Ο βαθμός ομορφιάς που βλέπουμε μετρά πόση θεϊκή ενέργεια δεχόμαστε μέσα μας. | James Redfield

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Το μυστικό της Σαμπάλα» του James Redfield

– Ναι. Όταν περιμένουμε να συμβεί κάτι, βοηθάμε να συμβεί- είτε αυτό το κάτι είναι καλό είτε είναι κακό, και είτε το περιμένουμε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Η προσευχή μας είναι μια ενέργεια ή μια δύναμη που ακτινοβολείται από μας προς όλες τις κατευθύνσεις. Στους περισσότερους ανθρώπους που σκέφτονται με συνηθισμένο τρόπο αυτή η δύναμη είναι πολύ αδύναμη και αντιφατική. Σε άλλους όμως, σε ανθρώπους που πετυχαίνουν πολλά στη ζωή τους, και που είναι πολύ δημιουργικοί και επιτυχημένοι, αυτό το πεδίο ενέργειας είναι δυνατό αν και συνήθως εξακολουθεί να είναι μη συνειδητό. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν ισχυρό πεδίο επειδή έχουν μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον όπου έμαθαν να περιμένουν την επιτυχία, και λίγο-πολύ την παίρνουν σαν κάτι δεδομένο.

– «Αλλά έχω μάθει πώς να εισπνέω την ομορφιά γύρω μου για να αναζωπυρώνω το συναίσθημα«.

«Η καλογερική είναι η δόξα των μετριοτήτων.»~ Μ.Καραγάτση

Αξιοσημείωτα του βιβλίου «Κίτρινος Φάκελος» του Μ.Καραγάτση

-Ο άνθρωπος που ιδιοσυγκρασιακά ή τεχνητά αποφεύγει τις χαρές και τις πίκρες του πάθους, καταντάει σε μια ουδετερότητα ευνουχιστικής της ανθρωπίνης του κατάστασης.
–Το προσκύνημα των τάφων το θεωρώ μάταιη επίδειξη ανύπαρκτων πολλές φορές, αισθημάτων• και το δικαιολογώ μόνον από τη δύναμη μιας τρισχιλιόχρονης εθνικής και θρησκευτικής παράδοσης.

Αν η σκέψη σου επικεντρωνόταν στην oυσία, θα ‘χες γίνει κύριος της ζωής σου από καιρό. | ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ

Βουδαπέστη ~ Ιούλιος 2018

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Άκου ανθρωπάκο» του ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ

– Κανένας δεν τoλμά να σε φέρει αντιμέτωπο με τη μοναδική πραγματικότητα που έχει τη δύναμη να σε καταστήσει κύριο τoυ πεπρωμένου σου. Eίσαι «ελεύθερος» από μια άποψη μονάχα: Είσαι ελεύθερος από την αυτοκριτική, που μπορεί να σε βοηθήσει να κουμαντάρεις τη Ζωή σου.

– Διαφέρεις από τov ισχυρό σε τούτo μόνο, ο ισχυρός υπήρξε κάποτε ένας πολύ μικρός ανθρωπάκος, αλλά ανέπτυξε μια συμαντική ικανότητα. Αναγνώρισε τnv ποταπότnτα και τnv ανεπάρκεια των σκέψεων και των πράξεών τoυ. Κάτω από τnv πίεσn κάποιου έργου που θεώρησε σημαvτικό, έμαθε να διακρίνει ότι n μικρότnτα κι n ευτέλειά τoυ απειλούσαν τnv ευτυχία τoυ. Με άλλα λόγια ο ισχυρός γνωρίζει πότε και σε τί είναι ανθρωπάκος.

Κι αν λέγεται μια μουσική από τις παύσεις και τις σιωπές της ακούγεται, έτσι και μια ζωγραφιά, η ζωγραφιά του επίγειου ταξιδιού μας, από τις σκιές της φωτίζεται. | Μάρω Βαμβουνάκη

photo by DesPin

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Το Φάντασμα της Αξόδευτης Αγάπης» της Μάρω Βαμβουνάκη

-Η αίσθηση ότι ένας τρίτος ακούει, βάζει τον αναλυόμενο να παρατηρεί τα εντός του και να τα εκφράζει πολύ πιο ειλικρινά και πραγματικά από όσο όταν τα λέει μόνος του στον εαυτό του.
-Πρέπει να εκτιμάμε όσα μας έφτασαν σε ακραία χαρά, σε ακραία ελπίδα, σε ακραίο πόνο. Είναι φοβερό βήμα ένας έρωτας, όσο κι αν έληξε αποτυχημένος. Υπήρξε «σφετερισμός του απόλυτου«. Δεν ξαναγγίζεται αυτό.

«Στα θερμοκήπιά μου δεν μπαίνει άλλος κανείς παρά μόνο εγώ κι εκείνος που τα φροντίζει.»~Γκυ Ντε Μωπασάν

made by Sofoklis

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Ο Οξαποδός» του Γκυ Ντε Μωπασάν

– Μακάρι να ήμουν νεκρός, αν ήξερα οτι κάποιος με σκέφτεται, όπως σκέφτομαι εγώ εκείνον.

