«Η συμπεριφορά είναι επιλογή. Η ευτυχία είναι επιλογή. Η αισιοδοξία είναι επιλογή. Η καλοσύνη είναι επιλογή. Το να δίνουμε είναι επιλογή. Ο σεβασμός είναι επιλογή. Ό,τι επιλογή και να κάνετε, θα σας επηρεάσει. Επιλέξτε με σοφία». – Roy T. Bennett
Όλοι καταλαβαίνουμε την σημασία του σεβασμού. Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε όταν δεν τον παίρνουμε; Πώς μπορούμε να ενθαρρύνουμε τους άλλους να μας δώσουν το σεβασμό που τους δίνουμε και εμείς;
Ακολουθούν εφτά τρόποι για να λαμβάνετε σεβασμό από τους ανθρώπους στη ζωή σας:
Ο ψυχίατρος Φοίβος Ζαφειρίδης είναι από τους πρώτους που ερμήνευσαν τις ψυχολογικές και ψυχιατρικές διαταραχές με βάση το κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον, κόντρα στην κυρίαρχη αντίληψη, που επιμένει να τις αποδίδει σε βιολογικές και βιοχημικές κληρονομικές αντιλήψεις. Θεωρεί ο ίδιος ότι μια τέτοια αντίληψη, που απομονώνει την ανθρώπινη συμπεριφορά από το κοινωνικοπολιτικό της πλαίσιο, δηλαδή από την ιστορικότητά της, θα κατέληγε π.χ. «με αδιαμφισβήτητο τρόπο να διαγνώσει ότι το 80%, ίσως και μεγαλύτερο ποσοστό του γερμανικού λαού, που στήριξε το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα [σ.σ. ναζιστικό], έπασχε από παρανοϊκές ιδέες και παραλήρημα εθνικιστικού μεγαλείου».
Ο πόθος σου είναι μόνο σαρκικός
Το τομάρι, σου χαρίζω, με έναν πόνο
Ο ανθός μου ευωδιάζει, έτσι ή αλλιώς
Της αστραπής έχει διασώσει έναν κρότο Συνεχίστε την ανάγνωση
Από το cd (2010) του Λεωνίδα Μπαλάφα με τίτλο «Ανοιξιάτικη μέρα»
Στίχοι μουσική: Λεωνίδας Μπαλάφας
Στίχοι:
Θύματα, πέθαναν στη μάχη για τα χρήματα
τα πιο γλυκά μας συναισθήματα
μέσα στου κόσμου τα κύματα.
Κρίματα, γύρω απ’ το λαιμό σφίξαν τα νήματα.
γέννησε η ανάγκη μας συνθήματα
απ’ της ζωής τα χτυπήματα.
Μυρωδιά από ανοιξιάτικη μέρα,
είμαστε ένα με τον αέρα. Συνεχίστε την ανάγνωση
Πίσω από κάθε παραπέτασμα βρίσκεται η ουσία των πραγμάτων. Ο λύκος της στέπας συμβολίζει κάθε άτομο στη σημερινή μας κοινωνία. Η κοινωνία μας με τη σειρά της μεταλλάσσεται σε λύκο της στέπας. Πίσω από τον συμβολισμό του λύκου της στέπας βρίσκεται ένα άτομο μοναχικό και απομονωμένο.
Γράφει η Αντωνία Κ.Νταλούκα, Ψυχοθεραπεύτρια-Οικογενειακή Σύμβουλος
Πίσω από κάθε παραπέτασμα βρίσκεται η ουσία των πραγμάτων. Ο λύκος της στέπας συμβολίζει κάθε άτομο στη σημερινή μας κοινωνία. Η κοινωνία μας με τη σειρά της μεταλλάσσεται σε λύκο της στέπας. Πίσω από τον συμβολισμό του λύκου της στέπας βρίσκεται ένα άτομο μοναχικό και απομονωμένο.
Η κοινωνία μας τείνει να ενταχθεί μέσα σε ένα σύστημα κοινωνικού αποκλεισμού. Τον περασμένο αιώνα υπήρχε ακόμα στο λεξιλόγιό μας ο όρος ομαδικότητα. Σήμερα, δυστυχώς, ο όρος αυτός τείνει να εξαφανιστεί και να αντικατασταθεί από την ορολογία της ατομικότητας.
Σημασία σήμερα δεν έχει πώς θα μάθω να λειτουργώ ομαδικά αλλά με ποιους τρόπους θα κοιτάξω να προεκτείνω τα ναρκισσιστικά μου ιδεώδη.
“Το μεγάλο ψέμα που ονομάζεται πολιτισμός είναι στην πραγματικότητα το πιο αιματοβαμμένο σύστημα εξαπάτησης που επιβλήθηκε ποτέ σ’ αυτόν τον πλανήτη. Αυτό δεν είναι πολιτισμός. Αυτό είναι το μεγάλο ψέμα. Ή αν το σύστημα αυτό αντιπροσωπεύει τον πολιτισμό τότε το μεγάλο ψέμα είναι ότι ο πολιτισμός είναι καλός για μας”.
