«Πρώτος εκ των Ελλήνων Πυθέας γνώρισε τους τε εσπερίους και τους προσβόρους των παρά τον ωκεανόν τόπων.» Στράβων

Thessaloniki 2021

«Πρώτος εκ των Ελλήνων Πυθέας γνώρισε
τους τε εσπερίους και τους προσβόρους των
παρά τον ωκεανόν τόπων.» Στράβων

 

Ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης ( 380 – 310 π.χ ) περίπου, είναι γνωστός για το ταξίδι που πραγματοποίησε στις θάλασσες της βόρειας Ευρώπης.
Το ταξίδι έγινε, γύρο στο 325 π.Χ. σε συνεννόηση με το δήμο της Μασσαλίας, για να βρει μέταλλα, όπως κασσίτερο, ήλεκτρο, που δύσκολα βρισκόταν στην Ελλάδα.
Δεν είναι γνωστή η ακριβής χρονολογία του ταξιδιού, ούτε, και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πέρασε τα στενά του Γιβραλτάρ^. στενά που φρουρούσαν άγρυπνα οι Καρχηδόνιοι.

Τι προηγήθηκε

Είχαν προηγηθεί, του ταξιδιού, η επέκταση της Ρώμης στη Σικελία τον 4o αιώνα, συγκρούσεις ανάμεσα σε έλληνες της Σικελίας και Ετρούσκους^. πτώση του Ακράγαντα στους Καρχηδόνιους.

Στην Ανατολή, ο Αλέξανδρος απαιτούσε να τον προσκυνούν σαν Βασιλειά. Οι έλληνες, όμως, δεν προσκυνούν βασιλειάδες, τουλάχιστον όχι τότε.

Μελετητές αποδίδουν την ανεκτικότητα της Καρχηδόνας, στον πλου του Πυθέα, σε εκδήλωση καλής θέλησης απέναντι στα σχέδια του Μ. Αλεξάνδρου για ναυπήγηση στόλου και κατάληψη της Β. Αφρικής.

Οι συνεχείς συγκρούσεις, ανατολικά της Μασσαλίας, συνετέλεσαν ώστε να αναδειχθεί η Μασσαλία σε εμπορικό κέντρο και μεγάλη ναυτική δύναμη. Ταυτόχρονα, η επικοινωνία και εμπόριο με την ανατολή δυσκόλευαν.
Το ταξίδι του Πυθέα και, η πορεία που ακολούθησε, πρέπει να εξετασθούν και στο πλαίσιο αυτό.

Advertisement

ΑΡΧΑΙΑ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι αρχαίοι Έλληνες, έδιναν μεγάλη σημασία στην ύπαρξη της ψυχής και στην ένωσή της με τον κόσμο των μακάρων, των θεών, γι΄αυτό και επεδίωκαν την σύζευξη του θεϊκού άνω κόσμου με την γήινη πραγματικότητα, μέσω της παιδείας και της αρετής, της αρμονίας του νου και της υγείας του σώματος.

Η ιερότητα των χώρων και το δέος γέμιζε την καρδιά και τον νου των προσκυνητών ασθενών – ικετών, που προσέτρεχαν γεμάτοι προσμονή και ελπίδα στα λατρευτικά ιερά και παράλληλα θεραπευτικά κέντρα της Αρχαίας Ελλάδος

Μεγαλόπρεπα, καλαίσθητα οικοδομήματα, κτισμένα κοντά στην απαραίτητη πηγή, με τα ιαματικά νερά, ηλιόλουστες περίστυλες  στοές, γυμναστήρια, θέατρα, λουτρά, όλα αρμονικά ενταγμένα μέσα σε καταπράσινα ευωδιαστά δάση, κοσμημένα με αγάλματα, προτομές, καθώς και μικρότερα βοηθητικά κτήρια με την ίδια τέλεια αρχιτεκτονική, που προκαλούσε ψυχική γαλήνη, πνευματική ανάταση και αγαλλίαση στους πιστούς.

