» Οι καταπιεσμένοι δεν θέλουν μόνο ν’ απελευθερωθούν από την πείνα τους, θέλουν ν’ απελευθερωθούν κι από τους αφέντες τους.»~Αλμπέρ Καμύ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Δημιουργία και Ελευθερία» του Αλμπέρ Καμύ

– …χρήσιμο δεν είναι τίποτε, αν διαιωνίζει το ψεύδος μέσα στο οποίο ζούμε.

– Το δύσκολο στην πραγματικότητα είναι να παρακολουθήσεις τις παρεκτροπές μιας επανάστασης χωρίς να χάσεις την πίστη σου στην αναγκαιότητα της επανάστασης.

– …η επανάσταση δεν ήταν ποτέ αυτό που είναι για τόσο πολλούς μηδενιστές μας, δηλαδή ένας σκοπός που δικαιολογεί τα πάντα, και τον ίδιο του τον εαυτό. Ήταν μόνον ένα μέσον, ένας δρόμος πιθανόν απαραίτητος προς αυτή τη γη όπου το να ζεις και το να πεθαίνεις δεν θα είναι δυο ταπεινώσεις.

Αν βλέπεις τη Γυναίκα σαν αντικείμενο ηδονής περιορίζεις τον εαυτό σου

 

Οι άνδρες δεν έμαθαν ποτέ πώς να «θεωρούν» τις γυναίκες, ούτε οι γυναίκες πώς να «θεωρούν» τους άνδρες.

Αν ο άνδρας θεωρεί τη γυναίκα σαν θηλυκό, σαν μια Μεσσαλίνα, σαν ένα αντικείμενο ηδονής, προσδιορίζει ήδη τη συμπεριφορά του και θα είναι υποχρεωμένος να δίνει διέξοδο σ’ όλες τις φιλή­δονες τάσεις του. Αν όμως τη θεωρεί σαν μια θεότητα, τα συναισθήματά του, ή συμπεριφορά του, θ’ αλλάξουν.

Ο Ιησούς έλεγε: «Κατά τήν πίστιν ύμών γένοιτο». 

Μάλιστα, τα πράγματα γίνονται έτσι ή αλλιώς ανάλογα με τον τρόπο πού τα θεωρείτε. Αυτό είναι ένας μαγικός νόμος που η ανθρωπότητα πρέ­πει στο εξής να γνωρίζει. Νομίζει κανείς ότι θα μπορέσει ν’ αλλάξει τη μορφή της αγάπης του χω­ρίς ν’ αλλάξει τον τρόπο που θεωρεί αυτόν ή αυτήν που αγαπά;… 

Όχι, αυτό είναι αδύνατο. Η αγάπη, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει τις μορφές της έκφρασής της. Αλλά αν αλλάξετε τον τρόπο με τον όποιο θεωρείτε ένα ον, ενεργείτε πάνω σας, πάνω στα συναισθήματά σας, πάνω στις τάσεις σας, άρα πάνω στην εκδήλωση τής αγάπης σας. Έτσι κάνω εγώ, και θεωρώ τη γυναίκα σαν μια θεότητα. 

Θα πείτε: «Μα, καημένε, πόσο μακριά είστε από την αλήθεια! Αν ξέρατε μόνο τι είναι η γυναίκα!…» 

Και νομίζετε ότι δεν το ξέρω;… Μα δεν θέλω να το σκέφτομαι, δεν θέλω να μάθω ούτε τι είναι, ούτε τι μπορεί να είναι, κι αυτό με βοηθά, είναι για μένα που το κάνω.

 

Προτιμώ να σκέφτομαι ότι ή γυναίκα είναι μια θεότητα. Θα πείτε: «Μα αυτό δεν είναι ή αλήθεια!» 

Ναι, έχετε ίσως δίκιο, αλλά το δίκιο σας δεν μ’ ενδιαφέρει και η αλήθεια σας είναι ολέθρια. Εγώ, ζώντας στις χίμαιρες και τα ψέματα —αν υποθέσουμε πώς αυτά είναι χίμαιρες και ψέματα— είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος. Θεωρώ όλες τις γυναίκες σαν θεότητες, μια όψη τής Θείας Μητέ­ρας, και αν ξέρατε τότε τι ευτυχία, τι χαρά πού αισθάνομαι μόνο με τη σκέψη ότι υπάρχουν στη γη οι γυναίκες, είναι αφάνταστο!… 

Λοιπόν, αυτή η σκέψη πάει μακριά! Και εσείς, επίσης, πρέπει να αλλάξετε τις αντιλήψεις σας. Οι άνδρες πρέπει να αλλάξουν τη γνώμη τους για τις γυναίκες και οι γυναίκες τη γνώμη τους για τους άνδρες, διαφορετικά ή πόρτα τής εξέλιξης θα κλείσει γι’ αυτούς, ό,τι και να κάνουν, δεν θα προοδεύσουν. Για τις γυναίκες επίσης, ο άνδρας πρέπει να είναι μία θεότητα.


Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάτε, είναι ότι το ανθρώπινο ον έχει δυο φύσεις, μια κατώτερη, ζωώδη φύση, και μιαν άλλη ανώτερη, θεία, που τις ονόμασα προσωπικότητα και ατομικότητα. Γνωρί­ζοντας αυτές τις δυο φύσεις, ο μαθητής μιας Σχο­λής μύησης αναρωτιέται πάντα πώς μπορεί να θρέψει την ατομικότητα μέσα του και στα όντα πού αγαπά. Κι αυτή είναι ή πραγματική αγάπη.

 

Αλλά ας εξετάσουμε μόνο τον τρόπο τον οποίο οι άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να χρησιμοποιούν για να κερδίσουν το σύντροφό τους. «Αν πρόκειται για άνδρα ή γυναίκα, καλοπιάνουν, κάνουν κοπλιμέντα, κολακεύουν τη ματαιοδοξία, με λίγα λόγια αγγίζουν την προσωπικότητά του, χωρίς αυτά ξέρουν ότι δεν θα αποκτήσουν τίποτα. Λοιπόν, και οι δυο ξέρουν πώς να τα κάνουν: με χειρονομίες, με λόγια, με δώρα, πάντα στοχεύουν στην προσωπικότητα τού άλλου.

Φ. Ντοστογιέφσκι “Αδελφοί Καραμαζόφ”, η συνομιλία ιεροεξεταστή – Χριστού (Σεβίλη, 16ος αιώνας)

photo by ChrisTsik

Τα παρακάτω αποσπάσματα από το βιβλίο του Φ. Ντοστογιέφσκι “Αδελφοί Καραμαζόφ” είναι από τη συνομιλία ιεροεξεταστή – Χριστού (Σεβίλη, 16ος αιώνας)

Θέλεις να πας στον κόσμο και πηγαίνεις μ’ αδειανά τα χέρια, με κάποια υπόσχεση ελευθερίας που οι άνθρωποι με την ηλιθιότητά τους και με την έμφυτή τους διαφθορά δεν μπορούν ούτε καν να την κατανοήσουν, που τη φοβούνται και τη σκιάζονται γιατί τίποτα και ποτέ δεν υπήρξε για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία πιο αφόρητο απ’ την ελευθερία! Ενώ, βλέπεις αυτές τις πέτρες μέσα σε τούτη τη γυμνή πυραχτωμένη έρημο; Κάνετες ψωμιά κι η ανθρωπότητα θα τρέξει πίσω Σου σαν κοπάδι, γεμάτη ευγνωμοσύνη κι υπακοή, αν και πάντα θα τρέμει από φόβο πως θα μπορούσες ν’ αποτραβήξεις το χέρι Σου και να πάψεις να τους δίνεις τα ψωμιά Σου. Μα Συ δε θέλησες να στερήσεις απ’ τον άνθρωπο την ελευθερία κι απόρριψες την προσφορά γιατί σκέφτηκες: Τι ελευθερία θάναι αυτή όταν η υπακοή θα εξαγοραστεί με ψωμιά;

» Ο πανικός μπροστά στο θάνατο ευτελίζει τον αγώνα της ζωής.»~Ε.Π. Παπανούτσου

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Πρακτική Φιλοσοφία» του Ε.Π. Παπανούτσου

– …από ανία μπορεί να πεθάνει κανείς, από τρέλα όχι.

 

– Ψυχαγωγία έγινε η πολυφαγία, η πολυποσία, η ακολασία.

 

– Μην ταυτίζετε τον έρωτα με την επιθυμία∙ η επιθυμία είναι απαίτηση της ζωτικότητας σας, η ικανοποίησή της θα σας ανακουφίσει∙ ο έρωτας αποκαλύπτεται στο πνεύμα, με αυτόν θα ολοκληρωθεί η ύπαρξή σας.

«Αν περιμένει κανένας ν΄αγαπήσει μόνο όταν θα΄ναι σίγουρος ότι θα δεχτεί ίση αγάπη σαν αντάλλαγμα, θα περιμένει για πάντα.»~[Η ΑΓΑΠΗ-Μπουσκάλια Λεο]

Η ΑΓΑΠΗ-ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ ΛΕΟ

-Γιατί αν δεν περιμένεις τίποτα και δε ζητάς τίποτα, δεν θα σ΄εξαπατήσουν, κι ούτε θ΄απογοητευτείς ποτέ. Μόνον όταν η αγάπη είναι απαιτητική φέρνει μαζί της πόνο.

–Είναι αστείο , αλλά κανένας  δε διστάζει ν΄αγγίξει ένα μωρό, ή να χαϊδέψει και ν΄αγκαλιάσει ένα ξένο σκυλί. Κι όμως εγώ κάθομαι εδώ πέρα καμιά φορά και πεθαίνω θέλοντας κάποιος να μ΄αγγίξει, και κανένας δεν το κάνει.

– Είναι δυνατό για μένα – και όχι παράλογο- ν΄αγαπώ τον καθένα με την ίδια ένταση και πάλι να έχω όλη την ενέργεια της αγάπης μέσα μου, όπως την είχα πριν.

