Η ύπαρξη αξιών συνιστά, πράγματι, με μεγαλύτερη ενάργεια από άλλα, τον καθρέφτη ενός πολιτισμού. | Γιώργος Γραμματικάκης

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η Κόμη της Βερενίκης» του Γιώργου Γραμματικάκη

– Πρώτα υπήρξε η επικράτηση του Λόγου, με τους Έλληνες φιλοσόφους· αργότερα, επιπρόσθετα στη λογική κατεργασία, ήρθε η μεθοδική παρατήρηση και μαθηματική διατύπωση των φυσικών νόμων από τον Νευτωνα· τέλος, στις αρχές του αιώνα μας, ο Αϊνστάιν μετακινεί την προσοχή μας από τις λεπτομέρειες στη σύλληψη του Όλου.

– Παρόν, λοιπόν, είμαστε μόνον εμείς, οι συγκεκριμένες υπάρξεις και οι πράξεις μας. Ό,τι μας περιβάλλει ανήκει στο απώτερο ή κοντινό παρελθόν.

– Το ότι το φως γίνεται ύλη και αντίστροφα δεν είναι ίσως εύκολα νοητό από τον αναγνώστη. Αποτελεί, ωστόσο, μια καθημερινή πραγματικότητα στα πειραματικά εργαστήρια.

Το χαμόγελο ήταν η σωτηρία του, κάποια καλή, πολύ καλή νεράιδα του το είχε χαρίσει. | Joseph Roth

Βουδαπέστη ~ Ιούλιος 2018

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Hotel Savoy» του Joseph Roth

– Είμαι ευγνώμων που αφήνω γι’ άλλη μια φορά τα πάντα κι ετοιμάζομαι να ξεκινήσω μια καινούργια ζωή- όπως έχω κάνει ξανά τα τελευταία χρόνια. Άν κοιτάξω πίσω μου, βλέπω έναν στρατιώτη, έναν δολοφόνο, έναν παρα τρίχα δολοφονημένο, έναν αναστημένο, έναν φυλακισμένο, έναν περιπλανόμενο.

– Είναι τόσο πολλά αυτά που μπορεί να ρουφήξει κανείς μέσα του κι όμως να μείνει ίδιος κι απαράλλαχτος στο κορμί, στην περπατησιά, στο φέρσιμό του.

– …βάζει επίτηδες πίσω τα ρολόγια: οι πλούσιοι έχουν όλο τον καιρό δικό τους, δεν βιάζονται.

– «Κανείς μας δεν ζει τη ζωή όπως πρέπει», λέει. «Δουλεύουμε και μοχθούμε από την πρώτη μας στιγμή ίσαμε την τελευταία. Και μετά μας θάβουν. »

«Βάδισα το δικό μου δρόμο και δεν ανήκα ποτέ ολοκληρωτικά στη χώρα μου, στο σπίτι μου, στους φίλους μου. Ή ακόμα και στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον μου.»~ Άλμπερτ Αϊνστάιν

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Άλμπερτ Αϊνστάιν «Πώς βλέπω τον Κόσμο»

-Ο ίδιος, εξοικειωμένος από τα πρώτα χρόνια με το εμπόδιο της φτώχειας και με μερικές από τις χειρότερες μορφές εκδήλωσης απανθρωπιάς ανθρώπου προς άνθρωπο, δε σπατάλησε τις δυνάμεις του στην υπεράσπιση των αδυνάτων και των καταπιεσμένων.
-…ο άνθρωπος που αντιμετωπίζει την ίδια τη ζωή του και αυτή των ανθρώπων του σαν κάτι χωρίς νόημα δεν είναι απλά δυστυχής αλλά και σχεδόν ανάξιος να ζει.