Στο λυκόφως του αστερισμού των Ιχθύων, και της εισόδου του Πλανήτη Γη στον Αστερισμό του Υδροχόου, συνυφασμένου με την Νομοτελειακά Πνευματική  Ανύψωση του Ανθρώπου, χαρισματικοί επιστήμονες, ιατροί, βιολόγοι, γενετιστές, κ.ά., ανακάλυψαν αυτό που, ήδη, γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες, ότι υπάρχει μία αμφίδρομη σχέση επηρεασμού  του επιπέδου συνειδητότητος του ατόμου και της υγείας των κυττάρων του και των οργάνων του, καθώς και ότι η συγκεκριμένη καθάρια, δονητική εκφώνηση λόγου ή ύμνων στην αρχαία Ελληνική γλώσσα, επηρεάζε ή και επαναπρογραμματίζε το ανθρώπινο DNA.

Προγραμματιστές  των κυττάρων  μας είναι, η μητρική μας γλώσσα και οι σκέψεις μας. Η ενέργεια της σκέψης πολλές φορές επηρεάζει  πιο αποτελεσματικά την ύλη, από ότι τα φάρμακα.

Πυρρίχιος, ο χορός της Αθηνάς Παλλάδας

Ο πιο σημαντικός ίσως χορός των Ελλήνων Ποντίων είναι ο χορός Σέρρα ή Πυρρίχιος. Όχι γιατί είναι ο πιο διαδεδομένος, αλλά γιατί είναι ο πιο γνωστός ακόμη και σε άτομα μη ποντιακής καταγωγής.

Οι πληροφορίες που μπορεί να πάρει κάποιος για το χορό από διάφορα site στο διαδίκτυο είναι πολλές και συγκεχυμένες. Αναφέρεται ο Πύρρος ή Νεοπτόλεμος ως το πρόσωπο από το οποίο πήρε το όνομα του ο χορός (Πίνδαρος, Λουκιανός). Επίσης πως ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές λέει ότι προέρχεται από τον Λάκωνα Πύρριχο, ενώ ο Στράβων και ο Πολυδεύκης τον συνδέουν με τον Κρητικό Πύρριχο.

7ος – 4ος αιώνας π.Χ. Οι Έλληνες αποικίζουν τον Πόντο και εγκαθίστανται εκεί.

Οι δύο αιώνες μετά το 750 π.Χ. είναι από τους πιο ενδιαφέροντες στην παγκόσμια ιστορία. Οι Έλληνες ξεκίνησαν τη δεύτερη φάση της αποικιακής τους επέκτασης και γέμισαν τις ακτές της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου με τις νέες τους αποικίες.

Συνήθως οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν την πατρίδα τους με προθυμία, και αν μάλιστα η χώρα που πηγαίνουν τους είναι άγνωστη, τότε είναι φανερό πως το κίνητρο που τους ανάγκασε να μεταναστεύσουν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα δυνατό.

Ίωνες Φιλόσοφοι και Κοσμολογική Επιστήμη

Οι Ίωνες φιλόσοφοι σηματοδοτούν μια πρωτόγνωρη και εξαιρετικά ουσιαστική προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει τον Κόσμο που τον περιβάλει, αλλά και το ρόλο του μέσα σε αυτόν. Τα φιλοσοφικά ρεύματα που διαμόρφωσαν ο Θαλής ο Μιλήσιος, Ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης και ο Ηράκλειτος επηρέασαν διαχρονικά το παγκόσμιο φιλοσοφικό και επιστημονικό γίγνεσθαι και αποτελούν μέχρι και σήμερα σημείο αναφοράς.

Στην Ιωνία του 6ου π.Χ. αιώνα η πολιτική εξουσία πέρασε στα χέρια των εμπόρων, διαμορφώνοντας μια αριστοκρατία που ενδιαφερόταν, όπως ήταν φυσικό, για τη γρήγορη ανάπτυξη της τεχνολογίας και τη βελτίωση της θέσης της. Ο πολύς κόσμος όμως, ενδιαφερόταν για την κατάργηση των μεγάλων ανισοτήτων και απαιτούσε μια πιο δίκαιη και ίση απέναντι σε όλους πολιτεία, γεγονός που οδήγησε σε αναπόφευκτο κοινωνικό και φιλοσοφικό στοχασμό.

