Γιατί άργησε η Άνοιξη; | SearchingTheMeaningOfLife

Γιατί άργησε η Άνοιξη;

Ύαινες βγήκαν στους δρόμους
Ουρλιαχτά σε επικίνδυνα ντεσιμπέλ
μας άφησαν παράλυτους
Πετσόκοψαν τη γαλήνη
Μόλυναν την άχραντη αγάπη
Φάγαν τα παιδιά μας
Παρατάθηκε ο Χειμώνας
Κι άργησαν οι αγώνες να φέρουν Άνοιξη
Κανείς δεν έκλεισε τα αυτιά!
Λάθος μας! Τους νομίσαμε όλους καλούς και σκορπίσαμε.
Φρίκη! Περίσσευε το αίμα μας στην ανθρωπότητα για τις άπληστες ύαινες.

[Περιλαμβάνεται στο ebook «Καταφύγιο» FOR MOBILE με ISBN: 9781005964993]

by SearchingTheMeaningOfLife

Για περισσότερα :
www.stixoi.info
www.poemhunter.com
www.wattpad.com
www.smashwords.com
www.easywriter.gr
www.goodreads.com
www.scribd.com
www.kobo.com
itunes.apple.com
www.overdrive.com
www.barnesandnoble.com

Advertisement

Τζάρεντ Ντάιαμοντ – Πως αυτοκτονούν οι πολιτισμοί;

photo by EvAr

ΠΟΙΟΣ ΕΦΤΙΑΞΕ τα τεράστια αγάλματα στο Νησί του Πάσχα, στη μέση του πουθενά, και τι απέγιναν οι κάτοικοι του νησιού; Γιατί οι πρώτοι κάτοικοι του Νιου Μεξικό κατασκεύασαν τα ψηλότερα κτίρια στην προκολομβιανή Αμερική και μετά εξαφανίστηκαν; Τι οδήγησε στην κατάρρευση του εντυπωσιακού πολιτισμού των Μάγια, πριν ακόμη φτάσουν οι Ισπανοί κατακτητές; Γιατί οι Βίκινγκ της Γροιλανδίας αφανίστηκαν ενώ οι γείτονες τους, οι Εσκιμώοι, επιζούν μέχρι σήμερα;

Για την κατάρρευση αυτών και άλλων πολιτισμών ένα από τα βασικότερα αίτια ήταν η υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.. Ναι, το φαινόμενο δεν αποτελεί αποκλειστικότητα της σύγχρονης εποχής. Μελετώντας μάλιστα την ιστορία και την εξέλιξη παρελθόντων πολιτισμών, διαπιστώνουμε ότι μια πιθανή καταστροφή μεγάλης κλίμακας θα μπορούσε να συμβεί και στον δικό μας, τον πυκνά διασυνδεδεμένο προηγμένο πολιτισμό. Από την άλλη, ακριβώς επειδή έχουμε το πλεονέκτημα της γνώσης του παρελθόντος και φυσικά την τεχνολογία και ικανή τεχνογνωσία, ίσως τελικά τη γλιτώσουμε. Ίσως.

ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ακολουθεί κυκλικές ατραπούς. Έτσι, αν δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε τα δεινά του παρελθόντος, οφείλουμε να διδαχτούμε από αυτήν. Η ίδια συλλογιστική, ελαφρώς ανεπτυγμένη αλλά όχι εκτρο- χιασμένη, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο σύγχρονος υλικοτεχνικός πολιτισμός είναι επιρρεπής σε μια επικείμενη θεαματική κατάρρευση, όπως ήδη συνέβη σε τόσους άλλους, παρελθόντες πολιτισμούς. Αυτό μάλιστα είναι πιθανόν να συμβεί παρά τα προφανή πλεονεκτήματα που έχουμε σε σύγκριση, π.χ., με τους Μάγια.

Ο Τζάρεντ Ντάιαμοντ (Jared Diamond), καθηγητής φυσιολογίας και περιβαλλοντικής ιστορίας στο UCLA, στο πρόσφατο βιβλίο του «Collapse: How Societies Choose to Fail or Survive» (Η κατάρρευση: Πώς οι κοινωνίες επιλέγουν να καταστραφούν ή να επιβιώσουν) επιχειρεί -και επιτυγχάνει- να καταδείξει την επίδραση που έχει η διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος από τον άνθρωπο στην πορεία και την κατάληξη των κοινωνιών.

