Η Νεράιδα και ο Δράκος

Ιωάννινα ~ Ιανουάριος 2019

Ήταν κάποτε ένας δράκος.

Ποτέ δεν είχε τη συντροφιά κάποιου και περιπλανιόταν σε βουνά και σε σπηλιές.

Άλλωστε τι άλλο να έκανε από το να πετά από το ένα βουνό στο άλλο πότε να συλλογίζεται για την ύπαρξή του και πότε να σκίζει τα βράχια με τα νύχια του και να φυσά φλόγες.

Μια μέρα λοιπόν μια Νεράιδα ήρθε και κάθησε στη μύτη του… Ο δράκος ξαφνιάστηκε.
Την κοίταξε στα μάτια και την ρώτησε:

– Δε φοβάσαι μήπως σε φάω;
– Όχι.. είμαι πολύ μικρούλα για να χορτάσεις

– Δε φοβάσαι μήπως σε φυλακίσω για πάντα;

– Όχι…όποτε θέλω εξαφανίζομαι.

– Δε φοβάσαι μήπως σε αγαπήσω;

Advertisement

Η θεωρία της κατσαρίδας, για την προσωπική εξέλιξη

Πάργα, Ιούνιος 2017

«Μια φορά σε ένα εστιατόριο, μια κατσαρίδα πέταξε από το ανοιχτό παράθυρο και κάθισε πάνω σε μια κυρία. Εκείνη άρχισε να ουρλιάζει από τον φόβο της. Μέσα στον πανικό της, προσπαθεί να απαλλαγεί από το ανατριχιαστικό αυτό έντομο. Η αντίδρασή της ήταν μεταδοτική. Όλοι όσοι βρίσκονταν γύρω της, πανικοβλήθηκαν.

Κάποια στιγμή κατάφερε να την διώξει από πάνω της, αλλά αυτή πέταξε σε μια άλλη κυρία στην αίθουσα του εστιατορίου.

Κάποια στιγμή έσπευσε ο σερβιτόρος στο σημείο να ηρεμήσει την κατάσταση. Ξαφνικά η κατσαρίδα πέφτει πάνω του. Ο σερβιτόρος έμεινε ακίνητος παρακολουθώντας την συμπεριφορά της κατσαρίδας πάνω στο πουκάμισό του. Όταν ένιωσε αρκετά σίγουρος για την συμπεριφορά της, την έπιασε και την πέταξε έξω από το παράθυρο.

Η Νεράιδα και ο Δράκος

made by Sofoklis

Ήταν κάποτε ένας δράκος.

Ποτέ δεν είχε τη συντροφιά κάποιου και περιπλανιόταν σε βουνά και σε σπηλιές.

Άλλωστε τι άλλο να έκανε από το να πετά από το ένα βουνό στο άλλο πότε να συλλογίζεται για την ύπαρξή του και πότε να σκίζει τα βράχια με τα νύχια του και να φυσά φλόγες.

Μια μέρα λοιπόν μια Νεράιδα ήρθε και κάθησε στη μύτη του… Ο δράκος ξαφνιάστηκε.
Την κοίταξε στα μάτια και την ρώτησε:

– Δε φοβάσαι μήπως σε φάω;
– Όχι.. είμαι πολύ μικρούλα για να χορτάσεις

– Δε φοβάσαι μήπως σε φυλακίσω για πάντα;

Αυτός που γνωρίζει δε μιλάει… ~Λαο Τσε (Ιστοριούλα)

photo by EvAr

Αυτός που γνωρίζει δε μιλάει…

Μια φορά κι έναν καιρό ένα δάσκαλος περπατούσε με τον μαθητή του στο δάσος. Καθώς περπατούσαν, ανάμεσα στους φυσικούς ήχους της ζούγκλας, άρχισε να ακούγεται και ένας διαφορετικός, αφύσικος ήχος.

Τότε, ο δάσκαλος σταματάει απότομα, γυρνάει προς την πλευρά του μαθητή του και τον ρωτάει «Μπορείς να διακρίνεις τι είναι αυτός ο ήχος;»

Ο μαθητής κοντοστάθηκε και αφού αφουγκράστηκε για λίγη ώρα απάντησε «Είναι μια καρότσα». Ο δάσκαλος δεν φάνηκε ικανοποιημένος από την απάντηση και ρώτησε εκ νέου «Ναι, είναι μια καρότσα αλλά τι καρότσα είναι;

Απελευθερωθείτε από τη φυλακή του εγώ σας – Χόρχε Μπουκάι

Λένε πως ήταν κάποτε ένας πρίγκιπας που άρχισε ξαφνικά να πιστεύει πως ήταν πετεινός. Μια μέρα λάλησε τόσο δυνατά, που ξύπνησε όλη την αυλή με την ανατολή.

          

Τρέχουν όλοι στο δωμάτιο του και βλέπουν τον πρίγκιπα γυμνό, να πηγαίνει ανακούρκουδα από τη μια άκρη στην άλλη, ανεβοκατεβάζοντας τα χέρια στα πλευρά του σαν να ήταν φτερά, και να βγάζει κάτι περίεργους ήχους, σαν κακαρίσματα.