Ενχεντουάννα—Η αρχαιότερη επώνυμη ποιήτρια του κόσμου

Ο δίσκος της Ενχεντουάννα. Η ιέρεια προσφέρει θυσία στο Θεό της.

Η ποίηση από την ίδια τη φύση της προϋποθέτει ιδιαίτερη ευαισθησία και λεπτότητα που δεν μπορεί να τη διαθέτει ο οιοσδήποτε λογοτέχνης και συγγραφέας. Μια ευαισθησία, που ταιριάζει πιότερο σε παιδικές υπάρξεις και γυ­ναικείες ψυχές.

Γι’ αυτό, δεν θα ήταν απορίας άξιον να δεχθούμε ως ιστο­ρικό γεγονός (έστω συμβατικά) την άποψη, ότι η ποίηση, που έχει τις πανάρχαιες ρίζες της σε μαγικές επικλήσεις, θρησκευ­τικούς ύμνους και θρήνους, εμφανίστηκε ιστορικά στην αρχαία Μεσοποταμία με εκπρόσωπό της μια γυναίκα: Την ιέ­ρεια Ενχεντουάννα που σήμερα θεωρείται η αρχαιότερη (γνωστή) ποιήτρια του κόσμου!

Όταν η γυναίκα της Μικράς Ασίας θεωρήθηκε απειλή για την ηθική τάξη της Αθήνας

 

  Η εγκατάσταση των προσφύγων στον ελλαδικό χώρο πυροδότησε τα
ξενοφοβικά σύνδρομα των γηγενών για τους «πρόσφιγγες», τους «τουρκόσπορους», τους «γιαουρτοβαφτισμένους»,
«σκατοογλούδες», για τις «σμυρνιές» και «παστρικές». Δεν ήταν μόνο τα
οικονομικά και τα πολιτικά αίτια αλλά και το πολιτιστικό χάσμα που χώριζε τις
δύο πλευρές και εμπόδιζε τη μεταξύ τους επικοινωνία. Για τους γηγενείς, ήταν ο
διαφορετικός τρόπος ζωής και οι συνήθειες των προσφύγων, τα ήθη και έθιμά τους,
η χρήση της τουρκικής γλώσσας και τα «κακόηχα» επίθετά τους, τα περίεργα
ντυσίματά τους, η «εξωτική» κουζίνα τους, η ανατολίτικη μουσική, τα τραγούδια
και οι χοροί τους, η έντονη κοινωνικότητά τους, η θορυβώδης διασκέδαση, η ροπή
στα γλέντια και την «καλοπέραση»…

 

      Η γυναίκα πρόσφυγας θεωρήθηκε απειλή για την ηθική τάξη της
κοινωνίας. Η στερεότυπη εικόνα εμφάνιζε την προσφυγοπούλα ως κοπέλα με χαλαρές
ηθικές αρχές, που επιστράτευε την ανατολίτικη θηλυκότητά της για να συνάψει
σχέσεις με γηγενείς νέους, να τους παρασύρει και να τους «τυλίξει», ώστε να
εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή, έξω από την αθλιότητα των προσφυγικών συνοικισμών.
Το έγραψε αργότερα κι ο Μυτιληνιός συγγραφέας Ασημάκης Πανσέληνος: «Όταν στα 1922 η κουτάλα της Ιστορίας
ξανάδειασε, σ’ ολάκερη την Ελλάδα, όλους πια τους Μικρασιάτες (και τις Σμυρνιές),
διάτορη ακούστηκε η φωνή “μας παίρνουν τους άντρες μας”, σα να είταν η χώρα καντίνα
που είχε υποχρέωση να φουρνίρει άντρες, μονάχα στις ντόπιες γυναίκες».

