–Ο άνθρωπος πρέπει να σταματήσει να φτιάχνει και να χειρίζεται, και απλώς ν’ αφήσει την αρχιτεκτονική να συμβεί.

-Ο Turing υπέθεσε ότι:« Ένα σύστημα χημικών ουσιών που ονομάζονται μορφογενή, αντιδρώντας μεταξύ τους και διαχεόμενα σ’ έναν ιστό, είναι ικανά να αιτιολογήσουν το κύριο φαινόμενο της μορφογένεσης»

-«Λίγα βρύα μπορούν να γίνουν ένα πεύκο, όμως ένα πεύκο ποτέ δε θα γίνει βρύα»

–Όσο πιο ικανός γίνομαι στο να σμικρύνω τον κόσμο, τόσο καλύτερα τον κατέχω.

-Ένα «έξυπνο» σύστημα καιρού λαμβάνει δεδομένα για τις εναλλασσόμενες κλιματικές συνθήκες, θερμοκρασίας, υγρασίας και ανέμου, και τα επεξεργάζεται σε μια κεντρική μονάδα που τροφοδοτεί με πίεση το νερό σε 31.500 ακροφύσια δημιουργώντας ένα νέφος σταγονιδίων γύρω από την υπερκατασκευή. Οι δημιουργοί χαρακτηρίζουν το Blur ως «χαμηλής ευκρίνειας, μέσα στο Blur δεν υπάρχει τίποτα άλλο να δείς εκτός από την εξάρτησή μας στην ίδια την όραση.

-…χωρίς τη δυνατότητα να επηρεάσουν τον γύρο χώρο εκτός από τη δημιουργία ενός μικροκλίματος (για το συγκεκριμένο παράδειγμα).

-Οι κάτοικοι κάθε στιγμή μπορούν να δηλώσουν στο διαδίκτυο το συναίσθημα που τους συνοδεύει, κάνοντας τον χρωματισμό του γλυπτού ν’ αλλάζει ανάλογα με το συναίσθημα που πλειοψηφεί.

-…ικανότητα να συναρμολογηθούν από μόνα τους. Ο Tibbits ορίζει τέσσερις βασικές παραμέτρους για να πετύχει κάτι τέτοιο. Η πρώτη αφορά την ύπαρξη μίας απλής ακολουθίας συναρμολόγησης, κάτι σαν τo DNA της κατασκευής που ορίζει τις λειτουργίες του κάθε στοιχείου.

-…όπως το Cornell, όπου μια ομάδα υπό τον καθηγητή Hod Lipson ανέπτυξε μια μονάδα κύβου που μπορεί όχι μόνο να αναδιαρθρωθεί, αλλά και να αντιγράψει τον εαυτό της, προσθέτοντας συνεχόμενα κομμάτια. Οι μονάδες πήραν την ονομασία «Molecubes» και κάθε κύβος έχει μια τομή στη διαγώνιο, πάνω στην οποία μπορεί να περιστραφεί το άλλο του μισό. Αυτή η δομή σχηματίζει μια αλυσίδα που μπορεί πρακτικά να λάβει κάθε πιθανή διάταξη ενώ, κάθε πλευρά των μονάδων κύβων, έχει υποδοχές για προσθήκη νέων κομματιών με απλή επαφή.

-Στη διαδικασία του VPF, οι μονάδες που χρησιμοποιούνται είναι τα Maxel ( από το συνδυασμό των λέξεων material και Voxel), αυτές μπορούν να κατανοηθούν ως ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ της ψηφιακής μορφής και φυσικής υπόστασης σε διαδικασίες ταχείας κατασκευής (τρισδιάστατη εκτύπωση).

–η μορφή γίνεται ένα παράγωγο μιας διαδικασίας ζύμωσης της υλικής απόδοσης, της περιβαλλοντικής απόδοσης και των κατασκευαστικών δεδομένων.

– Τα Πρωτοκύτταρα είναι μικροσκοπικές αυτοοργανομένες και εξελισσόμενες ενότητες που αποτελούνται τόσο από οργανικά όσο και από ανόργανα μέρη.

– Η κατασκευή ενός Πρωτοκυττάρου ξεκινάει με διαφορετικούς τύπους φυσικών και συνθετικών μορίων. Οι χημικές και φυσικές ιδιότητες του κάθε μορίου, ορίζουν τη συμμετοχή του σε σχηματισμούς δομών υψηλότερης τάξης, όπως οι κυτταρικές συνθετικές μεμβράνες. Αυτές είναι δομές που αποτελούνται από συλλογές εκατομμυρίων μορίων, κατέχοντας ιδιότητες που δεν είναι παρούσες σε μεμονωμένα μόρια.

-…βασίζεται στη χημική ανταλλαγή πληροφορίας και στη δημιουργία αναδυόμενων κριτηρίων που ξεκινούν από τα μόρια και καταλήγουν στην ανάπτυξη ιδιοτήτων που εμφανίζονται στα ζωντανά συστήματα. Τα νέα αυτοσυναρμολογούμενα υλικά συστήματα που αναδύονται από αυτή τη πρακτική, δεν προσπαθούν να μιμηθούν την βιο-λογική, και κατά κάποιο τρόπο είναι εξωγήινα ως προς τον φυσικό κόσμο, παρόλα αυτά μιλούν την ίδια βασική γλώσσα της χημείας και της φυσικής.