– John Trudell
Παρατηρείτε κάποιες φορές πώς μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ανώτεροι σε σχέση με τους άλλους; Συμβαίνει συχνά. Ο πολιτισμένος άνθρωπος πάντα αισθάνεται ανώτερος από τους “πρωτόγονους” αυτόχθονες. Αυτό το αίσθημα ανωτερότητας διευκόλυνε την γενοκτονία πολλών εκατομμυρίων ιθαγενών σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Θεωρήθηκαν “βάρβαροι” και οι θρησκείες στήριξαν την εξόντωση των “βαρβάρων”. Αυτό ξεκίνησε με την αρχή του πολιτισμού. Ναι, ο πολιτισμός ήταν αιματηρός από την αρχή.Συνεχίστε την ανάγνωση
Σε μια εποχή που τα media μας διδάσκουν πώς να μοιάζουμε όλοι με τα πρότυπα που μας επιβάλουν, να αποδεχόμαστε το διαφορετικό χωρίς όμως να τολμάμε να διαφέρουμε, να λεμέ τι σκεφτόμαστε και να είμαστε «αυθεντικοί» χωρίς να υπολογίζουμε τα λόγια μας και πως γίνονται πολυβόλο στις πλάτες κάποιων συνανθρώπων μας, εμείς ψάχνουμε ατελέσφορα να βρούμε το τρόπο να νιώσουμε ολοκληρωμένοι. Πάρε αυτή τη κρέμα για να γίνεις νιάτο και να αρέσεις σου λέει η μία διαφήμιση, πιες καφέ να ξυπνήσεις όλο αισιοδοξία λέει μια άλλη και μια τρίτη σε ενημερώνει πως αν δεν αγοράσεις τώρα την τελευταία πρόσφορα στην τάδε συσκευή αύριο θα είναι αργά. Συνεχίστε την ανάγνωση
Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017
Μεγαλώνοντας ένα παιδί, κάθε μέρα περνάει από το μυαλό μας η βασανιστική ερώτηση «το κάνω σωστά;». Είναι αυτή η διαρκής αμφιβολία που άλλους τους κάνει να ψάχνουν και να διερωτώνται και να πηγαίνουν παρακάτω, και άλλους φορτίζει με ένα άγχος επάρκειας ως προς το γονεϊκό τους ρόλο.
Η δική μου προσπάθεια, της μέχρι σήμερα μητρικής μου καριέρας, είναι το μεγάλωμα παιδιών με συναισθηματική νοημοσύνη. Στόχος μου είναι να εμμένω στο συναίσθημα κάθε περίστασης και να παρακάμπτω το περιβάλλον σκηνικό. Προσπαθώ να ενθαρρύνω την έκφραση και αποδοχή του συναισθήματος και να ενισχύσω την ενσυναίσθηση. Τη δεξιότητα που σου επιτρέπει να μπεις στη θέση του άλλου να αντιληφθείς τι νιώθει και να αντιδράσεις ανάλογα. Συνεχίστε την ανάγνωση
Δεν οδηγώ στις λεωφορειακές γραμμές. Δεν μπαίνω στη Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης χωρίς λόγο. Δεν παίρνω την ουρά των ανθρώπων που περιμένουν, πριν από μένα και προσφέρω τη θέση μου ή τη σειρά μου σε εγκύους ή άτομα που έχουν ανάγκη. Ανάβω φλας για να στρίψω και πάντα παραχωρώ προτεραιότητα στις διαβάσεις πεζών (ως οφείλω άλλωστε). Δεν μιλάω με αγένεια στους ανθρώπους που με εξυπηρετούν και πάντα στο τέλος λέω και ένα ευχαριστώ. Σε καμία περίπτωση δεν έχω χρόνο για χάσιμο, αλλά θεωρώ εξίσου πολύτιμο και το χρόνο των υπολοίπων. Συνεχίστε την ανάγνωση
Η τεχνολογία, ιδίως οι δύο αιχμές της, η τεχνητή νοημοσύνη και η βιοτεχνολογία, μπορούν να διαβρώσουν τα θεμέλια της δημοκρατίας και να υποσκάψουν την ελευθερία και την ισότητα, ευνοώντας τη συγκέντρωση δύναμης στα χέρια μιας μικρής ελίτ, η οποία θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια σύγχρονη τυραννία, μια ψηφιακή δικτατορία.
Αυτό προειδοποιεί ο διάσημος ισραηλινός ιστορικός Γουβάλ Νώε Χαράρι, συγγραφέας των μπεστ-σέλερ (και στη χώρα μας) «Sapiens» και «Homo Deus», στο νέο βιβλίο του «21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε.
Ο Χαράρι θυμίζει ότι δεν υπάρχει τίποτε αναπόφευκτο και μη αναστρέψιμο στις σημερινές δημοκρατίες, οι οποίες, παρά τις επιτυχίες τους, αποτελούν ένα «ανοιγοκλείσιμο» του ματιού στον μακρύ ιστορικό χρόνο. Οι μοναρχίες, οι ολιγαρχίες και άλλες μορφές αυταρχικής διακυβέρνησης έχουν υπάρξει για πολύ περισσότερο καιρό -και συνεχίζουν να υπάρχουν σήμερα σε ουκ ολίγες χώρες.