– Ο Μωπασάν δεν τρέφει καμίαν αυταπάτη. Είμαστε δέσμιοι ενός τυφλού μηχανισμού που μας γεννά και μας θανατώνει. Κι η μόνη διέξοδος του ανθρώπου απ’ αυτή τη φυλακή, το ανήλιαγο υπαρξιακό βάραθρο, το μόνο του καταφύγιο δεν είναι άλλο απ’ τον εκούσιο θάνατο ή την τρέλα.

Υπάρχουν κάποια πεδία μάχης τόσο διεφθαρμένα που η μόνη ξεκάθαρη στάση που μπορεί κανείς να κρατήσει είναι ο μηδενισμός. | Richard Morgan

made by Sofoklis

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Θνητοί Θεοί» του Richard Morgan

– Αυτό είναι πάντα το χειρότερο κομμάτι. Το έβρισκα συνέχεια μπροστά μου, εδώ και δύο δεκαετίες περίπου, μα ακόμα με ταράζει άσχημα η στιγμή που βλέπω έναν τελείως άγνωστο άνθρωπο μέσα απ’ τον καθρέφτη. Είναι σαν να τραβάς μια εικόνα από τα βάθη ενός αυτο-στερεογράμματος. Για τα πρώτα δύο τρία λεπτά, το μόνο που βλέπεις είναι έναν ξένο να σε κοιτάζει μέσα από ένα παράθυρο. Κι έπειτα το οπτικό σου πεδίο μετατοπίζεται και μ’ ένα σοκ σχεδόν χειροπιαστό νιώθεις την ίδια σου την ύπαρξη να κυλάει και να γεμίζει την άγνωστη μορφή. Είναι σαν κάποιος να κόβει έναν ομφάλιο λώρο που, αντί να σε διαχωρίζει από τον άγνωστο, δίνει τέλος στο αίσθημα αποξένωσης και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη.

– «η αυτοκτονία σπάνια έρχεται ως αποτέλεσμα λογικής σκέψης.»

– Όταν δε σου αρέσουν οι νόμοι, πηγαίνεις κάπου όπου αυτοί δεν έχουν δύναμη. Και ύστερα φτιάχνεις τους δικούς σου.

– Κάποιοι άνθρωποι με ζηλεύουν, κάποιοι με μισούν. Αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.

Αριστοτέλης – Η ψυχή είναι πολυτιμότερη από την περιουσία και το σώμα

photo by DesPin

Συνήθως, οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι, όση και να έχουν αρετή, είναι αρκετή, ενώ για τον πλούτο, τα χρήματα, την ισχύ, τη δόξα, και όλα τα σχετικά, πιστεύουν πως, όσα και να έχουν, δε φθάνουν.

Ο Αριστοτέλης, σε όλους αυτούς, διαμηνύει να προσέξουν ότι δεν αποκτούν και δεν μπορούν να διαφυλάξουν τις αρετές με τα εξωτερικά αγαθά, αλλά, αντίθετα, εκείνα με αυτές. Την ευτυχισμένη ζωή, είτε υπάρχει στη χαρά, είτε στην αρετή, είτε και στα δυο, περισσότερο τη βρίσκουμε σ’ εκείνους που έχουν καλλιεργήσει στο έπακρο το ήθος τους και τη διάνοια, ενώ παραμένουν μετριοπαθείς και μετρημένοι όταν πρόκειται για την κτήση εξωτερικών αγαθών’ όχι, όμως, σ’ εκείνους που διαθέτουν αγαθά περισσότερα από τα χρήσιμα, ενώ, την ίδια στιγμή, υπολείπονται στο ήθος και τη διάνοια. Γιατί τα εξωτερικά αγαθά εξαντλούνται, και περισσότερο αποτελούν μέσο, όπως καθετί που χρησιμεύει σε κάτι άλλο’ η υπερεπάρκειά τους, όμως, αναγκαστικά, είτε βλάπτει είτε, τελικά, δεν ωφελεί καθόλου όσους τα διαθέτουν. Τα αγαθά, τώρα, που αφορούν στην ψυχή, όσο κι αν αφθονούν, τόσο πιο πολύ είναι χρήσιμα’ εφόσον, βέβαια, πρέπει να ζητούμε και σ’ αυτά, όχι μόνο το ωραίο αλλά και το χρήσιμο.

