ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
του Βασίλι Μποροντίν
(μτφρ: Ξένια Καλαϊτζίδου)
όταν αγαπάς, το στήθος διαρκώς πονάει στη μέση όσο κρατάει ο χωρισμός και δεν πονάει κατά τη συνάντηση
αυτό δεν έχει σημασία
πρέπει να αγοράσω στο κατάστημα “Ακόρντο” τη φλογέρα με πλήκτρα, το όργανο των τραγουδιστών της Τζαμάικα
αυτό δεν έχει νόημα
πρέπει να αναποδογυρίσω το μυαλό μου, να θυμηθώ ότι δεν ήταν ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος, αλλά ο ίδιος ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός εκείνος που είπε:
«κλίνη ταύτη τάφος μου εστί*»
πρέπει να ακυρώσω το μυαλό και να ψηλαφίσω τριγύρω και τον ευτυχισμένο, και τον κλαίγοντα εχθρό, την πατρίδα
που στα δέντρα της, στα χέρια-νύχια τους
μαζεύτηκε η βροχή
κι η βροντή από καιρό πέρασε, λες και κουβάλησε τον εαυτό της
στο δικό της τάφο
όμως σύντομα θα πεταχτεί έξω: «όλα επέστρεψαν
κι εγώ επέστρεψα,
είμαι η μεγάλη κρίση, θα σας ελέγξω και
θα σας σώσω»
*η φράση αυτή υπάρχει στην απόδοση της Ευχής Γ’ του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού στα εκκλησιαστικά σλάβικα ως εξής: «Εύσπλαχνε και πολυέλεε Κύριε ο Θεός μου, μηδέ κλίνη ταύτη τάφος μου εστί;»
πηγή: https://1-2.gr/