Σχέση με τον εαυτό

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το ταξίδι μας στο απέραντο δίκτυο των σχέσεων, με την πρώτη ενότητα, την ανθρωποκεντρική, αρχίζοντας από τη σχέση μεταξύ προσώπων και κατά πρώτον με τον ίδιο τον εαυτό. Ποιος από εμάς, από τη στιγμή που κάπως συνειδητοποίησε την ύπαρξή του, δεν άνοιξε διά-λογο με τον εαυτό, είτε σε επίπεδο σκέψεων ή ακόμη και ομιλίας. Υπενθυμίζω ότι αναφέρθηκα στο εισαγωγικό ″γνώθι σαυτόν″ στον Απόστολο Παύλο και στο σχετικό τραγούδι με τον Σωκρ. Μάλαμα. Κι ας χαίρονται όσοι διαπιστώνουν ότι έχουν μόνο δύο ″εαυτούς″ γιατί κατά κανόνα το ″Εγώ″ μας, είναι διασπασμένο σε πολύ περισσότερα κομμάτια. Ζητούμενο είναι, το να συν-αρμο-λογηθούν σε Ένα.

Advertisement

Δυναμική ψυχογλωσσική προσέγγιση θεμελιωδών λέξεων και των εννοιών τους

photo by EvAr

 

ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΨΥΧΟΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ ΤΟΥΣ

Πρόκειται για τις λέξεις εκείνες (αφηρημένες) οι οποίες σηματοδοτούν τα ˝βασικά πιστεύω˝ του ανθρώπου. Αυτά τα οποία έχουν να κάνουν με τον ˝άνθρωπο φιλόσοφο˝ και τον άνθρωπο ˝κοινωνικό όν˝, χαρακτηριστικά της ώριμης περιόδου της ζωής του.

Θα τις χωρίσουμε σε δύο ομάδες.

Σχέσεις

Υπάρχει κάτι το άσχετο;

Εμείς λέμε από την αρχή, όχι!

Ας δούμε όμως τα δεδομένα, όπως και τις απόψεις που υπάρχουν.

Η φυσίωση, η εντροπία, η εξοικείωση και η Ανθρωπία

photo by DesPin

5.1.5 Η φυσίωση, η εντροπία, η εξοικείωση και η Ανθρωπία

Φυσίωση και εντροπία

Ο άνθρωπος πλάστηκε από τον δημιουργό του ως ˝ψυχοπνευματικό σώμα˝, προορισμένος να ζήσει και να δημιουργήσει ˝καθ’ ομοίωσιν του˝ μέσα στον παράδεισο, τον περιφραγμένο-ασφαλή κήπο, που εμπεριείχε όλα τα όντα. (Παράδεισος: Πρόκειται για λέξη Περσική που στην Ελληνική την αναφέρει πρώτος ο Ξενοφών στην Ανάβαση, από την ίδια δε πηγή-Περσία-πιστεύεται ότι την έλαβε και η Εβραϊκή. Εμείς-παρά την υπάρχουσα άποψη περί του αντιθέτου-δεχόμαστε ως κύρια πηγή την Σανσκριτική, (paradeşa) με την έννοια της ξένης (παράξενης) χώρας, όπως κατέστη για τον άνθρωπο, μετά την έξοδό του από αυτόν, και διαρκώς νοσταλγούμενο, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω).

Η ένταξη στο κοινωνικό δίκτυο

photo by DesPin

5. Η ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ

Έχοντας στις πλάτες μας το φορτίο των ενδοοικογενειακών παιδικών συμπλεγμάτων που οδηγούν στα θεμελιώδη είδωλα και αντιείδωλα και με την επίλυσή τους ή όχι κατά τη διάρκεια των μαθητικών χρόνων, φθάνουμε στα φοιτητικά χρόνια (ενηλικίωση), οπότε αρχίζει η προσπάθεια ένταξης στο κοινωνικό δίκτυο.

Είναι φυσιολογικό εξαιτίας των ενορμήσεων, η προσπάθεια αυτή να ξεκινάει με την κάλυψη των συναισθηματικοσεξουαλικών αναγκών και αμέσως μετά ή παράλληλα, η προσχώρηση σε έτοιμα κοινωνικά δίκτυα με τη μορφή πολιτικών κομμάτων, θρησκευτικών οργανισμών, αθλητικών σωματείων κ.α., τα οποία κατά κάποιο τρόπο σφραγίζουν και την κοινωνική ταυτότητα την οποία αναζητά ο νεαρός άνθρωπος.

