Μήπως να αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε για τη σχέση μας; Μήπως έτσι επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή της και τον πραγματικό ρόλο μας σε αυτή;

 

Παρατηρώντας ζευγάρια παντρεμένα, ανύπαντρα, σχέσεις που διαρκούν χρόνια κ άλλες που τώρα δημιουργήθηκαν, άρχισα να αναρωτιέμαι πότε σταματάμε να υπάρχουμε ως άτομα, γνωρίζουμε τον ρόλο που επιλέξαμε να παίξουμε; Εν τέλει έχουμε αυτογνωσία, του πώς είμαστε; Σκεφτόμαστε, αναρωτιόμαστε, υπάρχουμε ή μας κατάπιε το φαίνεσθαι και ο καθώς- πρεπισμός ;

Cogito ergo sum, «σκέφτομαι άρα υπάρχω», η διατύπωση του Καρτέσιου, η οποία στηρίχθηκε στην αμφιβολία, του ίδιου του εαυτού, των απόψεών του, των γνώσεών του, των πιστεύω το. Αμφιβολία στην ίδια αμφιβολία.

Μήπως να αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε για τη σχέση μας; Μήπως έτσι επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή της και τον πραγματικό ρόλο μας σε αυτή;

Είμαστε δεδομένοι πλέον λένε, καθώς ρώταγα για να μάθω πώς λειτουργούν στην καθημερινότητά τους. Οι υποχρεώσεις δεν αφήνουν χώρο και για να σκεφτείς τίποτα λένε. Ο άντρας μου κανονίζει τα πάντα εγώ δεν κάνω τίποτα. Η γυναίκα μου ξέρει παραπάνω, είναι μορφωμένη και άλλου τέτοιου είδους ανοησίες.

Από πότε αφήνεις το πλάνο της ζωής σου με τη δικαιολογία του χρόνου; Από πότε αρνείσαι να κάνεις πράγματα επειδή τα κάνει κάποιος άλλος και ποια η χρησιμότητά σου ως άτομο εν τέλει αν δεν κάνεις τίποτα; Από πότε αρνείσαι να έχεις γνώμη, επειδή κάποιος υποστηρίζει ότι η γνώση του είναι μεγαλύτερη; Ποιος άραγε μετράει τη γνώση, τα μπορώ, τα θέλω μας; Μήπως κρυβόμαστε πίσω από την αδυναμία να προσπαθήσουμε;

Advertisements

Aρχαία ελληνική ευχή για τα γενέθλια

Βρυξέλλες 2016

«Ω κορυφαία Θεά των γεννήσεων, Ακραία Άρτεμη δέξου αυτόν τον σεμνό ύμνο και χάρισε την ευλογία σου σε αυτόν που γιορτάζει την ημέρα της γεννήσεως του στο υλαίο πεδίο της ύπαρξης.
Εσύ που δίνεις το τέλειο δώρο Ανυσιδώρα χάρισε δώρα υγίειας, ευδαιμονίας, πνευματικής και υλικής ανάπτυξης, χαράς, ευθυμίας, και κάθε άλλου ψυχικού ή υλικού δώρου που εσύ κρίνεις για την αρετοδρομία της υπάρξεως.
Στάσου Βοηθός της υπάρξεως τούτης και Ευπλόκαμος, στρώνοντας άριστους δρόμους αρετής που οδηγούν σε έπαθλα αιώνια ώστε η ψυχή να ομοιάζει την Ευστέφανη χάρη Σου.
Καθαρά Θεά, κράτα αμόλυντη την ψυχή από κάθε κακό.
Μεγαλώνυμη και Ολβιόμοιρη Θεά χάρισε την μέγιστη ευτυχία της μοίρας ως
Περασία βοήθησε την σκέψη να οδεύει ασφαλής από τις αναζητήσεις της.
Σαόφρων χάρισε υγιή σκέψη.
Σεμνή Θεά δώρισε την σπουδαιότητα και τον σεβασμό σε τούτη την ύπαρξη.»

Αυτός είναι ολόκληρος ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας

Τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος αποτελούν οι δύο πρώτες στροφές του ποιήματος «Ύμνος εις την Ελευθερίαν».

Γράφτηκε το Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο από τον ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Ένα χρόνο αργότερα δημοσιεύτηκε στο Μεσολόγγι και τον ίδιο χρόνο ο Φωριέλ το συμπεριέλαβε στη συλλογή των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών.

Το 1828, ο Νικόλαος Μάντζαρος, κερκυραίος μουσικός και φίλος του Σολωμού, μελοποίησε το ποίημα, με βάση λαϊκά μοτίβα, για τετράφωνη ανδρική χορωδία, αλλά όχι ως εμβατήριο. Έκτοτε ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές.

