«Η γλώσσα μεγάλωσε τη συνοχή μέσα στις ομάδες και όρθωσε τείχη ανάμεσα στις ομάδες. Η ανακάλυψη του θανάτου από τη νόηση, και η απόρριψή του από το ένστικτο έγινε ένα παράδειγμα του διχασμένου νου.»~Άρθουρ Κάισλερ

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ένα φάντασμα στη Μηχανή» του Άρθουρ Κάισλερ

– Τα μέλη μιας ιεραρχίας, έχουν σαν το Ρωμαίο θεό Ιανό, δύο πρόσωπα που κυττάνε προς αντίθετες κατευθύνσεις. Το πρόσωπο που στρέφουνε προς τα κατώτερα επίπεδα είναι το πρόσωπο του αυτόνομου συνόλου. Το πρόσωπο που σηκώνουν ψηλά, πρός την κορυφή, ανήκει σ’ ένα εξαρτώμενο μέρος. Το ένα είναι το πρόσωπο του αφέντη, τ’ άλλο είναι πρόσωπο ενός δούλου. Αυτό το «σύνδρομο Ιανού« είναι ένα θεμελιακό χαρακτηριστικό των ύπο-συνόλων σε όλους τους Ίεραρχικούς τύπους.

– Ο όρος που θα πρότεινα είναι «ολόνιο», από το Ελληνικό όλος που θα πει σύνολο με την κατάληξη ονιο που, όπως στην περίπτωση του νετρόνιου ή του πρωτόνιου, δηλώνει ένα σωμάτιο ή ένα μέρος του.
«Ένας άνθρωπος», έγραψε ο Μπέν Τζόνσον, «δέν πλάθει μια νέα λέξη χωρίς κάποιον κίνδυνο, γιατί αν αυτή η νέα λέξη τύχει και γίνει δεκτή, τα εγκώμια είναι πολύ λίγα. Αν απορριφθεί, έχει εξασφαλίσει τη γενική περιφρόνηση. Πιστεύω παρ’ όλ’ αυτά πώς αξίζει να ριψοκινδυνέψει κανεις για το ολόνιο, γιατί ικανοποιεί μια γνήσια ανάγκη. Ακόμα συμβολίζει τον κρίκο – ή μάλλον τη διαδοχή των κρίκων — που λείπει ανάμεσα στις ατομιστικές προσεγγίσεις του Μπηχεβιοριστή και την ολιστική προσέγγιση του ψυχολόγου της Γκεστάλτ.

Advertisements

«Όταν σχεδιάζεις, βάζεις πράγματα στη ζυγαριά. Μετράς. Υπολογίζεις. Στήνεις ενέδρα. Όπως εσύ. Όταν ονειρεύεσαι, πετάς ανέμελα πάνω από τα κύματα, σαν τον γλάρο, και στέλνεις τα φιλιά σου στη ζωή»~Αλκυόνης Παπαδάκη

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη «Το χαμόγελο του δράκου»

– Δεν ξέρω… Σκέφτομαι τώρα τι είναι τάχα προτιμότερο για ένα παιδί. Να βιώνει το ξέσπασμα μιας οργής, ενός θυμού ή να νιώθει πως αυτό το ξέσπασμα παραμονεύει παντού και να μην ξέρει πως και από που θα ξεχυθεί.
Τι από τα δυο, αλήθεια, χαράσσει βαθύτερες χαρακιές…
Είναι να μη βρεθείς βέβαια στην απόχη ούτε του ενός ούτε του άλλου… Αλλά από το φανερό, αν καταφέρεις να ξεφύγεις, γίνεσαι ίσως καλύτερος μαχητής.