«Ο άνθρωπος τών επιθυμιών, δέν μπορεί, παρά να είναι «φοβισμένος», αφού είναι βέβαιο ότι κάθε στιγμή «διακυβεύεται» κάποια επιθυμία του. Το γεγονός αυτό τον καθιστά ποικιλοτρόπως «επιθετικό», συνήθως πρός τους άλλους κι άλλοτε πρός τον εαυτό, με αποτέλεσμα τη δυστυχία.»~Στρατής Οικονόμου

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η ΟΔΟΣ επανόδου στον Έρωτα, στην Αλήθεια, στη Ζωή, στην α γ ά π η» του Στρατή Οικονόμου (Ψυχιάτρου-Ψυχοθεραπευτού) 

Συνέχεια…
– Η «πληροφορία» αποτελεί, υλικό μόνο του λογικού μέρους της ψυχής. Για να καταστεί «γνώσι», πρέπει να την επεξεργασθεί και να την κάνει «αποδεκτή» η συνόλη Ύπαρξι.

– Νά, λοιπόν ο πρώτος στόχος τής Παιδείας του «γνώθι σαυτόν»: Αμφισβήτηση δι’ αποδείξεων, τής «εξυπνάδος» του λογικού μέρους της ψυχής. Μάθησι ώστε η (συνόλη) Υπαρξι να μπορεί να τίθεται ενώπιον «α-ποριών» τις οποίες και να επιλύει κι όχι να θέτει μηχανικά, μόνη της η λογική «ερωτήματα» και να προσπαθεί πάλι μόνη της να τα επιλύσει. Κατάκτησι λοιπόν της (ορθής) λογικής, η οποία βρίσκεται στον αντίποδα της συμφεροντο-λογικής.

«Η καθαρή γνώση δεν μπορεί να μεταδοθεί, αλλ’ όταν εκφράζεται με σύμβολα, δίνει τήν ευκαιρία σ’αυτούς που πραγματικά την επιθυμούν, να παλέψουν με το πέπλο που την σκεπάζει -το σύμβολο- και να την κατακτήσουν.»~Στρατής Οικονόμου

Βουδαπέστη ~ Ιούλιος 2018

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η ΟΔΟΣ επανόδου στον Έρωτα, στην Αλήθεια, στη Ζωή, στην α γ ά π η» του Στρατή Οικονόμου (Ψυχιάτρου-Ψυχοθεραπευτού) 

Συνέχεια… (μέρος α’)

– Βλέπουμε λοιπόν στο λήμμα «εύλογος» να δίδεται η ερμηνεία: «ο έχων ισχυρόν λόγον» και η οποία δέν έχει καμμία σχέση με το επίρρημα «καλώς» -μολονότι σε σύνθετη λέξι-, αλλ’ οπωσδήποτε έχει σχέση με το «ορθό» και το «δίκαιο» τα οποία εμπεριέχει ο «ορθός» λόγος.

– Ο Λαβύρινθος, σαν αρχέτυπος, συμβολίζει την πρώτη επαφή με το ασυνείδητο, όταν αρχίζει η πορεία πρός την εξατομίκευσι. (Εγώ προσθέτω:όχι μόνο την πρώτη επαφή αλλά και τον φωτισμό και την εξάλειψη του ασυνειδήτου).

– Το μυθολογικό πλαίσιο του κρητικού λαβυρίνθου, λειτουργεί σάν αλληγορία της απελευθερώσεως του ανθρώπου απο τα δεσμά της αγνοίας.

«Σήμερα ονομάζουμε πλούσια τη γλώσσα η οποία διαθέτει πολλές λέξεις για να περιγράψει μία έννοια. Αυτό όμως αποδεικνύει μικρό εύρος και χαμηλή ένταση ενεργειακού φορτίου.»~Στρατής Οικονόμου

photo by StavTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η ΟΔΟΣ επανόδου στον Έρωτα, στην Αλήθεια, στη Ζωή, στην α γ ά π η» του Στρατή Οικονόμου (Ψυχιάτρου-Ψυχοθεραπευτού) 

– Διότι τα πάντα, υπάρχουν μόνον, στον βαθμό που ο ίδιος τα αντιλαμβάνεται και τα αναζητά…

– Για να μπορέσει όμως κάποιος να «σπρώξει» στη σωτηρία, πρέπει να αγαπά.

