Η ψευδαίσθηση της «πράσινης ανάπτυξης» και το στοίχημα της «αποανάπτυξης»

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018

Αέναη ανάπτυξη δεν είναι δυνατή σε ένα πεπερασμένο πλανήτη. Διότι αυτή βασίζεται πάντα στην ανθρώπινη εργασία και την κατανάλωση των περιορισμένων πόρων. Παρά το γεγονός ότι οι τεχνολογικές καινοτομίες, οι ήπιες πηγές ενέργειας και η μετάβαση σε «κοινωνίες υπηρεσιών» έχουν οδηγήσει σε κάποια σχετική αποσύνδεση της υπερκατανάλωσης των πόρων με την ανάπτυξη, δεν έχει αλλάξει ριζικά τίποτα. Μέχρι τώρα, η «ανάπτυξη» πάει πάντα χέρι-χέρι με την αύξηση της κατανάλωσης των πόρων.
Αυτό ισχύει και για την Apple και τη Google, δύο από τις μεγαλύτερες σε αξία εισηγμένες στα χρηματιστήρια εταιρείες στον κόσμο, που οι συμβατικοί και πράσινοι οικονομολόγοι θεωρούν σαν μη προβληματικές οικολογικά («Εδώ δεν έχουμε απόβλητα και δε βρωμάει τίποτα»). Ακριβώς σε αυτά τα σκοτεινά σημεία εκείνων που λατρεύουν την ανάπτυξη είναι που στρέφει την προσοχή του το κίνημα της Αποανάπτυξης: διότι δεν ζούμε σε έναν κόσμο, όπου τα iPhone-Chips γίνονται από άμμο των παραλιών του Σαν Φρανσίσκο και επεξεργάζονται στη συνέχεια σε κινητά τηλέφωνα από καλά αμειβόμενους απασχολούμενους. Αντ ‘αυτού, το επιχειρηματικό μοντέλο της Apple χρειάζεται σπάνιες γαίες, που η εξόρυξή τους συνοδεύεται από ερήμωση τοπίων και εκτοπισμό ανθρώπων. Οδηγεί στην υπερκατανάλωση ενέργειας των τεχνολογιών της πληροφορίας και της επικοινωνίας (ήδη σχεδόν στο ένα πέμπτο της συνολικής ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας) και βασίζεται σε κακές συνθήκες εργασίας και υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων. Είναι ένα τέλειο παράδειγμα της ψευδαίσθησης μιας «πράσινης, ανεπτυγμένης οικονομίας», η οποία οποιοδήποτε απόβλητο το μετακινεί στις φτωχότερες περιοχές του πλανήτη.
Υπάρχουν όρια στις τεχνικές λύσεις

Advertisement

Θεραπεύουν και… ομορφαίνουν «ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΓΗΣ»

Λεβάντα, κρόκος και ροδοπέταλα. Τρία από τα πιο…θαυματουργά προϊόντα της ελληνικής γης. Με εξαίρεση τον κρόκο, που φύεται μόνο στην Κοζάνη, τα άλλα δυο, έχουν παρουσία και σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, αλλά, σε μεγάλες ποσότητες εμφανίζονται κυρίως στην Μακεδονία.

Της Έλενας Αλεξιάδου

Τα καλούδια λοιπόν της ελληνικής γης που από την εποχή του Ιπποκράτη είναι γνωστά για τις ευεργετικές τους ιδιότητες τόσο στην υγεία όσο και στην ομορφιά του ανθρώπου, αξιοποιούν ολοένα και περισσότεροι παραγωγοί και επιχειρηματίες, ανταποκρινόμενοι έτσι στις επιταγές της σύγχρονης κοινωνίας, που σε παγκόσμιο επίπεδο συνεχώς αναζητούν πιο φυσικά και φυτικά προϊόντα.

Τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, εκτός από την… κουζίνα αξιοποιούνται ολοένα και σε μεγαλύτερη κλίμακα για τη σωματική, ψυχολογική και εμφανισιακή… ανάταση. Για αυτό το λόγο άλλωστε, μεγάλες βιομηχανίες φαρμάκων και καλλυντικών, δεν διστάζουν να “κονταροχτυπηθούν», καταβάλλοντας μάλιστα σημαντικά ποσά, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα αποστάγματα που επιθυμούν.