– «Πάντα υπάρχει ένα μονοπάτι που μπορεί να σε οδηγήσει σ’ αυτό που αποζητάς. Μην ψάχνεις στις μεγάλες λεωφόρους. Θα χαθείς ανάμεσα στο πλήθος. Θα παρασυρθείς. Μην προσπαθείς να βρεις ταμπέλες. Αυτοί που τις τοποθέτησαν δεν είχαν εσένα και τα όνειρά σου στο μυαλό τους. Πάντα υπάρχει ένα μονοπάτι που σε περιμένει. Μην αργείς. Θα το κρύψουν οι θάμνοι και τ’ αγριόχορτα…»
«Μην κρατάς την πόρτα της ψυχής σου σφαλισμένη. Άνοιξέ τη διάπλατα να μπει το φως. Και μην ακούς αυτούς που σε φοβίζουν πως θα μπούνε, τάχα μου, οι ληστές… Ο χειρότερος ληστής της ψυχής σου είσαι, μάτια μου, εσύ!»
«Κάποιοι σε περιμένουν να τους δώσεις ένα χέρι. Ένα χαμόγελο.
Να γείρουν στον ώμο σου και να κλάψουν. Να πείτε μαζί ένα τραγούδι. Γιατί κλείνεις τα μάτια και τα αφτιά σου; Κοίτα τι όμορφος είναι ο κόσμος γύρω σου… Ζωγράφισε εικόνες στην ψυχή σου. Γιατί πρέπει συνεχώς να χαλάς το τοπίο…»
«Μην κλαις. Σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια σου. Ό,τι και να σου συμβαίνει, δεν είναι το τέλος του κόσμου απόψε. Αύριο, θα δεις. Όλα θα ‘ναι αλλιώς… Μην κλαις. Δεν είσαι μόνος σου. Είμαστε πολλοί. Είμαστε όλοι μάζί. Μην κλαις… Σ’ αγαπώ!»

Πως θα μάθουμε να νιώθουμε όμορφα, σε έναν κόσμο που εστιάζει στο φαίνεσθε, όταν όλα μας θυμίζουν τι μας λείπει και τι πρέπει να αλλάξουμε στην εμφάνιση μας;

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018

Αφυπνίσου τώρα και νιώσε αληθινά ολοκληρωμένος

 Γράφει η Πατρινού Ερσήλια

Σε μια εποχή που τα media μας διδάσκουν πώς να μοιάζουμε όλοι με τα πρότυπα που μας επιβάλουν, να αποδεχόμαστε το διαφορετικό χωρίς όμως να τολμάμε να διαφέρουμε, να λεμέ τι σκεφτόμαστε και να είμαστε «αυθεντικοί» χωρίς να υπολογίζουμε τα λόγια μας και πως γίνονται πολυβόλο στις πλάτες κάποιων συνανθρώπων μας, εμείς ψάχνουμε ατελέσφορα να βρούμε το τρόπο να νιώσουμε ολοκληρωμένοι. Πάρε αυτή τη κρέμα για να γίνεις νιάτο και να αρέσεις σου λέει η μία διαφήμιση, πιες καφέ να ξυπνήσεις όλο αισιοδοξία λέει μια άλλη και μια τρίτη σε ενημερώνει πως αν δεν αγοράσεις τώρα την τελευταία πρόσφορα στην τάδε συσκευή αύριο θα είναι αργά.

Ζητείται Εμπιστοσύνη

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Ζητείται Εμπιστοσύνη

Έκλεινα πίσω μου την πόρτα λαχανιασμένη και κατευθείαν χαμογελούσα. Μια φορά προσπάθησα να μιλήσω και μου είπαν ότι μεγάλωσε η μύτη μου. Από τότε σιωπώ και χαμογελώ, μη με κλειδώσουν στο σπίτι για πάντα. Αυτοί θα χάσουν τα θελήματα κι εγώ τις βόλτες. Μαθαίνω να αντέχω, να αντιμετωπίζω τους άρπαγες. Μέσα από τις τσέπες, απ’ τα χέρια, απ’ τις τσάντες. Στην αρχή περπατάν πλάι και μετά ορμάν και αρπάζουν κάτι, οτιδήποτε. Άνθρωποι με άλλες κουλτούρες εκπλήρωσης αναγκών.

«Το δηλητήριο ονομάζεται συγκρίσεις, η δηλητηρίαση ονομάζεται διακρίσεις, η ασθένεια λέγεται ανταγωνισμός, και η έξη λέγεται εμμονή να κερδίζω.»~Χόρχε Μπουκάι

Αθήνα, Οκτώβριος 2018

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Από την άγνοια στη σοφία» του Χόρχε Μπουκάι

– Αυτή η αφύπνιση έχει να κάνει περισσότερο με το να ζεις αφοσιωμένος σ’ έναν κόσμο που αλλάζει, υπερασπιζόμενος αλήθειες και αξίες που παραμένουν.

