Η ευφυΐα είναι ασθένεια

photo by DesPin

Η ευφυΐα είναι μια αποτυχία της εξέλιξης. Εύκολα μπορώ να φανταστώ, στην εποχή των πρώτων προϊστορικών ανθρώπων, σε μια μικρή φυλή, όλα τα παιδιά να τρέχουν μέσα στη πυκνή βλάστηση, να κυνηγούν τις σαύρες, να μαζεύουν φρούτα του δάσους για το βραδινό φαγητό και μετά, σιγά-σιγά, ερχόμενα σ’ επαφή με τους μεγάλους, να γίνονται τέλειοι άντρες ή γυναίκες: κυνηγοί, κουβαλητές, ψαράδες, βυρσοδέψες… Όμως, αν παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά τη ζωή
τούτης της φυλής, θ’ αντιληφτούμε πως ορισμένα παιδιά δε συμμετέχουν στις ομαδικές δραστηριότητες: παραμένουν καθιστά δίπλα στη φωτιά, ασφαλή μέσα στα σπήλαια….. Το ό,τι περνούν τις μέρες τους δίχως να κάνουν τίποτα, δεν οφείλεται
στη τεμπελιά τους, όχι, θα ήθελαν κι αυτά να χοροπηδούν με τους φίλους τους, αλλά δεν μπορούν. Φέρνοντάς τα στο κόσμο, η φύση έκανε το στραβοπάτημά της.

Advertisements

Το δάγκωμα της γλώσσας

photo by DesPin

απόσπασμα από το βιβλίο «Πάλομαρ» του Ιταλο Καλβίνο/ Το δάγκωμα της γλώσσας

***

Σε μια εποχή και σε μια χώρα όπου όλοι κάνουν ό, τι περνάει από το χέρι τους για να διατυμπανίσουν κάποια γνώμη ή κρίση τους, ο κύριος Πάλομαρ απόκτησε τη συνήθεια να δαγκώνει τη γλώσσα του τρεις φορές πριν υποστηρίξει οτιδήποτε. Αν στο τρίτο δάγκωμα της γλώσσας είναι ακόμα πεισμένος για αυτό που ήθελε να πει, το λέει. Αν όχι, μένει σιωπηλός. Πράγματι, περνά εβδομάδες ή και μήνες ολόκληρους στη σιωπή.

Σας επιτρέπω να με περιφρονήσετε σήμερα, βέβαιος ότι αργότερα θα μ’ αγαπήσετε. Θα βρείτε μέσα μου ολόκληρες αβύσσους. Θα βρείτε πολλά από κείνα τα απέραντα και πυκνά αισθήματα που οι ηλίθιοι τα λένε ελαττώματα.»~ Ονoρέ ντε Μπαλζάκ

Ιωάννινα, Ιούνιος 2017

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Ονoρέ ντε Μπαλζάκ «μπαρμπα γκοριό»

 

-Ποιος θα μπορούσε να πει ποιο από τα δυο πράγματα είναι φοβερότερα να βλέπει κανείς: οι αποξεραμένες καρδιές ή τα άδεια κρανία;

-Έχουνε βλέπετε, την εντύπωση πως μεγαλώνει η θέση τους με το να κατηγορούν το φαΐ που η φτώχεια τους τους καταδίκασε να τρώνε.

-Κι όμως, παρ’ όλ’ αυτά, κάτω από το επίμονα καλοκάγαθο ύφος του, κάτω από τη χωρίς διακοπή ευθυμία του, το κέφι του δεν ήτανε παρά σαν ένας φραγμός ανάμεσα στους άλλους και στον εαυτό του.

«Ναι, είμαστε δίδυμα αδέρφια, ω, Νύχτα εσύ αποκαλύπτεις το διάστημα κι εγώ την ψυχή μου.»~ Χαλίλ Γκιμπράν

Πάργα, Ιούνιος 2017

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν «Ο τρελός»

 

– Και βρήκα και τα δυο τους: λεφτεριά και σιγουριά, μέσα στην τρέλα μου, τη λεφτεριά της μοναξιάς, τη σιγουριά της ακαταληψίας, γιατί όποιοι μας καταλαβαίνουν σκλαβώνουν κάτι μέσα μας.

