Οι ένοικοι είναι ίδιοι με τα διαμερίσματά τους. Άλλα είναι μίζερα άλλα ευχάριστα, σαν τα πρόσωπά τους. | Ζαν-Πολ Ντιντιελορ

Μετρό Αθήνας Οκτώβριος 2018

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο αφηγητής του πρωινού τρένου» του Ζαν-Πολ Ντιντιελορ

– Σκέφτομαι πως μια μέρα, ίσως, η Γη θα πάψει να περιστρέφεται και θα ακινητοποιηθεί διαπαντός καθώς η νύχτα και η μέρα θα μείνουν ασάλευτες στις αντίστοιχες θέσεις τους, βυθίζοντάς μας σε μια μόνιμη αυγή. Σκέφτομαι τότε πως, λουσμένοι απ’ το θαμπό λυκαυγές που δίνει μια παστέλ απόχρωση στο καθετί, οι πόλεμοι θα είναι ίσως λιγότερο αποτρόπαιοι, οι λιμοί λιγότερο ανυπόφοροι, η ειρήνη πιο σταθερή, τα χουζουρέματα λιγότερο ελκυστικά, τα βράδια πιο αργόσυρτα και μονάχα το λευκό των φαγεντιανών μου θα παραμείνει αμετάβλητο και θα διατηρεί τη λάμψη του κάτω από τα ψυχρά φώτα νέον.

Advertisement

[Πιο απάνου από το νόημα, νους που είναι από του ήχου τ’ ασύλληπτα, είναι το τραγούδι, η μουσική του στίχου…]~Κωστής Παλαμάς

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Κωστής Παλαμάς Ο δωδεκάλογος του έρωτα» της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου

Πιο απάνου από το νόημα, νους που είναι από του ήχου
τ’ ασύλληπτα, είναι το τραγούδι, η μουσική του στίχου,
χορεύτρα και μαγεύτρα κι οικοδόμα
είναι του στίχου η μουσική φως, τάμα, θάμα ακόμα.
Ο λόγος με του αισθήματος το πύρινο το σκάψε,

Η επιθυμία είναι το ισχυρότερο πράγμα στον κόσμο. Τα πάντα αποκτώνται με συνειδητή επιθυμία. | Γκουρτζίεφ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Γκουρτζίεφ μιλά στους μαθητές του»

– «Ξέρω ότι καταλαβαίνεις κάτι για την ενότητα των νόμων που κυβερνούν το σύμπαν, αλλά όσα καταλαβαίνεις, τα εικάζεις, ή μάλλον, είναι θεωρητικά. Δεν είναι αρκετό να καταλαβαίνεις με το νου, είναι απαραίτητο να αισθάνεσαι με όλη σου την ύπαρξη την απόλυτη αλήθεια και το αμετάβλητο αυτής της πραγματικότητας– μόνο τότε θα είσαι ικανός, συνειδητά και με βεβαιότητα να πεις «γνωρίζω».»

– Η αναπόφευκτη κατάληξη όλων όσων έλεγε, ήταν ο μεγάλος νόμος της τριπλής ενότητας: ο νόμος των τριών αρχών, της δράσης, της αντίστασης και της ισορροπίας– οι αρχές του ενεργητικού, του παθητικού και του
ουδέτερου. Στηριγμένος τώρα πάνω στα γερά θεμέλια της γης, και, οπλισμένος με αυτόν το νόμο, τον εφάρμοσε, με ένα τολμηρό πέταγμα της σκέψης του, σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Μετά, η σκέψη του δεν προχωρούσε πια προς αυτόν το νόμο της τριπλής ενότητας, αλλά από αυτόν προς τα έξω, δίνοντάς του όλο και περισσότερη έμφαση, και εκφράζοντάς τον στα επίπεδα τα πιο κοντινά στον άνθρωπο, τα επίπεδα της Γης και του Ήλιου. Κατόπιν, με μια σύντομη φράση πέρασε πέρα από τα όρια του ηλιακού συστήματος. Αστρονομικά στοιχεία άστραψαν στην αρχή μπροστά μας, έπειτα φάνηκαν να φθίνουν και να εξαφανίζονται μπροστά στην απεραντοσύνη του διαστήματος. Απόμενε μόνο μια μεγάλη σκέψη, που πήγαζε από τον ίδιο μεγάλο νόμο. Οι λέξεις του ηχούσαν αργά και σοβαρά και την ίδια στιγμή έμοιαζαν να μικραίνουν και να χάνουν τη σημασία τους. Πίσω τους, γινόταν αισθητός ο σφυγμός μιας τρομακτικά επιβλητικής σκέψης.

[Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει το προσκλητήρι των καιρών να το φυσάει ή να το κρούει σάλπιγγα ή τύμπανο, το ακούει, δε λέει: «Παρών!…»]~Κωστής Παλαμάς

Βρυξέλλες 2016

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Κωστής Παλαμάς Ο δωδεκάλογος του έρωτα» της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου

Κι ο ποιητής ανάξιος πια!
Κι ακομ’ ανάξιος κι ο σοφός,
που δεν ανάφτουν πυρκαγιά
κι από του λύχνου τους το φως
όταν αλύπητη βαριά
ξεσπά η Ανάγκη, και προστάζει.

«Σώνει»! ποίημα του Κωστή Παλαμά

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Κωστής Παλαμάς Ο δωδεκάλογος του έρωτα» της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου

«Σώνει»!
Σώνει! Να μην ξαναπείς αυτό το Σ ώ ν ε ι!
Σκιάχτρο, κεντρί και από φωνή κι από σιωπή.
Το ίδιο πληγώνει και ξανάφτει και παγώνει,
πρόσταγμα, καταφρόνια, ικεσία, ντροπή.

Τίποτε μες στov κόσμο αυτό δεν είναι Σώνει,
σβήνουν, ξανάρχονται κι η αγάπη κι η αστραπή,
και μας πεθαίνουν οι χαρές, μας ζουν οι πόνοι.
Σώνει στη γλύκα, στο φαρμάκι ποιος θα ειπεί;

Καλύτερα ν’ ακούς σοφό να σε μαλώνει, παρά άμυαλο να σου τραγουδά | Εκκλησιαστής

photo by ChrisTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ματαιότη; ματαιοτήτων» του Εκκλησιαστή σε μετάφραση του Αλέξ. Ίσαρη

– Γιατί μέσα στην πολλή σοφία κρύβεται θλίψη πολλή. Κι όποιος τις γνώσεις του πληθαίνει, τα βάσανα του μεγαλώνει.

– Κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα, πώς η σοφία είναι πολύ ανώτερη απ’ την αφροσύνη, όπως το φως είναι ανώτερο απ’ το σκοτάδι. Ο σοφός έχει μάτια στο κεφάλι του, ενώ ο μωρός βαδίζει στα τυφλά. Όμως το τέλος τους δεν διαφέρει.

Όπως όταν τη σκόλη | Χάιντερλιν

Ιωάννινα, Σεπτέμβριος 2018

Όπως όταν τη σκόλη πηγαίνει ο γεωργός
Να δη το πρωί τους αγρούς, αφού
Μέσ’ από νύχτα ζεστή πέφταν αστραπές πoυ δροσίζουν,
Αδιάκοπα κι’ ακόμα πέρα βροντά ο κεραυνός.
Το ρεύμα ξαναγυρίζει στην όχθη του
Και πρασινίζει ολόδροσο τo χώμα
Κι’ απ’ τη ζωογόνα βροχή τoυ ουρανού
Στάζει το κλήμα κι’ αστράφτουν
Στον ήρεμο ήλιο τα δέντρα του άλσους:
Έτσι στέκεστε μέσ’ στην καλοκαιριά
Σεις που δεν ανατρέφει ένας δάσκαλος, μα τo θαύμα
Της φύσης το δυνατό το θεόμορφο
Με το παντοτεινό της το ελαφρό της αγκάλιασμα.
Γι’ αυτό σαν φαίνεται κοιμούμενη κάποτε
Στον ουρανό ή μέσ’στα φυτά ή στους λαούς
Θλίβεται κ’ η θωριά των ποιητών.
Φαίνονται μονάχοι κι’ όμως πάντα νοιώθουν.
Γιατί κι’ αυτή νοιώθοντας αναπαύεται.