Ο βαθμός ομορφιάς που βλέπουμε μετρά πόση θεϊκή ενέργεια δεχόμαστε μέσα μας. | James Redfield

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Το μυστικό της Σαμπάλα» του James Redfield

– Ναι. Όταν περιμένουμε να συμβεί κάτι, βοηθάμε να συμβεί- είτε αυτό το κάτι είναι καλό είτε είναι κακό, και είτε το περιμένουμε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Η προσευχή μας είναι μια ενέργεια ή μια δύναμη που ακτινοβολείται από μας προς όλες τις κατευθύνσεις. Στους περισσότερους ανθρώπους που σκέφτονται με συνηθισμένο τρόπο αυτή η δύναμη είναι πολύ αδύναμη και αντιφατική. Σε άλλους όμως, σε ανθρώπους που πετυχαίνουν πολλά στη ζωή τους, και που είναι πολύ δημιουργικοί και επιτυχημένοι, αυτό το πεδίο ενέργειας είναι δυνατό αν και συνήθως εξακολουθεί να είναι μη συνειδητό. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν ισχυρό πεδίο επειδή έχουν μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον όπου έμαθαν να περιμένουν την επιτυχία, και λίγο-πολύ την παίρνουν σαν κάτι δεδομένο.

– «Αλλά έχω μάθει πώς να εισπνέω την ομορφιά γύρω μου για να αναζωπυρώνω το συναίσθημα«.

«Η καλογερική είναι η δόξα των μετριοτήτων.»~ Μ.Καραγάτση

Αξιοσημείωτα του βιβλίου «Κίτρινος Φάκελος» του Μ.Καραγάτση

-Ο άνθρωπος που ιδιοσυγκρασιακά ή τεχνητά αποφεύγει τις χαρές και τις πίκρες του πάθους, καταντάει σε μια ουδετερότητα ευνουχιστικής της ανθρωπίνης του κατάστασης.
–Το προσκύνημα των τάφων το θεωρώ μάταιη επίδειξη ανύπαρκτων πολλές φορές, αισθημάτων• και το δικαιολογώ μόνον από τη δύναμη μιας τρισχιλιόχρονης εθνικής και θρησκευτικής παράδοσης.

Αν η σκέψη σου επικεντρωνόταν στην oυσία, θα ‘χες γίνει κύριος της ζωής σου από καιρό. | ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ

Βουδαπέστη ~ Ιούλιος 2018

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Άκου ανθρωπάκο» του ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ

– Κανένας δεν τoλμά να σε φέρει αντιμέτωπο με τη μοναδική πραγματικότητα που έχει τη δύναμη να σε καταστήσει κύριο τoυ πεπρωμένου σου. Eίσαι «ελεύθερος» από μια άποψη μονάχα: Είσαι ελεύθερος από την αυτοκριτική, που μπορεί να σε βοηθήσει να κουμαντάρεις τη Ζωή σου.

– Διαφέρεις από τov ισχυρό σε τούτo μόνο, ο ισχυρός υπήρξε κάποτε ένας πολύ μικρός ανθρωπάκος, αλλά ανέπτυξε μια συμαντική ικανότητα. Αναγνώρισε τnv ποταπότnτα και τnv ανεπάρκεια των σκέψεων και των πράξεών τoυ. Κάτω από τnv πίεσn κάποιου έργου που θεώρησε σημαvτικό, έμαθε να διακρίνει ότι n μικρότnτα κι n ευτέλειά τoυ απειλούσαν τnv ευτυχία τoυ. Με άλλα λόγια ο ισχυρός γνωρίζει πότε και σε τί είναι ανθρωπάκος.

Κι αν λέγεται μια μουσική από τις παύσεις και τις σιωπές της ακούγεται, έτσι και μια ζωγραφιά, η ζωγραφιά του επίγειου ταξιδιού μας, από τις σκιές της φωτίζεται. | Μάρω Βαμβουνάκη

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Το Φάντασμα της Αξόδευτης Αγάπης» της Μάρω Βαμβουνάκη

-Η αίσθηση ότι ένας τρίτος ακούει, βάζει τον αναλυόμενο να παρατηρεί τα εντός του και να τα εκφράζει πολύ πιο ειλικρινά και πραγματικά από όσο όταν τα λέει μόνος του στον εαυτό του.
-Πρέπει να εκτιμάμε όσα μας έφτασαν σε ακραία χαρά, σε ακραία ελπίδα, σε ακραίο πόνο. Είναι φοβερό βήμα ένας έρωτας, όσο κι αν έληξε αποτυχημένος. Υπήρξε «σφετερισμός του απόλυτου«. Δεν ξαναγγίζεται αυτό.

