Η μεταμόρφωση μιας πεταλούδας

Γράφει η Βενιού Ειρήνη

Η μαγική μεταμόρφωση μιας κάμπιας σε πεταλούδα αποτελεί ένα από τα ανεξήγητα μυστήρια της φύσης. Ενα άσχημο πλάσμα σφηνώνεται μέσα σε ένα κουκούλι, για να εκκολαφθεί λίγες ημέρες (ή μήνες αργότερα) ως μια εντυπωσιακή «χορεύτρια» των αιθέρων.

 

 

Η μαγική μεταμόρφωση μιας κάμπιας σε πεταλούδα αποτελεί ένα από τα ανεξήγητα μυστήρια της φύσης. Ενα άσχημο πλάσμα σφηνώνεται μέσα σε ένα κουκούλι, για να εκκολαφθεί λίγες ημέρες (ή μήνες αργότερα) ως μια εντυπωσιακή «χορεύτρια» των αιθέρων.

Η συγκεκριμένη διαδικασία της ολομεταβολής ή αλλιώς της ολοκληρωτικής μεταμόρφωσης βασίζεται σε τέσσερα στάδια ζωής κατά τα οποία το έντομο αποκτά διαφορετική μορφή κάθε φορά: το εμβρυϊκό στάδιο, υπό μορφή αβγού, το στάδιο της προνύμφης ή κάμπιας, το στάδιο της χρυσαλλίδας και το τελικό στάδιο του ενήλικου εντόμου. Στα «προικισμένα» έντομα που έχουν τη μαγική ικανότητα της μεταμόρφωσης συγκαταλέγονται – μεταξύ άλλων – η μύγα, το σκαθάρι, η μέλισσα, το μυρμήγκι κ.ά. Καμία από τις μεταμορφώσεις ωστόσο δεν είναι τόσο θεαματική όσο εκείνη της πεταλούδας.

Τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στο κουκούλι κατά τη διάρκεια των ημερών που το πανέμορφο λεπιδόπτερο βρίσκεται ερμητικά κλεισμένο; Πώς τρέφεται; Πώς ακριβώς αναπτύσσεται; Πώς από κάμπια καταλήγει σε ζωντανό «έργο τέχνης»; Τρισδιάστατες εικόνες που απέσπασαν με τη βοήθεια της μεθόδου της μικροτομογραφίας (micro-CT) ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, στη Βρετανία, αποκαλύπτουν το θαύμα της μεταμόρφωσης.

Μιλήσαμε με τον δρα Τρίσταν Λόου, ερευνητή στις ακτινολογικές εγκαταστάσεις Henry Moseley, στη Σχολή Υλικών του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, ο οποίος μας εξήγησε πώς η κάμπια, σαν να ήταν φτιαγμένη από… Lego, οδηγείται στην κυριολεκτική αναδόμησή της.

«Είχαμε ξεκινήσει να πραγματοποιούμε μικροτομογραφίες σε σκουλήκια. Στην πορεία όμως αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στη μελέτη χρυσαλλίδων» λέει στο «Βήμα» ο δρ Λόου. «Βάσει των ειδικών κανονισμών ασφαλείας στη Βρετανία, οφείλαμε να επιλέξουμε ένα τοπικό είδος και έτσι καταλήξαμε στο είδος Vanessa cardui (Painted Lady) λόγω του βολικού του μεγέθους που άγγιζε το 1,5 εκ.».

«Σε πρώτη φάση είδαμε ότι ακόμα και αν τρεις κάμπιες έμπαιναν στο κουκούλι τους την ίδια ημέρα, η καθεμία είχε διαφορετικό ρυθμό ανάπτυξης. Αποφασίσαμε λοιπόν να «διεισδύσουμε» στο κουκούλι και να καταγράψουμε ημέρα με την ημέρα την όλη διαδικασία» προσθέτει ο βρετανός ερευνητής.