Μπρέχτ: Ποιο είναι το μεγάλο μυστικό του βλάκα;

Ιωάννινα, Σεπτέμβριος 2018

 

Ποιο είναι το μεγάλο μυστικό του βλάκα; ρώτησαν κάποτε τον κ. Κόινερ. Αυτό που τον κάνει ακατανίκητο, ανυπέρβλητα κακό και πάντα νικητή;

– Το μεγάλο μυστικό του βλάκα, χμ, για να σκεφτώ λίγο… Ε… μάλλον ότι δεν του
περνά καν από το μυαλό, δεν διανοείται ότι μπορεί για μια στιγμή να ‘χει άδικο.
Κι αν του περάσει μια στάλα υποψίας από το μυαλό, γρήγορα τη διώχνει.

Αυτός βλαξ;

Ποτέ των ποτών. Οι άλλοι είναι πάντα. Έτσι γίνεται αδίσταχτα θρασύς, υπέροχα
επικίνδυνος, ανυπέρβλητα αλαζονικός. Και πείθει. Γιατί πάντα υπάρχουν αρκετοί
βλάκες για να σχηματίσουν μια πλειοψηφία. Αυτό είναι το μυστικό όπλο του βλάκα.

Πόσων χρονών πέθανε ο Μαθουσάλας; Τι λένε Βίβλος και ερευνητές

Σύμφωνα και με την παράδοση, ο Μαθουσάλας είχε πεθάνει σε ηλικία 969 ετών, 7 μέρες πριν τον Κατακλυσμό.

Σήμερα το όνομα αυτό χρησιμοποιείται για κάθε πλάσμα που φτάνει σε πολύ μεγάλη ηλικία.

Σύμφωνα με τον ραβίνο, Rashi, το διάστημα των 7 ημερών μεταξύ του θανάτου του Μαθουσάλας και του Κατακλυσμού, είναι το διάστημα το οποίο καθυστέρησε ο Θεός τον Κατακλυσμό ως ένδειξη πένθους για τον θάνατο του αγαπητού του Μαθουσάλα.

Λέων Τολστόι – Τα τρία ερωτήματα

Μια φορά και έναν καιρό, ένας βασιλιάς σκέφτηκε ότι αν ήξερε πάντοτε την κατάλληλη στιγµή για ν’αρχίζει κάτι, αν ήξερε ποιοι είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για ν’ ακούει και ποιοι είναι εκείνοι που θα πρεπε ν’ αποφεύγει και πάνω από όλα αν ήξερε πάντοτε ποιο είναι το σηµαντικότερο πράγµα να κάνει, δε θα αποτύχαινε σε ό,τι επιχειρούσε.

Το πρόβατο είπε, «Απλά φάε με· δεν χρειάζεται να βρεις κάποια δικαιολογία».

Σε ένα από τα παραμύθια του Αισώπου – και αυτά είναι μερικά από τα σπουδαιότερα παραμύθια στον κόσμο, τόσο απλά και τόσο σημαντικά- ένα μικρό πρόβατο πίνει νερό από ένα ορεινό ρυάκι με κρυστάλλινο νερό. Έρχεται ένα μεγάλο λιοντάρι και φυσικά δείχνει ενδιαφέρον για το πρόβατο – είναι η ώρα του πρωινού αλλά πρέπει να βρει μια δικαιολογία. Γι’αυτό λέει στο πρόβατο, «Λερώνεις το ρυάκι. Δεν καταλαβαίνεις ότι είμαι ο βασιλιάς της ζούγκλας;»

Παραβολές – Το πηγάδι και η δεξαμενή

photo by EvAr

 

Για να σκάψει κανείς ένα πηγάδι, πρέπει πρώτα να βγάλει το χώμα και τις πέτρες, ώστε ν’ αρχίσει το νερό να τρέχει από τις πλευρές του πηγαδιού και να το γεμίσει. Το νερό βρισκόταν ήδη εκεί, δεν χρειαζόταν να μεταφερθεί από κάπου αλλού. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να μετακινηθούν τα εμπόδια.

Έτσι και η γνώση βρίσκεται ήδη μέσα σου. Δεν χρειάζεται να την πάρεις από κάπου αλλού. Οι πηγές της είναι κρυμμένες στον εαυτό σου. Πρέπει απλώς να σκάψεις, ώστε ν’ απομακρυνθούν τα εμπόδια -πέτρες και χώματα- και τότε αυτές θα σου αποκαλυφθούν.

Πολλές φορές όμως οι άνθρωποι, αντί να σκάβουν το πηγάδι του εαυτού τους, κατασκευάζουν δεξαμενές. Η κατασκευή μιας δεξαμενής είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν χρειάζεται ν’ αναζητήσει κανείς τη φυσική πηγή του νερού ούτε να σκάψει, για να βγάλει έξω τις πέτρες και τα χώματα. Αντίθετα, πρέπει να χρησιμοποιήσει αυτά τα υλικά, για να φτιάξει έναν τοίχο. Κι όταν τον φτιάξει, πάλι δεν θα έχει νερό, γιατί αυτό δεν ρέει μόνο του, όπως στο πηγάδι. Πρέπει να το φέρει από τα πηγάδια άλλων ανθρώπων, για να γεμίσει τη δεξαμενή του.