Γιατί άργησε η Άνοιξη; | SearchingTheMeaningOfLife

Γιατί άργησε η Άνοιξη;

Ύαινες βγήκαν στους δρόμους
Ουρλιαχτά σε επικίνδυνα ντεσιμπέλ
μας άφησαν παράλυτους
Πετσόκοψαν τη γαλήνη
Μόλυναν την άχραντη αγάπη
Φάγαν τα παιδιά μας
Παρατάθηκε ο Χειμώνας
Κι άργησαν οι αγώνες να φέρουν Άνοιξη
Κανείς δεν έκλεισε τα αυτιά!
Λάθος μας! Τους νομίσαμε όλους καλούς και σκορπίσαμε.
Φρίκη! Περίσσευε το αίμα μας στην ανθρωπότητα για τις άπληστες ύαινες.

[Περιλαμβάνεται στο ebook «Καταφύγιο» FOR MOBILE με ISBN: 9781005964993]

by SearchingTheMeaningOfLife

Για περισσότερα :
www.stixoi.info
www.poemhunter.com
www.wattpad.com
www.smashwords.com
www.easywriter.gr
www.goodreads.com
www.scribd.com
www.kobo.com
itunes.apple.com
www.overdrive.com
www.barnesandnoble.com

Advertisement

[Καλμάρισμα]

Βουδαπέστη ~ Ιούλιος 2018

Παίζεις τσέλο με τα σωθικά μου
Πρίγκιπα της πατρ οίκιας γης
Σε αρμονία χτυπά η καρδιά μου

Μιας ημέρας γέννημα

Μιας ημέρας γέννημα

Γυμνός ήρθες σε γυμνή αγκαλιά
θήλασες της ζωής, τα ουσιώδη ζουμιά
συσπάται μήτρα, σε κάθε ρουφηξιά

[Ζήσε τα όνειρα]

Ιωάννινα 2019

Βαθιά στα μάτια σου βλέπω την ανάγκη
Δέσμια να θέλει τη δική μου ψυχή
Στη δική μου σκιά έχω βρει τη γαλήνη

Κατακτάμε τα Περιστέρια της Ειρήνης

Κατακτάμε τα Περιστέρια της Ειρήνης

Ενώνοντας την εργασία με την διανόηση
Ιδρύουμε το νόμο του κόσμου
Με ελευθερία και δικαιοσύνη

Αποφυγή αυτογνωσίας

Zoo Βουδαπέστη ~ Ιούλιος 2018

Νοητικά, αντίο είπα από καιρό

μόνη το μέλλον σου να χτίζω το μπορώ

αυτού του δρόμου την πορεία δεν αντέχεις

πετροβολάς το έργο και τον καλλιτέχνη

 

Όσα δεν φτάνεις τα χλευάζεις από ζήλεια

στοργής αισθήματα, χυδαία τα λες παιχνίδια

να δεις δε θες όλους ελεύθερα αδέρφια

μόνο το μνήμα μου, σου τρέφει όλα τα κέφια

Θαλπωρή Πατρικού

Θαλπωρή Πατρικού

Ονόματα γράφεις στον αέρα,
της Γης Αιώνια Μητέρα
όλους απαλά αγκαλιάζεις
το κάθε πλάσμα ησυχάζεις

Πού Πας;

Πού Πας;

σε ασυνείδητη γαλήνη 
 δεν υπάρχει επιστροφή
 η γνώση σε αλλάζει μια για πάντα
 τις αναμνήσεις σε σπιρτόκουτο χωρά
 στη φλόγα τους γλυκαίνεσαι μια στάλα
 του τώρα η βαλίτσα είν΄ βαριά
 αργά, στο μέλλον βηματίζεις 

Βέροια εντός

Βέροια εντός
ορμητικά σαν το Μπατάνι τα ξεπλένει
όλα τα αλλάζει σε ίδια λάμψη παρασέρνει
λάθη ή σωστά ρέουν μαζί με το ποτάμι
τινάζει η πάπια στα φτερά λίμνης γαλήνη

υγρές φλέβες τρέφουν τις πιο βαθιές ρίζες
χαιρετάν του πλατάνου οι παλάμες τις γενιές
αν θες ανάπτυξη, υπομονή κάνε απ΄ τις λίγες
την καρδιά άκου να πάλλετε στις σιωπές

Αμοίραστα Μυστικά

Αμοίραστα Μυστικά

Αυξάνονται τα μυστικά
στη μοναξιά με σπρώχνουν
ξένα όλα γύρω μου μιλούν
από έναν άλλο κόσμο.

Την έχω χάσει την χαρά
απ΄της καρδιάς τον τόπο
ώσπου εισέβαλε εκεί
μια απρόσμενη ελπίδα.