Η μητέρα φύση στην Ελλάδα, δεν έπαψε ποτέ να διατηρεί ανοιχτό το «φαρμακείο» της προσφέροντας απλόχερα τα πολύτιμα φυτά και βότανά της. Σύμφωνα με την τακτική ερευνήτρια – διευθύντρια του Ινστιτούτου Γενετικής Βελτίωσης και Φυτικών Πόρων, Δρ. Ελένη Μαλούπα, η Ελλάδα φιλοξενεί το 50% της φυτικής βιοποικιλότητας στην ΕΕ, το 80% της Βαλκανικής χλωρίδας και υπάρχουν καταγεγραμμένα 6.500 είδη ελληνικής χλωρίδας, εκ των οποίων τα 2.944 είναι ενδημικά αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά. Από αυτά αξιοποιούνται σήμερα μόλις τα 30, τη στιγμή που σε παγκόσμιο επίπεδο η αγορά αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών υπερβαίνει σε αξία τα 20 δισ. Ευρώ.

Η κροκοκαλλιέργεια σε αριθμούς

Σε 6.000 ανέρχονται σήμερα τα στρέμματα -με τα 1000 να είναι βιολογικής καλλιέργειας- στα οποία καλλιεργείται κρόκος, ενώ η παραγωγή, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Αναγκαστικού Συνεταιρισμού Κροκοπαραγωγών Κοζάνης, Νίκο Πατσιούρα, ανέρχεται σε 4-5 τόνους ετησίως.

Ένα κιλό κρόκου πωλείται από 1.350 έως 1.500 ευρώ, ενώ ένα στρέμμα αποδίδει από 700 γραμμάρια ως και ένα κιλό. Για να συγκεντρωθεί ένα κιλό από φρέσκα στίγματα κρόκου, χρειάζονται 85.000 λουλούδια. Αυτό το ένα κιλό όταν αποξηραθεί αποδίδει 200 γραμμάρια προϊόντος.

Οι θεραπευτικές χρήσεις του κρόκου είναι πολλές, μεταξύ άλλων λειτουργεί ως τονωτικό και ηρεμιστικό του στομάχου, ανακουφιστικό και αποτοξινωτικό για το συκώτι, κατά της νόσου του Αλτσχάιμερ, μειώνει την χοληστερίνη και εμφανίζει αντιθρομβωτική δράση και βοηθά σε κρίσεις άσθματος, υπέρταση, καρκίνο του ήπατος και σκλήρυνση κατά πλάκας. Επίσης, ο κρόκος ή αλλιώς σαφράν, ανακουφίζει από πολλές ψυχιατρικές παθήσεις, ενώ είναι πολύ χρήσιμο στον καθαρισμό της ακμής.

Ροδέλαιο ή αλλιώς… «ρευστός χρυσός»

Ξεπερνούν τα 120 στρέμματα οι καλλιεργούμενες εκτάσεις με βιομηχανικό τριαντάφυλλο στην ευρύτερη περιοχή του Βοΐου Κοζάνης, με το σύνολο της συγκεκριμένης παραγωγής να αξιοποιείται για την κάλυψη της εγχώριας ζήτησης. Λίγες μόνο ποσότητες “ταξιδεύουν» για τις αγορές της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας.

Για την παραγωγή ενός κιλού ροδέλαιου, απαιτούνται (να αποσταχθούν με ατμό) 3-5 τόνοι ροδοπέταλα, ενώ για να αποκτήσει κάποιος τον “ρευστό χρυσό», όπως αποκαλείται, θα πρέπει να καταβάλει ποσό τρεις φορές πιο υψηλό από ό,τι, αν αγόραζε αληθινό χρυσό.

Το ροδέλαιο περιέχει περίπου 300 χημικά συστατικά, από τα οποία μόνο τα 100 έχουν αναγνωριστεί, το χρώμα του είναι από κίτρινο έως λαδί, ενώ έχει μια γλυκιά, στυπτική, ανθοειδή οσμή, ελαφρά δροσιστική και λίγο μπαχαρώδη. Δεν είναι τοξικό και γι’ αυτό είναι από τα λίγα αιθέρια έλαια, που δίνονται άφοβα στα παιδιά.

Είναι δημοφιλές στην αρωματοποιία, ενώ χρησιμοποιείται για καλλυντικά, ως ηρεμιστικό και αντικαταθλιπτικό και ως ήπιο αντισηπτικό. Το ροδέλαιο χρησιμοποιείται και για την παρασκευή Αγίου Μύρου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Λεβάντα – μια «κυρία» της οικογένειας των χειλανθών

Το αιθέριο έλαιο λεβάντας είναι 100% φυσικό και παράγεται από άνθη γνήσιας λεβάντας «Lavandula angustifolia var. hemus», που καλλιεργείται (πάνω από 100 στρέμματα) σε επιλεγμένες ορεινές περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας. Η ποικιλία hemus δεν εντοπίζεται πουθενά αλλού στην Ελλάδα και θεωρείται εφάμιλλη της γαλλικής, μιας από τις καλύτερες στον κόσμο.