– Διότι δεν έχουμε «ώτα ακούειν» και είμαστε τυφλοί στο νου και τους οφθαλμούς και δεν αποζητούμε (εράμεθα) την Αγάπη αλλά εκδηλώσεις τέτοιες οι οποίες πληρώνουν την ανάγκη επιβεβαιώσεως του εαυτού (κενοδοξία), ανατροφοδοτούν τον εγωισμό κι άρα μας απομακρύνουν όλο και περισσότερο από την Αγάπη, Ζωή και μας οδηγούν στο θάνατο.

– Αρα λοιπόν η ορθή παρατήρηση με την ορθή λογική, επιβάλλει να δεχθούμε ότι ένα ένστικτο αυτού του είδους, δηλαδή καθοριστικού για την επιβίωσι, πρέπει να προικοδοτεί το ον από τη στιγμή της υπάρξεώς του, άρα να δεχθούμε δημιουργό του όντος.

Η ανάλυση του μύθου

 

Μονάδα: Ως αριθμός, παραμένει αδιαίρετος, αμετάτρεπτος, πολλαπλασιαζόμενος με τον εαυτό του παραμένει ο ίδιος.

Μερικά από τα ονόματα που της δόθηκαν από τους Πυθαγόρειους είναι: Θεός, Δημιουργός, Διάνοια, Αρσενικό-Θηλυκό, Ύλη Χάος, Σπερματικός Λόγος, Σημείο μέσα στον Κύκλο, η Κεντρική Πύρινη Θεότητα.

Ένας είναι ο Λαβύρινθος, ένα το κέντρο του, ένας ο Μινώταυρος ως στόχος, ένας κι αυτός που θα παλέψει μαζί του για να νικήσει ή να ηττηθεί. Κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει το έργο που καλείται να κάνει ο ένας! Ο ήρωας! Μπορεί όμως αυτός να βοηθηθεί. Να του προσφερθούν γνώσεις, να του υποδειχθεί η Οδός, όπως έγινε και στον Θησέα από την Αριάδνη.

Από ποια ενέργεια αντλήθηκε η δύναμη για τη συνεργασία, την προσφορά του μυστικού-της γνώσεως; Μα, ολοφάνερα από την ερωτική. Ας μην λησμονούμε ότι ο Θησέας είναι ο κατεξοχήν ήρωας του οποίου η ερωτική συμπεριφορά-οι ηρωϊκές πράξεις, η ενάρετη ζωή, η αναζήτηση και η ανεύρεση της Αλήθειας-, ελκύει την Αγάπη Θεών και ανθρώπων. Και η Αριάδνη ήταν, όχι μόνο κόρη του Μίνωα, αλλά αναφέρεται και ως σύζυγος του Διονύσου.

Σχέσεις κοινωνικών γνωριμιών και “φιλικές”

photo by EvAr

Από τότε που ο άνθρωπος ένιωσε πιο ασφαλής αυξάνοντας τα μέλη της οικογένειάς του, έπειτα ενώνοντας τις συγγενικές οικογένειες σε κοινότητα και τις κοινότητες σε κοινωνίες ομοεθνών του (η ισχύς εν τη ενώσει), δεν κατάφερε δυστυχώς, να μη συμπεριφέρεται εγωϊστικά, συμφεροντολογικά, δηλαδή εκμεταλλευόμενος την ύπαρξη του άλλου προς δικό του όφελος. Ακόμη και ο αναγκασμένος φύλακας-σκοπός, αγρυπνεί πρώτα για τη δική του ασφάλεια και μπροστά στον κοινό κίνδυνο, κύριο μέλημά του είναι η αφύπνιση της ομάδας. Αλλά ακόμη και τότε το ″ο σώζων εαυτόν σωθήτω″, δεν παύει να κυριαρχεί. Δυστυχώς είναι σπάνιες οι περιπτώσεις-γι’ αυτό και επιβραβεύονται-που ενεργούμε αποκλειστικά για το καλό του άλλου, όπως θέλουμε να κάνουν οι άλλοι για εμάς.