Αγγελική Μπολουδάκη: Όταν δεν έχουμε ανάγκη τους ρόλους μας, αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας

Ιωάννινα 2019

Είμαστε ο εαυτός μας, είμαστε όμως και οι ρόλοι μας. Ρόλοι που μας υπαγορεύουν πως να σκεφτούμε, πως να αισθανθούμε, πως να συμπεριφερθούμε.
Κοιτάμε τον εαυτό μας σύμφωνα με αυτούς τους ρόλους. Αξιοποιούμε τη δημιουργικότητά μας με αυτή τη ματιά Προσεγγίζουμε τους ανθρώπους με αυτούς.Προσπαθούμε εν αγνοία μας να δικαιώσουμε τους ρόλους μας με τρόπους που υπονομεύουν την αλήθειά μας.
Αν ως παιδί είχες το ρόλο του γονιού για τους γονείς ή τα αδέλφια σου, σαν γονιός προσεγγίζεις τους άλλους. Το να αφεθείς σε σχέσεις ισότιμης δέσμευσης, να εκφράσεις την ευαλωτότητά σου σε σχέσεις όπου υπάρχει συναισθηματική και έμπρακτη ανταπόκριση, σε κάνει να νιώθεις έξω από τα νερά σου.
Κάθε φορά που νιώθεις την επιθυμία να εκφράσεις τις ανάγκες σου στους ανθρώπους με τους οποίους συνδέεσαι ώστε να έρθετε πιο κοντά συναισθηματικά, να δεσμευτείτε πιο ουσιαστικά, αυτή η επιθυμία ταυτόχρονα σε φοβίζει. Χάνεις το ρόλο σου, τον τρόπο που έμαθες να σχετίζεσαι. Χάνοντας όμως το ρόλο σου έρχεσαι σε επαφή με την ευαλωτότητά σου, με τις αδυναμίες σου. Η παντοδυναμία του ρόλου αποχωρεί και αποκαλύπτεται ένας απογυμνωμένος εαυτός. Ένας εαυτός με ανάγκες, με ατέλειες, με φόβους. Όλα αυτά όμως πως να τα μοιραστείς όταν έχεις συνηθίσει αλλιώς; Όταν έχεις συνηθίσει να εκτιμάσαι με αυτόν τον τρόπο; Αυτός ο τρόπος σκέψης έγινε άμυνα και προστασία σου. Τώρα πρέπει να ανακαλύψεις νέους τρόπους να συνδέεσαι, να μοιράζεσαι. Πρέπει να δώσεις προτεραιότητα σε ό,τι χρειάζεσαι αληθινά σύμφωνα με αυτό που είσαι και όχι σύμφωνα με αυτό που ήταν ο ρόλος σου.
Όταν τολμάς και κάνεις την υπέρβασή σου, ανακαλύπτεις ένα καινούργιο κόσμο μέσα σου, έναν κόσμο που δεν είναι τόσο φαντασμαγορικός όσο τον δημιουργούσες στη φαντασία σου, αλλά ένας κόσμος λιτός. Ένας κόσμος που έμαθες να τον κρίνεις αρνητικά αλλά τώρα ανακαλύπτεις τον πλούτο στην απλότητά του.

Φαινόμενο Φλυν: Πώς η οικογένεια επηρεάζει την ευφυία

Ο δρ Τζέιμς Φλυν, είναι ομότιμος καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Οτάγκο, στη Νέα Ζηλανδία, και διευθυντής του Κέντρου Ψυχομετρίας του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ, στη Βρετανία. Σύμφωνα με τη θεωρία του, η ευφυΐα δεν διαμορφώνεται έως την ηλικία των 18 ετών αλλά αναπτύσσεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ενήλικης ζωής, αρκεί να συναναστρέφεται κανείς με άτομα που διεγείρουν τον εγκέφαλό του και να ακολουθεί ένα νοητικώς απαιτητικό τρόπο ζωής στο σπίτι και στην εργασία.

Ο Δρ Φλυν υποστηρίζει ότι οι οικογένειες των οποίων τα μέλη μιλούν, γελούν, μοιράζονται πολιτιστικά δρώμενα και ασχολούνται με απαιτητικές για το μυαλό δραστηριότητες, παρουσιάζουν αύξηση του δείκτη νοημοσύνης τους κατά αρκετές μονάδες.

Ωστόσο ισχύει και το αντίστροφο: αν κάποιος μοιράζεται το σπίτι ή το χώρο εργασίας του με άτομα μειωμένης ευφυΐας, κινδυνεύει να δει και το δικό του IQ να φθίνει, εξαιτίας της έλλειψης επαρκούς διέγερσης του μυαλού.

«Η ευφυΐα πάντοτε εθεωρείτο στατική αλλά σύγχρονα ευρήματα υποδηλώνουν ότι αυτό είναι λάθος», δήλωσε ο δρ Φλυν στην εφημερίδα «Sunday Times» με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Does Your Family Make You Smarter».

«Ο εγκέφαλος μοιάζει με έναν μυ: όσο περισσότερο τον χρησιμοποιούμε, τόσο πιο δυνατός γίνεται. Αυτό σημαίνει πως μπορούμε να αυξάνουμε την ευφυΐα μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής».

Ο δρ Φλυν πιστεύει ότι ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι να παντρευτούμε έναν άνθρωπο ευφυέστερο από εμάς, να βρούμε μία νοητικώς απαιτητική εργασία και να κάνουμε παρέα με ευφυείς ανθρώπους. «Κάθε ένα από αυτά τα τρία μπορεί να αυξήσει και τη δική μας ευφυΐα», λέει.

Μιχάλης Μπλέτσας: Η εποχή της εξειδίκευσης στην εκπαίδευση έχει τελειώσει

Από τις STEM δεξιότητες στον κλάδο της εκπαίδευσης μέχρι την τεχνολογία 5G και από την τεχνητή νοημοσύνη μέχρι τους «ψηφιακούς μετανάστες» και «ψηφιακούς ιθαγενείς» της σημερινής εποχής, ο Μιχάλης Μπλέτσας, εκ των κορυφαίων επιστημονικών στελεχών του ΜΙΤ, έχει να πει πολλά: Διευθυντής πληροφορικής (computing) και ερευνητής στο MIT Media Lab, o διακεκριμένος Έλληνας επιστήμονας από τα Χανιά άρχισε την επιστημονική του πορεία σπουδάζοντας ηλεκτρολόγος μηχανικός στο ΑΠΘ, και συνέχισε στις ΗΠΑ, και συγκεκριμένα στο Boston University και στο Northeastern University, στους τομείς της βιοϊατρικής μηχανικής και της μηχανικής υπολογιστών. Αυτή τη στιγμή το αντικείμενό του είναι οι ψηφιακές ερευνητικές υποδομές, ωστόσο είναι γνωστός, μεταξύ άλλων, ως μέλος της ομάδας δημιουργών και σχεδιαστών της πρωτοβουλίας «One Laptop Per Child», και έλαβε το βραβείο Index το 2007 για τη συμβολή του στην υποστήριξη της πρόσβασης παιδιών από αναπτυσσόμενες χώρες στην τεχνολογία και την εκπαίδευση. Σήμερα ζει στη Βοστώνη, ωστόσο δεν έχει χάσει την επαφή του με τα δρώμενα στη χώρα μας, την οποία επισκέπτεται με τη γυναίκα και τα δύο του παιδιά, ενώ από το 2018 είναι μέλος του Κύκλου Πρεσβευτών του Ιδρύματος Vodafone.