Κάθε στρέμμα αποδίδει 300 με 400 κιλά άνθη, η απόσταξη των οποίων αποφέρει 8 κιλά λάδι. Οι παραγόμενες ποσότητες καλύπτουν την εγχώρια ζήτηση και μέρος αυτών αποστέλλεται στην Κύπρο και τις αραβικές χώρες.

Σε υψόμετρο 900-1800μ. ευδοκιμούν δύο είδη άγριας λεβάντας: Lavandula officinalis και η Lavandula angustifolia. Η πρώτη είναι ένα πολύτιμο “διαμάντι» της φύσης και δίνει το καλύτερο αιθέριο έλαιο, έχει το πιο ευγενές άρωμα και τις περισσότερες – αναρίθμητες – σχεδόν θεραπευτικές ιδιότητες. Το δεύτερο είδος, η angustifolia, είναι ένα φυτό πιο μεγάλο και με πιο πλούσια ανθοφορία.

Στο μεταξύ, λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο προέκυψε και ένα τρίτο είδος λεβάντας, η lavandin. Αποτελεί διασταύρωση της άγριας των γαλλικών βουνών και της ισπανικής “Lavandula latifolia”.

Μεταξύ των ευεργετικών ιδιοτήτων της λεβάντας περιλαμβάνονται: η μείωση πιτυρίδας, η αντιμετώπιση της δυσπεψίας και του φουσκώματος στο στομάχι, η ανακούφιση της φαγούρας από τσιμπήματα εντόμων ή άλλα δερματικά προβλήματα όπως το ξηρό έκζεμα, κοψίματα και γδαρσίματα, καταπολέμηση του κρυολογήματος και του βήχα, ανακούφιση από πονοκεφάλους, άγχος και υπέρταση.

---

.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ
[τεύχος 91, 10 Μαΐου 2018] – Δεκαπενθήμερη έκδοση του Αθηναϊκού & Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων

πηγή: https://dasarxeio.com/

---

Τα φυτά έχουν ψυχή, αισθάνονται, διαισθάνονται, «βλέπουν», «ακούνε», έχουν μνήμη

  

Όλα  τα φυτά  έχουν ψυχή, αισθάνονται, διαισθάνονται «βλέπουν» και «ακούνε» έχουν  μνήμη. Εχουν  δηλαδή όλο εκείνο το σύστημα  που στον άνθρωπο ονομάζουμε «νευροφυτικό». Αλλωστε  το βασικό μέρος του σώματός μας προέρχεται από τα φυτά.

     Ο  καθηγητής  Κλήβ Μπάξτερ, που χρησιμοποιούσε τις «μηχανές της αλήθειας  για να ξεσκεπάζει τους εγκληματίες, ανάμεσα στα πρώτα του πειράματα, έκανε  το 1988, κι’ αυτό:  Εβαλε μέσα σε ένα δωμάτιο δύο φυτά. Επειτα, μέσα από το δωμάτιο, πέρασαν διαδοχικά, ξεχωριστά ο ένας από τον άλλο, πέντε βοηθοί του και ο  ίδιος. Ενας από τους πέντε,  χωρίς να ξέρουν οι  άλλοι ποιος, διαλέ­χτηκε στην τύχη για να κομματιάσει το ένα φυτό.

       Αμέσως μετά το άλλο φυτό συνδέθηκε με τη «μηχανή της αλήθειας» και οι έξι άντρες ξαναπέρασαν από μπροστά του — μέσα σ’ αυτούς και ο «εγκληματίας» -, που σαν βρέθηκε πάλι μέσα στο δωμάτιο. το φυτό «τρελάθηκε» από το φόβο του, και  «λιποθύμησε».

Άκου την Φύση… Διδάσκει

photo by EvAr

Άκου την Φύση… Διδάσκει

Θυμάσαι το πουλί στη μέση της θάλασσας;
Το έβαλε στο μάτι ο σκύλος
και κολυμπούσε με ενθουσιασμό να το φτάσει
αλλά αυτό πέταξε
κι έμεινε απελπισμένος στη θάλασσα
κουρασμένος και νηστικός.
Το πουλί χάθηκε στον ουρανό,
ενώ το σκυλί βούλιαζε στο νερό.

