Νίτσε – Ο θησαυρός μας βρίσκεται στην κυψέλη της γνώσης μας

Ο θησαυρός μας βρίσκεται στην κυψέλη της γνώσης μας. Και πάντα προς τα εκεί πηγαίνουμε, αφού είμαστε φτερωτά έντομα της φύσης και συλλέκτες του μελιού του νου

 

Όπως ο Σοπενχάουερ, έτσι και ο Νίτσε ενδιαφέρθηκε στη νεότητά του για το φάσμα των ανατολικών φιλοσοφιών που συγκλίνουν στην Ινδία. Κληρονόμος μιας μακράς πνευματικής παράδοσης προσανατολισμένης στο γνώθι σ αυτόν, ο Rαμάνα Mαχάρσι υπήρξε ίσως ο τελευταίος «μεγάλος γκουρού» που εργάστηκε με το όργανο που μας κάνει ανθρώπους: τον νου.

Περιφρονούσε κάθε υπερφυσικό σ’ ένα μονάχα είχε εμπιστοσύνη: στο νου του ανθρώπου. Αυτός ήταν που στέκουνταν στην πόρτα της καρδιάς μου και δεν άφηνε το θάμα να μπεί. | Νίκου Καζαντζάκης

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Αναφορά στο Γκρέκο» του Νίκου Καζαντζάκης

– Ο ήλιος βασίλεψε, θάμπωσαν τα βουνά, οι οροσειρές του μυαλού κρατούν ακόμα λίγο φως στην κορφή τους, μα η άγια νύχτα πλακώνει, ανεβαίνει από τη γης, κατεβαίνει από τον ουρανό, και το φως ορκίστηκε να μην παραδοθεί’ μα το ξέρει, σωτηρία δεν υπάρχει· δε θα παραδοθεί, μα θα σβήσει.

-Ένιωθα πως αυτό ήταν το χρέος μου, το μοναδικό, να φιλιώσω τα αφίλιωτα, ν’ ανεβάσω από τα νεφρά μου το πηχτό προγονικό σκοτάδι και να το κάμω, όσο μπορώ, φως.

Ας πιούμε. Άλλωστε αυτοί που δεν πίνουν, έχουν κάποιο μυστικό να κρύψουν. | Δημήτριου Παπαδόπουλου

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ραφαήλ Σταυριώτης» του Δημήτριου Παπαδόπουλου

– Είπα όμως τη λέξη «συνουσία»! Τώρα που το σκέφτομαι, τούτη είναι μια λέξη που αξίζει τη ζήσει κανείς. Είναι μια λέξη, που… «Συν-ουσία»… Μέθεξη στην ουσία… κοινωνία στην ουσία… Τί με κάνει άραγε να ιστορήσω γεγονότα που κι εγώ ο ίδιος δε γνωρίζω αν είναι αλήθεια; Τι νόημα έχει; Μήπως ο Σωκράτης, ο Χριστός, έγραψαν τίποτε; Κι όμως αυτοί, δίχως να γράψουν λέξη, τα είπαν όλα… όλα!
Η μοναξιά είναι που με σπρώχνει να διηγηθώ… για μένα το κάνω… μόνον για μένα…

– Γιατί οι άνθρωποι χαμογελούν όταν γεννιέται κάποιος και θλίβονται όταν πεθάνει; Η γέννηση είναι η αρχή του μαρτυρίου για τον άνθρωπο, δάκρυα της αρμόζουν. Ο θάνατος είναι λύτρωση, χαρά ταιριάζει σ’ αυτόν. Γιατί όλα στον κόσμο είναι ανάποδα..· αντίθετα;

Ο Μεταλλαγμένος Άνθρωπος

Ο Μεταλλαγμένος Άνθρωπος

Οι Αβορίγινες, είναι μια από τις τελευταίες αυτόχθονες φυλές του πλανήτη. Αποκαλούν τον εαυτό τους «Πραγματικοί άνθρωποι».

Η εντύπωση τους για όλους τους πολιτισμένους ανθρώπους είναι ότι είμαστε Μεταλλαγμένοι.

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι δανεισμένο από το βιβλίο «Το Μήνυμα».

«Καλημέρα Θεία Ενότητα.

Στεκόμαστε εδώ μπροστά σου

με μια Μεταλλαγμένη.

