Ηδονή Ψυχής
Μια καρδιά χαρακωμένη, αίμα στάζει και πονά
Ένα σώμα μουδιασμένο, κουβαλά και προχωρά
Στων ονείρων την ομίχλη, με της φύσης την φωνή
Η γαλήνη έχει ποτίσει, ως τα βάθη την ουλή
Η χαρά μόνο ορίζει, των βημάτων την ροή
Ως την ψίχα έχει υγράνει, η αγάπη η ρηχή