«Γυρνώντας κανείς τα πάντα προς όφελός του» ~Κρισναμούρτι

Η Θ. Γ. εξήγησε ότι πάντα πιάνει τον εαυτό της να διψάει, να θέλει ν’ αγαπηθεί, στρέφοντας κάθε συζήτηση, κάθε συνάντηση με κάποιον άλλον, σε όφελός της. Ήδη πριν από κάθε συνάντηση, λογάριαζε τις ωφέλειες και τα κέρδη απ’ αυτήν, για την ίδια. Αυτές οι σκέψεις την απασχολούσαν έχοντας διάφορες απαιτήσεις. Αυτό το παιχνίδι το έπαιζε για πολλά χρόνια και το είχε βαρεθεί. Ήθελε να σοβαρευτεί, αλλά είδε ότι το μυαλό της έκανε πάντα υπολογισμούς, υποκρινόταν, ήταν πάντα άπληστο. Τι θα μπορούσε να κάνει για να ελευθερώσει τη σκέψη της από αυτήν την απομονωτική ματαιοδοξία. Ήταν λύση η στροφή της προς το Θεό;

Advertisements

O δάσκαλος συνθλίβει το χρόνο μέσα του και παραμένει παιδί, από τον Ευάγγελο Παπανούτσο

photo by EvAr

Αυτός που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί και κάθε χρόνο με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του να γίνεται παιδί.

“Δάσκαλος δεν είναι αυτός που μαθαίνει στα παιδιά μας τα σχολικά γράμματα, μουσική, καλούς τρόπους… Αυτά τα μαθήματα είναι εξωτερικά. Μένουν στην επιφάνεια σαν τα ρούχα που φορούμε.

Δεν εισχωρούν παράμεσα στην ψυχή μας, δεν μας πλάθουν, δεν διαμορφώνουν αυτό που λέμε προσωπικότητα: Πνεύμα, ήθος, χαρακτήρα. Εκτός αν εκείνοι που τα προσφέρουν δεν περιορίζονται στην απλή μετάδοση γνώσεων αλλά τα χρησιμοποιούν ως μέσα να για να πετύχουν το στόχο της διαμόρφωσης της προσωπικότητας.

«Η επιβίωση εξαρτάται από τις δικές μας ενέργειες. Η ευκαρία για θρίαμβο εξαρτάται από τις ενέργειες των άλλων.»~Σουν Τζου

Είπε ο Σουν Τζου ( ~5ος αιών π.χ. , Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής)

 

• Προσποιήσου ότι είσαι κατώτερος και ενθάρρυνε την αλαζονεία του εχθρού.

• Να φαίνεσαι αδύναμος όταν είσαι δυνατός και δυνατός όταν είσαι αδύναμος.
  

Πως να μη χάνετε ποτέ το δίκιο σας

Ο φιλόσοφος Άρθουρ Σοπενχάουερ μας ξεναγεί στην τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο

Στην εποχή του ψηφιακού θορύβου, όπου ο καθένας που φέρει ένα προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει αυτόματα και μια ολοκληρωμένη άποψη για όλα τα θέματα, χρειάζεται να αναπτυχθεί μια τέχνη επιβίωσης.

Επιείκεια=Ευπρεπής Δικαιοσύνη

Επιείκεια=Ευπρεπής Δικαιοσύνη

Είσαι, το βλέπω ένοχος, των συνθηκών σου θύμα.
Αν σε μαγκώσει δικαστής, θα ζήσεις καταδίκη.
Το γράμμα του νόμου γενικό! Για όλους κι ένα κρίμα!
Λείπει απ΄την κρίση η ηθική, η ουσία απ΄τη δίκη.

Ζητώ την επιείκεια, και πνεύμα να ’χει ο νόμος.
Η γενικότητα αδικεί τις ειδικές συνθήκες.
Είναι το μάτι αυστηρό, που βλέπει ο αστυνόμος.
Είναι στον άνθρωπο απρεπείς οι στεγνές καταδίκες.