– Μολαταύτα, περισσότερη πληροφόρηση δεν σημαίνει πάντα και περισσότερη γνώση, κι όπως θα δούμε παρακάτω, περισσότερη γνώση δεν σημαίνει και περισσότερη σοφία.

– ‘Οποιος διαπράττει το σφάλμα να υποτάσσει το βλέμμα του στην αντίληψή του για τον κόσμο, μια μέρα θα καταλήξει, αναπότρεπτα, να τρώει τον κατάλογο αντί για το δείπνο. Gregory Bateson

«Το λουλούδι και ο βάτραχος»~Χόρχε Μπουκάι

Ιστοριούλα «Το λουλούδι και ο βάτραχος» 🌹 🐸 από το βιβλίο «Από την Άγνοια στη σοφία» του Χόρχε Μπουκάι

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα τεράστιο γοητευτικό τριαντάφυλλο μεγάλωνε ακριβώς στο κέντρο ενός υπέροχου κήπου. Το λουλούδι είχε ένα ζωηρό κόκκινο χρώμα, και δεν ήταν μόνο όμορφο αλλά, επιπλέον, το ήξερε. Του άρεσε μάλιστα να τραγουδάει εκείνο το όμορφο τραγούδι για, εκείνο, «το πιο όμορφο λουλούδι του κήπου».
Μια μέρα, το τριαντάφυλλο άρχισε να επιθυμεί περισσότερους θαυμαστές της ομορφιάς του, περισσότερους ανθρώπους να μυρίζουν το απαλό του άρωμα, περισσότερους ερωτευμένους να εκθειάζουν την τελειότητά του. Ωστόσο παρατήρησε ενοχλημένο ότι ο κόσμος το κοίταζε κι έπαιρνε εκφράσεις ικανοποίησης, όμως, πάντα από μακριά.

[‘Ο/Ά]μορφος

Η συμμετρία
Του εσωτερικού κόσμου
Φαίνεται
Στη μορφή

«…δεν είναι ανθρώπινα τα ωραία ποιήματα, ούτε ανήκουν στους ανθρώπους, παρά θεϊκά κι ανήκουν στους Θεούς. «~Πλάτωνα

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ίων» του Πλάτωνα

 

-Ο ραψωδός για το ακροατήριό του πρέπει να ΄ναι ο ερμηνευτής του πνεύματος του ποιητή.

 

-Έτσι ακριβώς και η Μούσα : εμπνέει αυτή μερικούς. Κι από τους εμπνευσμένους αυτούς αποκρεμιέται αρμαθιά ενθουσιωδών άλλων αφού όλοι, και οι καλοί επικοί φυσικά, δεν είναι από επιστήμη αλλά ως θεόπνευστοι και δαιμονισμένοι μόνο δημιουργούν τα ωραία τους έργα.

Εσύ οδηγάς… Χωρίς ουρά στα σκέλια

Πάργα, Ιούνιος 2017

Ο νέος Κόσμος στα μάτια σε βλέπει
κι εσύ από άγνοια χαμογελάς

«όταν έρθουν τα΄ ανωφέλευτα τα γερατειά, εκείνο που φέρνει πιο πολλή χαρά δεν είναι να κερδίζει κανείς χρήματα, όπως λένε μερικοί ∙ είναι να τον τιμούν.» ~ Θουκυδίδη

Αξιοσημείωτα από τον «Επιτάφιο του Περικλέους» (Θουκυδίδη ΙΙ 34-46)

-Γιατί τόσο μόνο βαστάει ο άνθρωπος να του λένε καλό γι΄άλλους, όσο νομίζει και για τον εαυτό του πως είναι ικανός να κάνει κάτι από όσα άκουσε∙ για ό,τι από αυτά πάει πιο πάνω, αμέσως τους πιάνει η ζήλια, κι ούτε και το πιστεύουν.

–Ο πλούτος στέκει για μας πιο πολύ αφορμή για κάποιο έργο παρά για παινεψιές και λόγια∙και τη φτώχια του να την παραδεχτεί κανείς δεν είναι ντροπή∙ πιο ντροπή είναι να μην κοιτάξει δουλεύοντας να την ξεφεύγει.