Περπατήσαμε μαζί της και ξέρουμε ότι έχει ακόμα

μέσα της μια σπίθα της τελειότητας σου.

Εγώ είμαι εκείνος που εμποτίζει τα πάντα με νόημα, μέσα από τις ελεύθερες επιλογές μου και τα συναισθήματά μου. | Yuval Noah Harari

photo by ChrisTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα» του Yuval Noah Harari

[μέρος 3ο]

– Δεν έχει σημασία ποιος συγκεκριμένα είναι ο δρόμος σου, αρκεί να τον ακολουθήσεις. Μια πλύστρα που ακολουθεί πιστά το δρόμο της πλύστρας είναι πολύ ανώτερη από έναν πρίγκιπα που παρεκκλίνει από το δρόμο τo πρίγκιπα.

– Μόνο με φόντο ολόκληρο το σύμπαν μπορώ να ξέρω ποιος είμαι. Άλλες ιστορίες, όπως οι περισσότεροι εθνικιστικοί και φυλετικοί μύθοι, είναι συγκριτικά αστείες.

– Τι είναι μερικοί νεκροί μπροστά στην αιωνιότητα; Πρόκειται, βέβαια, για ανοησίες. Η αιωνιότητα είναι τουλάχιστον 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια- αυτή είναι η τωρινή ηλικία του σύμπαντος. Ο πλανήτης Γη σχηματίστηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια και οι άνθρωποι υπάρχουν εδώ τουλάχιστον 2 εκατομμύρια χρόνια. Η πόλη της Ιερουσαλήμ, από την άλλη, ιδρύθηκε πριν από μόλις 5.000 χρόνια και ο εβραϊκός λαός έχει ηλικία 3.000 ετών το πολύ. Δεν το λες κι αιωνιότητα αυτό.

«Το αγαπημένο μου στατιστικό στοιχείο ήταν ότι ο μέσος κάτοικος της Ρώμης περνάει μιάμιση ώρα τη μέρα ακούγοντας μουσική. Μάλλον έτσι πρέπει να είναι ο ηδονισμός στα καλύτερά του.»~Ντάνιελ Κλάιν

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «κάθε φορά που βρίσκω το νόημα της ζωής το αλλάζουν» του Ντάνιελ Κλάιν

– Όταν ήμουν παιδί προσπαθούσα διαρκώς να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή μου όταν ενηλικιωνόμουν, αργότερα, τι ζωή θα έκανα όταν θα αποφοιτούσα από το πανεπιστήμιο. Αυτό συνεχίστηκε στο διηνεκές. Το αποτέλεσμα ήταν ότι αραίωσα τη ζωή μου. Όπως έγραψε ο Ραλφ Ουόλντο Έμερσον: «Όλο προετοιμαζόμαστε να ζήσουμε, αλλά ποτέ δεν ζούμε.»

– Η απάντηση, δυστυχώς, είναι ναι, μπορούμε να φτιαχνόμαστε όλο και περισσότερο. Ο λόγος για τον οποίο μπορούμε να φτιαχνόμαστε όλο και περισσότερο είναι ότι μπορούμε να έχουμε μόνο μία κατάσταση συνείδησης κάθε φορά, και όποια κι αν είναι αυτή μπορούμε πάντοτε να την υπερβούμε. Κατά βάθος το γνωρίζουμε όλοι αυτό, αλλά οι άνθρωποι που έχουν βιώσει ψυχεδελικές συνειδησιακές καταστάσεις έχουν μια ιδιαίτερη επίγνωση της συγκεκριμένης αλήθειας.

Ό,τι μπορείτε να νιώσετε στα Φίτζι μπορείτε να το νιώσετε και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο’ ακόμα και μέσα στο μάτριξ. | Yuval Noah Harari

Πάργα, Ιούνιος 2017

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα» του Yuval Noah Harari

[μέρος 2ο]

– Οι μεμονωμένοι άνθρωποι -είτε είναι πιόνια είτε βασιλιάδες – θα γνωρίζουν επομένως ακόμα λιγότερα για τα τεχνολογικά εργαλεία, τις οικονομικές τάσεις και την πολιτική δυναμική που διαμορφώνουν τον κόσμο. Όπως παρατηρούσε ο Σωκράτης πριν από 2.000 χρόνια, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι να αναγνωρίσουμε την ατομική μας άγνοια. Τι θα γίνουν, όμως, τότε η ηθική και η δικαιοσύνη; Αν δεν μπορούμε κατανοήσουμε τον κόσμο, θα μπορούμε να διακρίνουμε το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο;

– Το σημαντικό είναι η πρόθεσή μου, όχι τι πραγματικά κάνω ή το αποτέλεσμα αυτών που κάνω.