Ο Οίκος της Σοφίας περιείχε τόσα πολλά βιβλία που ο ποταμός Τίγρης έγινε μαύρος από το μελάνι όταν εκείνα καταστράφηκαν

Μελετητές στην βιβλιοθήκη, Βαγδάτη 1237 – πηγή

Τον 9ο αιώνα μ.Χ., την εποχή των Αββασιδών, υπήρχε στη Βαγδάτη ο Οίκος της Σοφίας, μια βιβλιοθήκη και οίκος μετάφρασης. Η βιβλιοθήκη περιείχε χειρόγραφα μαθηματικών, αστρονομίας, διαφόρων επιστημών, ιατρικής και φιλοσοφίας από την Περσία, την Ινδία και την Ελλάδα. Διέθετε επίσης αστρονομικά παρατηρητήρια, εργαστήρια χημείας και αλχημείας και ένα κέντρο για τη μελέτη της επιστήμης.

Αλχάζεν

ΙΣΩΣ να μην έχετε ακουστά τον Αμπού Αλή Αλ-Χασάν ιμπν Αλ-Χαϊτάμ. Στη Δύση είναι γνωστός ως Αλχάζεν​—εκλατινισμένη μορφή του αραβικού ονόματος Αλ-Χασάν. Πιθανότατα όμως ωφελείστε από το έργο της ζωής του. Ο ίδιος έχει χαρακτηριστεί ως «μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες που επηρέασαν καθοριστικά την ιστορία της επιστήμης».

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ

• Χάρη στις ενδελεχείς του μεθόδους πειραματισμού, ο Αλχάζεν αποκαλείται ο «πρώτος πραγματικός επιστήμονας του κόσμου».

• Προσδιόρισε τις βασικές αρχές που διέπουν τη σύγχρονη φωτογραφία.

• Το έργο του όσον αφορά τους φακούς οδήγησε στην ανάπτυξη και στην παραγωγή των πρώτων γυαλιών οράσεως, των μικροσκοπίων και των τηλεσκοπίων.

Ο Αλχάζεν γεννήθηκε στη Βασόρα, που βρίσκεται στο σημερινό Ιράκ, γύρω στο 965 Κ.Χ. Στα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνονταν η αστρονομία, η ιατρική, τα μαθηματικά, η μουσική, η οπτική, η ποίηση, η φυσική και η χημεία. Αλλά συγκεκριμένα, για ποιο πράγμα πρέπει να τον ευγνωμονούμε;

Το μυστήριο των Εσσαίων

Αρχαιολογικά ευρήματα στο Qumran

Το
μυστήριο των Εσσαίων

Ποιοι
ακριβώς ήταν εκείνοι που καλλιγράφησαν τις Περγαμηνές της Νεκράς Θάλασσας, και
τι ρόλο έπαιξαν στα πρώτα χρόνια της Χριστιανοσύνης;

TOY ERNEST Ο. HAUSER

Το 1947, ένας νεαρός Βεδουίνος πέταξε μια πέτρα μέσα σε μια απ’ τις πολλές σπηλιές που βρίσκονται στους  πόκρημνους βράχους πάνω από τη Νεκρά Θάλασσα. Ακούγοντας   ένα θόρυβο   σαν   να έσπασε κάτι, έψαξε τη σπηλιά και ανακάλυψε τις Περγαμηνές της Νεκράς Θάλασσας. Αυτά τα χειρόγραφα σε δέρμα και πάπυρο – που ο αριθμός τους ξεπερνά τα 600 – καλύπτουν το κενό που υπάρχει στην Βίβλο, δηλαδή την περίοδο ανάμεσα στην Παλαιά και. την Καινή Διαθήκη (μεταξύ του  250 π.Χ.  και του 70 μ.Χ.). Επίσης μας δίνουν πληροφορίες γύρω από τη ζωή και τις πεποιθήσεις της ελάχιστα γνωστής ιουδαϊκής αιρέσεως   των   Εσσαίων, της οποίας οι μοναχοί καλλιγράφησαν αυτές τις περγαμηνές πριν χιλιάδες χρόνια.