Δέκα τραγούδια που σύμφωνα με τους επιστήμονες μας ανεβάζουν τη διάθεση

Λένε ότι η μουσική μπορεί να ηρεμήσει ακόμη και άγρια θηρία… όπως και να μας φτιάξει τη διάθεση. Πρόσφατες επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι όντως υπάρχουν τραγούδια που μπορούν να μας κάνουν να ευθυμήσουμε.

---

Δεν μας κάνει μόνο ο έρωτας ή η γυμναστική να χαμογελάσουμε. Σίγουρα, και οι δύο αυτοί παράγοντες μπορούν να ανεβάσουν τα επίπεδα σεροτονίνης στον οργανισμό σας και να σας φτιάξουν τη διάθεση, αλλά υπάρχει και η μουσική, η οποία μπορεί να σας προσφέρει ακόμη περισσότερη ζωντάνια.

Ο Δρ. Τζέϊκομπ Τζόλιτζ, γνωστικός νευροεπιστήμονας από το Πανεπιστήμιο του Χρόνινγκεν στην Ολλανδία, πραγματοποίησε μία έρευνα, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν πράγματι τραγούδια που μπορούν να μας ανεβάσουν τη διάθεση.

Advertisement

Έτσι ακούγεται η μουσική του π

Είναι γνωστός ο αριθμός π, ο πραγματικός αριθμός που μπορεί να οριστεί ως ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του στην Ευκλείδεια γεωμετρία, και ο οποίος χρησιμοποιείται πολύ συχνά στα μαθηματικά, τη φυσική και τη μηχανολογία.

Ara Malikian: Πώς ένα βιολί άλλαξε τη ζωή αυτού του πρόσφυγα πολέμου

Γράφει η Νταϊάνα Σκουκάνι

Κάτοικος Ισπανίας, γεννημένος στο Λίβανο και με ρίζες από την Αρμενία, αυτός ο άνθρωπος εισχωρεί στο μυαλό και στη ψυχή μεταφέροντας κάθε φορά την πολυπολιτισμικότητα του παρέα με ένα βιολί. ‘Ένα βιολί που εδώ και πάνω από έναν αιώνα συνοδεύει και ‘φροντίζει’ την οικογένεια. Τρεις γενιές μετά, εκείνο το βιολί και ο τωρινός του ιδιοκτήτης Άρα έκαναν το ντεμπούτο τους στη καρδιά του Λονδίνου και κατάφεραν μια Δευτέρα βράδυ να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του Λονδρέζικου κοινού. Το αποτέλεσμα, μία sold out συναυλία στο Barbican Centre που θα μείνει αξέχαστη σε όσους βρέθηκαν εκεί.

Η ιστορία του βιολιού έχει τις ρίζες της στην Αρμενία του 1915 όπου ο παππούς του σε μια προσπάθεια του να καταφέρει να φύγει με την οικογένεια του από την χώρα, επικαλέστηκε ένα βιολί που του είχαν χαρίσει και προσποιήθηκε ότι ήταν μέλος ενός συγκροτήματος που περιόδευε και ως εκ τούτου κατάφερε να δραπετεύσει μαζί με την οικογένεια του. Ο Λίβανος έγινε το καινούργιο τους σπίτι και ως φόρο τιμής στο βιολί που τους έσωσε, ο παππούς Μαλικιάν φρόντισε να μάθε ο γιός του να παίζει το βιολί, έστω και αν ο ίδιος δεν έμαθε ποτέ.

Θεραπευτικές μουσικές μελωδίες.

Η μουσική, μία γλώσσα που μιλάει στο σώμα. Το σώμα το οποίο
κάθε μέρα γεμίζει από διάφορα συναισθήματα, προβλήματα και σκέψεις.

Η μουσική καθώς είναι δεμένη με τα μαθηματικά,  έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει και να
θεραπεύσει.

Ποια μουσική όμως ?
Η κλασική μουσική, που αν παρατηρήσουμε θα δούμε ότι απαρτίζεται από έγχορδα,
από πνευστά και κρουστά.

Όπου αυτά έχουν πολύ μεγάλη σημασία με τον τρόπο που είναι
στημένα.

Νησί μέσα στην πόλη – Αρλέτα

ΝΗΣΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

(στ. μουσ. Αρλέτα)

Παίζω με τη ζωή χορεύω το χορό μου

Κοιμάμαι αγκαλιά μαζί με τ’ όνειρό μου

 

κι η μέρα μου γελάει και με χαϊδεύει η νύχτα

 

κι ο έρωτας μου λέει παραμύθια

 

 

 

Γιατί είμαι ένα νησί μέσα στην πόλη

 

Κανείς δε με γνωρίζει κι ας με ξέρουν όλοι

Παίζω με τη ζωή στα δίχτυα της αράχνης

Γελάω με τον καιρό πίνω νερό της πάχνης

Κι εσένα π’ αγαπάω πάντα θα σε παιδεύω

Σαν ψάρι θα γλιστράω θα δραπετεύω

Γιατί είμαι ένα νησί μέσα στην πόλη

Κανείς δε με γνωρίζει κι ας με ξέρουν όλοι

Παίζω με τη ζωή παίζει κι αυτή με μένα

Κρατάω μυστικά στον άνεμο κρυμμένα

Κι η άγρια μοναξιά άνοιξε σαν λουλούδι

Και τα’ άρωμα της το ‘κανα τραγούδι

Γιατί είμαι ένα νησί μέσα στην πόλη

Κανείς δε με γνωρίζει κι ας με ξέρουν όλοι

 

