Χωρίς επιθυμίες …θαύματα

Χωρίς επιθυμίες …θαύματα

Προσπάθησα να γίνω ο εαυτός μου
κι ας νύσταζε μέσα ο επαναστάτης…
Η αγέλη υπήρξε πάντα ο αδερφός μου,
το πρόσωπό μου, ας θέλει να ξεχάσει.

Advertisement

«…τις νύχτες, θλιβερό γερασμένο μυρηκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη, όσα δε ζήσαμε αυτά μας ανήκουν…» ~ Τάσος Λειβαδίτης

Αηδίες – ο χρόνος έγινε για να κυλάει

οι έρωτες για να τελειώνουν

η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο

κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο

με το μεγάλο διασκελισμό ενός μαθηματικού υπολογισμού,

Ναυάγια και Ναυαγοί

Ναυάγια και Ναυαγοί

είναι οι νεκροί μας ναυαγοί
όχι ζωής ναυάγια
νέα Αρχή σε ίδια Γή
χωρίς παλιά κατάρτια

Μνήμη ψαριού

Μνήμη ψαριού

Νομίζεις θυμάμαι
μα όλο ξεχνώ
σχέδια πώς να κάνω;
αν κάπου βρεθήκαμε
δεν το ΄χα σκοπό
όλα τα ωραία

Προγονικές Μνήμες…“Λευτεριά!”

photo by DesPin

Προγονικές Μνήμες

Όσο να ζω υπάρχουν!
Άνθισαν το αθόλωτο
μερόνυχτα ανοιχτό
χωρίς φόβο κι ελπίδα
τρίτο μου μάτι
Δεν έφυγαν απ` το βλέμμα μου
Δεν έφυγαν απ` το αίμα μου
Δεν έφυγαν απ` την καρδιά μου
Σαν κιτρινισμένα πλατανόφυλλα

Αναμένοντας Αποκάθεξη

Αναμένοντας Αποκάθεξη

Αυτό που εμένα σώζει, στον πόνο στη χαρά…ελπίδα
Του ονείρου η ρανίδα θα βγάλει λέω φτερά
Το άγνωστο θα διασχίσει, του ουρανού στολίδι, γιατρειά

Κι όταν ο πόνος λιώνει, το όνειρο τελειώνει
Ελπίδα μου μοιραία θα είσαι η τελευταία
Ελάχιστη φωτός παρηγοριά, σ΄ απόμακρη του σκότους αγκαλιά

Προς την απέχθεια

Προς την απέχθεια
Κι αν τα φύλα της καρδιάς δεν ανοίξεις∙
Πώς από εραστές, θες να γίνετε φίλοι;

Στον καημό, η αρρώστια ευεργεσία!
Με τον εαυτό, μια όμορφη συνουσία!
Σε ποια ανάμνηση έδωσες τόση αξία;