Advertisement

Το θαύμα της ζωής

 

Υπενθυμίζουμε ότι το χαρακτηριστικό της fractal δομής είναι ότι αποτελείται από υπο-σύνολα, υπο-υπό-σύνολα, υπο-υπο-υπο-σύνολα που το καθένα από αυτά είναι διαφορετικές σμικρύνσεις του συνόλου. Οι παραδοσιακές  ρωσικές κούκλες δίνουν το άρωμα της fractal δομής. Κάθε μικρότερη κούκλα είναι σμικρύνσεις των μεγαλύτερων.

Το ανθρώπινο σώμα είναι πλημμυρισμένο από δενδρικά συστήματα με fractal δομή. Μια απλή διαδικασία γένεσης ενός αυτό-όμοιου δενδρικού συστήματος είναι η εξής: Αρχίζουμε από ένα σωλήνα-δίαυλο. Το ένα άκρο του αρχικού αυτού διαύλου διακλαδίζεται σε Κ λεπτότερους διαύλους που έχουν μικρότερο μήκος και μικρότερη διάμετρο από το μητρικό. Καθένας από τους Κ-κλάδους διακλαδίζεται σε Κ νέους λεπτότερους και κοντύτερους διαύλους. Η συνεχής διαδοχική επανάληψη του κανόνα αυτού οδηγεί στη δόμηση δενδρικής fractal δομής που αποκτά όλο και λεπτότερη αραχνοΰφαντη ύφανση.

Δενδρικοί fractal σχηματισμοί σχηματίζονται από τα δίκτυα των αρτηριών και των φλεβών, το δίκτυο των αγγείων στο μάτι, το βρογχικό σύστημα στον πνεύμονα, το αγώγιμο δίκτυο μεταφοράς ηλεκτρικών παλμών στην καρδιά, το δίκτυο των αγγείων που διατρέχουν τον προστάτη, τους νευρώνες στον εγκέφαλο.

Τα πολλά πρόσωπα του χρόνου ~ Ολα όσα θα θέλατε να ξέρετε για τον χρόνο σε ένα μεγάλο αφιέρωμα

Αλλοτε τρέχει, άλλοτε κυλά και μερικές φορές σταματά. Τον μετράμε, τον χάνουμε και συχνά θα θέλαμε να είχαμε περισσότερο. Ο χρόνος μοιάζει  κάτι τόσο φυσικό ώστε συνήθως ξεχνάμε πόσο παράξενη είναι αυτή η έννοια. Οσο πιο πολλά μας αποκαλύπτονται από την επιστήμη γι’ αυτόν τόσο πιο αλλόκοτος μας φαίνεται. Πώς ξεκίνησε; Γιατί κυλάει μόνο προς μία κατεύθυνση; Είναι πραγματικός ή αποκύημα της φαντασίας μας; Μπορούμε να ταξιδέψουμε στον χρόνο; Πώς τον αντιλαμβάνεται το σώμα και το μυαλό μας; Πώς τον μετρούν τα κράτη της Γης και οι επιστήμονες; Και μήπως κάποτε μας τελειώσει πραγματικά; Στις επόμενες σελίδες θα βρείτε απαντήσεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της πιο αινιγματικής διάστασης.

Οι σκέψεις και όχι τα γονίδια καθορίζουν την υγεία…

Η δραστηριότητα των γονιδίων μπορεί να αλλάξει. Σύμφωνα με τον δρα Μπρους Λίπτον, η υγεία του σώματος επηρεάζεται από τις σκέψεις που κάνουμε καθημερινά και όχι από τα γονίδια. Αν, σύμφωνα με το καθιερωμένο μοντέλο, οι σκέψεις σου αντικατοπτρίζουν τη χημεία του σώματός σου και αν το νευρικό σου σύστημα διαβάζει και ερμηνεύει το περιβάλλον και μετά ελέγχει τη χημεία του αίματος, τότε μπορείς να αλλάξεις τη μοίρα των κυττάρων σου κυριολεκτικά, αλλάζοντας τη σκέψη σου.