«Νησί μέσα στην πόλη» από το δίσκο «Άσε τα κρυφά κρυμμένα», ένα τραγόύδι αυτοβιογραφικό μοναχικό μα και υπέροχο. Ο «εσωτερικός εθνικός ύμνος» της Αρλέτας, όπως η ίδια το χαρακτήρισε, σε αντιπαράθεση στους «επίσημους εθνικούς ύμνους» που το κοινό τμε αγάπη ης απέδωσε κατά καιρούς όπως το «μια φορά θυμάμαι» «το πέτρινο χαμόγελο», τη «Σερενάτα», «Μπαρ το ναυάγιο»…

πηγή: http://giatinarleta.blogspot.com/

 

Η άρια της συκοφαντίας

Ο τίτλος κυριολεκτεί. Δεν έχει μεταφορική σημασία, το σημερινό άρθρο δεν είναι αφιερωμένο στη συκοφαντία γενικώς αλλά, πολύ ειδικά, σε μια άρια -μια πολύ γνωστή άρια από μια πολύ γνωστή όπερα, από τον Κουρέα της Σεβίλλης του Τζοακίνο Ροσίνι. Οι άριες συνήθως αναφέρονται με τον πρώτο στίχο τους, οπότε κι αυτή λέγεται La calunnia è un venticello, αλλά συχνά θα τη δείτε να αναφέρεται και ως «άρια της συκοφαντίας». Calunnia είναι η συκοφαντία, calumny στα αγγλικά, λατινικής αρχής. Venticello είναι υποκοριστικό του vento, ο άνεμος, άρα «η συκοφαντία είναι ένα αεράκι».

Η μελωδία σου, μια πρόσθεση

photo by ChrisTsik

Η μελωδία σου, μια πρόσθεση

Έχεις καιρό το λογαριασμό να κάνεις
δεν τραβήχτηκε της πρόσθεσης γραμμή.
Τότε οι πράξεις σου όλες θα αθροιστούνε
να δείξουν ποιος ακριβώς είσαι εσύ.

Όχι τα όνειρα που δεν τα έχεις πράξει
ούτε τα λόγια που δεν έχουν βιωθεί
όλα όσα τόλμησες ή δείλιασες να ζήσεις
όλα τα ρήματα προσθέτουν μουσική.

Συμβουλές αυτοβοήθειας

photo by EvAr

Πώς να σταματήσεις το χρόνο: Φίλα

Πώς να ταξιδέψεις στο χρόνο: Διάβασε

Πώς να ξεφύγεις από το χρόνο: Άκου μουσική

J Balvin – 6 AM ft. Farruko (Con Letra) ~ greek lyrics (στίχοι μεταφρασμένοι στα ελληνικά)

J Balvin – 6 AM ft. Farruko (Con Letra) 

στίχοι μεταφρασμένοι στα ελληνικά

Η δύση πέρασε ήδη, ο ήλιος ανατέλει

Ξυπνάω δίπλα σου, μωρό

Και ακόμα δεν θυμάμαι τι συνέβη χθες

Θα ήθελα να ξέρω το όνομά σου, κοπελιά

ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ…Η ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΑ, ΤΟ ΦΛΑΜΕΝΚΟ ΚΑΙ Η ΙΕΡΗ ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ [του Στάθη Γαλάτη]

Η ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΑ, ΤΟ ΦΛΑΜΕΝΚΟ
ΚΑΙ Η  ΙΕΡΗ ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.
Οι προκατακλυσμιαίες ρίζες των δύο  λαϊκών θεαμάτων επιτέλεσης.

μέρος β΄

Μελετώντας το βιβλίο του Αξιώτη συναντώ μια παράγραφο-κλειδί, απόσπασμα από τον Κριτία του Πλάτωνα, στο οποίο γίνονται εκτενείς περιγραφές για την Ατλαντίδα,  που μ’ έκανε να προβληματιστώ έντονα. Αποφάσισα να σταθώ περισσότερο σ’ αυτό το σημείο κι’ έτσι άρχισα να δημιουργώ σιγά-σιγά στο μυαλό μου το πλάνο αυτής της έρευνας που διαβάζετε…
Η παράγραφος έλεγε: “Αφού δε άφηναν ελεύθερους τους ταύρους μέσα στο ναό του Ποσειδώνος κι  έμεναν οι δέκα βασιλείς μόνοι των, πρώτα μεν εδέοντο στο Θεό να διαλέξει εκείνος το θύμα που θα τον ευχαριστούσε να θυσιασθεί, έπειτα δε κυνηγούσαν τους ταύρους χωρίς όπλα, μόνον με ξύλα και συρτοθηλειές..” (Κριτίας, 119 d–e).

Σ’ αυτό το σημείο συνειδητοποίησα  ότι η (άοπλη) ταυρομαχία που περιγράφει ο Πλάτωνας για την Ατλαντίδα,  που τελείται ακόμα και σήμερα στην Πορτογαλία, τις Αζόρες, το Μεξικό, στη Βολιβία, έχει ηλικία τουλάχιστο εκατό αιώνων!