«Ο Ήλιος του Ηλία»

«Ο Ήλιος του Ηλία»

-Παππού να βάλω ένα ακόμα;

-Μισό όχι ολόκληρο. Το πίνεις και ανέρωτο, επτά χρονώ κορίτσι!

-Α, εσύ μου το ‘μαθες. Ούζο ανέρωτο ποτέ ξενέρωτο. Έλα παππού ρίξε μια σβούρα ακόμα. Το τραγούδι σου παίζει στο ράδιο, «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια».

-Όπα! Να μου ζήσεις εγγόνα μου…Χτύπα παλαμάκια…δυνάμωσέ το…να μάθουν όλοι στη γειτονιά. Ο Ηλίας έχει Χαρά…με την εγγόνα του γλεντά, Αγαπάει και Αγαπά και είναι η πρώτη του φορά.

-Τί λες βρε παππού; Εβδομήντα χρόνια δεν βρέθηκε κανείς να αγαπηθείτε;

Ευσπλαχνία

Ευσπλαχνία

Αρετή σου ονόμασες την κάθε σου ευσπλαχνία
Το κέρδος σου, το όφελος στου άλλου την αγωνία
Δεν είναι Αγάπη αυτή που λες, αγνή για

Ο ρόλος της μάνας

-Μάνα είναι δίνει αγάπη, αισθήματα ποτέ αγκάθι.

-Όσο ζει και όσο δεν ζει, ο ρόλος εξακολουθεί σε κάθε παιδική ψυχή.

-Το τέκνο το «φιλοξενεί«, μέχρι

ΑΝΑΠΗΡΗ ΕΥΦΙΙΑ – Χαρούμενη Η Ζωή Χωρίς Ταμπέλες

ΑΝΑΠΗΡΗ ΕΥΦΙΙΑ

 ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΤΑΜΠΕΛΕΣ

«Είσαι ανίκανη!» «Γιατί κόλλησες?» «Ο αδερφός σου τα κατάφερνε τέλεια πέρσι στην ίδια ηλικία!» «Θα με σκάσεις …αγράμματη θα μείνεις!» «Είσαι αργή…»  

  Βουίζουν ακόμα στα αυτιά, τα λόγια της μαμάς μου, σε έξαλλη κατάσταση,  όταν ήμουν

Κι έτσι έμεινα στην μνήμη…

Κι έτσι έμεινα στην μνήμη…

Κοσμάς είναι το όνομά μου αλλά ποια η σημασία του, δεν είμαι για τίποτα σίγουρος, με αυτό αισθάνομαι οικεία πάντως. Έζησα σε μια επαρχιακή πόλη της κεντρικής Μακεδονίας. Μωρό αγκαλιάς ήμουν όταν ήρθα πρόσφυγας από την Μικρά Ασία  στην Ελλάδα. Έχω και άλλες τρεις αδερφές μικρότερές μου, την Άννα, την Παναγιώτα και την Ελένη.

Γεννήθηκα σε δύσκολα χρόνια χωρίς