Τα πουλιά μου μίλησαν

Τα πουλιά μου μίλησαν

μπήκαν πουλιά στο σπίτι
μιλούσαν δυνατά
τρώγαν τα ψίχουλα
απ΄ το πατάκι της κουζίνας
τα είδα και πέταξαν ταραγμένα

Θνητός Θεός

Μέτσοβο, Ιούνιος 2017

Θνητή ζωή, όλα σου μοιάζουν τραγωδία
Αγγίζεις άνθρωπο… τρέμεις από ουσία!
Μέσα απ΄ το άγχος, αναδύεσαι με αγωνία
Σε ροζ καθρέφτη βλέπεις μονάχα αξία

Σπασμένες Ψυχές

 

Σπασμένες Ψυχές

καμιά φορά, βάρος αβάσταχτο οι Ιδέες
 όπως η Σάρκα πονά από πόθο κραυγαλέα
 τότε αποφεύγουν των ανθρώπων τις παρέες
 η τέχνη, η φύση, παρηγοριά και τα βιβλία
 
 με ηρεμούν, μου απαντούν… ψυχής αξία!
 ”για μελλοθάνατων αγχώνεσαι γραβάτα!”
 Όλα Γελοία! μικρή η ζωή για τιμωρία
 θρηνείς για γάτα που σπάει όλο πιάτα…

Το εύοσμο αποσμητικό του οικοσυστήματος

(Πηγή Artatm)

Το εύοσμο αποσμητικό του οικοσυστήματος
(Δυναμική Ψυχογλωσσική προσέγγιση)

Σε πρόσφατη συνάντηση οικολόγων-για την παρακολούθηση σχετικής ομιλίας-άκουσα κατά κόρον την έκφραση ″το οικολογικό πρόβλημα″, με την οποία σημαίνουν την έννοια της ρυπάνσεως του πλανήτη μας. Ότι δηλαδή το ″οικολογικό πρόβλημα″ είναι η αύξηση αυτών των ρύπων.*