 

– «Θεέ μου· ο σκοπός μου και η ολοκλήρωσή μου: είμαι το χτές σου κι είσαι το αύριό μου. Είμαι η υπόγεια ρίζα σου κι είσαι το επουράνιο μου λουλούδι, κι αντάμα αυξανόμαστε καταντίκρα στον ήλιο.»

Γουαίην Ντύερ – «Η μοναδική απόδειξη ζωής είναι η ωρίμανση..»

photo by ChrisTsik

Αν τοποθετήσετε μια πέτρα κάτω από ένα μικροσκόπιο και την παρατηρήσετε προσεκτικά, θα δείτε ότι ποτέ δεν αλλάζει. Αλλά, αν τοποθετήσετε ένα κοράλλι κάτω απ’ το ίδιο μικροσκόπιο, θα διαπιστώσετε ότι μεγαλώνει κι αλλάζει.

Συμπέρασμα: το κοράλλι είναι ζωντανό, η πέτρα είναι νεκρή.

Κωστής Παπαγιώργης: Όταν πασχίζει κανείς να εκφραστεί, το μέγιστο εμπόδιο είναι η παιδεία του

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

ΟΤΑΝ ΠΑΣΧΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ, το μέγιστο εμπόδιο είναι η παιδεία του. Όσα του μάθανε. Όχι τόσο επειδή η προσωπική έφεση μπορεί να αντιβαίνει στα καθεστώτα διδάγματα, αλλά κυρίως επειδή η συστηματική μόρφωση καταδικάζει τις περισσότερες φορές σε ατροφία και σκολίωση αυτήν ακριβώς την ενδιάθετη τάση.

Η παιδεία που επιδαψιλεύεται αφειδώλευτα δημιουργεί κάτι τερατώδες: άτομα με συγκρότηση, αλλά χωρίς κλίση, μήτρες που πάσχουν απλώς από ανεμογκάστρι.

Η Ασπίδα του Αχιλλέα

πηγή εικόνας: http://omskmark.moy.su/

Απόσπασμα από το βιβλίο του James Redfield «Η Τραγωδία του Έκτορα»

 Η Ασπίδα περιλαμβάνει πέντε ομόκεντρους κύκλους. Ο ποιητής αρχίζει την περιγραφή του από το κέντρο της και προχωρεί προς την περιφέρεια. Ο εσωτερικός κύκλος αναπαριστάνει τη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό, τον ήλιο και τη σελήνη, και τους αστερισμούς, τα οποία είναι τα τείρεα – σημεία και τέρατα (Σ, 485). Η φύση έτσι μας παρουσιάζεται, εν απουσία του ανθρώπου, ως ένα βασίλειο τάξης και σημασίας.

 Ο δεύτερος δακτύλιος παριστάνει τον ανθρώπινο κόσμο καθ’ εαυτόν. Διακρίνουμε δύο πόλεις, μια σε κατάσταση ειρήνης και μια άλλη εν καιρώ πολέμου. Στην ειρηνική πόλη βλέπουμε ένα γάμο και μια αντιδικία-τελετές κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικής διαμάχης. Στην πόλη που βρίσκεται σε πόλεμο βλέπουμε ένα συμβούλιο που συζητά θέματα πολεμικής τακτικής και ταυτόχρονα την απεικόνιση μιας ενέδρας.

«Το αρχαίο ρητό λέει ότι ένα πράγμα υπερβαίνει τη δύναμη ακόμη και των θεών: να κάνεις να μην έχει γίνει κάτι που έχει γίνει.»~James Redfield

Πάργα, Ιούνιος 2017

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του James Redfield «Η τραγωδία του Έκτορα»

– Ο χόλος είναι μια αντίδραση ολόκληρου του σώματος, το φορτίο αδρεναλίνης που οδηγεί τους ανθρώπους σε βίαιο λόγο και δράση. … Ο χόλος μπορεί να αντιμετωπισθεί με δύο τρόπους. Μπορεί να διοχετευθεί σε μια βίαιη πράξη και, έτσι, να «γιατρευθεί» (έξακέσαιο : Δ, 36)Ή μπορεί να «χωνευθεί» (καταπέψηι:Α,81 πβ· Ι,565)’ με τον καιρό το σώμα αφομοιώνει τον χόλον και ο άνθρωπος ηρεμεί και πάλι.