Οι έρευνες του δρα Μπρους Λίπτον δείχνουν ότι αλλάζοντας την αντίληψή σου, το μυαλό σου μπορεί να αλλάξει τη δραστηριότητα των γονιδίων σου και να δημιουργήσει πάνω από 30.000 ποικιλίες προϊόντων από κάθε γονίδιο. Επειδή τα προγράμματα των γονιδίων βρίσκονται στον πυρήνα των κυττάρων, μπορεί κανείς να ξαναγράψει αυτά τα γενετικά προγράμματα αλλάζοντας την χημεία του αίματος.

Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεπτόμαστε, αν θέλουμε να θεραπεύσουμε τον καρκίνο.

Ο ρόλος του μυαλού, λέει ο καθηγητής Λίπτον, «είναι να δημιουργεί έναν συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις πεποιθήσεις μας και στην πραγματικότητα που βιώνουμε.

Αυτό σημαίνει ότι το μυαλό σας θα προσαρμόσει τη βιολογία και τη συμπεριφορά του σώματος έτσι ώστε να ταιριάζει με τις πεποιθήσεις σας. Αν σας πουν ότι θα πεθάνετε σε έξι μήνες και το μυαλό σας το πιστέψει, το πιθανότερο είναι ότι θα πεθάνετε σε έξι μήνες. Αυτή η διαδικασία, που είναι το αποτέλεσμα μιας αρνητικής σκέψης, αποκαλείται “υποβολή nocebo”, και δρα αντίθετα από το placebo, όπου η θεραπεία γίνεται μέσω μιας θετικής σκέψης».

Placebo (πλασίμπο) είναι το εικονικό φάρμακο που σε θεραπεύει επειδή έχεις πειστεί ότι θα σου κάνει καλό. Σύμφωνα με τον καθηγητή Λίπτον, αυτή η δυναμική οδηγεί σε ένα σύστημα που έχει τρία σκέλη:

α) Το μέρος του εαυτού σας που δεν θέλει να πεθάνει (συνειδητός νους).

β) Το κομμάτι του εαυτού σας που επειδή “κουρδίστηκε” από τη γνωμάτευση του γιατρού πιστεύει ότι θα πεθάνει (υποσυνείδητος νους, στον οποίο καταγράφηκε η γνωμάτευση)

γ) Τις χημικές αντιδράσεις που παράγονται στο σώμα (μέσω της χημείας του εγκεφάλου), έτσι ώστε το σώμα να “συμμορφωθεί” με την πεποίθηση που έχει κυριαρχήσει, δηλαδή ότι θα πεθάνετε.

Στο πιο πάνω σύστημα βλέπουμε ότι οι χημικές αντιδράσεις του σώματος υπακούουν στα κελεύσματα του υποσυνείδητου νου. Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Τι γίνεται με το μέρος του εαυτού που αρνείται να πεθάνει, τον συνειδητό νου; Δεν επηρεάζει καθόλου τη χημεία του σώματος;

Η θεωρία των χορδών, οι μαύρες τρύπες και η ιδιοφυΐα του Ramanujan

Ο ιδιοφυής αυτοδίδακτος μαθηματικός Srinivasa Ramanujan (Ραμανουτζάν)

Ο ιδιοφυής αυτοδίδακτος μαθηματικός Srinivasa Ramanujan (Ραμανουτζάν)

Μια από τις πιο εντυπωσιακές μορφές στον χώρο των μαθηματικών αποτελεί ο Ινδός «αυτοδίδακτος» μαθηματικός Srinivasa Ramanujan (Ραμανουτζάν) (1887 – 1920). Παρά τη σύντομη διάρκεια της «μαθηματικής» ζωής του, άφησε πίσω του ένα έργο που απασχολεί ακόμη μαθηματικούς και φυσικούς – παρότι το μεγαλύτερο μέρος του ανακαλύφθηκε με έναν εντελώς διαισθητικό και μυστηριώδη τρόπο.