Ο Ντάιαμοντ τοποθετεί διαρκώς σε πρώτο πλάνο το φυσικό περιβάλλον, που άλλοτε είναι από την αρχή αφιλόξενο για τους ανθρώπους, άλλοτε πάλι μεταβάλλεται «απροειδοποίητα» προς το χειρότερο, αφού οι κάτοικοι μιας περιοχής έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν τον πολιτισμό τους. Σε κάθε περίπτωση, όμως, πρωταγωνιστής των εξελίξεων και τελικός υπαίτιος για την όποια κατάληξη είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και συγκεκριμένα ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται ή εκμεταλλεύεται το περιβάλλον. Για τη μελέτη των περιπτώσεων, περασμένων ή σύγχρονων, ο Ντάιαμοντ κινείται γύρω από πέντε βασικούς άξονες.

Δημοκρατία σημαίνει κριτική σκέψη

«Η Χρυσή Αυγή δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια εγκληματική οργάνωση», λέει ο Ολλανδός δοκιμιογράφος και ιδρυτής του Ινστιτούτου Nexus, Ρομπ Ρίμεν.

«Ακούστε. Προέρχομαι από τη Λατινική Αμερική. Γνωρίζω καλά τι σημαίνει εθνικισμός. Λίγος εθνικισμός είναι σαν να λέμε ολίγον έγκυος». Αυτό το σχόλιο έκανε ο Περουβιανός συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα, όταν άκουσε κάποιον πολιτικό να λέει ότι «μια μικρή δόση εθνικισμού δεν βλάπτει», σε ένα συνέδριο που έγινε πριν από λίγα χρόνια στην Ολλανδία με θέμα το φάντασμα του εθνικισμού στην Ευρώπη.

Το περιστατικό μού διηγήθηκε ο Ρομπ Ρίμεν, δοκιμιογράφος, ιδρυτής και πρόεδρος του Ινστιτούτου Nexus στην ολλανδική πόλη Τίλμπουργκ, κέντρου που προάγει τον στοχασμό και τον φιλοσοφικό διάλογο.

Ο Ρομπ Ρίμεν βρέθηκε για λίγες μέρες στην Αθήνα για την παρουσίαση του τελευταίου του δοκιμίου με τίτλο «Η αέναη επιστροφή του φασισμού», το οποίο μεταφράστηκε από την Αλεξάνδρα Ζώη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Ενα πυκνό βιβλιαράκι 92 σελίδων, σημαντική προσθήκη του Ολλανδού συγγραφέα στη βιβλιογραφία των τελευταίων ετών για την επανεμφάνιση του φασισμού στην Ευρώπη σήμερα.

Τα κράτη-μέλη της ΕΕ συμφώνησαν στην επίθεση κατά των δικαιωμάτων των χρηστών για τα πνευματικά δικαιώματα

Την περασμένη Παρασκευή, η Επιτροπή των Μόνιμων Αντιπροσώπων του Συμβουλίου (COREPER) συμφώνησε στη διαπραγμάτευση της εντολής για τα προτεινόμενα Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στην ενιαία ψηφιακή αγορά. Το συμφωνηθέν κείμενο δεν διαφέρει ουσιαστικά από τις τελευταίες συμβιβαστικές προτάσεις. Δυστυχώς, αυτό σημαίνει ότι τα Κράτη- μέλη συμφώνησαν σε κείμενο που δεν απευθύνεται στα μεγαλύτερα κενά της πρότασης της Επιτροπής και σε ορισμένες περιπτώσεις τα αυξάνει.

Το αποτέλεσμα είναι μια έκδοση της πρότασης της Επιτροπής που είναι χειρότερη από την αρχική. Οι κάτοχοι δικαιωμάτων κατάφεραν τα Κράτη-Μέλη να προωθήσουν την ατζέντα τους εις βάρος των συμφερόντων των χρηστών Διαδικτύου στην ΕΕ και με πλήρη παραβίαση της αρχικής πρόθεσης για περαιτέρω εναρμόνιση των κατακερματισμένων κανόνων πνευματικής ιδιοκτησίας της ΕΕ:

• • Κατά το προηγούμενο ενάμισι χρόνο, τα κράτη-μέλη, καθοδηγούμενα από έναν συνασπισμό (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία), προώθησαν την εξαιρετικά προβληματική πρόταση της Επιτροπής να επιβάλει φίλτρα λογοκρισίας στις ανοικτές διαδικτυακές πλατφόρμες. Όπως έχουμε εξηγήσει εδώ, το άρθρο 13 που υιοθετήθηκε από τα Κράτη-Μέλη θα δημιουργούσε ένα νέο καθεστώς παράλληλης ευθύνης που θέτει τη δημιουργική έκφραση των χρηστών της πλατφόρμας στο έλεος μιας μηχανής λογοκρισίας που θα χειρίζονται οι διαχειριστές της πλατφόρμας σε συνεργασία με τους δικαιούχους.