-…οι Rachel Armstrong και Neil Spiller, επιχειρούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα της Βενετίας και συγκεκριμένα στη διάβρωση των θεμελίων της πόλης εξαιτίας των συνεχόμενων πλημμυρών της λιμνοθάλασσας. Η λύση που προτείνουν, είναι η χρήση της τεχνολογίας των Πρωτοκυττάρων για τη δημιουργία μιας αλυσίδας τεχνητών κοραλλιογενών υφάλων.

-Πέρα από τη δυνατότητα να μετατρέψουν ανόργανα στοιχεία μιας λίμνης σ’ έναν ασβεστολιθικό προστατευτικό εξωσκελετό, πέρα από τη δυνατότητα να μειώσουν τα επίπεδα μόλυνσης προς ιδίων αναπτυξιακό όφελος ή γενικότερο ενεργειακό όφελος, πέρα από τα προφανή οφέλη που προσφέρει η τεχνολογία των Πρωτοκυττάρων και των μεταβολικών υλικών που πρεσβεύει, υπάρχουν βασικά σχεδιαστικά και χωρικά ζητήματα που τίθενται ενώπιον της αρχιτεκτονικής πρακτικής.

-…ο Dan Tassell διερευνά το πώς οι αρχιτεκτονικοί χώροι μπορούν να ζωογονηθούν, καλλιεργηθούν και αναπτυχθούν, χρησιμοποιώντας τεχνολογίες ζωντανών συστημάτων.

-…ο άνθρωπος ανεξαρτήτως του τύπου των Πρωτοκυττάρων ή της εξελικτικής διαδικασίας, διαθέτει ή οφείλει να διαθέτει το κλειδί για τον τερματισμό της διαδικασίας, επίσης υπονοεί ότι η δομή μπορεί να πεθαίνει, όμως η πληροφορία και τα ίχνη παραμένουν.

-Σε κάθε περίπτωση πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πάρουμε ρίσκα, εάν τα πιθανά οφέλη είναι σημαντικά και εάν οι εναλλακτικές είτε δεν υπάρχουν, είτε είναι μη ελκυστικές.

-… η αναζήτηση μας για εξωγήινη νόηση, αφορά τα ίχνη των πολιτισμών αυτών, οι οποίοι χωρίζονται σε τρείς κατηγορίες ανάλογα με την ενεργειακή τους κατανάλωση. Ο διαχωρισμός βασίζεται σε συγκεκριμένα κριτήρια όπως:

•  Οι νόμοι της Θερμοδυναμικής. Ακόμα και ένας ανεπτυγμένος πολιτισμός, είναι δέσμιος των νόμων της θερμοδυναμικής και ειδικότερα του δεύτερου νόμου και ως εκ τούτου μπορεί να κατηγοριοποιηθεί με βάση τις ενεργειακές απορροές του.
•  Οι νόμοι της σταθερής ύλης. Η βαρυονική ύλη (που βασίζεται σε πρωτόνια και νετρόνια), τείνει να σχηματίζει τρία μεγάλα υποσύνολα, πλανήτες, άστρα και γαλαξίες. Επομένως η εξέλιξη οποιουδήποτε πολιτισμού περιορίζεται στα ενεργειακά όρια αυτών των ενοτήτων.
•  Οι νόμοι της πλανητικής εξέλιξης. Κάθε ανεπτυγμένος πολιτισμός πρέπει να αναπτύσσεται σε όρους ενεργειακής απόδοσης, γρηγορότερα από τη συχνότητα πιθανών ολικών καταστροφών (εποχές παγετόνων, πρόσκρουση αστεροειδή, σούπερνόβα) ειδάλλως δε μπορεί να τις αντιμετωπίσει και είναι καταδικασμένος να εξαφανιστεί.

-…η αναζήτησή μας γύρω από τη διαχείριση της ύλης σε μικροσκοπικό επίπεδο, όπως φανερώνουν τα σενάρια που αναφέρθηκαν παραπάνω, συμβάλει στην ανάδυση μιας νέας υλικότητας που αποτελεί ακόμα ένα στοιχείο μετάβασής μας, προς ένα πολιτισμό τύπου 1. Μιας «υπέρ-υλικότητας» που συμβάλει στον ολοκληρωτικό έλεγχο και εκμετάλλευση των δυνάμεων και ενεργειών σε πλανητικό επίπεδο.

-Η φράση του Gaston Bachelard : «Όσο πιο ικανός γίνομαι στο να σμικρύνω τον κόσμο, τόσο καλύτερα τον κατέχω», είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

-Ίσως στο μέλλον γίνει εφικτός ο έλεγχος ενός σμήνους μονάδων ύλης, μέσω της σκέψης (Gort)

-Ίσως τελικά δεν έχει σημασία το που βρίσκεται ή εάν υπάρχει πλέον το όριο μεταξύ φυσικού και τεχνητού, αλλά το είδος της σχέσης που θ’ αναπτύξουμε με τα δημιουργήματά μας.

by SearchingTheMeaningOfLife

Advertisement