Πώς αποβάλλεται το λίπος από τον οργανισμό; Νέα θεωρία ανατρέπει τα δεδομένα

Σύμφωνα με τα ευρήματα νέας μελέτης όμως, το μεγαλύτερο μέρος του δεν αποβάλλεται με τις καύσεις, αλλά με την ανάσα μας.

Φυσικά δεν αρκεί να αναπνέει κάποιος πιο γρήγορα για να συμβεί αυτό. Θα πρέπει να αυξήσει τις καύσεις του μέσω της γυμναστικής, όπως αναφέρουν βιοχημικοί που μελέτησαν τον μεταβολισμό σε μικροσκοπικό επίπεδο στην «Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση» (BMJ).

Το εύρημα αυτό εξηγεί γιατί αδυνατίζουν όσοι κάνουν γυμναστική, λένε οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας, στην Αυστραλία.

Όπως εξηγούν, όταν διασπάται το λίπος στο ανθρώπινο σώμα συμβαίνουν δύο διεργασίες.

Η πρώτη είναι ότι «σπάνε» οι χημικοί δεσμοί που ενώνουν τα μόριά του μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να παράγεται θερμότητα και να τροφοδοτούνται με ενέργεια οι μύες.

Η δεύτερη είναι ότι τα εναπομείναντα άτομά του μετατρέπονται σε διοξείδιο του άνθρακα για να αποβληθούν μέσω των πνευμόνων, κατά την εκπνοή.

Το λίπος αποθηκεύεται στα λιπώδη κύτταρα του σώματος με τη μορφή των τριγλυκεριδίων, τα οποία αποτελούνται από τριών ειδών άτομα: άτομα άνθρακα (συμβολίζονται με το γράμμα C), άτομα υδρογόνου (Η) και άτομα οξυγόνου (Ο).

Όταν λοιπόν διασπαστούν τα τριγλυκερίδια, το ένα πέμπτο μετατρέπεται σε νερό (H2O) και τα τέσσερα πέμπτα σε διοξείδιο του άνθρακα (CO2). Το νερό μπορεί να αποβληθεί με τα ούρα, τον ιδρώτα, τα κόπρανα, τα δάκρυα και τα άλλα υγρά του σώματος, αλλά γρήγορα αντικαθίσταται όταν πίνουμε νερό. Το διοξείδιο του άνθρακα, όμως, αποβάλλεται με την εκπνοή και μπορεί να αντικατασταθεί με την κατανάλωση τροφίμων ή ροφημάτων όπως οι χυμοί φρούτων.

«Τίποτε σε αυτή τη βιοχημεία δεν είναι καινούργιο, αλλά έως τώρα ουδείς είχε σκεφτεί να κάνει αυτούς τους υπολογισμούς», γράφουν οι Ρούμπεν Μέερμαν και Άντριου Μπράουν.

Και συνεχίζουν: «Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η κύρια οδός απώλειας βάρους είναι μέσω των πνευμόνων».

Οι δύο ειδικοί υπολόγισαν ότι ο μέσος άνθρωπος χάνει καθημερινά τουλάχιστον 200 γρ. άνθρακα, με το ένα τρίτο αυτής της απώλειας να συμβαίνει στη διάρκεια του ύπνου.

Η αντικατάσταση μίας ώρας ανάπαυσης με μία ώρα έντονης γυμναστικής, όπως το τζόκινγκ, αφαιρεί ακόμα 40 γρ. άνθρακα από τον οργανισμό.

Τί σημαίνουν πρακτικά όλ’ αυτά για όποιον θέλει να αδυνατίσει; «Ότι πρώτα πρέπει να κάνει δίαιτα, για να απελευθερωθεί ο άνθρακας που βρίσκεται αποθηκευμένος στα λιπώδη κύτταρα και στη συνέχεια να κάνει γυμναστική, ώστε να λαχανιάσει και να τον αποβάλλει μέσω των πνευμόνων», απαντούν οι δύο επιστήμονες.

