Οι αλήθειες του θεμελιωτή της ψυχαναλυτικής σχολής για τις σχέσεις, την αγάπη και τη σεξουαλικότητα

Αν υπάρχει ένα πράγμα που σχεδόν όλοι οι θεραπευόμενοι διαπραγματεύονται στη θεραπεία τους, αυτό είναι η αγάπη. Είμαι πραγματικά αγαπητός; Τι μπορώ να κάνω για να πετύχει η σχέση μου; Γιατί δεν μπορώ να βρω ένα σταθερό σύντροφο; Κάνω κάτι λάθος;

Σας θυμίζει κάτι; Αν όχι, είστε ένας από τους λίγους ανθρώπους εκεί έξω που δεν κάνουν παρόμοιες ερωτήσεις. Είτε έτσι είτε αλλιώς, όλοι μας επιθυμούμε να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάνε. Η αγάπη, το σεξ, οι φαντασιώσεις και οι ερωτικές σχέσεις βρίσκονται στο μυαλό μας κάθε στιγμή, συνειδητά και ασυνείδητα. Όταν πρόκειται για το σεξ και την αγάπη, ο Sigmund Freud έχει τοποθετηθεί σωστά για ορισμένα πράγματα. Ο Αμερικανικός Ψυχαναλυτικός Σύλλογος μοιράζεται μαζί μας ποιά είναι αυτά:

Συναισθηματικά μη διαθέσιμος…

Γράφει η Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc

Ενδιαφέρεσαι… κι αυτός το ίδιο ενδιαφέρον έδειχνε… όμως, σταδιακά ανακαλύπτεις ότι συναισθηματικά δεν είναι εδώ… είναι αλλού; Δεν θέλει να είναι πουθενά; Δεν έχει και τόση σημασία και ίσως ποτέ δεν θα μάθεις. Το θέμα είναι τι σημαίνει συναισθηματικά μη διαθέσιμος… και τι μπορούμε να κάνουμε…

Η ένταξη στο κοινωνικό δίκτυο

photo by DesPin

5. Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ

Έχοντας στις πλάτες μας το φορτίο των ενδοοικογενειακών παιδικών συμπλεγμάτων που οδηγούν στα θεμελιώδη είδωλα και αντιείδωλα και με την επίλυσή τους ή όχι κατά τη διάρκεια των μαθητικών χρόνων, φθάνουμε στα φοιτητικά χρόνια (ενηλικίωση), οπότε αρχίζει η προσπάθεια ένταξης στο κοινωνικό δίκτυο.

Είναι φυσιολογικό εξαιτίας των ενορμήσεων, η προσπάθεια αυτή να ξεκινάει με την κάλυψη των συναισθηματικοσεξουαλικών αναγκών και αμέσως μετά ή παράλληλα, η προσχώρηση σε έτοιμα κοινωνικά δίκτυα με τη μορφή πολιτικών κομμάτων, θρησκευτικών οργανισμών, αθλητικών σωματείων κ.α., τα οποία κατά κάποιο τρόπο σφραγίζουν και την κοινωνική ταυτότητα την οποία αναζητά ο νεαρός άνθρωπος.

Σχέσεις κοινωνικών γνωριμιών και “φιλικές”

photo by EvAr

Από τότε που ο άνθρωπος ένιωσε πιο ασφαλής αυξάνοντας τα μέλη της οικογένειάς του, έπειτα ενώνοντας τις συγγενικές οικογένειες σε κοινότητα και τις κοινότητες σε κοινωνίες ομοεθνών του (η ισχύς εν τη ενώσει), δεν κατάφερε δυστυχώς, να μη συμπεριφέρεται εγωϊστικά, συμφεροντολογικά, δηλαδή εκμεταλλευόμενος την ύπαρξη του άλλου προς δικό του όφελος. Ακόμη και ο αναγκασμένος φύλακας-σκοπός, αγρυπνεί πρώτα για τη δική του ασφάλεια και μπροστά στον κοινό κίνδυνο, κύριο μέλημά του είναι η αφύπνιση της ομάδας. Αλλά ακόμη και τότε το ″ο σώζων εαυτόν σωθήτω″, δεν παύει να κυριαρχεί. Δυστυχώς είναι σπάνιες οι περιπτώσεις-γι’ αυτό και επιβραβεύονται-που ενεργούμε αποκλειστικά για το καλό του άλλου, όπως θέλουμε να κάνουν οι άλλοι για εμάς.

«Όταν βάζεις την ψυχή σου σ΄αυτά που κάνεις, κενό δεν υπάρχει.»~Γιώργου Πιντέρη

Απόσπασμα του βιβλίου»Όταν η σχέση γίνεται έμμονη ιδέα» του Γιώργου Πιντέρη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Όταν μια Σχέση Γίνεται Έμμονη Ιδέα» του Γιώργου Πιντέρη

 

-‘Οσο όμως δεν έχω επαφή με τα συναισθήματά μου, δυσκολεύομαι να προσδιορίσω και τις ανάγκες μου. Οπότε η ζωή μου αρχίζει να είναι ανούσια.

 

-Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι να παραδεχτώ τον πόνο μου.