– Η επική απόσταση-η κατάκτηση της ιστορίας από την τέχνη – προκαλεί μια αντίθεση ανάμεσα στα θέματα του τραγουδιού και το αποτέλεσμά τους. Το επικό τραγούδι αφηγείται ιστορίες βίαιης δράσης· αλλά όταν λέγονται οι ιστορίες, μια γαλήνη απλώνεται στο ακροατήριο. Ο αοιδός τραγουδά για τη θλίψη και το θάνατο, αλλά τα άσματα του προκαλούν ευχαρίστηση. Τα θέματα των ηρωικών τραγουδιών αναφέρονται σε συμφορές και ταραχές, αλλά το ίδιο το τραγούδι έχει εσωτερική τάξη, η οποία γίνεται αισθητή στο ακροατήριο.

«Το ζητούμενο είναι, όχι να κάνουμε πίσω επιστρέφοντας στο παιδί, στον πρωτόγονο, αλλά να προχωρήσουμε, προς την προσωπικότητα, την υπευθυνότητα, την ελευθερία.»~Hermann Hesse

Πάργα, Ιούνιος 2017

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Hermann Hesse «Ένα θαύμα κάθε αρχή την κατοικεί»

– ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν είναι μόνο ο εαυτός του, είναι επίσης το μοναδικό, το απολύτως ιδιαίτερο, το σημαντικό πάντοτε και αξιοπρόσεκτο σημείο όπου διασταυρώνονται τα φαινόμενα του κόσμου – για μια και ανεπανάληπτη φορά κατά το συγκεκριμένο τρόπο. Γι’ αυτό και η ιστορία του κάθε ανθρώπου είναι σημαντική, αιώνια, θεία, γι’αυτό και κάθε άνθρωπος είναι, όσο ζει, και εκπληρώνει τα θελήματα της φύσης,θαυμαστός και άξιος κάθε προσοχής. Σε κάθε άνθρωπο μορφοποιείται το πνεύμα, σε κάθε άνθρωπο υποφέρει η πλάση, σε κάθε άνθρωπο σταυρώνεται ένας Λυτρωτής…

– Ο καθένας κουβαλάει κατάλοιπα από τη γέννησή του, βλέννες και κελύφη ενός αρχέγονου κόσμου, μέχρι το τέλος του. Μερικοί δεν γίνονται ποτέ άνθρωποι, μένουν βάτραχοι, σαύρες, μυρμήγκια. Μερικοί είναι πάνω άνθρωποι και κάτω ψάρια. Καθένας όμως είναι μια γέννα της φύσης προς την κατεύθυνση του ανθρώπου. Όλοι μας έχουμε κοινή καταγωγή, τις ίδιες μανάδες, όλοι μας αναδυθήκαμε από την ίδια άβυσσο, ο καθένας, ωστόσο, επιδιώκει, προσπάθεια και βολή από τα βαθιά, το δικό τους προσωπικό στόχο. Μπορούμε να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο, να εξηγεί όμως μπορεί ο καθένας μόνο τον ίδιο τον εαυτό του.

«Το ανώτερο όμως από τα ανθρώπινα βασανιστήρια είναι να κρίνεσαι χωρίς νόμο.»~Άλμπερ Καμύ

photo by GTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Πτώση» του Άλμπερ Καμύ

– Το να επιβάλλει κανείς τα καπρίτσια του – σα βασιλιάς – είναι προνόμιο των μεγάλων ζώων.

– …είμαστε «σχεδόν» πολλά πράματα.

– Οταν βλέπω ένα καινούργιο πρόσωπο, κάποιος μέσα μου χτυπά συναγερμό: «Πιο αργά; Κίνδυνος!» Ακόμα και όταν η συμπάθεια μου είναι ισχυρότατη, είμαι σε επιφυλακή.