[Το λυχνάρι]

Ιωάννινα, Σεπτέμβριος 2018

Είχα τη χαρά το όνειρο να ζήσω
Άλλο όνειρο μετά ν’ αναζητήσω

Advertisement

[Η μετάβαση]

Ιωάννινα ~ Μάρτιος 2019

Μετριούνται μόνα τους τα κύματα στο βράχο
Καθώς στα όνειρα θέλω να βυθιστώ

Όνειρα: Βάρκες Αταξίδευτες

 

Όνειρα: Βάρκες Αταξίδευτες

Όνειρα αταξίδευτα δε θ’ άφηνες παιδάκι
 στο ράφι τοποθέτησες ακόμα ένα βαρκάκι
 κάποτε στις θάλασσες κύματα όλα μετρούσαν
 λιώνανε όλα στο νερό κι από χαρά πηδούσες.
  

Από ψευδαισθήσεις ελπίδες και από ελπίδες Ζωή με κλειδί ίδιο.

Από ψευδαισθήσεις ελπίδες και από ελπίδες Ζωή με κλειδί ίδιο.

 

Τον κοίταξα τον ορίζοντα,
 όπως μου υπέδειξες για να με ορίζεις.
 Πού να περιμένεις όμως ότι θα σε ακούσω;
 Έκανα κάθε τόσο και προσευχή,
 όπως μου  υπέδειξες, για να με συνετίσεις.
 Πού να περιμένεις όμως ότι θα υπακούσω;
 Μόνο που οι ευχές μου ήταν να περάσω τον ορίζοντα.
 Με τη δυνατή πίστη, που μου δίδαξες, το έβλεπα εφικτό.
 Για μένα ήταν ελπίδα, η δική σου ψευδαίσθηση.
 Νωρίς το κατάλαβα ευτυχώς και φυγάδεψα τα όνειρά μου.
 Με προσγείωσαν οι κουβέντες σου :
 «Χαζό είσαι παιδί μου; Αυτά δε γίνονται!»
 Κάπως έτσι σιωπηλά έθετα τους στόχους.
 Κάτω από την κερασιά πότιζα το χώμα
 και έγινε πιο μεγάλη από το σπίτι
 και απέκτησα ένα κατακόκκινο σπίτι πέρα από τον ορίζοντα.
 Πολύ καλύτερο από τις προσδοκίες.
 Μια έκπληξη για κάθε κατάκτηση.
 Φυσικά έφαγα και τα μούτρα μου.
 Όλοι τα τρώνε. 

Οι Φυσιολογικοί και οι Άλλοι…

Οι Φυσιολογικοί και οι Άλλοι…
Μονάχα την εικόνα σας χαρίζετε
Κι αυτήν ποτέ άριστη
Επιμελημένη μόνο για τις αισθήσεις του ένα εξήντα περίπου
Όσοι σας βλέπουν από ψηλότερα(από μπαλκόνι ίσως) ξέρουν τι λέω
Ο κόσμος σας: η μετάφραση αμφισβητήσιμων σκιών
Αγάλματα που πάνε κι έρχονται οι μορφές σας
Θρηνείτε από συνήθεια για τους ήδη νεκρούς, νεκρούς σας
Ελάχιστοι πλέον οι μαυροντυμένοι της νύχτας