«Στα θερμοκήπιά μου δεν μπαίνει άλλος κανείς παρά μόνο εγώ κι εκείνος που τα φροντίζει.»~Γκυ Ντε Μωπασάν

made by Sofoklis

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Οξαποδός» του Γκυ Ντε Μωπασάν

– Μακάρι να ήμουν νεκρός, αν ήξερα οτι κάποιος με σκέφτεται, όπως σκέφτομαι εγώ εκείνον.

– Ο Μωπασάν δεν τρέφει καμίαν αυταπάτη. Είμαστε δέσμιοι ενός τυφλού μηχανισμού που μας γεννά και μας θανατώνει. Κι η μόνη διέξοδος του ανθρώπου απ’ αυτή τη φυλακή, το ανήλιαγο υπαρξιακό βάραθρο, το μόνο του καταφύγιο δεν είναι άλλο απ’ τον εκούσιο θάνατο ή την τρέλα.

Υπάρχουν κάποια πεδία μάχης τόσο διεφθαρμένα που η μόνη ξεκάθαρη στάση που μπορεί κανείς να κρατήσει είναι ο μηδενισμός. | Richard Morgan

made by Sofoklis

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Θνητοί Θεοί» του Richard Morgan

– Αυτό είναι πάντα το χειρότερο κομμάτι. Το έβρισκα συνέχεια μπροστά μου, εδώ και δύο δεκαετίες περίπου, μα ακόμα με ταράζει άσχημα η στιγμή που βλέπω έναν τελείως άγνωστο άνθρωπο μέσα απ’ τον καθρέφτη. Είναι σαν να τραβάς μια εικόνα από τα βάθη ενός αυτο-στερεογράμματος. Για τα πρώτα δύο τρία λεπτά, το μόνο που βλέπεις είναι έναν ξένο να σε κοιτάζει μέσα από ένα παράθυρο. Κι έπειτα το οπτικό σου πεδίο μετατοπίζεται και μ’ ένα σοκ σχεδόν χειροπιαστό νιώθεις την ίδια σου την ύπαρξη να κυλάει και να γεμίζει την άγνωστη μορφή. Είναι σαν κάποιος να κόβει έναν ομφάλιο λώρο που, αντί να σε διαχωρίζει από τον άγνωστο, δίνει τέλος στο αίσθημα αποξένωσης και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη.

– «η αυτοκτονία σπάνια έρχεται ως αποτέλεσμα λογικής σκέψης.»

– Όταν δε σου αρέσουν οι νόμοι, πηγαίνεις κάπου όπου αυτοί δεν έχουν δύναμη. Και ύστερα φτιάχνεις τους δικούς σου.

– Κάποιοι άνθρωποι με ζηλεύουν, κάποιοι με μισούν. Αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.

Δύο μαζί μπορούν ν’ αντέξουν τον κόσμο. | Στέφαν Τσβάιχ

photo by EvAr

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Στέφαν Τσβάιχ «Κλαρίσα»

– Χρόνια ολόκληρα είχαν χαθεί από τη θύμησή της, ενώ υπήρχαν βδομάδες, μέρες ή και ώρες που ήταν σαν να τις είχε ζήσει μόλις χθες· τόσο πολύ απασχολούσαν ακόμη την ψυχή της και το βλέμμα που έστρεφε μέσα της. Κάποιες φορές νόμιζε, ένιωθε μάλλον, πως δεν είχε ζήσει παρά ένα απειροελάχιστο μέρος της ζωής της συνειδητά, με πλήρη διαύγεια πνεύματος και συναισθήματος‘ το υπόλοιπο το είχε χάσει μέσα στη σκοτεινιά της κούρασης ή της προσήλωσης σ’ ένα καθήκον χωρίς νόημα.

– Κανείς ποτέ δεν κατάφερε τίποτε πολεμώντας την τρέλα του. Ούτε εγώ.