Η Φιλία στη φιλοσοφία του Επίκουρου.

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ο Επίκουρος, αυτός ο τόσο παρεξηγημένος φιλόσοφος, έζησε μία ζωή αναζητώντας την ευτυχία της ψυχής. Αναζήτησε την ηδονή, όχι με την έννοια της σωματικής απόλαυσης και της άκρατης σαρκολατρίας, αλλά με την έννοια του μέτρου και όλων εκείνων που χρειάζονται πραγματικά για τη ζωή μας. Η ηδονή είναι εκείνη που απαλλάσσει τον άνθρωπο από εξωτερικούς φόβους και άγχη.

Ο πνευματικός άνθρωπος για τον Επίκουρο, όχι μόνο δεν είναι εκείνος που αποστασιοποιείται από τον κόσμο, αλλά που μένει μέσα σε αυτόν και απολαμβάνει την κοινωνική συνύπαρξη. Ο Επίκουρος συνήθιζε να λέει ‘’ “Απ’ όλα τα αγαθά που παρέχει η Σοφία για έναν ευτυχισμένο βίο το μεγαλύτερο είναι η απόκτηση της φιλίας’’.

Ο Επίκουρος είναι τρομερά καινοτόμος, θεωρώντας τη φιλία ανώτερο αγαθό από τον έρωτα: Η ερωτική πράξη από μόνη της δεν έχει τίποτα το επιλήψιμο, όμως πολύ πιο σημαντική από το σεξ ή τον έρωτα είναι η φιλία, που “χορεύει ολόγυρα στην οικουμένη καλώντας μας να ξυπνήσουμε για χάρη της ευτυχίας“.

Πάρε τη λυκοφιλία σου και σ’άλλη παραλία, από την Luna Sirano

Αν νομίζεις ότι κάτι δεν πάει καλά με ‘σένα γιατί πέρασαν από τη ζωή σου κάποιοι άνθρωποι πάνω στους οποίους επένδυσες συναισθηματικά και σ’απογοήτευσαν… Ξεκόλλα.

Δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που την πατάει απ’τους λεγόμενους ενεργειακούς βρυκόλακες.

Σίγουρα τους έχεις ακουστά… είναι ξακουστή φάρα. Μυρίζει σαπίλα από χιλιόμετρα αλλά δυστυχώς είναι δύσκολο να τους μυριστείς εξαρχής.

Σε ξεγελάνε… Έχουν τον τρόπο τους βλέπεις. Και δεν είναι ότι το έκαναν επιτηδευμένα σε’σένα. Όχι. Εσύ τους άφησες να στο κάνουν. Το ένστικτο, λένε ,δεν πέφτει ποτέ έξω κι εγώ θα συμφωνήσω κι ας την έχω πατήσει προσωπικά ουκ ολίγες φορές.

Κατά τη διάρκεια της ζωής σου θα γνωρίσεις πολλούς ανθρώπους. Κάποιοι υπήρχαν από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου, κάποιοι έρχονται και σου αλλάζουν τη ζωή, κάποιοι είναι απλά περαστικοί, κάποιοι θα σ’αγαπήσουν άνευ όρων γι’αυτό που πραγματικά είσαι και κάποιοι… θα σου πιούν το αίμα.

Το πρόβλημα είναι ότι εσύ κρατάς το καλαμάκι. Γι’αυτό μην το παίζεις θύμα και καημένος γιατί κανείς δεν θα σε λυπηθεί. Τα πάντα γύρω μας είναι επιλογές.

Η ένταξη στο κοινωνικό δίκτυο

photo by DesPin

5. Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ

Έχοντας στις πλάτες μας το φορτίο των ενδοοικογενειακών παιδικών συμπλεγμάτων που οδηγούν στα θεμελιώδη είδωλα και αντιείδωλα και με την επίλυσή τους ή όχι κατά τη διάρκεια των μαθητικών χρόνων, φθάνουμε στα φοιτητικά χρόνια (ενηλικίωση), οπότε αρχίζει η προσπάθεια ένταξης στο κοινωνικό δίκτυο.

Είναι φυσιολογικό εξαιτίας των ενορμήσεων, η προσπάθεια αυτή να ξεκινάει με την κάλυψη των συναισθηματικοσεξουαλικών αναγκών και αμέσως μετά ή παράλληλα, η προσχώρηση σε έτοιμα κοινωνικά δίκτυα με τη μορφή πολιτικών κομμάτων, θρησκευτικών οργανισμών, αθλητικών σωματείων κ.α., τα οποία κατά κάποιο τρόπο σφραγίζουν και την κοινωνική ταυτότητα την οποία αναζητά ο νεαρός άνθρωπος.

Σχέσεις κοινωνικών γνωριμιών και “φιλικές”

photo by EvAr

Από τότε που ο άνθρωπος ένιωσε πιο ασφαλής αυξάνοντας τα μέλη της οικογένειάς του, έπειτα ενώνοντας τις συγγενικές οικογένειες σε κοινότητα και τις κοινότητες σε κοινωνίες ομοεθνών του (η ισχύς εν τη ενώσει), δεν κατάφερε δυστυχώς, να μη συμπεριφέρεται εγωϊστικά, συμφεροντολογικά, δηλαδή εκμεταλλευόμενος την ύπαρξη του άλλου προς δικό του όφελος. Ακόμη και ο αναγκασμένος φύλακας-σκοπός, αγρυπνεί πρώτα για τη δική του ασφάλεια και μπροστά στον κοινό κίνδυνο, κύριο μέλημά του είναι η αφύπνιση της ομάδας. Αλλά ακόμη και τότε το ″ο σώζων εαυτόν σωθήτω″, δεν παύει να κυριαρχεί. Δυστυχώς είναι σπάνιες οι περιπτώσεις-γι’ αυτό και επιβραβεύονται-που ενεργούμε αποκλειστικά για το καλό του άλλου, όπως θέλουμε να κάνουν οι άλλοι για εμάς.

«Η συντροφιά τους μόνιμη σαν θα ναι, τα πλούτη είν’ ευτυχία και χαρά»~Έμιλυ Ντίκινσον

CXIII
Οι φίλοι πόνο ή χαρά μας δίνουν;
Η συντροφιά τους μόνιμη σαν θα ναι,
τα πλούτη είν’ ευτυχία και χαρά