Το ποίημα «Ύμνος εις την Ελευθερία» αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές από αυτές οι 24 πρώτες στροφές καθιερώθηκαν ως Εθνικός Ύμνος, το 1865.

Από αυτές οι δυο πρώτες είναι εκείνες που ανακρούονται και συνοδεύουν πάντα την έπαρση και την υποστολή της σημαίας και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές. Κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης αποδίδονται τιμές χαιρετισμού.

Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη που με βία μετράει τη γη.

Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα εκαρτερούσες, «έλα πάλι», να σου πεί.

‘Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σού έμενε να λές
περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.

Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά
το ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι από την απελπισιά

Κι έλεες: «Πότε, α, πότε βγάνω το κεφάλι από τσ’ ερμιές;».
Και αποκρίνοντο από πάνω κλάψες, άλυσες, φωνές.

Τότε εσήκωνες το βλέμμα μες στα κλάιματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα πλήθος αίμα ελληνικό.

Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά.

Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή·
δεν είν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί.

‘Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, αλλ’ ανάσαση καμμιά·
άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά.

΄Αλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου οπού εχαίροντο πολύ,
«σύρε νά ‘βρεις τα παιδιά σου, σύρε», έλεγαν οι σκληροί.

Φεύγει οπίσω το ποδάρι και ολογλήγορο πατεί
ή την πέτρα ή το χορτάρι που τη δόξα σού ενθυμεί.

Ταπεινότατη σου γέρνει η τρισάθλια κεφαλή,
σαν πτωχού που θυροδέρνει κι είναι βάρος του η ζωή.

Εφτά τρόποι για να πάρετε τον σεβασμό που σας αξίζει

«Η συμπεριφορά είναι επιλογή. Η ευτυχία είναι επιλογή. Η αισιοδοξία είναι επιλογή. Η καλοσύνη είναι επιλογή. Το να δίνουμε είναι επιλογή. Ο σεβασμός είναι επιλογή. Ό,τι επιλογή και να κάνετε, θα σας επηρεάσει. Επιλέξτε με σοφία». – Roy T. Bennett

Όλοι καταλαβαίνουμε την σημασία του σεβασμού. Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε όταν δεν τον παίρνουμε; Πώς μπορούμε να ενθαρρύνουμε τους άλλους να μας δώσουν το σεβασμό που τους δίνουμε και εμείς;

Ακολουθούν εφτά τρόποι για να λαμβάνετε σεβασμό από τους ανθρώπους στη ζωή σας:

«Η εξάρτηση δεν αποτελεί νόσο» ~ Φοίβος Ζαφειρίδης

Ουσίες-κράτος-κοινωνία

Ο ψυχίατρος Φοίβος Ζαφειρίδης είναι από τους πρώτους που ερμήνευσαν τις ψυχολογικές και ψυχιατρικές διαταραχές με βάση το κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον, κόντρα στην κυρίαρχη αντίληψη, που επιμένει να τις αποδίδει σε βιολογικές και βιοχημικές κληρονομικές αντιλήψεις. Θεωρεί ο ίδιος ότι μια τέτοια αντίληψη, που απομονώνει την ανθρώπινη συμπεριφορά από το κοινωνικοπολιτικό της πλαίσιο, δηλαδή από την ιστορικότητά της, θα κατέληγε π.χ. «με αδιαμφισβήτητο τρόπο να διαγνώσει ότι το 80%, ίσως και μεγαλύτερο ποσοστό του γερμανικού λαού, που στήριξε το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα [σ.σ. ναζιστικό], έπασχε από παρανοϊκές ιδέες και παραλήρημα εθνικιστικού μεγαλείου».

[Ο σπόρος ξανά Ανθίζει]

[Ο σπόρος ξανά Ανθίζει]

Ο πόθος σου είναι μόνο σαρκικός
Το τομάρι, σου χαρίζω, με έναν πόνο
Ο ανθός μου ευωδιάζει, έτσι ή αλλιώς
Της αστραπής έχει διασώσει έναν κρότο

«Θύματα, πέθαναν στη μάχη για τα χρήματα τα πιο γλυκά μας συναισθήματα…»~Λεωνίδας Μπαλάφας

Λεωνίδας Μπαλάφας – Ανοιξιάτικη Μέρα

Από το cd (2010) του Λεωνίδα Μπαλάφα με τίτλο «Ανοιξιάτικη μέρα»

Στίχοι μουσική: Λεωνίδας Μπαλάφας

Στίχοι:

Θύματα, πέθαναν στη μάχη για τα χρήματα
τα πιο γλυκά μας συναισθήματα
μέσα στου κόσμου τα κύματα.
Κρίματα, γύρω απ’ το λαιμό σφίξαν τα νήματα.
γέννησε η ανάγκη μας συνθήματα
απ’ της ζωής τα χτυπήματα.
Μυρωδιά από ανοιξιάτικη μέρα,
είμαστε ένα με τον αέρα.