Δύο μαζί μπορούν ν’ αντέξουν τον κόσμο. | Στέφαν Τσβάιχ

photo by EvAr

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Στέφαν Τσβάιχ «Κλαρίσα»

– Χρόνια ολόκληρα είχαν χαθεί από τη θύμησή της, ενώ υπήρχαν βδομάδες, μέρες ή και ώρες που ήταν σαν να τις είχε ζήσει μόλις χθες· τόσο πολύ απασχολούσαν ακόμη την ψυχή της και το βλέμμα που έστρεφε μέσα της. Κάποιες φορές νόμιζε, ένιωθε μάλλον, πως δεν είχε ζήσει παρά ένα απειροελάχιστο μέρος της ζωής της συνειδητά, με πλήρη διαύγεια πνεύματος και συναισθήματος‘ το υπόλοιπο το είχε χάσει μέσα στη σκοτεινιά της κούρασης ή της προσήλωσης σ’ ένα καθήκον χωρίς νόημα.

– Κανείς ποτέ δεν κατάφερε τίποτε πολεμώντας την τρέλα του. Ούτε εγώ.

🎀 Τα γούστα είναι φιλαργυρία και τα πάθη σπάταλα. | Montesquieu

photo by GeoTsik

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο του Montesquieu «Περί Καλαισθησίας«

🎀 Gustus: «Ένα απερινόητο τους το τυφλό και θείο ένστικτο» – κατα Taine; Ή μήπως «η θεμελιακή ποιότητα που εμπεριέχει όλες τις άλλες ποιότητες, το άκρον άωτον της διάνοιας» – κατά Lautreamont

🎀 Η όραση είναι η προνομιακή πράξη, μέσω αυτής η απόλαυση καθίσταται μία άσκηση του πνεύματος. «Η καλαισθησία δεν είναι παρά το πλεονέκτημα που έχει κανείς να ανακαλύπτει με λεπτότητα και αμεσότητα τη φύση των απολαύσεων τις οποίες κάθε πράγμα οφείλη να δίνει στους ανθρώπους». Με άλλα λόγια Η εκγύμναση ενός βλέμματος ικανού να κατακτήσει (να αντλήσει από) έναν πλατύτερο ορίζοντα – τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά.

🎀 [«Ο άνθρωπος του πνεύματος αυτόδημιουργείται ανά πάσα στιγμή ανάλογα με την ανάγκη της στιγμής’ ξέρει και αισθάνεται την ακριβή σχέση ανάμεσα στα πράγματα και στον ίδιο». Αυτή η συνείδηση, αυτή η χαρά, αυτό το αίσθημα της πληρότητας είναι η καλαισθησία.]

🎀 «Το διαστρεβλωμένο γούστο» μας προειδοποιεί ο Βολταίρος «είναι μία αρρώστια του πνεύματος». Μία ύβρις του «βλέμματος». Μία κοινωνία καταντά κακόγουστη όταν έχει παραδοθεί, αυτοεγκαταλειφθεί. Καλαίσθητος πολίτης είναι ο ενεργός, ο άχειραγώγητος πολίτης’ ο πολίτης που βλέπει. Ο ψηφιακός κόσμος του τέλους των ιδεολογιών, αν όχι και της ιστορίας, καλλιεργεί εντέλει την ακαλαισθησία δίκην αναισθητικού. Έχει δίκιο ο Philippe Sollers: «Η καλαισθησία σήμερα δεν είναι σύμβαση, αισθητισμός, συντήρηση. Η καλαισθησία σήμερα οδηγεί κατευθείαν στην κοινωνική εξέγερση!» Καλαίσθητοι όλη της γης ενωθείτε…

Ήταν τόση η μοναξιά, ώστε μ’ανάγκασε να γίνω ο ίδιος εγώ σύντροφος του εαυτού μου. | Ζαν Ζενέ

Έργο έκθεσης μοντέρνας τέχνης στην Θεσσαλονίκη Ιούνιος 2017

Αξιοσημείωτα από το βιβλίο «Το Ημερολόγιο ενός κλέφτη» του Ζαν Ζενέ

– Κάθε λουλούδι σταλάζει μέσα μου τόσο βαριά θλίψη που θα πρέπει όλα τα λουλούδια να σημαίνουν λύπη και θάνατο. Όλα μου τα πάθη μ’ έκαναν να ελπίζω πως θα με πάνε στο κάτεργο να το διαβλέπω. Όλα μου τα πάθη εγκληματίες μου τα δίνουν, σ’ εγκληματίες με δίνουν ή με καλούν να γίνω εγκληματίας.

– Μπορεί να μην πιστεύω πώς έχω γεννηθεί μες στα μεγαλεία, η ασάφεια όμως της καταγωγής μου μου επιτρέπει να της δίνω την ερμηνεία που εγώ θέλω. Πλάι σ’ αυτή την ασάφεια τοποθετούσα και των αθλιοτήτων μου την ιδιομορφία. Επειδή με είχε εγκαταλείψει η οικογένειά μου, πίστευα πώς ήταν αρκετό αυτό να θεωρώ φυσιολογική την προσπάθεια που έκανα για να επιδεινώσω αυτή την κατάσταση με τον έρωτα που ένοιωθα για τ’ αγόρια και να επιδεινώνω αυτό τον έρωτα με την κλεψιά και την κλεψιά με το έγκλημα ή με την αυταρέσκεια που ένοιωθα όταν εγκληματούσα.