–Μόρφωση θα ΄πρεπε να είναι

«Ο ηρωισμός και η αγιότητα δεν με συγκινούν. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι να είμαι άνθρωπος.»~ Άλμπερ Καμύ

Μέτσοβο, Ιούνιος 2017

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Η Πανούκλα» του Άλμπερ Καμύ

– Ένας βολικός τρόπος για να γνωρίσεις μια πόλη είναι να ενδιαφερθείς να μάθεις πως δουλεύουν, πως ερωτεύονται και πως πεθαίνουν οι κάτοικοί της.

– Υπάρχουν όμως πόλεις και χώρες όπου οι άνθρωποι υποψιάζονται που και που και κάτι άλλο. Σε γενικές γραμμές τούτο δεν αλλάζει τη ζωή τους. Αρκεί όμως που τους γεννήθηκε η υποψία κι αυτό είναι πάντα κάτι.

– Στο Οράν, όπως κι αλλού, από έλλειψη χρόνου και σκέψης, οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι ν’ αγαπιούνται δίχως να το ξέρουν.

«Ο νους πιστεύει αυτό που βλέπει και κάνει αυτό που πιστεύει: αυτό είναι το μυστικό της σαγήνης.»~Αντονέν Αρτώ

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Αντονέν Αρτώ «Το θέατρο και το είδωλό του»

– «Μεταχειρίζομαι πάντα την απόσταση που με χωρίζει από τον εαυτό μου για να γιατρεύομαι από τις γνώμες των άλλων»

-«Μέσα μου, αυτή ή έλλειψη προσκόλλησης σ’ ένα αντικείμενο, χαρακτηριστικό όλης της λογοτεχνίας είναι μια έλλειψη προσκόλλησης στη ζωή…

«Η ζωή μας δεν ανέχεται όρια. Εμείς ένα σύνορο ξέρουμε: της ζωής και του θανάτου` μια πατρίδα γνωρίζουμε: των σολών μας το πάτι. Είμαστε μεις οι πολίτες του άπειρου, κ’ έχουμε κ’ εμείς μια σφραγίδα: τον πάτο μας. Μ’ αυτήν σφραγίζουμε μεις τα πιστοποιητικά της τιμής των…»~Γιάννης Σκαρίμπας

photo by DesPin Τ’ απογιοματάκι μπαίνει ένας ζήτουλας: μπρε τού λέω, πώς σε λένε, πούθ’ έρχεσαι; Από πάνω μου κάνει και μού δείχνει αόριστα` διακονεύω ψωμάκι` έτσι ο θεός να σχωράει τους θαμμένους σου, δεν κάνεις αφεντικό μ’ ένα έλεος;
   Τον λυπήθηκα` αχ πώς πόνεσε η καρδιά μου του δόλιου` σκέφτηκα πως η ίδια μοίρα μάς ένωνε` περιπλανώμενες είμαστε δυό ψυχούλες κ’ οι δυό μας` σπουργιτάκια των δρόμων` να, δυό κακόμοιρα πλάσματα. Όλοι οι άνθρωποι είναι καταγραμμένοι και ήσυχοι` βρίσκονται καταχωρημένοι κανονικά στα βιβλία, με ημερομηνίες και ονόματα. Έχουνε κ’ ένα αμετάβλητο νούμερο: τον αριθμό του μητρώου τους` είναι τα ονόματά τους μακρότατα: Γεώργιος Καντακουζηνός, του Ιωάννου και Ελένης` μην ψάχνει άδικα και τους βρίσκει η αιωνιότη, φτάνουν απ’ το χωριό ως το έθνος` νομός, επαρχία, δήμος, κοινότης` κ’ έπειτα οι θρησκείες και τ’ άλλα` σίγουρα πράματα` η αλήθεια ολόσωμη με υπογραφή και σφραγίδα` όχι τρίχες.

«Στην αγάπη υπάρχει ένα αίσθημα αμοιβαιότητας, ισότητας κι εγώ δεν ήμουν άξιος γι αυτά. Κι έτσι έκρυβα κείνο που αισθανόμουν.»~Φ.Ντοστογιέφσκι

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Νιέτοσκα» του Φ.Ντοστογιέφσκι

 

– Η φαντασία μου είχε δημιουργήσει εξάλλου, μια και μου έλειπαν οι πραγματικές γνώσεις, έναν κόσμο ολότελα δικό της.

 

– Σε ηλικία που τα παιδιά, κανονικά, ξοδεύουν όλο τους το σφρίγος σε εξωτερικές ενέργειες, εγώ δεν έκανα άλλο παρά να μαζεύω μέσα μου και να κρύβω τις εντυπώσεις απ’ τον έξω, το γύρω μου κόσμο. Είχα γίνει ένας σωστός παρατηρητής, χωρίς να λογαριάζω το νόημα που ‘χε το καθετί απ’ όσα περνούσανε μπρος απ’ τα μάτια μου.

«Τρεις κινήσεις» ~W.B Yeats

photo by DesPin

«Τρεις κινήσεις»

Ψάρι σαιξπηρικό κολύμπησε στη θάλασσα μακριά από τη στεριά’
Ψάρι ρομαντικό βρέθηκε μές στο δίχτυ στο χέρι εκεί κοντά’