Ο λύκος της στέπας στη σύγχρονη κοινωνία

Πίσω από κάθε παραπέτασμα βρίσκεται η ουσία των πραγμάτων. Ο λύκος της στέπας συμβολίζει κάθε άτομο στη σημερινή μας κοινωνία. Η κοινωνία μας με τη σειρά της μεταλλάσσεται σε λύκο της στέπας. Πίσω από τον συμβολισμό του λύκου της στέπας βρίσκεται ένα άτομο μοναχικό και απομονωμένο.

Γράφει η Αντωνία Κ.Νταλούκα, Ψυχοθεραπεύτρια-Οικογενειακή Σύμβουλος

Πίσω από κάθε παραπέτασμα βρίσκεται η ουσία των πραγμάτων. Ο λύκος της στέπας συμβολίζει κάθε άτομο στη σημερινή μας κοινωνία. Η κοινωνία μας με τη σειρά της μεταλλάσσεται σε λύκο της στέπας. Πίσω από τον συμβολισμό του λύκου της στέπας βρίσκεται ένα άτομο μοναχικό και απομονωμένο.

Η κοινωνία μας τείνει να ενταχθεί μέσα σε ένα σύστημα κοινωνικού αποκλεισμού. Τον περασμένο αιώνα υπήρχε ακόμα στο λεξιλόγιό μας ο όρος ομαδικότητα. Σήμερα, δυστυχώς, ο όρος αυτός τείνει να εξαφανιστεί και να αντικατασταθεί από την ορολογία της ατομικότητας.

Σημασία σήμερα δεν έχει πώς θα μάθω να λειτουργώ ομαδικά αλλά με ποιους τρόπους θα κοιτάξω να προεκτείνω τα ναρκισσιστικά μου ιδεώδη.

Το μεγάλο ψέμα που ονομάζεται πολιτισμός

“Το μεγάλο ψέμα που ονομάζεται πολιτισμός είναι στην πραγματικότητα το πιο αιματοβαμμένο σύστημα εξαπάτησης που επιβλήθηκε ποτέ σ’ αυτόν τον πλανήτη. Αυτό δεν είναι πολιτισμός. Αυτό είναι το μεγάλο ψέμα. Ή αν το σύστημα αυτό αντιπροσωπεύει τον πολιτισμό τότε το μεγάλο ψέμα είναι ότι ο πολιτισμός είναι καλός για μας”.
– John Trudell

Παρατηρείτε κάποιες φορές πώς μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ανώτεροι σε σχέση με τους άλλους; Συμβαίνει συχνά. Ο πολιτισμένος άνθρωπος πάντα αισθάνεται ανώτερος από τους “πρωτόγονους” αυτόχθονες. Αυτό το αίσθημα ανωτερότητας διευκόλυνε την γενοκτονία πολλών εκατομμυρίων ιθαγενών σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Θεωρήθηκαν “βάρβαροι” και οι θρησκείες στήριξαν την εξόντωση των “βαρβάρων”. Αυτό ξεκίνησε με την αρχή του πολιτισμού. Ναι, ο πολιτισμός ήταν αιματηρός από την αρχή.

Πως θα μάθουμε να νιώθουμε όμορφα, σε έναν κόσμο που εστιάζει στο φαίνεσθε, όταν όλα μας θυμίζουν τι μας λείπει και τι πρέπει να αλλάξουμε στην εμφάνιση μας;

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018

Αφυπνίσου τώρα και νιώσε αληθινά ολοκληρωμένος

 Γράφει η Πατρινού Ερσήλια

Σε μια εποχή που τα media μας διδάσκουν πώς να μοιάζουμε όλοι με τα πρότυπα που μας επιβάλουν, να αποδεχόμαστε το διαφορετικό χωρίς όμως να τολμάμε να διαφέρουμε, να λεμέ τι σκεφτόμαστε και να είμαστε «αυθεντικοί» χωρίς να υπολογίζουμε τα λόγια μας και πως γίνονται πολυβόλο στις πλάτες κάποιων συνανθρώπων μας, εμείς ψάχνουμε ατελέσφορα να βρούμε το τρόπο να νιώσουμε ολοκληρωμένοι. Πάρε αυτή τη κρέμα για να γίνεις νιάτο και να αρέσεις σου λέει η μία διαφήμιση, πιες καφέ να ξυπνήσεις όλο αισιοδοξία λέει μια άλλη και μια τρίτη σε ενημερώνει πως αν δεν αγοράσεις τώρα την τελευταία πρόσφορα στην τάδε συσκευή αύριο θα είναι αργά.