Σχολιάζοντας τα ευρήματα αυτά, ο δρ Τομ Μπάρμπερ, αναπληρωτής καθηγητής Ενδοκρινολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γουόργουικ, είπε ότι η νέα μελέτη διαλύει τον μύθο ότι το λίπος καίγεται μόνο από τον οργανισμό, «κάτι που ακόμα και οι γιατροί λανθασμένα πιστεύουν».

πηγή: http://www.onmed.gr/

 

Συγχρονικότητα – Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Δεν υπάρχουν τυχαία γεγονότα, ούτε συμπτώσεις

Μήπως «πέσατε» πάνω σε έναν παλιό φίλο; Είδατε κάποιον που έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα με εσάς ή είπε το ίδιο που είπατε εσείς; Ή μήπως βιώσατε κάποιο τυχαίο γεγονός; Μήπως σκέφτεστε «ω, τι σύμπτωση»; Ή «θα μπορούσα να παραλείψω τυχαία γεγονότα σαν αυτό»; Λοιπόν, δεν θα πρεπε, επειδή κάθε μία σύμπτωση φέρνει ένα μήνυμα σε εσάς. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν συμπτώσεις και τυχαία γεγονότα. Υπάρχει μόνο συγχρονισμός και όλα γίνονται για έναν λόγο.

Υπάρχει μέλλον μετά το τέλος;

Ο νευροχειρουργός και καθηγητής του Χάρβαρντ δρ Εμπεν Αλεξάντερ ισχυρίζεται ότι η ψυχή του ταξίδεψε – για λίγο – στον Παράδεισο, όπου συνάντησε γιγάντιες πεταλούδες και όμορφες κοπέλες. Το ΒΗmagazino μίλησε με ειδικούς της νευροεπιστήμης που θεωρούν πως όλα αυτά ήταν ένα όνειρο

Γράφει η Ζιώγα Βασιλική

Στις 10 Νοεμβρίου 2008 ο δρ Εμπεν Αλεξάντερ ξύπνησε με πονοκέφαλο. Μέσα σε 15 λεπτά η ενόχληση μετατράπηκε σε ανυπόφορο πόνο. Και λίγες ώρες αργότερα ο νευροχειρουργός και διδάσκων της Ιατρικής του Χάρβαρντ έπεσε σε κώμα, με τους γιατρούς να επιβεβαιώνουν ότι προσβλήθηκε από μια «σπάνια μορφή μηνιγγίτιδας», με αποτέλεσμα o εγκέφαλός του να τεθεί προσωρινά εκτός λειτουργίας – ο ίδιος περιγράφει την κατάστασή του ως «completely shut down» και «totally offline».

Η σημασία της φαντασίας στο εκπαιδευτικό μας σύστημα – Ευγένιος Τριβιζάς TEDx

Ο Ευγένιος Τριβιζάς, ένας από τους πιο γοητευτικούς παραμυθάδες της εποχής μας, εξηγεί στην σκηνή του TEDx Athens 2013 τη σημασία της φαντασίας στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Ο Άνθρωπος ως επεξεργαστής πληροφοριών

Ο Ανθρώπινος Βιοϋπολογιστής και η επεξεργασία πληροφοριών

Κάποιες προσωπικές σκέψεις

Δρ Μάνος Δανέζης

Επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής ΕΚΠΑ

Από το βιβλίο των Μάνου Δανέζη και Στράτου Θεοδοσίου: «Η Κοσμολογία της Νόησης – Εισαγωγή στην Κοσμολογία», Εκδόσεις Δίαυλος, Αθήνα 2003

Η Παρελθοντική Εικόνα του Σύμπαντος

Λόγω του πεπερασμένου της ταχύτητας του φωτός ενώ παίρνουμε την εικόνα μακρινών γαλαξιών αυτοί μπορεί να έχουν ήδη καταστραφεί

Δεν μελετάμε τους γαλαξίες όπως είναι τώρα αλλά τις παρελθοντικές εικόνες του

Το Σύμπαν των παρατηρήσεων μας αποτελεί μιαν εικόνα του παρελθόντος του και όχι το πραγματικό τωρινό Σύμπαν.