– Ενώ στην εποχή του Facebook και του Twitter είναι δύσκολο κάποιες φορές να αποφασίσει κανείς ποια εκδοχή των γεγονότων να πιστέψει, τουλάχιστον δεν είναι πια εφικτό ένα καθεστώς να σκοτώνει εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς να το μάθει όλος ο κόσμος.

«… μεσ’ σε τέτοιο πλεόνασμα πως νάβρεις λογαριασμό τ’ απαραίτητου;»~Γιάννη Σκαρίμπα

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Το θείο τραγί» του Γιάννη Σκαρίμπα

– Ήταν παραδομένος στο δρόμο του, σαν ο στραβός στο αιώνιο σκοτάδι, πήγαινε, σαν μια ψυχή μέσ’ στην ερημιά του χρόνου.

– …είναι τα λόγια του πρόβατα και τα έργατά του θεριά, μπράβο του.

«Μικρό εγκώμιο στην ασυνέπεια»~Χόρχε Μπουκάι

Λίμνη Ιωαννίνων

Για πολύ καιρό, υπερασπιζόμουν το δικαίωμα να είμαι αντιφατικός.
Έλεγα ότι ήταν λογικό κι αναμενόμενο ν’ αλλάζεις γνώμη, κι ότι σημασία δεν είχε η αντίφαση από μόνη της, αλλά η συνέπεια.
Διαβάζοντας και ακούγοντας τους δασκάλους, έμαθα ότι «συνέπεια» σημαίνει τη «συνέχεια του λόγου», την «κληρονομιά». Μ’ άλλα λόγια, συνεπής σημαίνει πιστός στο παρελθόν, πιστός σ’ αυτό που άλλοι έβαλαν μέσα του.

Τώρα πια δεν πασχίζω να είμαι συνεπής με τη λογική, και θα μου άρεσε αν έκανες και εσύ το ίδιο.

Αυτό που θα ήθελα, θα ήταν να εναρμονιστώ, στο μέτρο του δυνατού, με τη λογική και, αν γίνεται, να βοηθήσω και άλλους να το καταφέρουν.

Αν δεv θέλετε vα αφήσετε το μέλλον της ζωής στο έλεος τριμηνιαίων αναφορών εσόδων, πρέπει να αποκτήσετε μια πιο ξεκάθαρη ιδέα σχετικά με το νόημα της ζωής. | Yuval Noah Harari

Έκθεση φωτογραφίας ~ Θεσσαλονίκη 2018 ~ photo by GTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα» του Yuval Noah Harari

[μέρος 1ο]

– Δυστυχώς, η ιστορία δεν κάνει εκπτώσεις. Αν το μέλλον της ανθρωπότητας αποφασιστεί ερήμην σας, επειδή τρέχατε για να ταΐσετε και να ντύσετε τα παιδιά σας, δεν πρόκειται να εξαιρεθείτε από τις συνέπειες. Αυτό είναι εντελώς άδικο, αλλά ποιος λέει ότι η ιστορία είναι δίκαιη;

– Οι αλγόριθμοι των Μεγάλων Δεδομένων δημιουργούν ψηφιακές δικτατορίες στις οποίες όλη η εξουσία βρίσκεται συγκεντρωμένη στα χέρια μιας μικροσκοπικής ελίτ, ενώ η πλειονότητα υποφέρει, όχι από την εκμετάλλευση αλλά από κάτι πολύ χειρότερο από την ασημαντότητα της.

– Η τρομοκρατία λειτουργεί πατώντας το κουμπί του φόβου βαθιά στο μυαλό μας και δεσμεύοντας την προσωπική φαντασία εκατομμυρίων ατόμων. Αντίστοιχα, η κρίση της φιλελεύθερης δημοκρατίας δεν εκδηλώνεται σε κοινοβούλια και δημοσκοπήσεις, αλλά και σε νευρώνες και συνάψεις.