———————————

* Σωστή είναι η λέξη ″ρύπανση″ στην περίπτωση αυτή και λάθος η συχνά χρησιμοποιούμενη ″μόλυνση″, διότι μόλυνση σημαίνει την άτοπη και μεγάλη ανάπτυξη παθογόνων μικροβίων κυρίως εντός οργανισμών, προκαλώντας νόσους. Φυσικά οι ρυπάνσεις υποβοηθούν τις μολύνσεις.
Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για λάθος όταν η έκφραση αυτή εκπέμπεται ή εκλαμβάνεται με τη σημασία αυτή. Το γιατί, παρ’ ότι απλό, είναι δύσκολο στη διατύπωση, γι’ αυτό θα προσπαθήσω να το αποδώσω με παράδειγμα.
Όταν κάποιος ασθενής πηγαίνει στον Οφθαλμίατρο ή τον Νευρολόγο, έχει ένα οφθαλμικό ή νευρικό πρόβλημα. (Λάθος λέμε ότι ο ασθενής έχει οφθαλμολογικό ή νευρολογικό πρόβλημα).
Όταν ο Οφθαλμίατρος ή ο Νευρολόγος ως επιστήμονας (-λόγος) αντιμετωπίζει πρόβλημα διαγνώσεως, θεραπείας κ.α. με τον συγκεκριμένο ασθενή και γι’ αυτό ζητά εξετάσεις και συμβούλια, τότε ο συγκεκριμένος αυτός επιστήμονας αντιμετωπίζει ένα οφθαλμο-λογικό ή νευρο-λογικό πρόβλημα. (Το πρόβλημα δηλαδή βρίσκεται στο δικό του μυαλό). Η λογική-γνώση την οποία απέκτησε σπουδάζοντας την επιστήμη του και η εμπειρία του, εδώ δεν τον βοηθούν, με αποτέλεσμα να αναφύεται το όποιο (οφθαλμο-νευρο-καρδιο)-λογικό πρόβλημα, επαναλαμβάνω, του επιστήμονα.
Άρα λοιπόν πρόκειται για σωστή έκφραση (″το οικολογικό πρόβλημα″), η οποία όμως χρησιμοποιείται άστοχα αφού αποδίδει άλλη έννοια. Ελπίζω να έγινε κατανοητό, αναμένοντας βέβαια και τη συνήθη θέση: ″Μα αφού η λαθεμένη εκπομπή είναι σχεδόν σίγουρο ότι επιφέρει και την ανάλογη λαθεμένη πρόσληψη, που το κακό, αφού το αποτέλεσμα είναι η επικοινωνία;″
Σε μια τέτοια απλοϊκή λαϊκιστική σκέψη, ας μου επιτραπεί κι εμένα ν’ απαντήσω τουλάχιστον απλοϊκά: Εάν συνεννοηθούμε οι δυο μας πως όταν λέμε τη λέξη αλήθεια θα εννοούμε ψέμμα και βέβαια θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε, αλλά τότε θα πρέπει στα σοβαρά να αναρωτηθούμε για το πόσο καλά στέκουμε κάνοντας μια τέτοια συμφωνία.
Επειδή όμως υπάρχει και η ουσιαστική, εξήγηση στο ″γιατί″, προχωρώ. Πιστεύω ότι το ″οικολογικό πρόβλημα″ (με την ορθή φυσικά έννοιά του όπως είπα), βρίσκεται στο νου, στην ψυχή του ανθρώπου , στο λογικό μέρος της οποίας ιδιαιτέρως αφορά. (Γι’ αυτό και οι κύριοι υπεύθυνοι της οικοφθοράς και της οικορύπανσης είναι οι πολιτικοί, οι επιστήμονες και οι τεχνολόγοι).
Δεν δυσκολεύομαι βέβαια να αναγνωρίσω ως τον πρώτο οικοφθοροποιό, το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος (τον Αδάμ και την Εύα), μέσα από την πράξη του προπατορικού αμαρτήματος.
Είτε δούμε επιφανειακά το γεγονός-μη φάτε δηλαδή τον καρπό του συγκεκριμένου αυτού δένδρου της κτίσεως-, είτε συμβολικά-που είναι και το ορθό-, ότι δηλαδή δίδεται από τον Θεό στους πρωτόπλαστους μία οδηγία πορείας στις σχέσεις τους με τα άλλα όντα της κτίσεως, το βέβαιο είναι ότι η εντολή αυτή καταπατάται κι έτσι επέρχεται η πρώτη ανωμαλία στην αρμονική αλληλουχία της σχέσεως των όντων-βλάβη της παγκόσμιας ισορροπίας εξαιτίας της διαστρεβλώσεως της λογικής του ανθρώπου και της ταυτόχρονης ανάπτυξης άλογων επιθυμιών και υπερβολικών αισθητηριακών-αισθησιακών αναγκών κατά προτροπή του διαβόλου.
Κι επειδή έκτοτε η λογική του ανθρώπου παραμένει διαστρεβλωμένη-δυστυχώς και μετά την ενανθρώπιση του Λόγου, αφού δυνατότητα δόθηκε στην ελευθερία του ανθρώπου για σωτηρία εις τον επιθυμούντα και βουλόμενο- (πόσοι άραγε οι βουλόμενοι), παραμένει και διογκώνεται το ″οικολογικό πρόβλημα″. Να γιατί είπα ότι το οικολογικό πρόβλημα αφορά κυρίως τη λογική του ανθρώπου (είναι νοητικό-συναισθηματικό πρόβλημά του) και ό,τι συμβαίνει στη φύση (οίκο), απλά είναι οι επιπτώσεις αυτού του λογικού προβλήματός του.
Δεν έπαψε ούτε και είναι δυνατόν να πάψει η αλληλουχία ανθρώπου-φύσεως. (Αλληλουχία = το αμοιβαίως συνέχεσθαι).

*Ο*

*Ο*

Όλον τον κόσμο γύρισα
Όλος ο κόσμος μ΄είδε
Θαύμασε την Ομορφιά
Τίμια δεν την είδε

«Σιγά μην είναι τίμια
σε μένα ξένη δείχνει…»
Είπε και απαρνήθηκε
όλη την τέλεια φύση
«Δεν είμαι εγώ κομμάτι της
άλλα τα υλικά της
δεν είμαι εγώ καθρέφτης της
τρομάζω στη θωριά της.»

Και την σιωπή αντίκρισε
ως μυστικών κακία
κακία έχει το μέσα σας
με ζήλια εκδηλωμένη
αυτή κάνει εγωιστές
και τη μορφή ασχημαίνει

Φιλιά σε όλους

Φιλιά σε όλους

Φιλώ βατράχια
πρίγκιπες να γίνουν
μια και οι πρίγκιπες
στο εγώ τους μόνο σβήνουν.

Άξιοι νόμιζα
πως ήταν της μορφής τους
δεν υπολόγιζα
την θνητή ισχύ τους.

Ένοχος πόνος
τζάμπα μη με λιώνει
φύση αδύναμη
είχαν. Και με λυτρώνει!