«Ο ΠΟΙΗΤΗΣ» ποίημα του Κωστή Παλαμά

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Κωστής Παλαμάς Ο δωδεκάλογος του έρωτα» της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Μόνος! Έν’ άδειο απέραντο τριγύρω μου,
και μιας πολέμιας χλαλοής ασώπαστη η φοβέρα.
Κι όταν εκείνη, κατακάθεται,
μόνος’ θανάσιμη σιωπή παγώνει πέρα ως περα.

Μόνος. Μ’ αρνήθηκαν οι σύντροφοι,
κι από το πλάι μου γνωστικά τ’ αδέρφια τραβήχτηκαν.
Μ’ έδειξε κάποιος. – Να τος! – Καταπάνω μου
γυναίκες, άνδρες, γέροντες, παιδιά, σκυλιά ρίχτηκαν.

Το χέρι τ’ ακριβό της Οδηγήτρας μου,
που με κρατούσε, ανοίχτηκε προς άλλα χάδια… Μόνος.
Σε βάθη μυστικά περνούνε αστράφτοντας
των ασκητάδων οι χαρές, του μαρτυρίου ο θρόνος.

«Ευτυχία σημαίνει ν’ αγαπάς έχοντας ίσως μερικά μικρά, απατηλά πλησιάσματα με το αντικείμενο της αγάπης σου.»~Τόμας Μαν

photo by ChrisTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Τόνιο Κρέγκερ» του Τόμας Μαν

– Εκείνος πού αγαπάει περισσότερο είναι κι ο ηττημένος, εκείνος που πάντοτε υποφέρει – αυτό το απλό και σκληρό μάθημα το είχε πάρει κιόλας απ’ τη ζωή ή δεκατετράχρονη ψυχή του.

– Το να νιώθεις μέσα σου τόσες θαυμάσιες εκφραστικές δυνάμεις και να ξέρεις συγχρόνως πώς αυτοί που λαχταράς είναι μακρινοί για σένα μέσα στην ξενοιασιά τους, αυτό σε κάνει να ύποφέρεις. Όμως παρόλο που στεκόταν έρημος, αποκλεισμένος και χωρίς ελπίδα μπροστά στα κλειστά παντζούρια, κάνοντας μέσα στην απόγνωσή του ότι μπορούσε τάχα να κοιτάζει έξω, ήταν ευτυχισμένος. Γιατί τότε η καρδιά του ήταν ζωντανή.

«Υπάρχουν δύο ειδών πόνοι, μικρέ μου Όσκαρ: ο σωματικός και ο ψυχικός. Τον σωματικό πόνο μάς τον προκαλούν άλλοι’ τον ψυχικό, τον επιλέγουμε.»»Δεν καταλαβαίνω.»»Όταν σου καρφώνουν καρφιά στις παλάμες και στα πόδια, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς: πονάς. Το υπομένεις. Αντίθετα, στην ιδέα του θανάτου δεν είσαι υποχρεωμένος να πονάς. Δεν ξέρεις τι είναι. Άρα εξαρτάται από σένα.» | Εμανουέλ Σμίτ

Ιωάννινα 2019

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Αγαπητέ Θεέ» του Ερίκ Εμανουέλ Σμίτ

– Άμα δεν μιλάς, γίνεσαι ένας σκουπιδοτενεκές, γεμάτος παλιές σκέψεις που σαπίζουν.

– «Ναι. Μίσησέ τους με όλη σου τη δύναμη. Θα ‘ναι σαν να μασουλάς ένα κόκαλο. Όταν θα πάψεις να το μασουλάς αυτό το κόκαλο, θα καταλάβεις οτι δεν άξιζε τον κόπο.