Ποινικό Δίκαιο και Αρχή της Επιείκειας

Γράφει ο Χρήστος Πλειώτας*

Νέος Δικηγόρος στο ξεκίνημά μου, κατά την αναζήτηση του βηματισμού μου στις αίθουσες των Ποινικών Δικαστηρίων, άκουγα  απ’ τους παλαιότερους συναδέλφους μου, να αποκαλούν την «επιείκεια» δίδυμη αδερφή της Δικαιοσύνης.

Μού άρεσε η έκφραση, με συνεπήρε ο συνειρμός: Δικαιοσύνη – Επιείκεια και άρχισα να επενδύω στο δίπολο αυτό, ως υπερασπιστής κατηγορουμένων πολιτών, ιδίως όταν αντιμετώπιζα Δικαστές σκληρούς και άτεγκτους που ήξεραν μόνο το ΕΝΟΧΟΣ!!!

Ανοίγω μία παρένθεση: Ύστερα από 25 σχεδόν έως σήμερα χρόνια μάχιμης ποινικής κυρίως Δικηγορίας, επειδή μου επιτρέπεται πλέον να λέω να και να γράφω κάποια πράγματα με το όνομά τους, Σας λέω ότι δυστυχώς μία μεγάλη ακόμα μερίδα Δικαστών, βάζω μέσα και τους Εισαγγελείς, δεν εμφορούνται από πνεύμα επιεικείας και Δικαιοσύνης, αλλά μόνο από πνεύμα «υποκειμενικής δικαιοκρισίας»: Επιβάλουν δηλαδή με άκρα αυστηρότητα την ποινή που προβλέπει ο Νόμος, όταν πληρούται από τυπικής πλευράς η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος. Ευτυχώς όμως που σ’ όλες τις εποχές υπάρχει ηχηρή μερίδα Δικαστών και Εισαγγελέων που σώζει το Ποινικό – Δικονομικό μας σύστημα: Είναι οι ακομπλεξάριστοι Δικαστές και Εισαγγελείς που διακρίνουν το προσωπικό απ’ το ουσιαστικό στοιχείο στην απονομή της Δικαστικής Δικαιοσύνης, που αναγνωρίζουν το δικαίωμα του λόγου και της έκφρασης, που δεν «εκβιάζουν» την υποταγή όλων στην δική τους περί δικαίου αντίληψη, που δεν απονέμουν δικαιοσύνη αναλόγως του συνηγόρου, που ξέρουν και κάνουν πράξη το αξίωμα του Νομικού μας πολιτισμού, που είναι ο ανθρωποκεντρισμός του.

Μη σκοτώνετε τη γλώσσα: Επιείκεια – Μια παρεξηγημένη λέξη

Μη σκοτώνετε τη γλώσσα

Επιείκεια –

Μια
παρεξηγημένη λέξη

 

Χωρίο
ιδιαίτερα αγαπητό σε ορισμένους πιστούς –ιδιαίτερα εκείνους με ήπιο χαρακτήρα–
είναι αυτό στο οποίο ο Παύλος λέει: «Η επιείκειά σας ας γείνη γνωστή εις
πάντας τους ανθρώπους» (Φιλιπ. 4/δ/5).
Μάλιστα το επικαλούνται κάθε φορά που θέλουν να παραβλέψουν κάτι κακό,
να μην πάρουν θέση και να μην εκφέρουν γνώμη, υποστηρίζοντας πως έτσι
“δείχνουν επιείκεια”. Είναι όμως σωστή αυτή η αντίληψη;

Στην
πορεία του χρόνου συχνά οι λέξεις αλλάζουν σημασία, αρκετές φορές μάλιστα
τόσο πολύ ώστε να σημαίνουν ακόμη και το αντίθετο από ό,τι στην αρχαιότητα.
Όταν όμως μελετούμε τα ιερά κείμενα, τα οποία έχουν γραφτεί χιλιάδες χρόνια
πριν, είναι μέγιστης σημασίας να γνωρίζουμε σωστά τι είχε στο νου του ο
συγγραφέας όταν επέλεξε την κάθε λέξη που χρησιμοποίησε και την οποία εμείς
καλούμαστε να ερμηνεύσουμε.